คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ชยพัทย์ 11
Warning??”?
เนื้อหาในเรื่องมีความรุนแรงและมีคำหยาบคาย มีการพูดถึงเรื่องเพศและการใช้สารเสพติด พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สามเดือนต่อมา
11.27น.
หลังจากหมดช่วงสัปดาห์สอบกลางภาค ธีร์ก็ได้ตกลงเป็นแฟนกับพัตตั้งแต่นั้นมา และธีร์ก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่ที่ห้องของพัตเพียงเพราะร่างสูงนั้นอยากให้ร่างบางอยู่ใกล้ตนตลอดเวลา
"เธอเก็บของเสร็จหรือยัง"พัตเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอนเพื่อดูแฟนตัวเล็กของตน
"แป๊บหนึ่ง เราขออีกนิด"
"เธอไม่ต้องเอาไปเยอะขนาดนั้นก็ได้นะ ที่บ้านเธอก็มีของไม่ใช่เหรอ"
"เสื้อผ้าเราไม่ได้เอาไปเยอะ แต่ว่าเราเอาของฝากไปให้พ่อกับแม่ต่างหาก พัตมาช่วยเราหน่อยเราเอาเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าไม่ได้"ร่างบางพูดพร้อมกับหันมาขอความช่วยเหลือจากร่างสูง
"เธอเอาเสื้อผ้ามาใส่รวมกับเราก็ได้นะ ยัดไปแบบนั้นเดี๋ยวกระเป๋าก็แตกหรอก"
"จริงด้วย"เมื่อธีร์ได้ยินแบบนั้นก็รีบขนเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าของตนทันทีก่อนที่จะเอามาใส่ที่กระเป๋าของพัตแทน
"แค่นี้ก็เรียบร้อย"
"ดูดีๆนะ ถ้าลืมของเราจะกลับมาเอาไม่ได้แล้วนะ"
"อื้อ ดูดีแล้ว"
"ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะตกเครื่องเอา"
"โอเค"จากนั้นพัตก็รับหน้าที่ถือกระเป๋าเดินตามหลังออกคนออกจากห้องไป
13.59น.
-สนามบินนานาชาติเชียงใหม่-
หลังจากเดินทางประมาณสองชั่วโมง ในที่สุดทั้งสองคนก็มาถึงเชียงใหม่ ที่เป็นบ้านเกิดของธีร์ พัตและธีร์เดินออกมารอที่ประตูสามหลังจากที่ร่างบางบอกว่าจะมีคนที่บ้านมารับตน
"เธอโทรหาคนที่บ้านแล้วใช่มั้ยว่าเรามาถึงแล้ว"
"อื้อ โทรหาแล้ว พ่อบอกว่ากำลังออกมารับ"
"โอเค"ธีร์เงยหน้าขึ้นมองท่าทีของพัตหลังจากที่บอกว่าคนเป็นพ่อจะมารับ แต่อีกคนกลับทำหน้าเรียบนิ่งไม่รู้สึกกังวลอะไร
"พัตไม่กลัวพ่อเราเหรอ"
"หืม แล้วเราจะกลัวพ่อเธอทำไมล่ะ"
"ก็ปกติแล้วเวลาคนเป็นแฟนกันแล้วเจอพ่อของอีกฝ่าย ก็จะรู้สึกกลัวไม่ก็กังวลไง"
"ไม่นะ เราเฉยๆน่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าเราเคยออกงานเจอคนเยอะๆมั้ง"
"แบบนี้ก็ดีเลย เพราะว่าพ่อของเราน่ะดุมากๆเลย พัตไม่กลัวแหละดีแล้ว"ร่างบางพูดพร้อมกับยกยิ้มให้อีกคน ต่างจากพัตที่ได้ยินแบบนั้นชะงักเล็กน้อยพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ
ไม่นานก็มีรถคันหนึ่งมาจอดตรงหน้าของทั้งสองก่อนที่จะลดกระจกลงทำให้เห็นหญิงสาววัยกลางคนที่ส่งยิ้มหวานให้กับทั้งสองคน
"พี่ธีร์คะ"
"คุณแม่!"ธีร์ที่เห็นว่าเป็นรถของครอบครัวก็รีบพาพัตขึ้นไปนั่งบนรถทันที ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกจากสนามบิน
ฟอด
"ธีร์คิดถึงคุณแม่จังเลยครับ"ธีร์โน้มตัวไปหอมแก้มคนเป็นแม่ที่นั่งเบาะหน้า
"แม่ก็คิดถึงพี่ธีร์เหมือนกันค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ เรียนโอเคหรือเปล่า"
"ไม่โอเคเลยครับ เพราะว่าที่กรุงเทพไม่มีคุณแม่ ธีร์ก็เลยเหง๊าเหงา"ธีร์พูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนคนเป็นแม่
"แม่ว่าไม่หรอกมั้งคะ ธีร์ก็อยู่กับเพื่อนไง"
"จริงสิ พ่อแม่ นี่พัต แฟนธีร์เอง"
"ห๊ะ! ว่าไงนะ"คนเป็นพ่อพูดขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้นก่อนที่จะมองร่างบางผ่านกระจก
"พ่อจะเสียงดังทำไมเนี้ย อยู่กันแค่นี้เอง"
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะธีร์"
"ธีร์บอกว่าพัตเป็นแฟนธีร์ไง"
"ไปเป็นแฟนกันได้ยังไง แล้วใครให้มีแฟนกัน"
"โถ่พ่อ ธีร์โตแล้วนะ ธีร์สามารถตัดสินใจเองได้ว่าธีร์ควรมีหรือว่าไม่ควรมี"คน้ป็นพ่อที่โดนตอบกลับมาแบบนั้นก็เงียบทันที ไม่ใช่เพราะว่าไม่อยากใฟ้ลูกมีแฟนหรืออะไรแต่เป็นเพราะความหวงลูกของตนต่างหาก
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย พ่อก็แค่เป็นห่วงเรา เป็นลูกหลานใครก็ไม่รู้คนดีหรือเปล่าเถอะ"
"ดีมากเลยพ่อ พัตดูแลธีร์ทุกอย่างเลยตั้งแต่ตื่นนอนจนเข้านอน"
"ว่ายังไงนะ นี่ทั้งสองคนนอนด้วยกันอย่างนั้นเหรอ"
"เอ้าพ่อ คนเป็นแฟนกันก็ต้องนอนด้วยกันสิ ไม่เห็นแปลกอะไรเลย"คนเป็นพ่อที่ได้ยินแบบนั้นก็แทบจะเป็นลมทันทีไม่ต่างจากคนเป็นแม่
"เดี๋ยวกลับถึงบ้านเราสองคนมีเรื่องต้องคุยกันธีร์"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมากับความโอเวอร์ของคนเป็นพ่อ
เดินทางออกมาจากสนามบินได้ไม่นานก็มาถึงบ้านขอธีร์ที่อยู่ห่างออกไปจากตัวเมืองเล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับต้องขึ้นเขา
เมื่อรถจอดสนิทธีร์ก็ลงจากรถทันทีก่อนที่จะรีบจับมือพัตให้เดินตามตนเข้าไปในบ้านโดยไม่รอคนเป็นพ่อ
"ธีร์"เมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านก็มีเสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มร่างบางที่เดินลงมาจากชั้นสอง
ชายหนุ่มเดินยิ้มหวานมาทางธีร์ก่อนที่จะสวมกอดต่างจากพัตที่เห็นหน้าของอีกฝ่ายใกล้ๆก็ต้องขมวดคิ้วทันทีเมื่อชายหนุ่มที่กำลังกอดธีร์อยู่นั้น ทั้งสองมีใบหน้าที่เหมือนกัน
"ธามคิดถึงธีร์มากๆเลย"
"ธีร์ก็คิดถึงธามเหมือนกัน แล้วธามล่ะเป็นยังไงบ้าง"
"ธามสบายดี แล้วธีร์ล่ะเป็นยังไงบ้าง"
"ธีร์ก็สบายดี"ทั้งสองกอดกันกลมท่ามกลางความสงสัยของพัตที่ยืนอยู่ข้างๆ"
"แล้ว นี่ใครอะ"ทั้งสองผละกอดออกก่อนที่ธามจะมองหน้าพัตที่ยืนอยู่ข้างๆ
"อ่อ นี่พัตนะ แฟนธีร์เอง"
"แฟนธีร์เหรอ"
"อือ เป็นไงหล่อมั้ย"ธามมองหน้าพัตอย่าไม่วางตาก่อนที่จะยกยิ้ม
"อื้ม หล่อมากเลย"ธามส่งยิ้มให้กับพัตก่อนที่จะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย้ายวน
"เดี๋ยวธีร์ขอขึ้นไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวธีร์ลงมา"
"อื้อ"จากนั้นธีร์ก็พาพัตขึ้นมายังห้องของตนเองที่อยู่ชั้นสองของบ้าน
เมื่อขึ้นมาที่ห้องของธีร์แล้วพัตก็วางกระเป๋า้สื้อผ้าของตนลงก่อนที่จะเอ่ยถามแฟนของตน
"คนเมื่อกี้ใครเหรอ"
"จริงสิ พัตอาจจะงงใช่มั้ย คนเมื่อกี้น่ะคือธามน้องชายฝาแฝดของธีร์เอง"
"แฝดงั้นเหรอ"
"อื้อ เราไม่เคยเล่าให้ฟังเหรอ"
"เธอเล่าแค่ว่ามีน้องชายหนึ่งคนกับพี่สาวหนึ่งคน แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นฝาแฝด"
"แหะๆ สงสัยเราน่าจะลืมบอกน่ะ แล้วเป็นไงบ้าง หน้าเหมือนกันมั้ย"
"อืม เหมือนกันเลย แยกไม่ออกเลยว่าใครเป็นใคร"
"ใช่มั้ย คนอื่นๆก็ชอบบอกว่าเราสองคนเหมือนกันเกินไป แต่ว่าถ้าสังเกตดีๆ ธามจะมีไฝอยู่ตรงมุมปากแต่มันก็เล็กจนมองแทบไม่เห็นเหมือนกัน"
"แล้วแบบนี้เวลาไปไหนด้วยกันคนอื่นก็ทักผิดตลอดเลยงั้นสิ"
"ใช่ แต่ว่าไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันหรอก ธามไม่ค่อยสบายน่ะ พ่อก็เลยไม่ให้ออกไปไหน"
"ป่วยเป็นอะไรงั้นเหรอ"
"เป็นโรคเกี่ยวกับหัวใจน่ะ เป็นตั้งแต่เกิดเลย"ธีร์พูดพร้อมกลับไปนั่งที่เตียง
"เพราะแบบนี้หรือเปล่าเธอถึงอยากเรียนหมอ"
"อื้อ ถึงแม้ว่าเราไม่ได้เรียนเก่งอะไรแต่เราก็ตั้งใจที่ะเรียนหมอเพื่อมารักษาธามน่ะ"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็เดินไปประชิดตัวก่อนที่จะลูบหัวอีกคน
"เก่งมากๆเลยครับ ถ้ามีอะไรให้พัตช่วยก็บอกได้นะ พัตยินดีช่วยทุกอย่างเลย"ร่างเล็กที่ได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มขึ้นมา
"ขอบคุณมากๆนะ"
"ครับ เรารีบเก็บของดีกว่าจะได้ลงไปข้างล่าง"
"โอเค"หลังจากนั้นทั้งสองคนก็พากับเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ให้เรียบร้อยก่อนที่จะอาบน้ำแล้วลงไปด้านล่างเพื่อกินข้าวเย็น
19.47น.
หลังจากที่กินข้าวเย็นเสร็จเรียบร้อยทั้งสองคนก็พากันมาที่ถนนคนเดินเพื่อเดินดูของฝากและอาหาร
"เธอ เดี๋ยวเพื่อนเราจะมานะ เธอโอเคมั้ย"
"เธอมีเพื่อนยู่ที่เชียงใหม่ด้วยเหรอ"
"อื้อ มันมาเรียนที่เชียงใหม่น่ะ"
"ดีเลยๆ เราจะได้มีเพื่อนเพิ่ม"ธีร์ยกยิ้มออกมาทันทีเพราะดีใจที่ตนจะได้เจอเพื่อนของพัตสักที ในระหว่างนั้นเองก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาหาทั้งสอง
"ไอ่พัต"เสีงชายคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ทั้งสองคนหันไปมอง
"ว่าไงไอ่มี่"ทั้งสองเอ่ยทักทายกันก่อนที่จะกอดกัน
"เป็นยังไงบ้างวะ ไมไ่ด้เจอกันหลายเดือน"
"ก็โอเคดี ละมึงล่ะ ไหนบอกว่าจะเป็นตำรวจแล้วทำไมถึงมาเรียนที่เชียงใหม่ได้"
"พ่อกูอยากให้กูเรียนรัฐศาสตร์ กูก็เลยมาเรียนให้ก่อน พอจบแล้วกูก็จะยื่นเข้าสอบตำรวจเลย"
"ตามใจพ่อมึงว่างั้นเถอะ"
"เออ ว่าแต่คนน่ารักข้างๆมึงคือใครกัน"มี่พูดพร้อมกับหันมองธีร์
"สวัสดีนะมี่ เราชื่อธีร์เป็นแฟนกับพัต"ธีร์พูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับอีกคนแต่ต่างกับมี่ที่ได้ยินแบบนั้นก็ตาโตทันที
"ถามจริงเลยนะ นี่มึงมีแฟนกับเขาได้แล้วเหรอไอ่พัต"มี่พูดออกมาเสียงดังจนทำให้คนรอบๆนั้นหันมอง
"แล้วมึงจะเสียงดังทำไม ตื่นเต้นไปได้"
"จะไม่ให้กูตื่นเต้นได้ยังไง กูอยู่กับมึงมาตั้งแต่เล็กจนโตมึงไม่เคยมีแฟนเลยสักคน พอกูมาเชียงใหม่ได้ไม่นานมีแฟนเฉยเลย"
"กูจะชอบใครกูก็เลือกของกูเองปะ ไม่ใช่ให้มึงมาเลือกให้"
"มึงชอบแบบนี้นิเอง ถึงว่ากูดีลให้เท่าไหร่ก็ไม่ยอมเอาสักที"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หันมองหน้าพัตทันที
"เลิกพูดเถอะ วันนี้จะได้เดินเที่ยวมั้ย"
"เออๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ แต่ว่านะธีร์เป็นแฟนกับพัตต้องอดทนหน่อยนะ"
"ทำไมเหรอ"
"ไม่มีอะไรหรอก แค่ไอ่พัตมันเป็นคนนิ่งๆน่ะ ระวังอย่าทำให้มันโกรธก็พอ"
"ออ โอเค"
"ถ้างั้นไปเถอะ กลับดึกเดี๋ยวพ่อธีร์บ่นเอา"
"เออๆ"
-บ้าน-
"ว่าไงธาม โทรมาดึกแบบนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"เสียงของน้ำปั่นดังขึ้นพร้อมกับเอ่ยถามเพราะปกติแล้วเพื่อนของตนจะไม่โทรมาตอนกลางคืนแบบนี้
"เหงาอ่ะ อยากคุยด้วย"
"ไม่จริงหรอก วันนี้ธีร์กลับมาที่บ้านไม่ใช่หรือไง แล้วนี่ธีร์ไปไหนอ่ะ"
"ธีร์ไปเที่ยวกับแฟนน่ะ"
"หา ธีร์มีแฟนแล้วเหรอ"
"อื้อ ได้ยินคุณพ่อบอกว่าเป็นหม่อมหลวงด้วยนะ"
"โห ธีร์มันทำบุญด้วยอะไรเนี้ย โชคดีชมัดเลย"ธามทีาได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นก็รู้สึกเศร้าทันที
"นั้นสิ โชคดีจังเลยนะ ธามก็อยากมีแฟนกับเขาบ้างเหมือนกัน"
"เราเข้าใจธามนะ แต่ก็นั่นแหละจะให้ทำยังไงได้"
"เฮ้อ เมื่อไหร่คุณพ่อจะให้เราออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเหมือนคนอื่นเขาสักที"
"ก็เพราะว่าธามป่วยไง คุณพ่อธามก็เลยเป็นห่วง"หญิงสาวปลายสายพูดอธิบาย
"แต่ว่าธามโตแล้วนะ ธามสามารถดูแลตัวเองได้แล้ว ธามอยากออกไปเที่ยวข้างนอกบ้าน อยากกินอะไรก็ได้ที่อยากกิน อยากไปที่ที่อยากไป อยากมีแฟนเหมือนคนอื่นๆเขาด้วย"
"เราสงสารธามจัง ทำไมต้องเป็นธามด้วยไม่รู้ที่ต้องเป็นแบบนี้"
"นั้นสิ ทำไมถึงต้องเป็นเราก็ไม่รู้"
"ธามก็ลองคุยกับคุณพ่อดูสิเรื่องออกไปเที่ยวข้างนอกน่ะ เผื่อบางทีคุณพ่ออาจจะเข้าใจก็ได้"
"ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยทำหรอกนะน้ำปั่น เราลองแล้วแต่คุณพ่อก็อ้างแต่อะไรเดิมๆ"
"งั้นทำไมธามไม่ลองขอธีร์คุยกับคุณพ่อดูล่ะ บางทีคุณพ่ออาจจะให้ก็ได้นะ"
"จริงเหรอ"
"อื้อ จากที่ธามเล่าให้เราฟังว่าคุณพ่อสู้ธีร์ไม่ค่อยได้ เรื่องนี้ธีร์อาจจะช่วยธามได้นะ"
"เอาไว้เราจะลองคุณกับธีร์ดูก่อนนะ ขอบคุณมากเลยนะที่บอก"
"อื้อ แล้วไม่ต้องคิดมากนะ ที่ทุกคนทำแบบนี้ก็เพราะว่าทุกคนรักและเป็นห่วงธามนะ"
"อื้อ ขอบใจนะ ถ้างั้นน้ำปั่นพักเถอะ เอาไว้เราค่อยคุยกันใหม่นะ"
"โอเค งั้นฝันดีนะ"
"อื้อ ฝันดี"หลังจากนั้นปลายสายก็ตัดไป ธามวางโทรศัพท์มือถือของตนไว้ข้างเตียงก่อนที่จะเดินมาที่หน้าต่างพร้อมกับมองไปยังรถที่เคลื่อนตัวเข้ามาจอดภายในบ้าน ก่อนที่พี่ชายฝาแฝดอละแฟนของอีกฝ่ายจะลงจากรถ
ธีร์ที่กำลังเดินเข้าบ้านก็หยุดเดินก่อนที่จะมองขึ้นมาที่หน้าต่างห้องธาม เมื่อเห็นน้องชายฝาแฝดของตนธีร์ก็โบกมือทักทายพร้อมกับส่งยิ้มให้
ธามยิ้มก่อนที่จะโบกมือตอบ พร้อมกับมองไปที่พัตที่ยืนอยู่ข้างๆธีร์อย่างไม่วางตา
ทำไมพี่ชายฝาแฝดของตนถึงต้องได้ทุกอย่างไป ทำไมทุกคนถึงเอาแต่รักและเอ็นดูพี่ชายฝาแฝดของตนมากกว่า และทำไมชายหนุ่มข้างกายของอีกคนถึงมาชอบอีกคน
ถึงเวลาที่เราจะต้องทวงทุกอย่างที่เป็นของเราคืน
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น