คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ชยพัทธ์ 9
Warning??”?
เนื้อหาในเรื่องมีความรุนแรงและมีคำหยาบคาย มีการพูดถึงเรื่องเพศและการใช้สารเสพติด พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สามเดือนต่อมา
หลังจากงานรับน้องผ่านไป ธีร์ก็เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของพัตตั้งแต่นั้นมา เหตุเพราะร่างสูงเป็นคนเงียบขรึม ไม่ชอบอยู่กับใครมาก เลยมีแค่ธีร์ที่อยู่ด้วยกัน
"ทำไมช้า บอกไปตั้งนานแล้วว่าจะถึง"พัตพูดบ่นออกมาทันทีเมื่อเห็นหน้าของธีร์ เพราะตนนั้นจอดรถมารอรับอีกคนได้ครึ่งชั่วโมงแล้วแต่อีกคนกลับลงมาสาย
"โอ๊ย ก็วันนี้นาฬิกามันไม่ปลุกนิก็เลยตื่นสาย แต่มันก็ไม่ได้สายอะไรขนาดนั้นนิ"
"เธอก็รู้ว่าวันนี้เป็นวันศุกร์ รถเยอะจะตายไป"
"ขอโทษๆ พอใจหรือยัง เอาเวลาที่มาว่าให้เราไปขับรถดีกว่ามั้ย เดี๋ยวก็สายไปกันใหญ่หรอก"เมื่อพัตได้ยินแบบนั้นก็รีบเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งในรถทันที
"ขี้บ่นจริงๆ ถ้าไม่ติดที่ว่ามีคนเกลียดทั้งคณะนะ ไม่มาคบด้วยเหรอ ชิ"ร่างบางพูดบ่นก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถอีกฝั่งหนึ่ง เมื่อธีร์ขึ้นรถเรียบร้อยแล้วพัตก็ออกรถทันที
แล้วนี่กินข้าวเช้าหรือยัง"
"โถ่พัต แค่อาบน้ำแต่งตัวก็จะไม่ทันอยู่แล้ว แล้วจะเอาเวลาไหนไปกินข้าวก่อน"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะหยิบแซนด์วิชที่ตนซื้อมานั้นยื่นให้กับธีร์
"อะไร"ธีร์เอ่ยถามทันทีเพราะจู่ๆร่างสูงก็ยื่นอะไรไม่รู้มาให้ตน
"ขนมปังไง เห็นเป็นอะไร"
"นายซื้อมาให้เราเหรอ"
"อืม คิดเอาไว้อยู่แล้วว่าต้องลืมกินข้าว ก็เลยซื้อมาให้"ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบรับขนมปังจากมืออีกคนทันที
"ขอบคุณมากๆเลยนะ นอกจากจะเป็นคนขับรถแล้วยังเป็นพ่อครัวให้เราอีก ต่อไปในอนาคตคงจะเป็นพ่อเราแล้วมั้ง"
"ไม่เป็นหรอกพ่อน่ะ ไม่อยากมีลูกดื้อและปัญญาอ่อน"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็เกิดอารมณ์โมโหขึ้นมาทันที
"โห ถึงกับต้องว่าให้กับแบบนี้เลยเหรอ นิสัยไม่ดี ชิ"ร่างบางโวยวายออกมาก่อนที่จะหันกลับมาสนใจแซนด์วิชในมือของตน
"เออใช่ ปิดเทอมนี้เรากลับบ้านนะ"
"กลับบ้าน? ที่ไหน"
"กลับบ้านที่เชียงใหม่น่ะ ไหนๆก็ปิดเทอมหนึ่งอาทิตย์แล้วก็เลยคิดว่าจะกลับบ้านสักหน่อย คิดถึงพ่อกับแม่อ่ะ"
"เชียงใหม่เหรอ"
"อื้อ อยากไปด้วยกันมั้ย"
"ไปได้เหรอ"
"ไปได้สิ จะได้พานายไปแนะนำตัวกับพ่อแม่ด้วย พ่อแม่จะได้เชื่อว่าเราก็มีเพื่อนเหมือนกัน"
"อืม เอาสิ ก็คิดเอาไว้อยู่ว่าจะไปเที่ยวหาเพื่อนเราเหมือนกัน"
"นายมีเพื่อนอยู่ที่เชียงใหม่ด้วยเหรอ"
"อืม เพื่อนสมัครเด็กน่ะ เป็นคนกรุงเทพนี่แหละแต่ว่าย้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่"
"ดีเลยๆ เราจะได้มีเพื่อนเพิ่ม"
"อืม เอาสิ"
-มหาวิทยาลัยกรุงเทพ-
เมื่อมาถึงที่มหาวิทยาลัยทั้งสองก็รีบเดินมาที่ห้องเรียนของตนเองทันทีเพราะเหลือเวลาเพียงห้านาทีเท่านั้นก่อนที่จะเริ่มเรียน แต่ในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินกันอยู่นั้นเองก็มีหญิงสาวสามคนเดินถือน้ำมาก่อนที่จะชนกับธีร์จนน้ำแดงในมือของหญิงสาวหกเลอะเสื้อของธีร์เต็มๆ
"ว้าย! ตายแล้ว"หญิงร้องออกมาอย่างตกใจไม่ต่างจากพัตที่ตกใจเมื่อคนข้างกายของนั้นเปียกไปแทบจะทั้งตัวก่อนจะโมโหขึ้นมา
"นี่พี่ทำอะไรของพี่!"พัตพูดขึ้นมาด้วยความโมโหพร้อมกับจ้องไปที่รุ่นพี่สาว
"ตายจริง พี่ไม่ทันระวัง เปียกหมดเลย"รุ่นพี่สาวพูดพร้อมกับทำหน้าเสแสร้งสำนึกผิด
"ไม่ได้ตั้งใจอะไร หมดทั้งแก้วขนาดนี้ นี่จะหาเรื่องกันใช่มั้ย"พัตพูดพร้อมกับทำท่าจะเข้าไปหาหญิงสาวแต่แล้วธีร์ก็คว้าแขนอีกคนเอาไว้ก่อน
"พัต ไม่เอา"ร่างบางพูดพร้อมกับส่ายหน้าให้กับร่างสูงเป็นสัญญาณบอกว่าอย่า
"ก็พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนิคะน้องพัต มันเป็นอุบัติเหตุนิ"
"ใช่ค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครอยากให้มันเกิดหรอกค่ะ"เพื่อนของรุ่นพี่สาวพูดขึ้น ทำให้พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งโมโหขึ้นมากกว่าเดิม แต่ก่อนที่พัตจะได้ตอบกลับไปธีร์ก็พูดขึ้นมาก่อน
"ถ้างั้นพี่ก็ขอโทษมาสิครับ"
"คะ"
"ก็พี่บอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุนิครับ ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ขอโทษผมด้วยสิครับ มารยาทน่ะรู้จักหรือเปล่า"
"นิน้องคะ มันจะมากเกินไปแล้วนะ"
"ไม่มากเกินไปหรอกครับ ถ้าพี่ไม่ขอโทษผม ผมจะถือว่าพี่ตั้งใจทำน้ำหกใส่เสื้อของผม"รุ่นพี่สาวทำท่าจะเข้ามาหาเรื่องธีร์แต่เพื่อนสาวของตนก็ห้ามเอาไว้ก่อนเมื่อเห็นสายตาของพัต
"ว่ายังไงครับ พี่จะขอโทษได้หรือยัง"รุ่นพี่สาวกำมือเข้าหากันแน่นก่อนที่จะขอโทษร่างบางไปเพื่อให้เรื่องทุกอย่างมันจบ
"ขอโทษ"หญิงสาวพูดก่อนที่จะเดินออกไปทันทีด้วยความโมโห ซึ่งการกระทำนั้นทำให้พัตไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก่ินที่จะหันกลับมามองร่างบาง
"เสื้อเปียกหมดแล้ว แล้วแบบนี้จะไปเรียนยังไง"
"นายไม่รู้อะไรซะแล้ว"ธีร์พูดก่อนที่จะค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าของตนก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมา ทำให้พัตรู้ว่าคนตรงหน้าตนนั้นเตรียมเสื้อมาเปลี่ยน
"เราเตรียมเสื้อมาเปลี่ยนด้วย"
"แสดงว่ารู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่าจะโดยแกล้ง"
"อืม ก็ปกติเราก็โดยแกล้งอยู่แล้ว แค่คิดว่าต้องมีสักวันที่เสื้อของเราจะต้องเปียกแน่นอนก็เลยเตรียมเอามาด้วย เป็นไง เก่งใช่ปะ"ร่างบางพูดพร้อมกับยกยิ้มให้กับพัตแต่พัตนั้นกลับไม่โอเคกับสิ่งที่ตนได้ยินจากปากของร่างบาง ก่อนที่พัตจะคว้าแขนของธีร์แล้วเดินกลับไปที่บันไดแทนที่จะเดินไปที่ห้อง
"นี่ นายจะพาเราไปไหนเนี้ย เราต้องไปเข้าเรียนแล้วนะ"
"ไปห้องอธิการบดี"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็เบิกตากว้างทันที
"เดี๋ยวๆ ไปห้องอธิการบดีทำไม"
"ก็ไปบอกเขาไงว่าเธอโดนอะไรบ้าง แล้วก็ไปขอภาพจากกล้องวงจรปิดด้วย"
"เอ๊ย ไม่ต้องๆ เราไม่ได้เป็นอะไร"ร่างบางพูดพร้อมกับบังคับให้ร่างสูงหยุดเดิน
"ไม่เป็นอะไรได้ยังไง โดนแกล้งทุกวันขนาดนี้ก็ไม่ไหวมั้ย"
"เราไม่ได้เป็นอะไรจริง ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่เอา"ร่างบางพูดพร้อมกับมองหน้าพัตเพื่อบอกว่าตนนั้นโอเค
"เราโอเคจริงๆพัต เรามาเรียนไม่ได้มาหาเรื่องใคร ยังไงเราก็มีพัต นายปกป้องเราอยู่แล้ว ใช่มั้ย"
"อืม"
"เห็นมั้ย เราไม่จำเป็นต้องสนใจคนพวกนั้นเลย เราสนใจแค่พัตคนเดียวก็พอแล้ว"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ใจเต้นแรงขึ้นมาทันที ถึงแม้ว่าร่างบางตรงหน้าจะพูดออกมาแบบไม่ได้คิดอะไรแต่มันก็อดที่จะคิดไม่ได้
และใช่ ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาทั้งสองอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ทำให้พัตนั้นได้เห็นมุมน่ารักของอีกฝ่ายและได้ตกหลุมรักคนตรงหน้าไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ทีนี้เราไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบไปเข้าเรียนดีกว่า ตัวนี้ยากด้วย เดี๋ยวตอนสอบจะแย่เอา"
"อืม"สุดท้ายร่างสูงก็เป็นฝ่ายแพ้ให้กับร่างบางอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อ
เมื่อมาถึงห้องน้ำพัตก็ทำการล็อกประตูห้องน้ำทันทีเพื่อไม่ให้คนอื่นได้เข้ามาในขณะที่ร่างบางนั้นเปลี่ยนเสื้ออยู่
"นายจะเข้ามาทำไมล่ะ ออกไปสิเราจะเปลี่ยนเสื้อ"ร่างบางเอ่ยปากไล่ทันที
"ก็เปลี่ยนสิ"
"นายก็ออกไปสิ"พัตยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนทำให้ธีร์นั้นถอนหายใจออกมา
"เฮ้อ ถ้างั้นนายก็หันหน้าเข้าหาประตูไปเลย"
"อืม"จากนั้นพัตก็หันหน้าเข้าหาประตูตามที่ร่างบางบอก แต่เหมือนร่างบางจะไม่รู้ว่าตรงประตูนั้นมีกระจกอยู่ทำให้พัตเห็นทุกการเคลื่อนไหวของร่างบาง
ธีร์ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนเห็นผิวสีขาวเนียนทำให้พัตนั้นมองค้างไปทันทีก่อนที่จะตั้งสติแล้วหลบตาลงเพื่อที่จะได้ไม่เห็นภาพของร่างบาง
"เสร็จแล้ว"เมื่อได้ยินเสียงของร่างบางพัตก็หันหลังกลับมามองอีกคนทันที
"รู้สึกว่าตัวนี้จะบางไปหน่อยนะ"
"อืม บาง"
"ช่างมันเถอะ ไม่เปียกก็โอเคแล้ว"ร่างบางพูดตัดบทแต่พัตกลับไม่ค่อยพอใจกับเสื้อของอีกคนที่บางจนเห็นไปหมด
"ไปกันเถอะสายแล้ว"จากนั้นทั้งสองคนก็พากันเดินไปที่ห้องเรียนของตน เมื่อมาถึงห้องเรียนธีร์ก็เปิดประตูทำให้อาจารย์และเพื่อนๆที่อยู่ในห้องนั้นหันมอง
"นี่มันกี่โมงแล้ว ทำไมถึงมาสาย"อาจารย์พูดขึ้น
"ขอโทษครับอาจารย์พอดีว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับก็เลยมาช้า"อาจารย์เตรียมพร้อมที่จะว่าให้ร่างบางแต่เมื่อเห็นร่างสูงเดินตามเข้ามาก็รีบเปลี่ยนสีหน้าทันที
"ไม่เป็นไร คราวหลังก็อย่ามาสายอีกแล้วกัน ไปนั่งได้แล้ว"
"ครับ"จากนั้นทั้งสองคนก็เดินมานั่งที่ด้านหลังสุดพร้อมกับสายตาของคนเกือบทั้งห้องที่จ้องมองมาที่ธีร์
"เกือบโดนด่าแล้วไง"ธีร์นั่งลงก่อนที่จะพูดออกมา พัตที่นั่งลงข้างๆธีร์ก็ยื่นเสื้อคลุมให้กับอีกคน
"อะไร"
"ใส่เอาไว้ เสื้อนายบางจนเห็นไปหมดอยู่แล้ว"ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบรับเสื้อจากร่างสูงมาใส่ทันทีก่อนที่จะเอ่ยถาม
"แล้วนายไปเอาเสื้อนี่มาจากที่ไหนล่ะ"
"มีอยู่ในกระเป๋า มันติดมาพอดี"
"ออ ขอบคุณนะ"
"อือ"จากนั้นทั้งสองคนก็หันไปสนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่
17.24น.
"ในที่สุดก็เลิกเรียนสักที ปวดหัวสุดๆไปเลย"เมื่อเดินออกมาจากห้องร่างบางก็พูดบ่นออกมาทันที ก่อนที่จะบิดตัวไปมาเพื่อไล่ความเมื่อยล้า
"ปวดหัวมากหรือเปล่า เอายามั้ย"ร่างสูงพูดพร้อมกับทำหน้าเป็นห่วงอีกคน
"ไม่ๆ พูดบ่นไปแค่นั้นแหละ แต่ตอนนี้หิวแล้วอ่ะ พาไปหาไรกินหน่อยดิ"ธีร์พูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนใส่พัต
"อยากกินอะไร"เมื่อพัตโดนโจมตีด้วยใบหน้าแมว มีหรือที่ร่างสูงจะไม่ตามใจ
"อยากกินปิ้งย่างอ่ะ ไปกินที่ห้างกันเนาะ"
"อืม เอาสิ"
"เย้ พัตใจดีที่สุดเลย งั้นเราไปกันเลยมั้ย หิวแล้ว"
"อืม"เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสองคนก็พากันไปที่ห้างทันที
-ห้างสรรพสินค้า-
เมื่อมาถึงที่ห้าง ธีร์ก็รีบเดินมาที่ร้านปิ้งย่างที่ตนอยากกินโดยทันทีพร้อมกับมีพัตเดินตามหลังอยู่ไม่ห่าง
"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามากันกี่ท่านคะ"
"มาสองคนครับ"
"เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าตอนนี้โต๊ะเต็มทั้งหมดเลยค่ะ"ธีร์ที่ได้ยินแบบน้นก็เหมือนแมวหางตกทันทีพร้อมกับทำหน้าเศร้า
"ไม่ว่างสักโต๊ะเลยเหรอครับ"
"ไม่ว่างเลยค่ะ จะว่างอีกทีก็ตอนสองทุ่มเลยค่ะ คุณลูกค้ารอได้มั้ยคะ"ธีร์หันหน้ามามองพัตอย่างเศร้าใจเพราะคิดว่าวันนี้ตนคงไม่ได้กินปิ้งย่างแล้ว
"งั้นไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากๆนะครับ"ร่างบางหันไปพูดขอบคุณก่อนที่จะหันมาทำหน้าเศร้าใส่ร่างสูง
ไม่เป็นไร ไปกินร้านอื่นก็ได้"
"แต่ร้านอื่นมันแพง ร้านนี้มันมีโปรโมชั่นด้วย"ร่างบางพูดออกมาเสียงเบา
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราจ่ายเอง อยากกินร้านไหนล่ะ"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หูผึ่งทันที ก่อนที่จะยิ้มออกมา
"จริงนะ"
"อืม เลือกร้านเลย"
"งั้นไปกินไห่ตี่เหลากันเถอะ อยากกินซุปหม่าล่า"พูดเสร็จร่างบางก็รีบคว้าแขนพัตและพาเดินไปที่ร้านเป้าหมายของตนทันที
"สวัสดีค่ะ มาสองคนใช่มั้ยคะ"
"ใช่ครับ มาสองคนครับ มีโต๊ะว่างใช่มั้ยครับ"
"มีค่ะ เชิญทางด้านนี้เลยค่ะ"จากนั้นพนักงานสาวก็พามาที่โต๊ะเมื่อมาถึงร่างบางก็รีบเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะของตนเองทันทีก่อนที่จะยกยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
"สั่งอาหารได้เลยนะคะ เดี๋ยวทางพนักงานจะนำอาหารมาเสิร์ฟให้ค่ะ"
"ได้ครับ ขอบคุณครับ"จากนั้นธีร์ก็กดเลือกเมนูอย่างสบายใจ ก่อนที่พัตจะเริ่มรู้อะไรบางอย่าง
"เดี๋ยวก่อนนะ"
"หืม มีอะไรเหรอ"
"ปกติแล้วร้านนั้นมันต้องจองก่อนไม่ใช่เหรอ"
"ใช่ มันต้องจองก่อน"
"แล้วทำไมตอนแรกเธอไม่จองมาก่อนล่ะ"ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักทันทีก่อนที่จะเงยหน้ามองร่างสูง
"คือว่าคือ"พัตที่เห็นท่าทีของร่างบางตรงหน้าก็รู้ได้ทันทีเลยว่าตนนั้นโดนหลอก
"เป็นแผนของเธอสินะ"
"แหะๆ ก็เราอยากกินไห่ตี่เหลานี่นา แต่ว่าเงินที่แม่ให้เรามันหมดแล้ว กว่าแม่จะให้เราอีกก็วันจันทร์นู่นเลย"ร่างบางพูดอธิบาย
"ก็เลยหลอกให้เราเลี้ยงว่างั้นเเถอะ"
"ใช่ คิคิ"ร่างบางเอ่ยตอบพร้อมกับหัวเราะออกมา ซึ่งนั้นทำให้พัตนั้นยิ้มออกมาทันทีก่อนที่จะพูดบางอย่างที่อยู่ในใจของตนออกไป
"ธีร์"
หืม"
"พัตชอบธีร์นะ"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็นิ่งค้างไปเลยทันทีพร้อมกับใจที่เต้นแรงขึ้น
"เราชอบเธอ"
"เราขอจีบเธอนะ"
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น