คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ชยพัทธ์ 8
Warning??”?
เนื้อหาในเรื่องมีความรุนแรงและมีคำหยาบคาย มีการพูดถึงเรื่องเพศและการใช้สารเสพติด พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
20.17น.
หลังจากที่ลงเวรแล้ว พัตก็รีบขับรถกลับมาที่บ้านของตนทันที เมื่อมาถึงบ้านพัตก็รีบเดินมาที่บ้านของเด็กทั้งสองที่อยู่ข้างๆ ทันที ก่อนที่จะกดกริ่งหน้าบ้านเพื่อให้คนในบ้านนั้นเดินออกมาเปิดประตู
เมื่อไม่มีคนออกมาพัตก็กดกริ่งซ้ำๆ หลายครั้งก่อนที่จะมีหญิงคนหนึ่งเดินออกมาเปิดประตูให้กับตน ซึ่งหญิงคนนั้นก็คือวีพี่สาวของธีร์นั้นเอง
"พี่วี ธีร์อยู่ข้างในบ้านหรือเปล่า ผมขอคุยกับธีร์หน่อยได้มั้ยครับ"
"กลับไปก่อนเถอะพัต คุยกันตอนนี้ก็ไม่รู้เรื่องหรอก"
"ทำไมล่ะครับ ผมขอคุยแค่แป๊บเดียวได้มั้ยครับ ผมขอร้อง"
"กลับไปก่อนเถอะพัต ธีร์เขายังไม่อยากคุยกับพัตตอนนี้"
"ไม่ครับ ผมต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง"วีพูดย้ำอีกครั้งแต่พัตก็ยังคงดึงดันที่จะคุยกับธีร์ให้ได้
"พัตเข้าไปคุยตอนนี้ธีร์เขาก็ไม่ยอมคุยกับพัตหรอกนะ"
"....."
"พัตก็รู้ว่าเรื่องราวในอดีตมันรุนแรงขนาดไหน พัตก็รู้นิว่าธีร์คือคนที่เจ็บมากที่สุดกับเหตุการณ์นั้น"
"....."
"การที่พัตหายไปหกปีมันเกิดเรื่องราวมากมายเลยนะ ซึ่งในช่วงเวลานั้นธีร์เขาต้องแบกรับมันเอาไว้คนเดียวทุกอย่าง พอพัตกลับมามันเลยทำให้ธีร์กลับคิดมากกว่าเดิม"
"....."
"พี่รู้ว่าพัตมีเรื่องมากมายที่อยากจะถามกับธีร์แต่พี่ว่าตอนนี้คงยังไม่เหมาะหรอก พัตกลับบ้านไปก่อนเถอะนะ อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลย เดี๋ยวยังไงพี่จะช่วยเราคุยกับธีร์ให้นะ"พัตมองหน้าวีก่อนที่จะยอมถอยออกมา
"ก็ได้ครับ วันนี้ผมกลับก่อนก็ได้ ฝากบอกธีร์ด้วยว่าผมไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่ ยังไงเราก็ต้องคุยกัน"
"โอเค เดี๋ยวพี่จะบอกธีร์ให้"
"ขอบคุณครับ"จากนั้นพัตก็เดินกลับเข้าไปในบ้านของตน เมื่อวีเห็นแบบนั้นก็เดินกลับเข้ามาภายในบ้านก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟาที่มีธีร์นั่งอยู่
"พี่ไล่พัตกลับไปแล้วนะ วันนี้เขาคงไม่มาอะไรกับเราแล้ว"
"พรุ่งนี้ก็ยังมี วันอื่นๆก็ยังมี ธีร์จะทำยังไงดีพี่วี ฮึก ธีร์ไม่อยากเจอเขา ธีร์ไม่อยากให้เขาเจอลูก ฮื่อ"ธีร์ปล่อยโฮออกมาทำให้วีที่เห็นก็รีบเข้าไปสวมกอดน้องชายของตนทันที
"ไม่เป็นไรนะธีร์ ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่ตรงนี้ พี่จะช่วยเราเอง"วีกอดปลอบคนเป็นน้อง ในขณะนั้นเองพายุที่ตื่นขึ้นมากลางดึกก็เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก่อนที่จะเจอแม่ของตนกำลังนั่งร้องไห้อยู่
"แม่ครับ"ธีร์ที่ได้ยินเสียลูกชายของตนก็รีบยืดตัวตรงก่อนที่จะเช็ดน้ำตาออก
"ว่ายังไงครับพายุ ทำไมตื่นมากลางดึกแบบนี้ล่ะ หรือว่าเจ็บแผลหรือเปล่า"ธีร์รีบเดินไปหาลูกชายของตนทันที
"ไม่ครับ พายุหิวน้ำ พายุเลยเดินลงมาดื่มน้ำครับ แล้วทำไมคุณแม่กับน้าวีถึงยังไม่นอนครับ"เมื่อได้ยินแบบนั้นธีร์ก็โล่งใจ
"แม่กับน้าวีกำลังจะขึ้นไปนอนแล้วครับแต่พายุลงมาก่อน"
"แล้วคุณแม่ร้องไห้ทำไมครับ"พายุเอ่ยถามพร้อมกับยกมือขึ้นจับแก้มคนเป็นแม่
"แม่ไม่ได้ร้องไห้ครับ พอดีว่าคุณแม่แสบตาน่ะครับ งั้นเราไปกินน้ำแล้วขึ้นนอนกันดีกว่านะครับ ดึกแล้วด้วยพรุ่งนี้เราต้องไปโรงพยาบาลอีกนะ"
"ครับ"หลังจากนั้นธีร์ก็พาลูกชายของตนเข้าไปในครัวเพื่อที่จะดื่มน้ำโดยมีสายตาของวีมองอยู่อย่างห่วงใย
"เฮ้อ ทำไมเรื่องบ้าๆแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับครอบครัวของเราด้วยก็ไม่รู้"วีพูดก่อนที่จะมองไปที่รูปครอบครัวที่แขวนไว้กลางบ้าน
สิบสองปีก่อน
-คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ-
"สวัสดีค่ะน้องๆ ยินดีต้อนรับน้องๆปีหนึ่งทุกคนเลยนะคะ ก่อนอื่นพี่ต้องขอแสดงความยินดีกับน้องๆที่ผ่านเข้ามาเรียนที่คณะแพทย์ของเราก่อนค่ะ"สิ้นเสียงของรุ่นพี่สาวทุกคนก็ต่างพากันปรบมือ
"โดยในวันนี้นะคะพี่ๆจะมาชี้แจงเกี่ยวกับกิจกรรมนับน้องให้ทุกๆคนรู้ค่ะ ก่อนอื่นนะคะพี่จะให้น้องๆทุกคนจับคู่กันก่อนค่ะ โดยเราจะจับคู่กันจากการจับฉลากค่ะ"พูดเสร็จรุ่นพี่สาวก็เดินไปหยิบกล่องกระดาษออกมา
"โดยในนี้นะคะจะมีชื่อของน้องๆครึ่งหนึ่งอยู่ในนี้นะคะ โดยอีกครึ่งหนึ่งพี่จะเรียกชื่อให้เดินมาจับฉลากค่ะ ถ้างั้นเริ่มที่ชื่อแรกกันเลยนะคะ"พูดเสร็จรุ่นพี่สาวก็หยิบกระดาษขึ้นมาก่อนที่จะอ่านรายชื่อแรกบนกระดาษ
"คนแรกคือน้องลูกหมีค่ะเชิญออกมาจับฉลากได้เลยนะคะ"หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็ขานชื่อทุกคนไปเรื่อยเรื่อยจนเกือบหมด
"โอเคค่ะตอนนี้เราเหลือสองคู่สุดท้ายแล้วนะคะถ้างั้นเรามาจัดกันต่อเลยดีกว่าค่ะขอเชิญน้องธีระออกมาจับฉลากได้เลยค่ะ"ธีร์หรือธีรวัฒน์เมื่อได้ยินชื่อของตัวเองก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปหารุ่นพี่ทันที
เมื่อธีร์เดินมาถึงรุ่นพี่ก็ยื่นกล่องกระดาษมาตรงหน้าของตนก่อนที่ธีร์จะเอื้อมมือลงไปหยิบกระดาษด้านไหนออกมาแล้วยื่นให้กับรุ่นพี่
รุ่นพี่สาวเปิดกระดาษออกดูก่อนที่จะเบิกตากว้างแล้วหันไปคุยกับเพื่อนที่อยู่ด้านข้างของตนก่อนที่จะหันมามองหน้าธีร์และพูดชื่อของคนที่อยู่ในกระดาษ
"น้องธีร์ได้คู่กับน้องพัตค่ะ"ชื่อเสียงของรุ่นพี่สาวทุกคนที่อยู่ที่ในหอก็หันไปมองหน้าของชายหนุ่มที่ยืนอยู่นั่งห้อง
พัตหรือชัยพัทธ์ที่โดนเรียกชื่อก็เงยหน้าขึ้นมองธีร์ที่อยู่ด้านหน้าทำให้ทั้งสองคนได้สบตากัน ก่อนที่รุ่นพี่สาวจะให้ธีร์เดินมานั่งข้างๆกับพัต
"เอ่อ สวัสดีเราชื่อธีร์นะ นายชื่อพัตใช่ไหม"ธีร์พูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับพัต แต่พัตกลับเมินเฉยพร้อมกับหันหน้าหนีตน
ธีรีที่โดนอีกฝ่ายกระทำออกมาแบบนั้นก็เกิดความสงสัยว่าตนนั้นทำอะไรผิดหรือเปล่าก่อนที่จะเลิกสงสัยและหันกลับไปสนใจรุ่นพี่สาวที่กำลังพูดอยู่
"ตอนนี้เราก็จับฉลากแล้วก็มีเพื่อนกันทุกคนแล้วใช่ไหมคะ หลังจากนี้การทำกิจกรรมต่างๆในคณะนะคะ น้องๆจะต้องทำกันเป็นคู่นะ ทำความรู้จักกันไว้ด้วยล่ะ"ธีระที่ได้ยินแบบนั้นก็หันหน้ามองพัตอีกครั้งก่อนที่จะถอนหายใจออกมา
"เฮ้อ จะรอดไหมเนี่ยเรา"
"โอเคค่ะน้องพี่ให้เวลาน้องทำความรู้จักกันสิบห้านาทีนะคะ หลังจากนั้นแล้วเราจะเริ่มทำกิจกรรมกันค่ะ"สิ้นเสียงของรุ่นพี่สาวทุกคนก็ต่างกันพาหาคู่ของตัวเองและทำความรู้จักกัน
"นี่นาย พี่เขาให้ทำความรู้จักกันน่ะ"
"....."
"อย่าเอาแต่เงียบสิ เดี๋ยวก็โดนทำโทษหรอก"พัตที่โดนอีกคนตื๊อก็ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะมองหน้าอีกคน
"เฮ้อ จู้จี้ขี้บ่นจริงๆ"พัตพูดออกมาทำให้ทีที่ได้ยินแบบนั้นก็เกิดอาการโมโหขึ้นมาทันทีที่อีกคนว่าให้ตน
"นี่นายว่าฉันจู้จี้ขี้บ่นเหรอ"ร่างบางเอ่ยถามด้วยความโมโห
"ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อสักหน่อย อยากรับก็รับไปสิ"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งโมโหขึ้นไปใหญ่
"คนบ้า"ธีร์พูดออกมาทำให้พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองอีกคน
"เธอว่าให้ใคร"
"อะไร ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อนายสักหน่อย อย่าร้อนตัวได้ไหม"ร่างบางพูดก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ
"ชื่ออะไรล่ะ"ร่างสูงเอ่ยถามคนข้างกาย
"ชื่อธีร์ ธีรวัฒน์ เป็นคนไทยแท้ บ้านเกิดอยู่เชียงใหม่ มีพี่น้องสามคน เป็นผู้หญิงหนึ่งคน เป็นผู้ชายอีกหนึ่งคน"
"พอได้แล้ว ฉันไม่ได้อยากรู้"พัตรีบเอ่ยห้ามทันทีก่อนที่ร่างบางตรงหน้าจะสาธยายถึงครอบครัวไปมากกว่านี้
"เอ้า ก็พี่เขาบอกว่าให้ทำความรู้จักกันนิ"
"ก็ไม่ต้องถึงกับขนาดบอกเรื่องในครอบครัวหรอกมั้ง แค่ชื่อเล่นก็พอแล้ว"
"ก็ได้ งั้นนายก็แนะนำตัวสิ"ร่างบางพูดพร้อมกับนั่งมองหน้าร่างสูง
"ชื่อพัต ชื่อจริงชื่อ ชยพัทธ์ กุลโชติธนานนท์"
"กุลโชติธนานนท์เหรอ คุ้นๆนะ"พูดจบร่างบางก็พยายามนึกก่อนที่จะนึกออก
"....."
"ใช่! นามสกุลของหม่อมหลวงนิ นินายเป็นหม่อมหลวงเหรอ"
"อืม"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ตาเบิกกว้างทันที
"ไม่อยากจะเชื่อ นิเรากำลังคุยกับหม่อมหลวงอยู่เหรอเนี้ย"
"ทำเป็นตื่นเต้นไปได้ ไม่เห็นมีอะไรน่าตื่นเต้นสักนิด"
"สำหรับนายอาจจะเป็นแค่เรื่องปกติแต่สำหรับคนธรรมดาทั่วไปอย่างฉันเนี้ยมันไม่ปกติหรอกนะ ว่าแต่เราจะต้องคุยกับนายว่ายังไงเหรอ"
"ไม่ต้องอะไรมากหรอก ก็คุยปกตินั่นแหละ ฉันไม่ได้ถือตัวอะไร"
"โอเค"หลังจากที่คุยกันเสร็จรุ่นพี่สาวสามคนก็เดินเข้ามาหาพัตที่นั่งอยู่
"เอ่อ น้องพัตคะ พอดีพี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อยน่ะค่ะ"
"มีเรื่องอะไรเหรอครับ"
"พี่ว่าเราออกไปคุยกันข้างนอกห้องเชียร์ดีกว่า ข้างในนี้เสียงดังพี่เกรงว่าเราจะคุยกันไม่สะดวก"รุ่นพี่สาวพูดพร้อมกับยกยิ้มให้กับพัต
"คุยกันในนี้ก็ได้ครับ ผมโอเค"ร่างสูงตอบกลับหน้านิ่ง ทำให้รุ่นพี่สาวทั้งสามคนนั้นหันมองหน้ากันก่อนที่จะตกลงกันได้
"โอเคค่ะ คุยในนี้ก็ได้ แต่ว่าพี่อยากคุยกับน้องพัตตามลำพัง รบกวนน้องธีร์ไปอยู่กับเพื่อนก่อนนะคะ"รุ่นพี่สาวหันมาคุยกับธีร์ก่อนที่จะมองหน้าร่างบาง
"แต่ตอนนี้ผมก็อยู่กับเพื่อนผมนะครับ พัตก็เป็นเพื่อนผมเหมือนกัน"รุ่นพี่สาวที่โดนตอกกลับไปแบบนั้นก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา
"แต่พี่อยากคุยกับน้องพัตแค่คนเดียวค่ะ เป็นเรื่องส่วนตัว รบกวนไปที่อื่นก่อนเนาะ"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยอมลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินออกไปแต่แล้วก็มีมือของพัตยื่นมาจับมือธีร์เอาไว้ก่อน
"ไม่ต้องไปหรอก นั่งด้วยกันนี้แหละ ถ้าพวกพี่มีปัญหากับเพื่อนของผม ผมขอไม่คุยด้วยนะครับ"เมื่อพัตยกับธีร์เสร็จก็หันไปคุยกับรุ่นพี่สาวต่อ
"เอายังไงดีแก"รุ่นพี่สาวหันไปคุยกัน
"ก็คงต้องยอมแหละ"เมื่อตกลงกันได้แล้ว พัตก็ดึงให้ธีร์นั่งลงที่เดิมโดยมีสายตาของรุ่นพี่ทั้งสามคนมองอยู่ไม่ห่าง
"พี่มีอะไรจะคุยกับผมงั้นเหรอครับ"
"คือว่าพี่อยากให้เราลงแข่งประกวดดาวเดือนของคณะเราน่ะ"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็เอ่ยตอบทันที
"ไม่ครับ ผมไม่ลง"
"ทำไมล่ะน้องพัต"
"ผมไม่ชอบทำอะไรแบบนี้ แค่เรียนก็หนักพออยู่แล้วผมไม่อยากมีเรื่องปวดหัวเพิ่มมากขึ้น"
"โถ่ น้องพัต ประกวดดาวเดือนมันใช้เวลาแค่สองเดือนกว่าๆเอง ไม่ได้นานขนาดนั้นสักหน่อย"
"ไม่ก็คือไม่ครับ พี่ไปเลือกคนอื่นเถอะ ผมไม่ทำหรอก ขอตัวนะครับ"เมื่อพูดจบพัตก็ยืนขึ้นและไม่วายดึงธีร์ลุกขึ้นตาม ก่อนที่จะพาธีร์เดินออกไปจากห้องเชียร์
"นี่ เดี๋ยวก่อนสิ จะไปไหน"เมื่อเดินออกมาจากอาคาร
"กลับบ้านไง หมดเวลาเข้าเชียร์แล้ว"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมาดูก่อนที่จะพบว่าหมดเวลาเข้าเชียร์อย่าที่อีกคนบอกจริงๆ
"แต่นายออกมาแบบนี้ไม่ได้นะ พี่เขายังไม่ปล่อยให้เรากลับบ้านเลยนะ"
"แล้วทำไมจะกลับไม่ได้ เรามาเรียนนะไม่ได้มาทำกิจกรรมเชียร์อะไรแบบนี้"
"ก็จริงของนาย แต่ว่านะทำไมนายถึงไม่ลงประกวดดาวเดือนล่ะ น่าสนใจดีออก อีกอย่างนะคนหล่อแบบนายต้องได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัยแน่ๆ"
"ไม่ ฉันไม่ชอบทำอะไรแบบนั้น ถ้านายอยากเป็นนายก็ไปลงเองสิ"
"ไม่เอาหรอก คนตัวเตี้ยแบบฉันเนี้ยไม่มีใครเขาเอาหรอก"ธีร์พูดทำให้พัตมองอีกคนตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ก็น่ารักดี"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไปทันที ก่อนที่จะเงยหน้ามองอีกคน
"อะไรนะ นายชมฉันว่าน่ารักงั้นเหรอ"
"อืม"พัตตอบกลับอย่างหน้าตาเฉยต่างจากธีร์ที่หน้าเริ่มแดงขึ้นมา
"บ้า นายมาชอบฉันว่าน่ารักทำไม หรือว่านายชอบฉันงั้นเหรอ"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ยกมือขึ้นผลักหัวอีกคนเบาๆ
"คิดไปเอง ฉันก็แค่ชอบนายไปงั้นแหละ ไม่ได้พิศวาสอะไรเธอสักหน่อย"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หุบยิ้มทันทีก่อนที่จะมองหน้าอีกฝ่ายโดยอาการโมโห
"ไม่บ้านิ ไม่คุยด้วยแล้ว"จากนั้นธีร์ก็หันหลังแล้วเดินออกไปส่วนพัตที่เห็นท่าทีที่โมโหของธีร์ก็ยกยิ้มมุมปากออกมา ก่อนที่จะเดินตามอีกคนไป
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น