รักหมดใจให้นายคนเดียว

ลำดับตอนที่ #6 : ไม่ต้องมาง้อซะให้ยาก

            +++เวลาผ่านไป  2  คาบเต็มๆ+++ 


    ขณะนี้เนย์ก็นั่งคุยกับโอมอย่างเมามัน  หลังจากประโยคเมื่อกี้ได้จบไป  โอมก็อึ้งแล้วอึ้งอีก  555  แหม!!!~  พูดความจริงทำเปนรับไม่ได้

    ผ่านไปก็  2  คาบเช้าแล้ว  คุณน้องยูไปไหนเนี้ย  ปานนี้ยังไม่เข้าเรียนอีก  ในขณะที่เนย์คุยกับโอมแต่คิดถึงยู  จู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาห้องในขณะที่อาจารย์สอน  (แสดงว่ามึงคุยกันตอนอาจารย์สอนเนี้ยนะน้องเนย์)

    จู่ๆ  เธอผู้นั้นก็มาหยุดที่โต๊ะเนย์กับโอม  เธอผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นไกล  ยัยยูนี่แหละ

     "นี่เนย์  เดียวนี้เธอเหนผู้ชายดีกว่าเพื่อนแล้วหรอ"มาถึงยูก็เริ่มเลยค่ะ

      "ยูไม่ต้องมาเนียนเลย  เธออ่ะไปไหนมา  ฉันรอเทอมาชาติกว่าๆได้แล้ว  แล้วนี่เธอโดดเรียนไปสองคาบเต็มๆเลยนะ" ตอนนี้หน้ายูเริ่มเนียนน้อยลงแหละ  เริ่มมีรอยแตก  เนื่องจาก............เอ่อ.....คิดเอาเองล่ะกัน

       "ก็ได้ข่าวว่าพี่นิวอ่ะ  เขาไปห้องพยาบาลเนื่องจากเจอลูกทีบของเธอไม่ใช่หรอ  ฉันเปนห่วงก็เลยไปดู จนหมดคาบนี่แหละ"ไอ้พี่เฮงซวย  บังอาจทำให้เพื่อนฉันเสียการเรียนหรอ


      "งั้นหรอ  เธอไม่ได้เหนผู้ชายดีกว่าเพื่อนเลยเนอะ"  เนย์พูดไปยิ้มไป  แต่สายตาบ่งบอกให้รู้ว่าแกทำงี้ได้ไง


       "เออ  แหะๆ"ยูยิ้มแห้งๆมาให้  แล้วมองไปทางโอม

       "โอม"เนย์เรียกโอม

      "หื้อ  ว่าไง"

      "เหนรึยังล่ะ  ว่าที่ตรงนี้มีคนนั่ง"เนย์พูดไปเพื่อที่จะให้โอมรู้ตัวว่า  ไปเหอะ  อย่าหน้าด้านนั่งต่อเลย

      "อ่ะหรอ"

     "หวัดดีโอม  ไม่คิดจะทักเพื่อนเก่าหน่อยหรอ"ยูพูดกับโอม

      "ก็กำลังจะทักอยู่นี่ไง  หวัดดี"เนย์ว่าเหมือนโอมไม่ค่อยจะเต็มใจทักสักเท่าไหร่

      "เนย์  โอมไปก่อนนะ  แล้วจะมาคุยด้วย  ไปล่ะ" โอมบอกลาเนย์แล้วมองไปที่ยูแล้วจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง


    หลังจากโอมไปแล้ว  ยูก็นั่งลง  อยากจะบอกว่า  เนย์ไม่ได้ตั้งใจเรียนเลยสักนิด  อิอิ  ก็คุยมันทั้งคาบ

      "นี่  เนย์  เธอรู้จักกับนายโอมนั้นด้วยหรอ"

       "ก็พึ่งจะรู้จักเนี้ยแหละ"

        "อือๆ"

       "แล้วเทอล่ะ  ยูเทอเคยรู้จักกันมาก่อนหรอ"ฉันถามยูกลับไป  แต่ยูทำท่าเหมือนไม่ค่อยอยากจะเล่า

      "ใช่"

      "ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เปนไรนะ"

      "ป่าวหรอก  แค่เรื่องมันยาว  พรุ่งนี้ฉันจะมาเล่าแล้วกัน"

  

-----------รักหมดใจให้นายคนเดียว---------Pเพล--------------------------

     หลังจากที่หมดคาบ 4  เนย์กับยูก็เดินไปรับประทานอาหาร  แต่คราวนี้เราต่างคนต่างซื้อ  เพราะไม่อยากจะให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

     และเราสองคนก็สวาปามกันเต็มที่  เออ  แบบว่าพวกเราตายอดตายอยากมาจากบ้านอ่ะ  ขณะที่กินข้าวเสร็จแล้ว  เนย์ว่าบอกยูดีกว่าเผื่อยูจะยังไม่รู้

     "ยู  เราไปหอประชุมกันเหอะ"

     "ไปทำไมอ่ะ"  ยูทำหน้าสงสัยเต็มที่

     "ก็วันนี้  เขาบอกว่าจะมีการจับฉลากเลือกบัดดี้กันอ่ะ"พอเนย์บอกไป  ยูก็

      "กรี๊ดดดดดดด  จริงหรอเนี้ย  สาธุๆๆๆๆๆ  ขอให้ฉันได้เปนบัดดี้กับพี่นิวทีเถอะ"ซะงั้นอ่ะ

      "ไปเหอะ  เดียวไม่ทัน"

     "อือๆ"

      แล้วเราสองคนก็เดินไปหอประชุมกันเพื่อที่จะไปจับฉลากเลือกบัดดี้  แต่ขณะที่เดินผ่านลานวารีนั้น  (ลานนั่งเล่นที่เจอเพื่อนไอ้นิวครั้งแรกอ่ะนะ)  ก็เจอไอ้พี่เฮงซวย

       "นี่ ยู  ไม่ต้องไปทักมันนะ  เฮงซวยชะมัด"

     "เนย์  บ่นไรอ่ะ  พี่นิวค่า  ทางนี้ค่ะ  ทางนี้"เวนเอ้ยบอกว่าอย่าไปทักมัน

     แล้วไอ้นิวก็เดินมา  แต่เนย์ก็คิดว่าไม่อยู่ดีกว่า  ชิ  พี่เฮงซวย  แต่พอเนย์จะเดินไป  ยูก็บอกว่า  จะไปไหน  อยู่เปนเพื่อนก่อนดิ  เวนกรรมหรือไง


      พอพวกเพื่อนของไอ้นิว  และตัวมันได้เดินเข้ามาภายในรัสมี 95.564586  องศาที่ฉันยืนอยู่  ไอ้พี่กัสก็พูดทันทีเลย

      "น้องเนย์จะไปหอประชุมหรอครับ  พี่ว่าปีนี้พี่คงได้คู่กันน้องแน่เลย"

       "หรอค่ะ  เนย์คงไม่โชคดี(เหลือน้อย)ขนาดนั้นหรอกค่ะ"

     "มันก็ไม่แน่หรอกครับ" แล้วไอ้พี่กัสก็ยิ้มกลับมา  

     "นี่เทอ  เก่งมากนะทำให้ไอ้นิวเข้าห้องพยาบาลได้เนี้ย"ไอ้พี่เคนจู่ๆก็พูดขึ้นมา

     "อะไรกัน  เนย์ก็แค่ทีบเองไม่ใช่หรอ  สงสัยจะสำออยอ่ะดิ"

     "ไม่ใช่หรอก  เทอทีบที่ไหนไม่ทีบ  แต่ดันไปทีบแผลที่มันโดนตีเมื่อเช้าอ่ะดิ"เห้ย  ไอ้นิวเปนไรป่าวว่ะ  นี่เนย์ผิดหรอ  เนย์ไม่ผิดใช่ป่ะ

     "อ่าวหรอ  สมน้ำหน้า  555"ไอ้นิวมองมาด้วยแววตาเจ็บปวด  โอ้  จะสมเพชดีไหมว่ะ

------------------------รักหมดใจให้นายคนเดียว-----Pเพล-------------------


       "ไปก่อนนะพี่กัส  พี่เคน  พี่เรย์  และก็พี่มิน  เนย์ไปหอประชุมก่อนล่ะ  แถวนี้บรรยากาศไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่"

         "เห้ย  จะรีบไปไหน"ยูพูดขึ้นทันที  ท่าทางจะกลัวไม่ได้อยู่ใกล้ไอ้นิว

         "ไปเหอะนะ"แล้วฉันก็ทำท่าจะลากยูไป  แต่ว่า

         "เนย์  พี่ขอโทด  พี่ไม่ได้ตั้งใจทิ้งแกนะ" โอ้  นี่สำนึกผิดหรอ  ต่อๆดีกว่า

          "แต่แบบว่าแกขี้เกียดตื่นเองนะ  พี่ก็เลยมาก่อน  แบบว่าจำเปนอ่ะ"แม่งไม่ได้สำนักผิดเลยนี่หว่าไปตายซะ

          "อ่ะหรอ  เรื่องของคุณนิวเหอะค่ะ  คือแบบว่าฉันไม่ต้องการการขอโทดแบบงี้เง่าปัญญาอ่อนแบบนี้หรอก    ไปตายซะ!!~"เออแบบว่าเนย์พูดแรงไปป่ะ

        แล้วเนย์ก็เดินลากยูไปหอประชุมทันที  เหอๆ  แต่ยูเขาก็ทำน่าทำตาเสียดายโอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ไอ้นิวซะเหลือเกิน  ตกลงยูเขาเหนผู้ชายดีกว่าเพื่อนใช่ป่ะเนี้ย

    
       ++++ณ หอประชุม++++

     ขณะนี้เนย์กับยูก็เดินเข้ามานั่งภายในหอประชุมเรียบร้อยแล้ว  คนก็มากันเต็มไปหมด  แบบว่าเหมือนเรามาช้าเกินไปไงไม่รู้  เหอๆ

   เนย์กับยูนั่งอยู่แถวๆทางออกประตูแบบว่า  เวลาหนีได้ชิ่งหนีง่ายๆ  และก็อีกอย่างที่ดีก็คือ  ไม่มีอาจารย์คุมอยู่แถวนี้ด้วย

     แล้วเวลาก็ผ่านไปสัก  10 นาที ได้อาจารย์สุทธิพงษ์ก็ได้ขึ้นไปบนเวที  สงสัยจะขึ้นไปพูด 

    ~จุ๊ๆ  1234  รักนะจุ้บๆ  เอ่อ...แบบว่าอาจารย์เขาแอบฮานิดนึงอ่ะ~

     ~ครับ  ก็คงจะรู้กันอยู่แล้วใช่ม่ะว่าที่ทุกคนมาประชุมกันที่นี่เวลานี้เพื่ออะไร  .....................................~
   อาจารย์เขาเริ่มมีสาระค่ะ  เล่าหมดเลยบัดดี้ปีแรกเปนยังไงยันปีปัจจุบันเลย  ง่วงเฟ้ย  อาจารย์ไม่มีสาระน่าจะดีกว่านะ  จะหลับแล้วง่ะ

    ~เพื่อให้ไม่เปนการเสียเวลา  ครูก็จะเริ่มการจับบัดดี้เลยล่ะกัน  เริ่มจากครูจับก่อนนะ  แล้วพอครูเรียกชื่อใคร  คนนั้นก็ต้องขึ้นมาจับ  แล้วพอจับได้ชื่อใคร  ก็จะเปนบัดดี้กับคนนั้น  และก็คนที่ถูกเรียกให้เปนบัดดี้ก็ต้องจับให้คนต่อไป  ทำยังงี้ไปเรื่อยๆ  และแน่นอน  ไม่ต้องเรียนภาคบ่ายแน่ๆ  เพราะมันน้าน นาน  เอาล่ะ  เริ่มเลยนะ~
     อาจารย์ก็เดินไปที่กล่องซึ่งบรรจุรายชื่อนักเรียนชั้นม.ปลายอย่างหนาแน่น  แล้วอาจารย์ก็ได้จับขึ้นมา 1  ใบ

    ~นายสารพัด  มีคงอยู่~

    "แปะๆๆ"เสียตบมือดังกระหึ้มไปทั่ว  เพราะว่ามันพึ่งจะเริ่มจับนี่หว่า

     "ขึ้นมาจับบัดดี้ได้เลยครับ"แล้วนายสารพัดก็เดินขึ้นมาบนเวทีเพื่อจะจับคู่ของตนเอง

    "นายเอกวุฒิ  องค์สุรินทร์"แล้วนายเอกวุฒิก็เดินไปจับคนต่อไปๆๆๆ   อย่างงี้เรื่อยๆ

    "น.ส.สุชาดา  ศิริภพ"

    "นายอากร  สวัสดี"

   "นายสมพงษ์  คงอารี"

   "นายปรีชวาน  นคฤค"

   "..............................."

  "..............................."

  "..............................."

    "............................"

    "............................" เริ่มคิดชื่อไม่ออก  และตอนนี้ก็มีรุ่นพี่ผู้ชายที่ชื่อว่า  วิศรุฒ ขึ้นไปจับบัดดี้คนต่อไป  และนั่นก็คือ

      "น.ส.กรกฏ  วาศิริ"ต้าย  ตาย  ยัยยูนี่หว่า  ตอนนี้ยัยยูก็เลยเดินขึ้นไปบนเวที  เพื่อจับบัดดี้ให้ตัวเอง

     "นายภนพงษ์  นาวา ณ  คีรี"ใครว่ะเนี้ย  ชื่อคุ้นๆ  เหมือนเคยได้ยิน   และแล้วน่ายูจากตื่นเต้น  กระดี้กระด้าอยากคู่กับพี่นิวใจแทบขาด  ได้สลายลงไปในพริบตาเปนหดหู่ทันทีทันใด   ก๊ากกกกๆ  สมน้ำหน้า  อดรับประทานเลย


      แล้วยูก็ลงมาจากเวที  ด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก  แต่สายตาของเนย์สนใจคนต่อไปซึ่งขึ้นไปบนเวทีมากกว่ายัยยู  เพราะคนๆนั้นคือบัดดี้ของยูนั่งเอง  และเนย์ก็ต้องเข้าใจแล้วว่า  ทำไมชื่อมันคุ้นๆ  ก็นั่นมันนายโอมนี่หว่า

     แล้วโอมก็เดินไปจับเลือกบัดดี้คนต่อไป 

      "นายสุทธิเดช  กฤศฎีศรีสวัสดิ์"ใครว่ะเนี้ย  ชื่อเพราะโคตร  น่าตาคงดีไม่ใช่น้อย และพออาจารย์สุทธิพงษ์ประกาศชื่อเสร็จก็เรียกเสียงกรี๊ดให้ดังกระหึ้มไปทั่วหอประชุมทันที  แสดงว่าต้องหล่อมากแน่ๆ 

     แล้วคนที่ชื่อเพราะโคตรๆ  คนนั้นก็ยืนขึ้น  ซึ่งนั่งอยู่แถวเกือบหลัง  นั่งห่างจากเนย์ไปเพียง 5 แถวเท่านั้น  แล้วเขาผู้นั้นก็เดินไปยังเวที  แต่พอหันมาเท่านั้นแหละ  เนย์ไปเอาความคิดมาจากไหนว่ะ  ว่าชื่อมันเพราะ  ไอ้ซีริวนี่หว่า 

    แล้วยูก็สะกิดเนย์  "จี้กๆ"

    "เนย์  แกเหนไหม  พี่ซีริว  แกรู้จักป่าว  เขาน่ารักมากเลย  ชอบอ่ะ  หล่อๆ  ใครจะได้เปนบัดดี้นะ  คงโชคดีแน่เลย"ยูพูดด้วยท่าทางคลั่งไคล้  อย่างกับมันไปสร้างบ้านให้แกอยู่ยังงั้นแหละ

     "ใครจะได้ก็เรื่องของเขาเหอะ  แต่ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ  แหวะ  ไม่เหนจะหล่อ  ชื่อก็งั้นๆแหละ"ฉันพูดไปทำน่าหงุดหงิดไป  เหอๆ  ก็คนมันไม่ถูกชะตานี่หว่า



   



---------------รักหมดใจให้นายคนเดียว-------Pเพล----------SayHi--------

  

     
      รักและเปนห่วง           +++Powder  Pเพล+++

         หุหุ!!~