คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
The Difference: ความรัก...ปริศนา...ชะตากรรม
บทนำ
13 สิงหาคม ค.ศ. xxxx
…แสงสีทองของดวงตะวันที่สาดส่องกระทบสายน้ำสีครามทอประกายระยิบระยับจับใจ ช่างทำให้ข้ารู้สึกสงบอย่างยากจะหาได้ ไดอารี่ที่รัก...ข้านั่งเอนกายอยู่ภายใต้ร่มไม้ใหญ่ริมแม่น้ำสายหลักที่ทอดยาวผ่านแผ่นดินทั้งสาม ใช่! ทั้งสาม ที่เป็นดั่งเส้นเลือดใหญ่คอยหล่อหลอมสรรพชีวิตทุกชีวิตโดยไม่แบ่งแยกชาติพันธุ์ ข้านั้นอยากเหลือเกินที่จะให้แผ่นดินที่เคยเป็นผืนเดียวกลับมาเป็นดั่งครั้งอดีตกาลอีกครา...ความปรารถนาของข้าจะเป็นเช่นไรกัน ข้ามิอาจคาดเดาได้ เพราะชีวิตของข้านั้นก็ยังยากจะเดาได้ถึงวันตาย ชีวิตข้าก็เป็นดั่งธารน้ำไหลเชี่ยวและไม่เคยย้อนกลับ ใช่! ไม่ว่าผู้ใดชีวิตก็ย่อมมีแต่จะก้าวไปข้างหน้า แต่หลายคนกลับทำอย่างกับชีวิตไร้ค่ายิ่งนัก ข้าไม่เข้าใจเสียจริงไดอารี่ที่รัก ชีวิตมนุษย์นั้นแสนสั้นไม่ยั่งยืนและยาวนานดั่งสายน้ำใสที่ไหลอย่างยากจะเหือดแห้ง มนุษย์จะมาลำลายกันเองทำไม? ข้าทดเห็นการแก่งแย้งอำนาจไม่จบสิ้นไม่ไหว จนบางคราเคยคิดว่า ข้าอยากจะหนี หนีไปให้ไกลจากความวุ่นวายนี้เสียจริง แต่...! ข้าทิ้งประชาชนที่รักไปไม่ได้ หากข้าไปพวกเขาจะเป็นเช่นไรกัน ข้าไม่ควรเห็นแก่ตัวเช่นนี้ อีกอย่างความปรารถนาของข้ายังไม่บรรลุผล...
จริงสิ! ...ข้าลืมบอกเจ้าไป วันนี้ข้าแอบหนีออกมาโดยไม่บอกใครแม้แต่ท่านพี่ ท่านชอบหาว่าข้าเป็นเด็กอยู่เรื่อย คิดแล้วก็อดขำไม่ได้ ป่านนี้พวกนางกำนัลคงตามหาข้าให้วุ่นกันยกให้ ข้านี่ช่างเป็นราชินีนิสัยไม่ดีเสียจริง ชอบแอบหนีเที่ยวอยู่เรื่อย! แต่เจ้าต้องเห็นใจข้านะ จะให้ข้าทนอยู่แต่ในกรงได้อย่างไรกัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นกรงทองก็ตามที บางครา ข้าก็อึดอัดกับธรรมเนียมและกฎเกณฑ์ที่แสนจะน่าเบื่อ แล้วยังจะคำพูดที่แสนจะเยิ่นเยื้อเสียจนแทบหาน้ำความไม่ได้ เจ้าล่ะจะเลือกพูดอย่างไรกัน ระหว่างคำพูดที่แสนยาวหากแต่ไร้ความจริงใจกับความแสนสั้นเปี่ยมไปด้วยความหมาย...เฮ้อ ข้าเข้าใจว่ามันเป็นธรรมเนียม ก็ข้าเป็นราชินีนี่นา...
...ข้าว่าข้าควรกลับแล้วล่ะไดอารี่ที่รัก ข้าออกมาเที่ยวเล่นนานไปเสียแล้ว นี่ก็เกือบได้เวลาล่ำลาดวงตะวันแล้ว...ไดอารี่ที่รักของข้า อีกเพียงสามเดือนข้าและเจ้าก็จะได้เห็นหน้าองค์หญิงน้อยๆแล้ว ข้าช่างตื่นเต้นและเปี่ยมปีติเสียจริง...วันที่สิบสามตุลาคมจักเป็นก้าวยิ่งใหญ่สำหรับความปรารถนาของข้า ข้าจะให้วันนั้นเป็นวันประกาศก้องว่าสถาบันที่แสนยิ่งใหญ่ของเราได้รวมทั้งสามเผ่าพันธุ์ไว้เป็นหนึ่งเดียวแล้ว ตอนนี่ข้ากำลังทำหนังสือถึงบาเวอร์เลีย และดาลีเน็สอยู่อย่างลับๆ มีเพียงมหาดเล็กของข้าและท่านพี่เท่านั้นที่ทราบเรื่องนี้ เพราะฉะนั้นนี่คือความลับระหว่างเจ้ากับข้า รักษาความลับนี้กับข้าด้วยนะไดอารี่ที่รัก...
ป.ล. หากคราวหน้าข้าได้มีโอกาสมานั่งเล่นที่นี่อีก สายน้ำจะไม่เหงาแล้วนะ เพราะข้าจะพาองค์หญิงน้อยของข้ามาด้วย เจ้าว่าดีหรือไม่ไดอารี่ที่รักของข้า…
รักเสมอ
องค์ราชินีจอมหนีเที่ยว
ความคิดเห็น