คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : คนมันสวย o{}O~!
Love Story : ยัยจอมจุ้นวุ่นรักร้ายๆกับนายเพื่อนสนิท
บทที่ 2 : คนมันสวย o{}O~!
“แกจะหยุดพูดได้หรือยังไอ้โมบาย!”
“เครส...แกว่าผิวขาวๆ หน้าสวยๆอย่างฉัน ใส่ชุดสีอะไรถึงจะเหมาะน้า?^^”
“ถ้าขืนแกยังไม่หยุด ฉันไม่ให้แกลอกการบ้านแน่!!”
“แต่ม้าบอกฉันว่า ผู้ชายชอบผู้หญิงที่ดูใสซื่อ บอบบาง งั้นฉันจะใส่ชุดสีขาวดีไหม? แกว่าไม้เค้าจะชอบไหมน้า?”
“ไอ้โมบายยย!!”
“เอ แต่ถ้าไม้เอาช่อดอกไม้มาให้ฉันเป็นสีขาว มันก็จืดแย่เลย เอาชุดสีชมพูจะได้ดูหวานๆดีไหมน้า??” ตอนนี้ในหัวของฉันมีแต่ภาพของงานพรอมที่สมบูรณ์แบบ โดยมีฉันใส่ชุดเดรสสีหวานเดินเข้างานคู่กับไม้สุดหล่อลากลำไส้ในชุดสูท มีดอกไม้สีขาวปักที่อก และไม้ก็ขอฉันเต้นรำ ^//////^ อ๊ากกกกก จะละลายอยู่แล้ว
“ โว้ยย!!”
“แว๊ก O[]O!”
ไอ้เครสบ้ามาตะโกนใส่หู ตกใจหมดเลย =O=
“แกหยุดบ้าสักทีสิวะไอ้โมบาย ฉันเบื่อที่จะต้องมาทนฟังแกพล่ามเรื่องงานพรอมบ้าๆ กับไอ้เด็กใหม่นั่น นี่มันเที่ยงแล้วนะโว้ย หิวโว้ย เข้าใจมั้ย ไม่ใช่ว่าจะมาทนฟังแกพล่ามไม่หยุดอย่างนี้~~!”
O.o เป็นบ้าไรของมันฟะ >.< น่ากลัวชะมัด
“กะ ก็แกบอกว่าฉันมีปัญหาอะไรก็บอกแกได้นี่...(_ _)”
“เออๆๆ งั้นแกก็หัดรู้เวลาซะบ้างสิวะ ฉันหิวจนตาลาย แต่แกก็กวนประสาทอยู่ได้...”
“ง่า” ใครจะไปตรัสรู้เล่า ว่าแกหิวขนาดนั้นน่ะไอ้เครส
“ไม่ต้องทำหน้าเป็นหมาหงอยขนาดนั้น...แล้วจะไปกินข้าวไหม?”
=0=;; รู้สึกเหมือนโดนหลอกด่าชอบกล
“ไม่ไปก็ตามใจ...” ว่าแล้วนายเครสก็ออกเดินโดยไม่คิดจะรอ
“เฮ้ย! ไปๆๆ รอด้วยๆ”
“ฉันต้องการความสงบนะวันนี้”
“เงียบปีบเลยหล่ะ ^[]^;”
“- -“
“เฮ้ย ไอ้พริกไทย!”
เสียงทุ้มดังขึ้น เบื้องหลังชายหนุ่มร่างสูง ทันทีที่ได้ยินเสียง ใบหน้าหล่อเหลาก็ตวัดสายตาเย็นๆไปมองเจ้าเพื่อนตัวดี
“โอเคๆ ฉันไม่เรียกแกแบบนี้ก็ได้ไอ้พริก เอ้ย ไม้!”
เฮ้อ... ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ชื่อของเขาคือ ไม้ แต่ที่เจ้าเพื่อนตัวดีเรียกนั้น มันมาจากชื่อจริงของเขา มริจ แปลว่า พริกไทย ซึ่งเขาแสนเกลียดที่ถูกเรียกว่า พริกไทยเป็นที่สุด!
“แกมายืนเหล่สาวอยู่แถวนี้เองหรอวะ?” นายขลุ่ยบีบไหล่เพื่อนชาย “ฮะๆว่าไง””
“สองคนนั้นเป็นใคร?” ประโยคแรกของวันที่เขาพูดกับเจ้าเพื่อนตัวแสบ
“ไหนอ่า??” ขลุ่ยพยายามมองไปตามสายตาที่ไม้เคยจับจ้อง “สาวๆกลุ่มนั้นน่ะหรอ ที่มียัยนกหวีดพิกเซลเป็นหัวหน้าแก้งอานะ”
ไม้ลอบถอนหายใจ ไม่ใช่ พิกเซล ตั้งแต่ย้ายมาที่โรงเรียนแห่งนี้ เขาก็พอจะรู้จัก สาวๆกลุ่มพิกเซลล่ามาบ้างแล้ว ว่าเป็นกลุ่มสาวๆสุดฮอต และชอบทำตัวเด่นอยู่ตลอดเวลา...
“ไม่ใช่ ตรงนั้นต่างหาก”
“อ๋อ...” นายขลุ่ยยิ้มร่า อย่างน้อยไอ้เพื่อนของเค้าก็ไม่ได้สนใจกลุ่มยัยนกหวีดนั่น เหมือนพวกนักเรียนชายคนอื่นๆ
“ไอ้เครส กับโมบายน่ะหรอ?”
ไม้พยักหน้า สายตาจับจ้องไปยังร่างบางที่กำลังหัวเราะร่าอย่างอารมณ์บนโต๊ะอาหารของโรงเรียน
“สองคนนั้นเป็นแฟนกัน?”
“อ๋อ เปล่าหรอกๆ มันเป็นเพื่อนกัน ซี้ปึกเลยล่ะ” นายขลุ่ยเริ่มสาธยาย “...รู้สึกว่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สามขวบเชียวนะ มีแต่คนบอกว่าไอ้สองคนนี้มันเหมาะกันอย่างกับอะไรดี พวกเพื่อนๆก็พยายามจับคู่มันตั้งแต่ขึ้นม.ปลายใหม่ๆแล้ว ถึงขนาดลงคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์โรงเรียนเชียวนะ จนตอนนี้ก็ยังไม่เห็นมีแววว่ามันจะคบกันเลย โดยเฉพาะโมบาย แม่คุณเล่นน่ารักซะขนาดนั้น แต่ดันไม่มีแฟนจนป่านนี้ แต่ไอ้เครสมันก็คบมาแล้วไม่รู้ก็คนต่อกี่คน แต่ตอนนี้ก็น่าจะโสดอยู่นะ...”
ไม้พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ ก่อนจะหันหลังกลับ
“อ้าว!แล้วนั่นแกจะไปไหนอีกเนี่ย?”
“ห้องสมุด...”
สั้นแต่ได้ใจความ กับหน้าไร้อามรณ์พ่วงแถม นายขลุ่ยได้แต่เกาหัวแครกๆ
“อะไรของมันวะ นึกจะไปก็ไป...”
You are my everything, nothing your love won’t bring
My life is yours alone, the only love l’ve ever know….
………………
………..
เคร้ง!
OoO
“หยุดหอนซักทีสิ!”
เคร้ง!
“นายจะเอาไงเนี่ย” ไอ้บ้าเอ้ย คนอารมณ์กำลังดี ดันมาขัดซะได้
“แกมันน่ารำคาญ!”
“อ๊าก>,< อะไรเนี่ย ก็นายบอกว่าไม่ให้ฉันพูดมาก ฉันก็ไม่พูดกับนายแล้วไง แล้วนี่ฉันก็แค่ร้องเพลงเองนี่”
“เสียงแกมันห่วย ฉันกินข้าวไม่ลง!”
“โอ้ย! แล้วเสียงแกมันดีนักหรือไง!”
“เออ เสียงฉันมันดีกว่าแกร้อยเท่า!”
“ไอ้บ้า! เสียงแกมันห่วยแตก”
“แกว่าฉันหรอ ไอ้โมบาย!”
“ถ้าแกไม่โง่จนฟังไม่ออก!”
ไอ้บ้านี่เป็นอะไรของมันฟะ วันนี้มันบ้าอะไรของมัน =o=
“หนอย ไอ้...!”
“คุณโมบายที่ร๊ากกก!!!”
กรี๊ดดดด!!
เสียงเรียกชื่อฉัน ที่มาพร้อมกับเสียงของสาวๆแทบทั้งโรงเรียน จะเป็นใครไม่ได้นอกเสียจาก...
“เจ้าหญิงของผม...” ใบหน้าหล่อเหลาเท่ห์บาดตาปรากฏตรงหน้าฉัน นั่นคือ นายรันเวย์ นักเรียนหนุ่มสุดฮอตประจำโรงเรียนที่มีแฟนคลับมากที่สุดคนหนึ่ง...
“เวย์...” ฉันหันไปทักพร้อมกับยิ้มให้ นายนี่มาได้เวลาจริงๆ ขืนนายไม่มาป่านนี้ฉันคงถูกไอ้เครสฟาดด้วยจานข้าวแน่!
“เฮ้อ...” นายเวย์จับมือฉันไปวางบนหน้าหล่อๆของเขา “ใบหน้าของคุณโมบายช่างทำให้ผมร้อนลุ่มไปหมด...”
หยีเน่า!=O=
“ไม่เอาน่าเวย์คนมองเต็มโรงอาหารหมดแล้ว” ฉันสอดส่ายสายตาไปรอบๆอย่างหวาดระแวง
“เจ้าหญิงของผม ตอนนี้หัวใจผมเต็มไปชื่อคุณ ไม่ว่าผมจะทำอะไร ใบหน้าของโมบายคนงามก็อยู่เต็มหัวผมไปหมด”
อ้าย>.<ทำไมมันเน่าอย่างงี้วะ อาหารกลางวันฉันจะออกมาแล้วนะเนี่ย
=\\\\\\= สักวันฉันคงโดนแฟนคลับมันฆ่าตาย เพราะแค่ตอนนี้ ยัยพวกนั้นยังพากันมองฉันด้วยสายตาเหยียดหยาม อย่างกับฉันเป็นพวกมดปลวก
“ไม่เอาน่าเวย์...”
“โอ้!เจ้าหญิง...”
เพล้งง ง !!
-^-
O.o
ฉันและเวย์หันไปตามเสียงแทบจะทันที และไม่ต้องสงสัย เสียงที่ท่านได้ยินไปนั้นเป็นเสียงแตกกระจายของจานข้าว โดยฝีมือของเจ้าคนบ้า ที่นั่งทำหน้าไร้อารมณ์ ยกขาขึ้นพาดเก้าอี้
“อ้าว!แกนั่งอยู่ หรอเนี่ย” เวย์ร้องทักนายเครส
“ถ้านายไม่เซ่อ...” เขาตอบเรียบๆ
“เฮ้อ ฉันคงเซ่อมากไปหน่อยล่ะมั้ง ถึงไม่ค่อยอยากเห็นนายร่วมโลก”
เฮ้ย! นายจะต่อยกันไหมเนี่ย ฉันจะได้หลบ
“ไม่เอาน่า...” ฉันจับแขนเวย์ข้าง ตบขาไอ้เครสข้าง “...วันนี้อากาศดีจะตาย อ๊ะๆ ดูนู่นสิเวย์มีนกนางนวลในโรงเรียนเราด้วยนะ”
“เจ้าหญิงของผม...นกนางนวลมันคงโบยบินมาตามเสียงเพรียกแห่งความรัก...”
“ปัญญาอ่อน”
ฉันพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของนายเวย์ไปอยู่ที่ไอ้นกนางนวลจอมปลอม ฮึฮึ และก็อดกลั้นกับไอ้เสียงกวนประสาทที่ลอยมาเป็นระยะ ไม่เข้าใจจริงๆว่าไอ้เครสคนเดิมมันไปขุดรูอยู่ที่ไหนกันแน่เนี่ย!
“เวย์...ฉันอยากเลี้ยงนกตัวนั้นจัง^^”
“^^แน่นอน ผมจะไปหาให้คน ต่อให้บุกน้ำ ลุยไฟถ้าคุณต้องการผมหามาให้หมด”
“จริงนะ^___^” เข้าแผน ฮึฮึ
“คร๊าบบบ”
“เอาตอนนี้เลย นะนะ เวย์” ฉันเห็นสายตาลังเลบนหน้าหล่อๆนั่น แต่ด้วยความสวย ใสซื่อของฉันก็ทำให้เวย์ใจอ่อน
“ดะ ได้ๆๆ^^;;”
“น่ารักที่สุดเลย^_______________^”
“......!”
“นั่งทำเซ่ออะไรเล่า...หนีสิวะ!!”
ไม่พอ ฉันกึ่งลากกึ่งฉุดไอ้เครสออกมาจากโรงอาหารอย่างรวดเร็ว ซึ่งนายนั่นก็ดูเหมือนไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าที่ควร เพราะฉันต้องใช้พลังงานแทบจะทั้งหมดที่มีไปกับการลากมันมายังฐานลับของเราสองคน
และแน่นอน ฐานลับของเราสองคนที่ใช้มาหลายปีแล้วนั่นก็คือ ใต้ห้องคัดแยกขยะ ไม่มีผู้ใดหาเราเจอ....! นี้คือสโลแกนที่เราใช้^^ เพราะใครเค้าจะบ้ามาทนอยู่ในที่กึ่งกองขยะแบบนี้ได้! -O- นอกจากเรา...อันที่จริงไอ้มุมลับตรงนี้มันสะอาดนะ เพราะเราทั้งเก็บกวาด ทั้งจัดใหม่อย่างดี ฉันถึงขนาดลงทุนขโมยน้ำหอมของแม่มาฉีดเชียว ฉะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องความสกปก อิอิ
“โอ้ย! เมื่อยชะมัด แกนี่ไม่รู้จักช่วยกันผ่อนแรงบ้างเล้ย ฉันอุตส่าห์หาทางออกให้นะเนี่ย”
“ฉันคิดว่าแกชอบไอ้เวย์ซะอีก...” มันพูดเนิบๆ
“แต่จะว่าไป เวย์ก็โคตรหล่อเลยนะ แหมๆน่าสนเหมือนกัน หนุ่มสุดฮอตกับสาวพราวเสน่ห์สมกันจะตาย”
“นั่นสินะปัญญาอ่อนพอกัน- -“
-[]- “เออ! ฉันมันไม่มีอะไรดีเลยในสายตาแกนี่...ไม่เถียงด้วยแล้ว เดี๋ยวก็ดีกันตายซะป่าวๆ”
“รู้ตัวก็ดี..”
“เอ๊ะ!” ฉันว่านอกจากมันจะโตขึ้นแล้ว ความกวนประสาทของมันก็ขึ้นทุกวัน “แกจะยอมฉันสักครั้งเนี่ยมันจะไม่ได้เลยหรือไงวะ!”
“ไม่....”
-O- โว้ยอีตาบ้านี่!
.......
Womanizer, woman-womanizer
You're a womanizer
Oh, womanizer, oh
You're a womanizer, baby
You, you, you are
You, you, you are
Womanizer, womanizer
Womanizer
Boy don't try to front, uh, I
Know just, just, what you are, ah, ah
Boy don't try to front, uh, I
Know just, just, what you are, ah, ah
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ไอ้คุณโมบาย เสียงดังแบบนี้เค้าก็รู้กันหมดว่าเราอยู่ไหน”
“ก็แหมเพลงโปรดนี่ ฉันก็แค่มัวฟังเพลินไปหน่อย” ^^;;
“เหวยค่ะม้า^^”
“ทำไมรับช้าจังฮะยัยบาย”
“อ๊ะเอ่อ หนูเรียนอยู่ค่ะ”
เครส: โกหก
“ม้าคิดว่าแกโดดเรียนซะอีก”
“ใคร๊ ไม่มี๊ อย่างบายเนี่ยนะจะโดด ไม่เชื่อม้าลองถามไอ้เครสดูดิ” –{}- ปาดเหงื่อที่กำลังแตกซิกๆ
เครส: โกหก
“เอ่อ ว่าแต่ม้าโทรมามีไรป๊ะ”
“ก็ม้าจะโทรมาบอกว่าม้าไม่อยู่หลายเดือนหน่อย...”
“หนูรู้แล้วน่า...”
“ฟังก่อนเซ่! ม้ายังพูดไม่จบ” -{}-
“ม้าจะให้แกหาเพื่อนมาอยู่ด้วยน่ะ อยู่คนเดียวมันอันตราย ยิ่งพวกซุ่มซ่าม สติไม่ดีอย่างแกด้วย...”
“ไหงว่าหนู่งั้นน่ะ!...เอาน่า เดี่ยวหนูไปอยู่คอนโดฯไอ้เครสก็แล้วกัน ไม่เปลืองไฟบ้านเราดีด้วย อิอิ”
“เออ เข้าท่าแฮะ อยู่กับเครสก็ปลอดภัยดี ถ้างั้นก็ตามใจแกก็แล้วกัน”
ปลอดภัย ฮึ จะตายคาตรีนมันสิไม่ว่า แต่มันก็ทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เพราะฉันไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยไง TT^TT น่าสงสาร นังพวกนั้นมันอิจฉาที่ฉันทั้งสวย และรวยกว่ามัน (เหรอ?) มีก็แต่ไอ้เครส รันเวย์ เท่านั้นที่สนิทสุด ฮือๆ สองคนนี้ลองคิดดูสิว่าใครจะปลอดภัยกว่ากัน
“โอเคนะม้า เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูย้ายเลยนะ...ว่าแต่พี่เป็นบ้าง”
“ก็ดี...แกอย่าเพิ่งโทรไปกวนขอนู่นนี่พี่เค้าล่ะ เอาล่ะๆเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ ม้านัดช่างทำผมไว้”
“ค่า...” ตกลงม้าฉันไม่ทำไรแน่เนี่ย “ดูแลตัวเองดีๆล่ะ”
“ม้าก็มะ ตู๊ดๆๆๆๆ!” ง่าตัดสายไวจังฟะ!
“ใครจะให้แกอยู่ด้วย”
“อ่า...โถ่เรามันเพื่อนกันเฟ้ย เพื่อนต้องช่วยเพื่อนดิวะ”
“ใครเพื่อนแก...” เครสพูดเนิบๆ
โหยขึ้นเลย! พูดงี้มันน่าต่อยปากนัก
ไม่รีรอ ฉันเดิมตุ่มๆตรงเข้าหมายจะต่อยปากหมาๆนั่น แต่...!
ซองเปล่าขนม!!O.o
ปรื๊ดดดดดดด!!!!!
แว๊กก ก! O{}O
โคล่ม !!
O.O~
O///////O
3 นาทีผ่านไป~
“แกคิดจะนอนทับฉันอยู่อย่างนี้หรือไงโมบาย” เสียงเนิบๆนั่นเรียกสติฉัน
“......!”
ถึงว่าทำไมล้มครั้งนี้ไม่เจ็บแฮะ -o- ไม่รีรอฉันลืมตาขึ้นแทบจะทันที และฉันก็ต้องช็อกไปอีกรอบเมื่อเห็นหาหล่อๆของมันอยู่ชิดน่าฉันจนสัมผัสได้ถึงลมหายอุ่นๆ!
อ๊ากกกกกก TToTT กันดันไปลมทับนายเครสซะได้ และทะทีสำคัญที่สุด!!
ฉันดันไปจุ๊บปากนายเครสซะได้!!
บ้าเอ้ย! ทำไมต้องเขินมันด้วยวะเนี่ย มันก็แค่อุบัติเหตุน่า
“โอ้ย!จูบแรกฉัน อุปซ์O.O”
“จูบแรกของแกหรอ” ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆยังมีน่ามาถามอีก
“โธ่เว้ย!อุตส่าห์รักษามาตั้งนาน กะจะมีเฟิร์สคิสใต้แสงเทียนที่แสนโรแมนติก อ๊าก เพราะแกๆๆๆไม่โรแมนติกเลยโว้ย!” ฉันจะโวยวายไปเพื่ออะไรเนี่ย หรือเราพยายามกลบเกลื่อนอยู่กันแน่ บ้าๆๆๆๆ >.<~
“เริ่มใหม่ก็ได้นี่..” นายเครสกระซิบข้างหู ก่อนที่มือใหญ่จะบีบต้นขาฉันเบาๆ จนฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปหมดแล้ว โอ้ยเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย T/////T
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ล้อเล่นแค่นี้ถึงกับสั่นเลยหรอแก ฮ่า ฮ่า”
“ไอ้ๆๆ”
“ไอ้ๆๆๆ จะติดอ่างอีกนานไหม...ไปๆไปเรียนคาบสุดท้ายดีกว่า วันนี้คอมนะเว้ย สนมะสนมะ” เครสพยายามเปลี่ยนเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่ามันจะอารมณ์ดีอะไรขนาดนั้น แค่ฉันไม่เคยจูกับใครเนี่ยนะ>.< น่าอายชะมัด
“......”
“ดีๆไปเร็ว” มันเข้ามาลากแขนฉันค่ะ “...เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ช่วยขนของนะเว้ย”
ใครจะสนกันในเมื่อตอนนี้ฉันกำลังว้าวุ่นใจไปหมดแล้ว TT[]TT
๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘
เม้นๆกันหน่อยน้า เป็นกำลังใจให้ยัยโมบายด้วยน้า >.<
///////////////////////////////
ส่วนใครว่างๆ ก็ฝากนิยายอีกสัก2 เรื่อง 2 แนวจร้า
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=556088 <<< เปลวริษยา
<<<<<<<<<แฟนตาซีจร้า
ความคิดเห็น