คะแนน 5/5
นักวิจารณ์ แป้งโกกิ,ฮารุฮิเมะ
สวัสดีค่ะ มาอ่านตามที่แปะลิงค์แล้วนะคะ
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าดีใจที่ได้มีส่วนช่วยในการขัดเกลานิยายเรื่องนี้นะคะ เนื่องจากช่วงนี้แป้งค่อนข้างงานรัดตัวเลยอ่านไปได้แค่หนังนำกับหนังเรื่องที่ 1 เท่านั้นค่ะ แต่ยังไงก็จะพยายามให้คำแนะนำเท่าที่จะทำได้นะคะ จะขอแยกเป็นข้อๆ นะคะ
1. การดำเนินเรื่อง
อย่างที่บอกว่าแป้งอ่านไปแค่ 2 ตอนเท่านั้นเลยยังไม่รู้ว่าเหตุใดอิสเตอร์ถึงมีความคิดว่าฟองเบียร์หลอกง่าย ไม่แน่เขาอาจจะวางแผนจีบฟองเบียร์หรือเปล่า ( ฮ่ะๆ ) การเดินเรื่องของเรื่องนี้ค่อนข้างพอดีนะ ไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป แต่ว่ามีบางฉากที่แป้งคิดว่ายังไม่สมจริงเท่าที่ควรค่ะ เช่น ฉากที่ฟองเบียร์ตื่นสายแล้วรีบขับรถไปมหาวิทยาลัย ความเร็วที่ 140 นี่ถือว่าเร็วมากนะ การที่มีคนตัดหน้าแล้วหักรถหลบมันไม่น่าแค่ชนเสาไฟฟ้าแล้วฟองเบียร์ไม่กระทบกระเทือนอะไรเลย ถึงจะมีแอร์แบ็คอยู่ก็ตาม บางทีการที่รถชนขนาดนั้นอาจไม่ได้อยู่ในเซ็นเซอร์ของแอร์แบ็คมันก็จะไม่ทำงานค่ะ แป้งคิดว่าฉากนี้อย่างน้อยน่าจะมีการกล่าวถึงสภาพรถสักหน่อยหรือไม่ก็สภาพอาการมึนงงหรือรอยขีดข่วนที่ฟองเบียร์ได้บ้าง ประมาณว่าให้ฟองเบียร์นั่งมึนอยู่สักพักแล้วรีบลงไปดูอิสเตอร์ก็ได้ค่ะ น่าจะทำให้เนื้อเรื่องดูสมจริงมากขึ้น ยังไงลองค่อยๆ ปรับดูนะคะ
2. การบรรยายและภาษา
คุณซานต้าใช้ภาษาง่ายๆ อ่านแล้วลื่นไหลดีค่ะ แต่มีบางประโยคที่อ่านแล้วรู้สึกอาจจะยืดไปหน่อย เช่น...
ถ้าสมองอันเล่อค่าของฉันเกิดความจำเสื่อมขึ้นมา
ประโยคนี้เราสามารถตัดคำบางคำออกไปได้ ซึ่งน่าจะช่วยให้อ่านแล้วกระชับมากขึ้น เมื่อตัดแล้วจะได้เป็น...
ถ้าสมองอันเล่าค่าของฉันเกิดเสื่อมขึ้นมา
จะเห็นว่าถึงเราตัดบางคำออกไปแล้ว รูปประโยคก็ยังคงความหมายเดิมไว้อยู่ค่ะ ถ้าหากประโยคไหนที่เราไม่ได้ต้องการเล่นคำให้สละสลวยล่ะก็สามารถตัดคำที่ตัดแล้วไม่ส่งผลกระทบต่อความหมายของประโยคออกได้ ที่จริงยังมีอีกหลายประโยคที่สามารถทำให้กระชับได้อีก ลองค่อยๆ ปรับในรูปแบบของตัวเองดูนะคะ
ส่วนเรื่องคำผิดยังมีที่เขียนผิดอยู่บ้างค่ะ เช่น
เห็นอะไรค่ะยาย คำที่ถูกคือ เห็นอะไรคะยาย ( ต้องระวังเรื่องเสียงวรรณยุกต์เอกโทให้ดีค่ะ ไม่เช่นนั้นอาจทำให้อ่านแล้วสะดุดได้ )
คร่าวนี้ คำที่ถูกคือ คราวนี้
ตะกล้า คำที่ถูกคือ ตะกร้า
เผื่ออะไร คำที่ถูกคือ เพื่ออะไร
พลามัว คำที่ถูกคือ พร่ามัว
ซิง คำที่ถูกคือ ซิ่ง
แหวง คำที่ถูกคือ แหว่ง
ภาวังค์ คำที่ถูกคือ ภวังค์
ป่าว คำที่ถูกคือ เปล่า
นัยตา คำที่ถูกคือ นัยน์ตา
แปบนึง คำที่ถูกคือ แป๊บหนึ่ง
ตั้งหาก คำที่ถูกคือ ต่างหาก
ไอ่ คำที่ถูกคือ คำนี้ต้องใช้ไม้โทค่ะ แต่เวลาพิมพ์ลงในเว็บช่องคอมเม้นท์แล้วมันจะไม่ขึ้นคำให้เห็นค่ะ
ลองอ่านทวนแล้วตรวจดูอีกรอบนะคะ นอกจากนี้แป้งมีเรื่องที่อยากแนะนำเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยค่ะ ขอแบ่งออกมาเป็นข้อย่อยนะคะ
(2.1) การใช้อิโมติค่อน
ที่จริงไม่มีกฎว่าทำใช้อิโมและแป้งเห็นว่าจะส่งประกวดโครงการนักเขียนหน้าใสซึ่งเป็นโครงการของสนพ.แจ่มใจเนอะ แป้งเห็นนิยายแจ่มใสแนวรักวัยรุ่นก็มีการใช้อิโมเหมือนกัน แต่ว่าแป้งเห็นคุณซานต้าใช้ค่อนข้างเยอะนะ บางครั้งแป้งคิดว่าบางฉากเป็นฉากที่ต้องอยู่ในอารมณ์จริงจังสักหน่อยแต่พอมีอิโมเข้ามาแล้วทำให้ความรู้สึกร่วมกับฉากนั้นลดลงเหมือนกันค่ะ อย่างฉากที่อิสเตอร์วิ่งตัดหน้ารถ คุณซานต้าเขียนไว้ว่า...
พรึบ~
เฮ้ย!! คนวิ่งตัดหน้ารถ O[]O!!
สารภาพตามตรงว่าพออ่านประโยคนี้แล้วไม่ค่อยรู้สึกว่าฟองเบียร์ตกใจสุดขีดเลยค่ะ ทั้งที่การที่มีคนวิ่งตัดหน้ารถนั้นคนขับสมควรตกใจสุดขีดจนต้องรีบหักรถหลบค่ะ นอกจากตัวอิโมที่ทำให้อารมณ์ร่วมลดลงแล้วยังมีสัญลักษณ์ตรงเสียงคำเอฟเฟ็คที่ยังไม่รู้สึกถึงที่สุดค่ะ เราลองมาปรับประโยคกันดูนะคะ จะได้เป็น...
พรึบ!!!
เฮ้ย!! คนวิ่งตัดหน้ารถ!!
จะเห็นว่าสำหรับประโยคนี้การไม่ใส่อิโมจะช่วยให้มีอารมณ์มากขึ้นค่ะ นอกจากนี้การทำตัวเอียงหรือตัวหนาตรงคำเสียงเอฟเฟ็คก็เป็นการช่วยสร้างอารมณ์ร่วมเช่นกัน ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องดูสถานการณ์ของประโยคนั้นๆ ด้วยว่าอยู่ในสถานการณ์ไหน เช่น จริงจัง ตลก หรือว่าว่าเศร้า เป็นต้นค่ะ
(2.2) การเว้นวรรค
ควรเว้นวรรค 1 ครั้งหลังเครื่องหมายคำพูด, เครื่องหมายอัศเจรีย์, ไม้ยมก หรือเครื่องหมายต่างๆ ค่ะ เพราะว่าส่วนใหญ่มาตรฐานต้นฉบับของสำนักพิมพ์จะให้เว้นวรรคหลังเครื่องหมายพวกนี้ 1 ครั้ง ฝึกใช้ให้ชินเอาไว้ เผื่อมีโอกาสได้ลองส่งต้นฉบับไปพิจารณาจะได้ไม่ต้องมาแก้ทีหลังค่ะ
(2.3) การใส่คำว่า ( ...กลับสู่เนื้อเรื่องต่อ )
แป้งเห็นคุณแซนต้าใส่มาบ่อยอยู่เหมือนกันนะ ซึ่งจริงๆ แล้วถึงเราไม่ใส่คนอ่านก็เข้าใจอยู่แล้วค่ะว่าฟองเบียร์กำลังบรรยายอยู่ในปัจจุบันค่ะ
(2.4) การเว้นวรรคในเครื่องหมายคำพูด
แป้งเห็นคุณซานต้นพิมพ์แบบนี้ทุกประโยคเลยค่ะ ขอยกตัวอย่างสักประโยคนะคะ
“ คุณ! คุณยังมีชีวิตอยู่! ”
สังเกตไหมเอ่ยว่าแป้งหมายถึงอะไร ติ๊กต๊อกๆๆ หมดเวลาค่า ฮ่ะๆ แป้งจะอธิบายทีละส่วนนะคะ คุณซานต้าพิมพ์แบบนี้ค่ะ
“(กดเว้นวรรค)คุณ! คุณยังมีชีวิตอยู่!(กดเว้นวรรค)”
ใช่แล้ว...คุณซานต้าจะพิมพ์เว้นวรรคประโยคที่อยู่ในอยู่ในเครื่องหมายคำพูดทุกครั้ง ที่จริงแล้วไม่ต้องเว้นก็ได้ค่ะ ก็จะได้เป็น...
“คุณ! คุณยังมีชีวิตอยู่!”
อ่านแล้วลื่นกว่าค่ะ
แป้งอาจจะแนะนำได้ไม่ละเอียดเท่าไหร่นักแต่ถ้าเป็นประโยชน์สำหรับคุณซานต้า แป้งก็ดีใจค่ะ นี่เป็นเพียงความคิดส่วนบุคคลเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ ทั้งสิ้น ยังไงลองนำไปปรับใช้ในรูปแบบการเขียนของตัวเองดูนะคะ
สู้ๆ ค่ะ ขอให้ผ่านโครงการตามที่หวังไว้นะคะ ^^
By : แป้งโกกิ