รวม SHORT FIC (SIHAN) หลายแนว

ลำดับตอนที่ #5 : My teacher --- 1 ---

 คัดกรองสิ่งที่อ่านนะคะ เนื้อหาแต่งเพื่อความบันเทิง.......

.............................
..................... พร้อมแล้วไป อ่านเลย!!!....................



++++++++++++++++++


++++++++++++++++++++++++

    แสงอาทิตย์ส่องลอดผ่าน หน้าต่างเข้ามาทำให้ร่างสูง ค่อยๆลืมตาขึ้นช้า ๆ และหันไปข้างๆเพื่อเหลือบดูนาฬิกา     ซึ่งบอกเวลา   9.00 น.   ทันใดนั้น เมื่อเจ้าตัวคิดได้ก็ตาลีตาเหลือก วิ่งเข้าห้องน้ำ ไม่ถึง 3 นาที่ร่างสูงออกมาในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว และพยายามค้นหาบางอย่างในตู้เสื้อผ้าที่แทบจะมีหนูวิ่ง

 

“แม่รงอยู่ไหนฟระ”   ชีวอนพยามหาชุดนักเรียนที่จะใส่ในวันเปิดเทอมวันแรก

 

“โอ๊ยๆๆ โธ่เว้ย !!ลืมซักจนได้”   ตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย

 

“ไม่ไปแล้วโว้ย!!โรงเรียนสายก็สายแถมชุดนักเรียนก็ไม่ซัก”    ดังนั้นชีวอนจึงเดินออกมาจากห้องหวังจะหาอะไรในตู้เย็นกินและโยนชุดนักเรียนเข้าเครื่องซักผ้า                

 

        ชีวอนนักเรียนโรงเรียนประจำ แต่ไม่ยอมอยู่หอจึงออกมาเช่าห้องเล็กๆอยู่ลำพังเพราะ พ่อแม่อยู่ต่างจังหวัด   เขาเข้ามาอยู่ที่โซลคนเดียว รับ จ๊อบหางานพิเศษทำควบกับเรียนไปด้วย ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ไม่ค่อยเป็นระเบียบเรียบร้องเท่าไร     เรื่องการเรียนนั้น เขาอยู่ในห้อง f ที่เป็นที่รู้กันทั้งโรงเรียนว่าเป็นห้องที่ไม่เอาไหนเรียนใช้ไม่ได้แถมยังเกเรเป็นที่หนึ่ง  

 

       ติ๊ดๆๆ

 

เสียงข้อความจากโทรศัพท์ โชว์ขึ้นมาว่า ไอ้เพื่อนยาก มันส่งข้อความมาหาทั้ง 3 ตัวเลย

 

คนแรก คิบอม  

“ทำไมมึงไม่มาโรงเรียนวะ” ประโยคสั้นๆบอกบุคลิกคนส่งได้ดีว่าเขาพูดน้อยแค่ไหน

 

คนที่สอง ฮยอกแจ

“โธ่ ไอ้วอน ชุดนักเรียนยังไม่ได้ซักสิท่า55+ ทั้งปีเลยนะเมิง ถ้าพรุ่งนี้ไม่มาไม่เห็นของดีนะเมิงแมร่งอาจารย์ประจำชั้นเราโคตรนี่รัก อ่ะ สัด..”

นี่คือเพื่อนที่นิสัยกวน ส้น ที่สุดในกลุ่มมันมักนำปัญหามาให้เสมอๆ ด้วยปาก เน่าๆของมัน

 

 

คนที่ 3 คยูฮยอน

“ชีวอน หยุดวันแรกเลย โห มึงกล้ามาก ช่างเถอะวันนี้ยังไงก็ไม่ได้เรียนปีนี้มีทั้งครูใหม่นักเรียนใหม่น่าเจี๊ย!ทั้งนั้นเลย พรุ่งนี้มานะเฟร้ย!! อาจารย์ เค้าจะเริ่มสอนแล้ว!!!”

คยูฮยอน เด็กเรียน เล็กน้อยแต่ก็ถือว่าตั้งใจเรียนที่สุดในกลุ่ม แต่ก็ยังไม่ทิ้งความชั่วร้าย

 

หนึ่งวันผ่านไปไวเหมือนโกหก เห้อ ~~สำหรับพรุ่งนี้ ชีวอนซักชุดนักเรียนและตั้งนาฬิกาปลุกเรียบร้อยแล้ว ไม่มีพลาดแน่ๆ

 

..................................

 

....................................................

 

ชีวอนปั่นจักรยาน สปีด พยายามที่จะมาโรงเรียนให้ทัน

 

“ลุงยาม!!!!!!!!!!!!!” ยามที่กำลังจะปิดรั้วเพื่อไม่ให้พวกที่ชอบมาสายเข้าโรงเรียนได้  ยามหันไปหาต้นเสียงอย่างฉงน

 

“อย่า เพิ่งปิดสิคร๊าบประตูหน่ะ”

 

“อ่าวชีวอน ทำไมเมื่อวานไม่เห็นหน้าเลย รึว่าเมื่อวานมาโรงเรียนเช้า ปกติเห็นมาเวลานี้ทุกวัน เดี๋ยวนี้หัดเป็นเด็กดีแล้วนะเนี้ยเรา” เจ้าตัวเจอคำชมที่ผิดกับความจริงเข้าไปเลยอึ้ง ไม่ใช่ว่าลุงยามป้อยออะไร แต่ .......เขาสิไม่ดีขึ้นอย่างที่ลุงยามชมเลยสักนิด ตอนนี้รู้สึกอยากต่อยยามขึ้นมา ถ้าอยู่ต่อมีหวังลุงยามอาจหน้าแหกในไม่ช้าข้อหา จี้จุด   รู้ว่าไม่ได้ตั้งใจแต่พูดอย่างนี้ด่ากันดีกว่ามั้ย?

 

“ลุงผมขอตัวก่อนนะ รีบเข้าเรียนอยู่ตรงนี้ยุงมันเยอะเดี๋ยวเผลอต่อยยุงแล้วบาปตาย”

 

ชีวอนพูดกระทบลุงยามเล็กน้อยก็ที่ทั้งสองเท้าจะรีบจ้า เข้าห้องเรียน หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว กลับมีเสียงยุงแก่ ตะโกนตามหลังมา

 

“ตั้งใจเรียน นะ เฮ้อเดี๋ยวนี้รู้จักบุญจักบาป ดีแล้วๆ” ประโยคที่ผ่านไปเมื่อกี้ทำให้ชีวอนกำมือแน่นตามประสาคนใจร้อน ถึงขั้นคนทั้งโรงเรียนต้องระวังตัว

 

ร่างสูงวิ่งขึ้นบันใดอย่างไม่รีบร้อนมาก เพราะยังไงเขาก็ไม่เคยแคร์อาจารย์คนไหนอยู่แล้ว

ร่างสูงหยุดอยู่หน้าห้องเรียน มองเข้าไปก็เห็นฮยอกแจ เพื่อนรักตะบี้ตะบันกวักมือเรียก ให้มานั่งข้างๆ เขาเดินเข้าห้องเรียนอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวไม่เกรงกลัวต่อสายตาอาจารย์ประจำวิชาค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้

 

“เน่!!! แหมมึง ชีวอนมาสายรอชุดนักเรียนแห้งรึงัยวะ!!”

 

“อย่าเพิ่งหิวรองเท้าตอนนี้สิไอ้ฮยอก”ชีวอนด่ากับฮยอกเล่นเป็นงานอดิเรก จึงด่าออกไปเต็มปาก

 

“ไง มึง ทำเลที่นั่งดีมะ คัดสันมาเพื่อกลุ่มเราโดยเฉพาะ ......หนึ่ง อยู่หลังห้อง สอง ใกล้ประตูง่ายต่อการโดด เรียน แล้วยังได้เหล่ของสวยๆงามๆที่เดินผ่านหน้าห้องด้วย”

 

“อืม สุดยอด!! งั้นคาบนี้โดดกัน”ชีวอนเริ่มชวนเพื่อนโดดเรียนตามเคย

 

“ไม่โดด” อึ้งกับคำตอบที่ไม่คาดว่าจะได้รับจากปากเพื่อนคนนี้

 

“เฮ้ย มึงท่าจะไม่สบาย เมื่อก่อน แมร่ง!!ชวนกรูโดดด้วยซ้ำไป”

 

“ไม่โดดหรอก ใกล้หมดคาบนี้แล้วเดี๋ยวจะถึงคาบหน้าแล้ว”

 

“ทำไมคาบหน้ามันมีอะไรหน้าสนใจ?”

 

“ก็โฮมรูมไง ที่ปรึกษามาครบทั้งสองคนเลย มึง อิๆ เอาะๆๆๆ ครูใหม่ๆ”ฮยอกพูดพลางยักคิ้วหลิ่วตา

 

“ ไอ้ชีวอนอย่าไปสนใจไอ้ไก่มาก มันบ้าคนสอนโฮมรูม มันบอกสวยนักสวยหนา” คยูยอนที่ทนกับความบ้าของฮยอกมาตั้งแต่เมื่อวานเริ่มแฉทันที

 

“ไอ้คยูมึงเงียบไปเลยกูชอบของกูนี่หว่า คิม ฮีชอล อ๋า ชื่อก็น่ารัก”

 

“น่ารักของมึงแต่ปากจัดเป็นบ้าเลยว่ะไอ้ฮยอก ฉันว่า ฮันคยองน่ารักกว่าตั้งเยอะแต่น้องทงเฮดูดีที่สุด”เห็นคิบอมเงียบๆไม่พูดแต่อย่าให้เขาได้พูดถึงอีทงเฮแฟนของเขาเพราะจะได้ฟังการบรรยายสรรพคุณของทงเฮอีกนาน

 

“โอ๊ย!!!พวกมึงพูดอะไรให้กูรู้เรื่องด้วยสักนิดเหอะ!!!!”ชีวอนโวยวายอย่างรำคาญ

 

“เดี๋ยว อีกไม่กี่นาทีมึงก็รู้”ฮยอกพูดพลางก้มหน้าก้มตาเขียนมุกเสี่ยวๆลงในกระดาษเผื่อหวังว่าจะโยนออกไปให้ ฮีชอล หน้าห้อง   

 

“อ่าว หวัดดีนักเรียนทุกคน” ทั้งห้องมองไปทางต้นเสียงเป็นตาเดียว   รางบางสองร่างที่เป็นเพื่อนสนิทกัน เดินเข้ามาในห้องทักทายนักเรียนอย่างเป็นกันเอง  แต่ทั้งสองนั้นดูอายุ จะไม่ค่อยห่างจากนักเรียนมากนัก ฮันคยองและฮีชอลเดินเข้ามาในห้องพลางพูดคุยกับนักเรียนไปเรื่อย

 

“เออนี่ ได้ยินว่าเมื่อวานเพื่อนเรามีคนหยุดโรงเรียน”ฮันคยองเริ่มซักนักเรียน ในห้อง

 

“ใช่ฉันเอง” ชีวอน เท้าคาง พูดออกไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“งั้นตามฉันมาที่ห้องพักครู ฮีชอลอยู่นี่แหละ” พูดจบ รางบาง เดินออกจาห้องเรียนตรงไปยังห้องพักครูทันที เพื่อนในห้องส่งเสียง วี๊ดวิ้ว ล้อเลียนอาจารย์และชีวอนกันยกใหญ่ แต่แล้วเสียงกลับเงียบกริบเมื่อชีวอนหันมาแยกเขี้ยวใส่  ถึงห้องพักครูแล้วครูคนอื่นต้องเข้าสอนกันหมดทั้งห้องจึงมีเพียง ฮันคยองและ ชีวอนเท่านั้น

 

“นั่งลงสิ”ฮันคยองเอ่ยเสียงเรียบ

 

“อืม” ชีวอนที่มีใบหน้าเรียบเฉยกับอาจารย์ตั้งแต่แรกยังคงเฉยต่อไป

 

“เมื่อวานไม่ได้มาโรงเรียนวันแรก มีปัญหาอะไรรึเปล่า” ฮันคยองถามอย่างเป็นห่วง

 

“หึ ไม่มี”

 

“แล้วทำไมไม่มาโรงเรียน”

 

“ขี้เกียดพูด” ชีวอนมีท่าทีกวนประสาทเพราะในความคิดของชีวอน ฮันคยองกำลังจุ้นเรื่องของเขา

 

“หนิ!!! อย่ามากวนประสาทฉันนะ เชว ชีวอน”

 

“ไม่ได้กวนแค่พูดตรงๆ อย่าทำเป็นจุ้นไปหน่อยเลย ฮันคยอง”

 

“ฉันเป็นอาจารย์ประจำชั้นนาย กรุณาให้เกียติฉันด้วย อย่างน้อยแค่เรียกฉันโดยมีคำว่าอาจารย์นำหน้า!!”

 

“ต้องทำอย่างงั้นด้วยเหรอ” จบคำพูดของชีวอน ฮันคยองที่กำลังนั่งอยู่ ลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห

 

“ตัดคะแนนนาย สิบคะแนน!!!”

 

“อืม แล้วไง ฉันไม่กลัวครูที่ชอบวางอำนาจหรอกนะ” สีหน้าฮันคยองในตอนนี้โมโหจนจะร้องไห้อยู่แล้ว

 

“ตัดอีก ยี่สิบคะแนน!!”

 

“อีแค่นี้มันไม่ทำให้ฉันสะทกสะท้านหรอกน่า” พูดพลางเดินเข้าไปใกล้ฮันคยองจนหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ

 

“ละ แล้วจะให้ฉัน ทะทำยังไง” ฮันคยองฉายแววตาที่กลัวอย่างปิดไม่มิด น้ำเสียงเริ่มสั่น นี่เขากลัวนักเรียนหรือ ?

 

“นายก็ต้องพอสูจน์ตัวเอง ให้ฉันเห็น แต่ฉันขอดูถูกนายไว้ก่อนเลยนะว่านายก็เอาแต่เงินเหมือนกับครูคนอื่นๆ เอะอะอะไรก็ตัดคะแนนไม่ก็ตี บอกไว้เลยนะถ้าจะใช้วิธีนี้กับฉันมันไม่ได้ผลหรอก!!!!”

 

พูดจบ ชีวอนก็ออกไปจากห้องพักครูโดยไม่ต้องรอให้ใครอนุญาต ในความคิดของเขา หลังจากที่เขาเคยโดนอาจารย์คนหนึ่งที่เขาเคารพรักทำให้เขาผิดหวัง เขาก็ไม่เคยเรียกอาจารย์ว่าอาจารย์หรือครูอีกนอกจากซะว่า เขาจะได้เห็น ความจริงใจของครูคนนั้นจริงๆ

-

-

-

-

-

-

-

-

-

 

*************

 

จบ past 1

 

ฝีมือพัฒนาขึ้นมั้ย

 

เม้นติชม ชอบตรงใหนยังไงก็เล่าสู่กันฟัง

 

รึท่าอยากคุยกับไรท์เตอร์ทาง m ก็ แอด ได้ที่เมลล์

 

pangcoconi@hotmail.com

 

 

 

จะได้เมาท์ตามประสาคนบ้า sihan เหมือนกัน

 

บายจ้า ถ้าเม้นเยอะรับรอง

 

ไรท์เตอร์ทนไม่ไหว   ต้องอัพให้อย่างรวดเร็ว

 
มาเป็น กาพยานี เลย 5566+