ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : IT IS LOVE ภาคพิเศษ แก้ไขแล้ว( ถ้ายังมีคำผิดก็บอกได้นะคะ)
สวัสดีครับขอรายงานตัว ผม คิมฮีชอลนักเรียน ปีสองห้อง เอ ครับ
ชีวิตประจำวันของผมน่ะเหรอ .....ไม่รู้สิ.!!!!...รู้แต่ที่ทำอยู่ทุกวันก็ ทะเลาะกับไอ้ไก่เนี้ยแหละ
เจ้านั้นมันไม่เคยเรียกผมว่าพี่หรอก วันๆก็เอาแต่เจ๊โน้นเจ๊นี่ วันไหนไม่หาเรื่องผม ผมก็หาเรื่องมันก่อน(ซะงั้น)
จาก หนึ่งปีเป็นสอง ปี จากสองปีกลายเป็น จะ ห้า ปีเข้าให้แล้วเพราะตอน ม.ต้น เราก็อยู่ โรงเรียนเดียวกัน
ขึ้นม.ปลาย ก็ยังตามมาหาเรื่องไม่เลิก .....เห้อ
เฮ้ย!!!!! คิดถึงก็เดินมาเลย ไอ้นี่ตายยากชะมัด
“นี่เจ๊ นั่งคิดอะไรอยู่ ปากกว้างจนกะจั๊วจะบินเข้าปากได้ร้อยตัวแล้ว”
“ไอ้นี่ ยุ่งไร ด้วยเล่า!!!!”
“ ไปและ !!! เห็นหน้า นายแล้วมันอยากเข้าห้องน้ำ”
“ซะงั้น แหละ ฉันว่านายส่องกระจก แล้วเห็นตัวเองยังหน้าปวดอึกว่ามองหน้าฉันอีก”
“ อะราย~~~~~ใครเค้ามอง เจ๊!!! อูย .... หลงตัวเองไปป่าว โอ๊ยๆ ไม่ไหวแล้วจะออกแล้ว”
“ทุเรจโว้ย!!!”ผมด่ามันแรงเท่าไหร่ก็ดูเหมือนจะไม่โกรธ มันด่าผมแรงผมก็ไม่โกรธ คงด้านกันไปข้างแล้วมั้ง?
จะว่าไปนี่ก็ใกล้สอบแล้ว อุตส่าเกิดมาอยู่ห้องเอ กลับยังไม่ได้อ่านหนังสือสักตัว ผมนั่งมองรอบๆตัวของผม เพื่อนๆทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือเตรียมสอบ เอ้ย นั่นไง ชีวอน ที่ผมมักตีสนิทกับมันช่วงใกล้สอบบ่อยๆ แต่มันไม่เคยคิดจะติวให้ผมสักครั้ง สุดท้ายผมก็จบที่ ที่ การหาความรู้รอบโต๊ะ เฉกเช่นทุกครั้ง ........
แต่ทว่าผมมีความสามารถอย่างที่ทุกคนคาดไม่ถึง เพราะ เรื่องที่เกิดรอบรั้วโรงเรียนแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ไม่เล็ดรอดจมูกมดอย่างผมไปได้ นั่นไงเที่ดินผ่านมานั่นคือ รุ่นพี่อีทึกกับรุ่นพี่ฮันคยองสองคนนี้เค้าสนิทกันมาตั้งแต่สองปีที่แล้ว เค้าเจอกันครั้งแรกหน้าห้องน้ำ แล้วก็ปวดหนักพอๆ กัน สุดท้ายจบที่การ เป่ายิ้งฉุบ เห้อ อย่างว่านะ ไม่มีเรื่องอะไรที่ผมไม่รู้ 555
แต่ทว่าผมมีความสามารถอย่างที่ทุกคนคาดไม่ถึง เพราะ เรื่องที่เกิดรอบรั้วโรงเรียนแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ไม่เล็ดรอดจมูกมดอย่างผมไปได้ นั่นไงเที่ดินผ่านมานั่นคือ รุ่นพี่อีทึกกับรุ่นพี่ฮันคยองสองคนนี้เค้าสนิทกันมาตั้งแต่สองปีที่แล้ว เค้าเจอกันครั้งแรกหน้าห้องน้ำ แล้วก็ปวดหนักพอๆ กัน สุดท้ายจบที่การ เป่ายิ้งฉุบ เห้อ อย่างว่านะ ไม่มีเรื่องอะไรที่ผมไม่รู้ 555
“อ่าว นี่ ฮีชอล ทำไมไม่อ่านหนังสือหละ”
อ๊ากกกกกกกกก!! รุ่นพี่ หมียุน คริๆๆ หล่อจัง ปลื้มครับปลื้ม รุ่นพี่ ยุนโฮเพิ่งจบไปเมื่อปีที่แล้ว แล้วแวะมาโรงเรียนทำไมน้า รึว่ามาหาเรา ก๊ากกกฮีชอล ปลื้ม...
“พะพี่ ยุน อะเออสวัสดีฮะ”
“เรานี่ก็ ไม่ยอมอ่านหนังสือเดี๋ยวก็สอบตกหรอก หืม..”
“แหะๆใครจะไปเหมือนรุ่นพี่เล่า เกรดก็อันดับหนึ่ง คะแนนเต็มทุกวิชา.. แล้วรุ่นพี่ทำไมถึงมานี่ได้ล่ะ”
“เออ ๆๆ....แหะๆ พอดีจะมารับ แจจุงไปกินข้าวน่ะ” รุ่นพี่หมีมีสีหน้าท่าทางเขินอย่างเห็นได้ชัด อาการอย่างนี้บอกได้หลายอย่าง 1 . รุ่นพี่ยุนกับรุ่นพี่แจจุงคงมีข่าวดี 2 . ผมกำลังจะได้กินแห้ว (Y-Y)
“เหรอครับ ไม่คิดอยากพก ก้างขวางคอ สัก อันไปด้วยเหรอ” ให้ตายสิ กล้าถามได้ไงเนี้ยเรา อีกไม่ช้าคงได้กินแห้วอีกแน่ๆ
“คงไม่เป็นไรมั้ง แม่ฮีชอลก็ทำกับข้าวอร่อยนี่ กลับไปกินข้าวกับแม่จะดีกว่านะ” แป่ว!! กระป๋องแห้วตกใส่หัว
“งั้นพี่ไปก่อนนะเดี๋ยวแจรอนาน บาย” แงๆ พี่หมี ไปแล้ว แค่ขอไปด้วยแค่นี้ก็ต้อง รีบวิ่งไปเลยอ่ะ
โอ๊ยๆๆๆเซ็ง เป็ด เฮ้ย!!!ไม่ใช่สิเซ็งหมี ไม่ใช่หมี อย่างเดียวช้างด้วย!!! รุ่นพี่แจนะ รุ่นพี่แจ ออกจะหวานเยิ้มหยดย้อยเป็นใครก็คงต้องชายตามองเป็น ธรรมดา ................. ‘ปรงตก’.....................
.............................
..............................
.....................
วันนี้วันสอบเมื่อคืนไม่ได้นอน ก็ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้แตะหนังสือสักกะตัว ต้องมานั่งอ่านก่อนสอบ 1 วัน
ตาก็ดำ อา วันนี้ผมกลัวดูไม่ดีจังเลย แงๆ
และแล้วก็ถึงเวลาที่คิมฮีชอลคนนี้จักเข้าไปในห้องสอบเพื่อนอนหลับ ?
หรือเพื่อกินขนม?(ที่แอบลักเข้ามา)
“ ฮีชอลเข้าห้องสอบเดี๋ยวนี้นะ !!!เห็นมั้ยเพื่อนเค้านั่งประจำที่กันหมดแล้ว”เสียงอาจารย์ประจำชั้นดังขึ้นทำเอาน้ำหนวกของ ผมไหลออกมาเป็นทาง
“ไปแล้วๆฮะ”
แล้วผมจึงเดินเข้าไปนั่งประจำที่ และได้เห็นข้อสอบข้อแรก ผมนั่งทำ มั่วบ้างได้บ้าง บางข้อก็ต้องใช้วิธีการจิ้มๆเอา และในที่สุดการสอบในวันนี้ก็จบลงอย่างง่วงๆ ผมรีบตรงเข้าไปถามชีวอนที่ กำลังนั่งๆอยู่อย่างไม่รู้จะทำอะไร
“นี่ชีวอน นายทำข้อไหนไม่ได้บ้างอ่ะ” ผมเดินมาถามหมอนี่เป็นคนแรก
“ก็เปล่านะ ผมก็ว่ามันก็ไม่ได้ยากอะไรนะฮีชอล” มันไม่ยากสำหรับแกหรอกแต่มันเล่นเอาหัวฉันจะระเบิด
“โหก็นายมันเก่งนี่ เชอะ!”
“ฮยอกแจ!!! เมื่อไหร่นายจะไปเปลี่ยนสีผมของนายฮะ รกสายตาชะมัด” ก็บอกแล้ว วันไหนไม่มาหาเรื่องผมก่อนผมก็ต้องหาเรื่องมันก่อน
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยเหรอฮีชอล มันหัวของฉันไม่ใช่หัวนาย” ป๊าด!ๆๆๆๆ แกด่าได้แสบก้นฉันมาก
“นี่ฉันอายุมากกว่านายนะอึนฮยอก กรุณาเรียกฉันว่าพี่ด้วย”
“ไม่จำเป็น…”
“โถ ไอ้ไก่บ้า”
“แล้วทำไม่ ไก่แล้วทำไม ฉันไม่ได้ไปออกไข่บนหน้านายนะฮีชอล”
“ยี้ ฉันไม่ชอบขี้หน้านายเลยนะจำไว้ ไอ้ไก่”
“ไม่จำ แล้วใครเค้าชอบหน้านายกันฮีชอล วันๆก็พูดๆๆๆแล้วก็พูด”
“นายว่าฉันพูดมากเหรอ!!!”
“แล้วแต่จะคิด…….” พูดจบไอ้ไก่ก็เดินไปอย่างไม่สนใจผมที่กำลังโมโห จนกินควายได้ตัวหนึ่งแล้ว
(ป่าวโมโหแต่กำลังคิดว่าจะหาเรื่องอะไรมันต่อดี)
“นี่ หยุดเดี๋ยวนี้นะฮยอกไอ้ลูกครึ่งไก่ ลิง” แล้วผมก็รีบวิ่งตามไปจิกหัวมันทันที
เจ้าไก่วิ่งมาเหมือนจะหนีผม จนเรามาหยุดที่หลังแปลงผักของพานโรง แล้วฮยอกแจก็หยุดเอาดื้อๆ
“นี่ตามมาทำไมล่ะ” เอาแล้วซิ ผมจะตามมันมาทำไมเนี้ย!! แต่ทำไงได้ขามันพามาแล้ว นิ!!
“เออๆๆ ...ไปกินกาแฟกับไอติมกันมะไอ้ไก่”
“เฮ้ย ผีเข้าป่าวเนี้ย ติ๊งต๊องแล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยแม้แต่จะพูดกันเรื่องอื่นนอกจากทะเลอะกัน ไม่สบายรึป่าว”
ไม่พูดเปล่ามันเอามือมาเหน็บที่ จั๊กกะแร้ผม เฮ้ย!!!!
“นี่แกทำอะไรช้านนนนหา!! เอามือเข้ามาสอดในรักแร๊ฉันทำไม”
“อ่าว ปกติพยาบาลเค้ายังเอาปรอทไว้ตรงรักแร๊เลย”
“นี่แกมันโง่เหรอ มีใครที่ไหนเค้าทำกันอย่างนี้ เค้ามีแต่เอามือแตะหัว”
“อ่าวก็คนมันไม่รู้ นิหว่า!!”
“ก็ได้ งั้นคราวหน้าไม่ต้องมายุ่งกับรักแร๊ของอั๊วอีก เข้าใจมั้ย!!” โถ่เว้ย!!อยู่ดีๆมาจับอีแร๊ เป็นใครมันก็ตกใจ
เขินก็เขิน
“อ่าว ก็คนมันเป็น ห่ว...” มันพึมพำอะไรคนเดียว ไม่เห็นรู้เรื่อง
“เมื่อกี๊แก่ว่าไงนะฉันไม่ได้ยิน”
“ป่าวๆบอกว่าเมื่อกี้หน้าเจ๊เหมือนหัวผักกาดในแปลงเลย ฮ่าๆๆๆ”
“โถ่ แล้วตกลงจะกินมั้ยไอติมน่ะ”
“กินๆๆ วันนี้เจ๊เลี้ยงอ่ะดิ” อยากพูดคำว่าอ่าว เป็นภาษาเขมรจริงๆ ไม่ได้ๆ
“ของใครของมันดิ”
“นี่ขนาดเป็นคนชวนนะเนี้ย คนชวนไปกินต้องจ่ายสิ”
“ฉันเป็นคนชวนไปกินก็จริงแต่ฉันไม่ได้แย่งไอติมนายกินนี่”
“ไปก็ไป คนขี้เหนียว แบร่ๆ”
ทั้งสองคนเดินมาจน ถึงหน้าร้านกาแฟข้างโรงเรียนกวดวิชา ที่นี่คนเดินเข้าออกไม่ขาดสาย แถมยังมีรุ่นพี่
ฮันคยองเป็นพนักงานต้อนรับ อีก เหอๆ ออกจะน่ารักขนาดนั้นใครเค้าจะไม่เข้าร้านล่ะ เนอะ ว่ามั้ย ?
เรา ทั้งสอ.....เฮ้ย!! ผมและไอ้ไก่ เดินเข้าร้านแล้ว แล้วผมก็สั่งให้ ไอ้ ฮยอกกี้ ๆ ไปสั่งกาแฟ แล้วผมก็ไปนั้งรอที่โต๊ะ สบายใจเฉิบ ปล่อยให้ไก่มันบ่น ยาวเป็นหางว่าว สักพัก ฮยอกก็เดินกลับมา ทำหน้าบึ้งๆ เหมือนเพิ่งเดินเหยียบขี้ แมว มายังไงอย่างงั้น
“นี่ เจ๊ โถ่ ชวนมาแล้วยังมีหน้ามาใช้ให้ไปสั่งกาแฟให้แถมยังไม่ยอมเลี้ยงอีก ถ้าอย่างงี้ ไม่น่าเดินมาด้วยให้มันเหมื่อยตุ่มเลย”
“นี่ นายยังไม่แกเลยนะ ขี้บ่นเป็นบ้า” นี่บ่นกะเปาะกะแปะ มาตั้งนานแล้ว น่ารำคาญที่สุดเลยเว้ย!!
“นี่ ไอ้ไก่ หยุดบ่นสักสองนาทีได้มั้ย!!!”
“ อย่าบ่นนะ!!” รำคาญจะแย่แล้ว
“ รับรองได้ เจ๊ต้องได้ฟังฉันบ่นอีกนานเลย แหละ เผลอๆ อาจจะตลอดชีวิตก็ได้”ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง นายไก่นี่จะบอกว่าชอบผมงั้นเหรอ ? คงไม่หรอกมั้ง
“กาแฟก็มาแล้วกินๆเข้าไปสิ นั่งบ่นอยู่ได้อีแค่ ใช้นิดใช้หน่อย นายห้ามบนเข้าใจมั้ย”ผมจะต้องพิสูจน์ ว่านายนั่นหมายความว่าไง
“ทำไมถึงจะบ่นไม่ได้!”
“นายอาจจะต้องถูกฉันใช้ไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ หึๆ” ได้ที ผมบ้างอยู่ดีๆไอ้ไก่เงียบไป...
แอ๊ด~~~~ ประตูร้านเปิดรับลูกค้าอีกคน อ่าวนั่น ชีวอนนี่ ทำไมเวลาสั่งกาแฟดูเงอะงะ จังเลย น่าขำชะมัด
“นี่ เจ๊ๆ มองหมอนั่นทำไมหะ!!”
“อ่าว อย่าหาเรื่อง ดิ!”
“ไม่รู้แหละ วันนี้ ต้องเลี้ยง”
ระว่างนั้น พี่อีทึก ก็เข้ามาเก็บตัง .....
“นี่ พี่ อีทึกเก็บตังที่คนนี้ได้เลย” หมอนี่พูดแล้วก็ชี้มาทางผม อะไรวะ
“ไม่เอา จ่ายใครจ่ายมันสิ”
“ไม่รู อ่ะ นายต้องเลี้ยงฮีชอล ไม่เชื่อถามอีทึกดูก็ได้” แล้วลาก พี่อีทึกไปเกี่ยวทำไมอีกเล่า
“พี่อีทึก เวลา มีใครชวนกินข้าวพี่อีทึกจ่ายหรือคนที่ชวนจ่าย?” อีตาไก่ ถามอีทึกอย่างต้องการความเห็นด้วย
พี่อีทึกทำหน้า เหรอๆหราๆ
“กะ ก็ต้องคนที่ชวนมาสิ”
“เห็นมั้ย ล่ะ เจ๊ ตกลง เจ๊ นั่นแหละต้องจ่าย”
“เออๆฉันจ่ายก็ได้ วะ!!”นี่ถ้าไม่เห็นแก่พี่อีทึก ที่ยืนรอเหมื่อยตุ่ม นานแล้วผมไม่ยอมจ่ายหรอก ชิ!!
จ่ายตังเรียบร้อยแล้ว ผมกับหมอนั่นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เห้อ~~ วันนี้วันปิดเทอมแล้วสินะ ...จะได้นอนแอ่งแม๊ง อยู่บ้านแล้ว เย้ !!!
หลายวันผ่านไป..............................................
เหมือนมันจะผ่านไปช้าๆ สำหรับผม ไม่รู้สิ มันเหงาปากชะมัด
มันเหมือนคิดถึงอะไรแปลก ๆ
“ฮีชอลมารับโทรศัพท์เร็วลูก” แม่ผมเรียกผมให้ลงไปชั้นล่างเพื่อรับโทรศัพท์
“คร๊าบบบบบบบบ ลงไปแล้ว”
............................
.......................................
..............................................
หลังจากผมคุยโทรศัพท์เสร็จ ผมอึ้งๆ ไปชั้วขณะ ชีวอน ชอบผมตั้งแต่เมื่อไร่ น้า ผมควรดีใจหรือว่าอะไรดี แต่มันรู้สึกรำคาญใจเป็นบ้า เมื่อกี้พี่ฮันโทรมาบอกก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น มันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ช่างมัน เป็นครั้งแรกที่ผมไม่อยากรู้เรื่องของคนอื่นเลยนะเนี้ย
“ติ๊ดๆๆๆ” อ่าเสียงโทรศัพท์ ของผมดังขึ้น
“ฮาโหล”
“นี่เจ๊ เป็นไงบ้าง”อ่าวเสียงไก่ขันนี่ เสียงนี้มันทำให้ผม ใจเต้นแปลกๆ รู้สึกคิดถึงเสียงนี้ มากที่สุด ถึงจะดีใจยังไงแต่ก็ยังรู้สึกสับสน กับสิ่งที่พี่ฮันโทรมาบอกเมื่อกี้ว่าชีวอนน่ะชอบผม แถมยังร้องไห้สะอึกสะอื้น
“คิดยังไง ถึงโทรมาหาฉัน”
“ก็ ไม่ห็นหน้าเจ๊แล้วมันขี้ไม่ออกอ่ะ”
“ซะงั้น อืม แล้วไงต่อ” วันนี้ฉันไม่มีแรงทะเลอะกับนายหรอกนะ
“ นี่เจ๊เป็นอะไร รึเปล่า เนี้ยดูเสียงซึมๆ”
“อืมๆก็เมื่อกี้ พี่ฮันโทรมาบอกว่าชีวอนชอบฉันน่ะสิ” ผมไม่รู้ว่าพูดคำนี้ออกไปมันจะเป็นยังไงขนาดผมก็ยังรู้สึกไม่อยากบอกตงิดๆ แต่ช่างเหอะยังไงก็บอกไปแล้วหวังว่านายนี่ คงเป็นที่ปรึกษาผมได้
“อะ อืมๆ ระ เหรอ ปะเป็นอย่างงั้นหรอกเหรอ”
“นี่เป็นอะไรเปล่าเนี้ย ว่าแล้วนายต้องให้คำปรึกษาฉันไม่ได้ แต่ช่างมันเหอะยังไงฉันก็ปฏิเสทไปแล้วแหละ”
“จะ จริง เหรอ เจ๊!!”
“อืมช่าย”
“ขอบใจเจ๊นะ”
“มาขอบใจฉันทำไม”อีตานี่ ทำเอาผมงง
“เออ งั้นแค่นี้นะ อยากเห็นหน้าเจ๊เร็วๆจัง”
“ตาบ้า!!เขินนะเฟ้ย”
“ป่าว อ่ะ ช่วงนี้อึไม่ออก 555บ๊าย บาย ได้ยินเสียงแล้วปวดขี้เลย แค่นี้นะ”
วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ..........................จากหนึ่งเดือนเป็นสองเดือน
วันนี้วันเปิดเทอมแล้วเย้!!!!
ผมวิ่ง มาโรงเรียน อยากไปโรงเรียน จัง อยากถึงโรงเรียนเร็วๆ เห้อ แค่คิดว่าวันนี้จะได้เห็นหน้าไก่แล้วรู้สึกดีใจพึลึก แฮะ ผมเดินเข้ามาโรงเรียนก็เห็นหน้าไอ้ไก่เป็นคนแรกเนื่องจากมันกำลังคุยกับลุงยามอยู่
“นี่ เจ๊ ไม่คิดจะมองกันบ้างรึงัย” ใครว่าไม่มองฉันมองไปแล้วเว้ย !! มัวแต่คุยกับยามอยู่ทำไมล่ะ
“แล้วทำไมต้องมองล่ะ”
“โห่ คนมันอุตส่าคิดถึง”
“อะ อะ อะไรนะ!!!”
“คิดถึง ไง”
“คิดถึงใคร”
“ก็ เจ๊ไงเล่า”
แล้วอยู่ๆ ไอ้ไก่มันก็ดึงผมวิ่ง ๆๆแล้วก็วิ่งๆๆๆ~~~~~~
“ นี่!!!!ไอ้ไก่ แกจะลากฉันมาที่นี่ทำไม” มันลากผมขึ้นมาบนดาดฟ้า เอ๊ะ แต่เมื่อก็เห็นคนแว็บๆ
“ก็ลมมันเย็น ไงฮีชอล”
“โธ่เป็นริดสีดวงแล้วไม่ไปหาหมอเล่า ไก่โง่ เดี๋ยวมันเป็นอะไรขึ้นมามากกว่านี้หรอก!!!!”
“โธ่!!นี่เจ๊ โรแมนติกกับเค้าสักนิดไม่เป็นเหรอ แล้วจะบอกไว้เลยที่ฉันพานายมาที่นี่ เพราะฉันจะมาสรภาพรักไม่ใช่เพราะริดสิดวง”
“นายจะมาสรภาพรัก ?”
“ช่ายดิ!! วู้!!~~~ หมดอารมณ์เลย”
“นี่แกจะลากฉันมากด เหรอไอ้ไก่ชั่ว”
“อารมณ์ที่ว่านั้นมันอารมณ์โรแมนติกว้อย แนะนำนะอยากจะฟัง ไอ้ไก่คนนี้พูดให้รู้เรื่อง ลองกระโดดดาดฟ้านี่ตายสักสามรอบมั้ย”
“ไม่ว้อย จะบ้าเหรอ ตายฉันก็ไม่ได้เป็นแฟนกับแก อะดิ!!ฮยอก”
“นี่เจ๊อยากเป็นแฟนกับฉันเหรอ”
“เออ ช่าย ฉเพราะฉนั้นฉันอนุญาตให้นายมาออกไข่บนหน้าฉันได้แล้ว”
“เห็นโหดๆ บ้าๆ บอๆ ติ๊งๆ เถื่อนๆ แบบนี้ก็นารักเหมือนกันนะเนี้ยเจ๊”
“นี่แกจะชมฉันรึ ด่า กันแน่”
“ก็ รักเจ๊นะ”
“รักแกเหมือนกันฮยอกแจ”
.....................................
อ่าน3
ตอนแรกก่อน
ถึงจะอ่านตอนนี้รู้เรื่อง
อ่านแล้วเม้นน้า
อ่านแล้วเป็นยังไง
ตอนแรกก่อน
ถึงจะอ่านตอนนี้รู้เรื่อง
อ่านแล้วเม้นน้า
อ่านแล้วเป็นยังไง
บอกเล่นกันด้วยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น