คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5:แดซองรู้แล้ว
บทที่ 5
Seungri part
ตอนนี้ ผมอยู่หน้าห้องแล้ว
“ก็อกๆ”เสียงเคาะประตูหน้าห้อง
“ซึงรีนายกลับมาแล้วเหรอ รู้ไหมตอนนี้กี่ทุ่ม โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไปแล้วนี่ยิ่งซื่อๆอยู่ถ้าเกิดหลงทางไปจะทำยังไง แล้วถ้าถูกฉุด
ไปล่ะยิ่งขาวๆอยู่ฉันไม่อยากคิดเลยว่าจะเป็นไงถ้าโดนฉุด แล้วไปไหนมา”เสียงแดซอง โหดุผมยิ่งกว่าแม่อีก นี่แค่ผมกลับดึก
“บ่นซะยาวเชียวเลยนะ เรื่องมันยาวเดี๋ยวค่อยเล่าตอนฉันอาบน้ำเสร็จล่ะกันเหนียวตัวจะแย่”ถามทำหน้าเหนื่อยก่อนที่จะเดิน
เข้าห้อง
“หิวหรือเปล่า ฉันซื้อข้าวมาฝากแล้วนะ ถ้าหิวอะกินเลย”
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวเก็บไว้กินตอนเช้าก็ได้”
“รีบอาบน้ำแล้วมาเล่าให้ฉันฟังเลยนะ”แดซองพูดก่อนจะผลักผมเข้าห้องน้ำไป
เฮ้ออออออออออ อาบน้ำเสร็จแล้วสบายตัวชะมัด
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ มานี่เลยมา”แดซองพูด
“นี่ ก็ไม่ค่อยอยากรู้เท่าไรหรอกนะ”ผมพูด
“ก็อยากรู้จริงนี่น่าเล่ามา นั่งนี้เร็วๆ”แดซองพูดแล้ว หวักมือเรียกให้ผมไปนั่ง
“ก็เรื่องมันเป็นอย่างนี้.......”แล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้แดซองไป
“นายชอบพี่จียงเหรอ”แดซองถามพลางทำหน้าตกใจ
ผมพยักหน้า “นายไม่รังเกียจใช่ไหมที่ฉันชอบผู้ชาย”ผมทำหน้าลำบากใจเพราะถ้าแดซองรังเกียจผมผมก็ไม่มีเพื่อนแล้วToT
“รังเกียจ”แดซองทำหน้าจริงจัง
“.........”ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ซะที่ไหน5555555555นายเป็นคนเชื่อคนง่ายจริงๆ”แดซองหัวเราะอย่างมีความสุขที่หลอกผมสำเร็จ
“นี่นายรู้ไหมแดซองว่าวันนี้ฉันโดนแกล้งกี่ครั้ง แล้วนายบอกว่าฉันเชื่อคนง่ายเป็นคนที่สอง”ผมออกไปอย่างเซ็งๆ เราหลอกง่าย
ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
“หลายรอบใช่ไหม นายไม่รู้เหรอว่านายน่าแกล้งแค่ไหน”
“ไม่รู้และไม่อยากรู้ด้วย ฉันไปนอนดีกว่าไม่อยากคุยกับนายแร่ว ฮ่าววววววววว”
ผมพูดแล้วลุกไปนอนที่เตียงนอน
“นี่ขอโทด โกรธเหรอ ฉันไม่ง้อหรอกยะ”แล้วแดซองก็เดินกลับไปนอนที่นอนของตัวเอง
จากที่แดซองพูดผมก็หลับอย่างมีความสุข ขอให้ฝันถึงพี่จียงด้วยเถอะสาธุ เพี้ยงงงงง
ผ่านมาแล้วสามวัน
สามวันที่ผ่านมาผมได้แต่แอบมองพี่จียง ฮึๆ (ร้องไห้แป็ป) ผมไม่กล้าเข้าไปทักหรอกครับ กลัวหน้าแตกแล้วอีกอย่างผมก็ไม่
หน้าด้านขนาดนั้น เซ็งสึดๆ
ตอนนี้ผมอยู่ ณ โรงอาหารรอแดซองอยู่
“ซึงรีมาแล้ว รอนานเปล่า”แดซองวิ่งมาเลย รู้ตัวสินะว่าสาย
“ก็ไม่นานหรอกแค่ ครึ่งชั่วโมงกับอีกสิบห้าวินาที”ผมบอกไปพลางทำหน้าประชด
“ขอโทดพอดีวันนี้ฉันไปเจอพี่รหัสน่ะ แล้วคุยเพลินไปหน่อย”
“พี่รหัสเหรอ นี่นายโทรไปแล้วเหรอแล้วทำไมไม่บอกฉัน”ผมพูดแล้วทำหน้าตกใจ
“อ่าวฉันไม่รู้นึกว่านายโทรไปแล้ว นายยังไม่ได้โทรไปอีกเหรอระหว่างนะพี่เค้าจะไม่รับเป็นน้องรหัส โทรไปโครตช้าแบบนี้”
“ไม่รับเป็นน้องรหัสได้ด้วยเหรอ ตายห่- ก็ฉันกะว่าจะโทรไปพร้อมนายอะ”
“ก็ฉันไม่รู้เลยไม่ได้บอก ฉันว่านายรีบโทรไปเลยดีกว่า”
“เออ ได้ๆ”ผมรีบควักโทรศัพท์ ก่อนที่จะโทรไปยังเบอร์พี่รหัสของผม
ขอเถอะอย่าให้พี่รหัสไม่รับผมเป็นน้องรหัสเลยน้า.... สาธุ
มาอีกตอนแล้ว
มาลุ้นกันว่าพี่รหัสของซึงรีจะเป็นใครในตอนหน้านะจ๊ะ
ความคิดเห็น