คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 10:มีความสุข
บทที่ 10
Seungri part
“อื้อออออ” อุ่นจังนอนสบายดีเฮะ แดซองซื้อหมอนข้างมาใหม่เหรอ
เอ๊ะ ผมเริ่มสำรวจหมอนข้างอันใหม่ทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตา ทำไมรู้สึกว่าหมอนข้างมีแขนด้วย เดี๋ยวนี้เขานิยมกันแบบนี้เหรอ
เหมือนหมอนข้างใส่เสื้อด้วยทำไมเขาทำเหมือนคนจังวะ
ก่อนที่ความคิดของผมจะไปมากกว่านี้ ก็มีมือมาจับที่มือของผมที่กำลังสำรวจหมอนข้างอยู่นั้น
“จะลูบไปถึงไหนกะลูบให้เกิดอารมณ์เลยรึไง” อ๊ากกกกก หมอนข้างพูดได้ผมต้องพาหมอนข้างไปหาริว จิตสัมผัสซะแล้ว เดี๋ยวทำไมเสียงมันคุ้นๆเหมือน
“พี่จียง”ผมลืมตาแล้วพูดออกมาอย่างตกใจ แล้วก็ดีใจนิดๆที่ผมมานอนอยู่ข้างๆพี่จียง แล้วผมควรจะเสียใจไหมเนี่ยที่ชุดผม
มันไม่เหมือนชุดเมื่อวาน เอ๊ะ พี่จียงทำอะไรเราหรือเปล่า ผมเป็นเมียพี่จียงแล้วใช่ไหม เขินจัง-///-(อีซึงรีอีแรด ไรเตอร์ไม่ไหวจะ
ทน//ไรเตอร์)เอ๊ะ แล้วทำไมผมไม่เจ็บเลยล่ะเห็นเขาบอกว่าครั้งแรกจะเจ็บไม่ใช่เหรอ เขินจุง-///- แล้วผมมาอยู่นี่ได้ไงจำอะไรไม่
ได้ซะแล้ว จำได้แค่ว่าไปกินเลี้ยงรหัสเอง แล้วผมก็หันไปมองหน้าพี่จียงตอนนี้หลับไปอีกครั้งซะแล้ว ยิ่งจ้องยิ่งหล่อแต่ผมว่า
สวยมากกว่าคิ้วสวยได้รูป แล้วตาสวยๆนั้นอีก จมูกโด่งสันได้รูป แก้มเนียมบวกกับปากเรียวสีชมพู่นั้นทำให้ผมไม่สิใครหลาย
คนเลยมากกว่าต่างใจสั่นกันและหวั่นไหวกันได้ไม่ยาก
“จะจ้องกันอีกนานไหม ฉันจะได้ลุกไปอาบน้ำ หืม”คนข้างๆผมพูดขึ้น ผมชะงักเล็กน้อย
“เออ ไปอาบน้ำเถอะฮะ แต่ผมขอถามอะไรหน่อยสิครับ”
“ได้สิอยากถามอะไรล่ะ”ตอนนี้พี่จียงไปนั่งหลังพิงหัวเตียงส่วนผมนั่งหันหน้าให้พี่เค้าข้างๆ
“คือว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงครับแล้วทำไมเออ....ชุดผมถึงเปลี่ยน”ก่อนที่จะก้มหน้างุดลง
“หึ คิดว่าฉันทำอะไรล่ะชุดนายถึงเปลี่ยน”ก่อนที่เขาจะเขยิบตัวแล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆผม แล้วก็เอามือจับค้างผมให้ผมเงย
หน้าขึ้นไป
พี่จียงรู้ไหมว่าตอนนี้ผมเขินมาก จนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
“หืม ฉันถามว่านายคิดว่าฉันทำอะไร”ก่อนที่จะเอาหน้าเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมอีก ใครก็ได้ช่วยซึงรีด้วยซึงรีกำลังจะละลาย
“มะ...ไมรู้ครับ”อีพี่บ้าไม่รู้หรือไงว่ากำลังเขินอยู่แค่ไหน -////-
ก่อนที่จะใกล้อีกใกล้ แล้วก็โป๊กกกกกก
“เจ็บนะ เข่กมาได้”ก่อนที่จะเอามือกุมหัวที่โดนเข่ก
“555555 สมน้ำหน้า”
“แล้วมาเข่กหัวกันทำไมเนี่ย”ผมพูดด้วยออกจะติดงอนนิดๆ แปลว่าพี่จียงไม่ได้ทำอะไรผมสินะ เป็นสุภาพบุรุษจัง แต่ก็แอบเสียดายนิดๆ-///-
“ก็คิดอะไรทะลึ่ง”
“ใคร ใคร ใครคิดทะลึ่งผมยังไม่ได้บอกอะไรเลย”ผมพูดแถไปเรื่อยๆทั้งที่ตัวเองคิดอยู่แท้ๆ
“หึ เด็กอนุบาล3 ยังดูนายออกเลยว่าคิดทะลึ่งอยู่”
“แล้วถ้าคิดจริงมันเป็นอย่างที่คิดไหมล่ะ”ผมพูดออกไป
“โป๊ก โอ๊ย อีกแล้วนะ”คนอะไรไม่รู้กระดูกแข้ง แข็ง เข่กมาได้เจ็บชะมัด
“มันไม่ใช่อย่างนั้น หลังจากที่นายเมาฉันก็จะมาส่งนายที่หอนั้นเหละแต่ฉันถามนายว่าอยู่ห้องไหนนายก็ไม่ตอบแล้วนายก็มา
อ้วกใส่ฉัน ฉันเลยพานายที่คอนโดแล้วเลยเปลี่ยนชุดให้แล้วเช็ดตัวให้นิดหน่อย”
“อ้ออออ พี่จียงไปอาบน้ำเถอะฮะ”ผมพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็งนิดๆ
“ทำหน้าอย่างนั้นหมายถึงอะไร อยากให้ฉันทำอะไรนายหรือไง”พี่จียงพูด
“ใครอยาก ใครทำหน้าเซ็งไม่มี๊”ผมพูดออกไป
“นายไปอาบน้ำก่อนไป เสร็จแล้วเดี๋ยวเตรียมชุดให้ แล้วจะได้สั่งอาหารไปพลาง”
“สั่งอาหารทำไมอ่า ทำไมไม่ทำเอง”
“นายอยากทำเองก็ไปทำเองที่บ้านนู้นไป ฉันขี้เกียจเว้ยยยย”พี่จียงพูดก่อนที่จะล้มตัวไปนอนใหม่
“อ่าวแล้วนอนอีกทำไมอะ”
“ก็จะงีบอีกสัก5นาทีนายจะไปอาบน้ำก็เลยไป๊”พี่จียงพูดแล้วหันมาทำหน้าดุๆ
“ไปก็ได้”แล้วผมก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ แล้วเดินออกมายืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำแล้ว
“ชุดฉันนายเอาไปใส่ก่อนอยู่บนเตียง ส่วนชุดนายฉันเอาไปส่งที่ร้านซักรีดให้แล้วซักพักคงจะได้”
“อ่า ขอบคุณฮะ”แล้วผมก็เดินไปหยิบชุดแล้วเข้าไปใส่ในห้องน้ำต่อ
ผมใส่ชุดเสร็จแล้วฮะ ผมใส่ชุดของพี่จียงได้พอดีเลย ออกจะใหญ่กว่านิดหน่อยเท่านั้นเอง
“เออ จะกินข้าวก่อนก็กินเลย เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน”
“เออ แล้วพี่จียงล่ะฮะกินหรือยัง”
“ยังฉันยังไม่ได้กิน หรือนายจะรอกินด้วยกันก็ตามใจ”พี่จียงพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำไป
“รอพี่จียงมากินพร้อมเราดีกว่า”เสร็จแล้วผมก็เดินไปดูทีวีที่โซฟา
พึ่งสังเกตห้องพี่จียงดีๆห้องนี้ใหญ่มาก ผมล่ะไม่สงสัยในความรวยของพี่จียงเลย ถ้าใครได้เป็นแฟนคงจะโชคดีที่สุด ห้องนี้
ตกแต่งเรียบๆดีครับ ทุกอย่างเป็นสัดส่วนมีระเบียบดี ผมมองกรอบรูปแต่ล่ะกรอบ มีแต่รูปของพี่จียงและเพื่อนของพี่เค้าไม่เห็น
มีรูปกับครอบครัวพี่เค้าเลย
พี่จียงออกมาแล้ว วันพี่เค้าใส่ชุดสบายๆวันนี้พี่จียงใส่กางเกงขาสั้นฮะ แล้วก็เสื้อธรรมดา กางเกงขาสั้นทำให้เห็นรอยสักที่ขา
ของเขา แล้วรอยสักที่แขนนั้นอีกไม่รู้จะสักอะไรนักหนา
“พี่จียงสักอะไรเยอะเยะเนี้ย”ผมถามพี่จียงไป
“หึๆ มันเท่ดีออกฉันชอบมันนะ เพราะทุกอย่างที่ฉันสักมีความหมายทุกอย่าง”
“คร้าบบบบบบบบ เท่ก็เท่”อย่างพี่ทำอะไรก็เท่อยู่แล้วล่ะ
“แล้วนี่ตกลงนายกินข้าวหรือยังเนี่ย”
“ยังเลยฮะผมรอกินพร้อมพี่ดีกว่า”
“เออๆ ไปกินได้แล้วมา ปิดทีวีด้วยเปลืองไฟ”
“โห จ่ายค่าแค่เนี้ยผมว่าขนหน้าแข๊งพี่ไม่ร่วงหรอกน่า”
“หึๆ ประหยัดได้ก็ควรประหยัดไม่ใช่เหรอ”ตอนนี้พี่จียงกำลังหยิบงานส่วนผมกำลังแกะห่อข้าวอยู่ครับ
“คร้าบๆ พ่อคนรวยแล้วยังงก”
“เขาไม่ได้เรียกว่างกแต่เขาเรียกว่าประหยัดต่างหาก”
“ประหยัดก็ประหยัด”แล้วผมก็กินข้าวกับพี่จียงไปคุยไปด้วยกินไปด้วย ทำไมผมรู้สึกว่าเวลากินข้าวกับ
พี่จียงอาหารมันอร่อยทุกอย่างเลยนะ
ไรเตอร์อัพฟิคแล้วววววววววว
รีดเดอร์ไม่ต้องเสียดายเรื่องนี้มีnc อุ๊ปปป อย่างแน่นอน แค่ตอนไหนเท่านั้นเอง55555
เรามาเคลียร์ความรู้สึกของจียงกันหน่อยดีกว่า คือความรู้สึกของจียงมันอธิบายไม่ถูกคือยังไม่รู้จะเรียกว่าความรักดีหรือเปล่า
เหมือนจียงแค่รู้สึกว่าเวลาอยู่กับซึงรีมันมีความสุขแปลกๆแค่นั้นเอง
แต่ซึงรีจะทำให้จียงรักได้หรือเปล่าแล้วเรื่องแทยังจียงจะจัดการอย่างไรก็ติดตามกันต่อไปนะจ๊ะ
ความคิดเห็น