ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ณ เสี้ยวเวลา

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ+ตอนที่1เสี้ยวเวลาที่พบ

    • อัปเดตล่าสุด 17 มี.ค. 49


    สวัสดีคะคือพึ่งเริ่มหัดเขียนนะช่วยติชมด้วย เราอยากเขียนเพราะเราอ่านของเพื่อสนุกดีเลยอยากลองบ้าง
       ...............................................................




    ตอน 1
              ชายทะเลที่แสนจะสงบดูราวกับว่าเป็นท้องฟ้าแห่งที่ 2 เนื่องจากนำนั้นใสเป็นสีฟ้า บริเวณนี้แทบจะไม่มีผู้คนมาเดินเล่นเลย ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังมองท้องทะเลอันกว้างใหญ่ใบหน้าที่ดูเคร่งเครียดกับดูผ่อนคลายลงแล้วคิ้วเขาก็ต้องเลิกขึ้นเมื่อเขาเห็นเด็กน้อยคนหนึ่งกำลังจะจมนำ

              "ช่วยด้วย......  ช่วย......."ชายหนุ่มวิ่งลงไปยังทะเลอย่างรวดเร็ว เขาว่ายนำไปจนถึงตัวเด็กคนนั้นแล้วพยายามช่วยเหลือ แต่ก็ต้องพบปัญหาเมื่อ ขาของเขาเริ่มชาและเป็นตะคิ้ว เขาพยายามจะพยุงตัวเด็กให้พ้นน้ำ
    "หืม เย่  ....สบายจังเลยตั้งแต่อยู่กับยายแม่เลี้ยงใจร้ายวันนี้ ฉันมีความสุขที่สุดที่ไม่ได้เห็นหน้าเธอ ทะเลจ้า คิดถึงจังไม่ได้เจอตั้งนาน"  เสียงตะโกนของหญิงสาวพร้อมกับร่างบางที่วิ่งลงมายังชายหาด  ระหว่างที่เธอกำลังเพลินอยู่นั้น  เธอหันไปเห็นเด็กกำลังจมนำ 

     "  ว้าย  "

    เด็กจมนำในวินาทีนั้น เธอไม่คิดอะไรนอกจากวิ่งลงไปยังทะเล แล้วน้ำไปช่วยเด็ก หญิงสาวว่ายไปถึง ก็ต้องตกใจเมื่อเธอพบกับผู้ชายอีกคนที่กำลังช่วยเด็ก แต่ดูเขาก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

    " ทำไงดีจะช่วยใคร" เธอนึกในใจ แล้วในที่สุดเธอก็ตัด สินใจพยายามช่วยทั้งสองคน
    ด้วยความที่เธอตัวไม่ใหญ่นักการที่ช่วยทั้งสองคนมันลำบากมาก แต่เธอก็พยายามลากเขาท้งสองคนจนถึงฝั่ง

    "...ฟื้นสิคุณ ...ฟื้นสิ"  เธอเรียกชายหนุ่ม และเด็กน้อย

    "โอ้ย .....ทำไงดีละเนี้ย"

    "เอาไงเอากันช่วยเด็กก่อนแล้วกัน"  เอหันไปช่วยเด็จนในที่สุดเด็กก็เริ่มสำลักนำ

    "โล่ง..ไปที่" เธอหันไปมองชายหนุ่ม เฮ้ย เขาอีกคน เธอจึงหันช่วยเขาไม่นานเขาเริ่มรู้สึกตัว 

    "คุณ............เป็นไงบ้าง" เขาเริ่มมองหน้าเธอ ก่อนที่เธอจะสลบไปเนื่องจากความ
    เหนื่อยที่เธอต้องช่วยคนตังสองคนพร้อมกัน

    ชายหนุ่มเริ่มรู้ตัวแล้วพยุงตัวเองนั่งแล้วมองเด็กกับหญิงสาวที่สลบข้างๆเขา

    บี….บี!….บีเป็นไรบ้างลูก…….ลูก” เสียงของหญิงวัยกลางคนร้องเมื่อเห็นลูกเธอนอนอยู่ ชายหนุมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแล้วยังดูเหนื่อยอยู่ “ ไม่เป็นไรแล้วครับ …เขาแค่สลบไปแค่นั้น” “ขอบคุณมากนะคะคุณ………”

    หญิงวัยกลางคนกล่าว

    “ไม่เป็นไรครับ คนที่ช่วยคือเธอครับเขามองไปที่หญิงสาวข้างๆ”

    งั้นดิฉันพาลูกไปนะคะ ฝากขอบคุณแม่หนูคนนี้ด้วย” เธอกล่าวแล้วอุ้มลูกของเธอไป

    “ฮืม แม่สาวน้อยเอ่ยช่วยคนอื่นซะจนตัวเองจะแย่” เขามองเธอพร้อมกลับอุ้มเธอขึ้มมาเพื่อจะเดินไปยังโรงแรมที่เขาพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก

    ……………………………………………

    บี….บี!….บีเป็นไรบ้างลูก…….ลูก” เสียงของหญิงวัยกลางคนร้องเมื่อเห็นลูกเธอนอนอยู่ ชายหนุมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแล้วยังดูเหนื่อยอยู่ “ ไม่เป็นไรแล้วครับ …เขาแค่สลบไปแค่นั้น” “ขอบคุณมากนะคะคุณ………”

    หญิงวัยกลางคนกล่าว

    “ไม่เป็นไรครับ คนที่ช่วยคือเธอครับเขามองไปที่หญิงสาวข้างๆ”

    งั้นดิฉันพาลูกไปนะคะ ฝากขอบคุณแม่หนูคนนี้ด้วย” เธอกล่าวแล้วอุ้มลูกของเธอไป

    “ฮืม แม่สาวน้อยเอ่ยช่วยคนอื่นซะจนตัวเองจะแย่” เขามองเธอพร้อมกลับอุ้มเธอขึ้มมาเพื่อจะเดินไปยังโรงแรมที่เขาพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก

    ……………………………………………

    ตัวเล็กแค่นี้ไม่น่าจะมีแรงที่จะช่วยคนได้เลย “ เข้าพูดพร้อมวางเธอลงยังที่นอน

    “ขอโทษครับ” เขาเดินไปเรียกพนักงานโรงแรม “ค่ะ” “คือผมอยากให้คุณช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพื่อนหน่อยครับ”เขาบอกกับ

    พนักงานสาว”เดียวดิฉันจัดการให้รอสักครู่นะคะ” เขานั่งลออยู่ตรงหน้าห้องสักพักพนักงานสาวก้ออกมา “เรียบร้อยแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวถ้ามีอะไรก็เรียกใช้ได้นะค่ะ” “ ครับขอบคุณมากครับ”เขาพูดกับเธอพร้อมกับเดินเข้าห้องไปเพื่อจะได้ทำธุระของเข้บ้าง หลังจากนั้นเขาออกจากห้องน้ำมานั่งมองหน้าสาวน้อยเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่เดียว

    ติ้ด……..ติ้ด…….ติ้ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ครับ”

    ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงที่เครียดเลยที่เดียว “คุณดลครับกลับด่วนเลยที่รีสร์อทมีปัญหา “

    “อืม ผมจะกลับเดียวนี้” เขาวางโทษศัพท์แล้วหันกลับมามองหญิงสาวอีกครั้งในใจกลับคิดว่ายังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใครชื่ออะไร ต้องไปก่อนแล้ว เขากลับไปเรียกพนักงานแล้วบอกว่า”ถ้าเธอตื่นฝากบอกเธอด้วยนะครับว่าผมขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้” พนักงานสาวพยักหน้าแบบว่าเข้าใจแล้ว

    ………………………………………..

    ตัวเล็กแค่นี้ไม่น่าจะมีแรงที่จะช่วยคนได้เลย “ เข้าพูดพร้อมวางเธอลงยังที่นอน

    “ขอโทษครับ” เขาเดินไปเรียกพนักงานโรงแรม “ค่ะ” “คือผมอยากให้คุณช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพื่อนหน่อยครับ”เขาบอกกับ

    พนักงานสาว”เดียวดิฉันจัดการให้รอสักครู่นะคะ” เขานั่งลออยู่ตรงหน้าห้องสักพักพนักงานสาวก้ออกมา “เรียบร้อยแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวถ้ามีอะไรก็เรียกใช้ได้นะค่ะ” “ ครับขอบคุณมากครับ”เขาพูดกับเธอพร้อมกับเดินเข้าห้องไปเพื่อจะได้ทำธุระของเข้บ้าง หลังจากนั้นเขาออกจากห้องน้ำมานั่งมองหน้าสาวน้อยเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่เดียว

    ติ้ด……..ติ้ด…….ติ้ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ครับ”

    ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงที่เครียดเลยที่เดียว “คุณดลครับกลับด่วนเลยที่รีสร์อทมีปัญหา “

    “อืม ผมจะกลับเดียวนี้” เขาวางโทษศัพท์แล้วหันกลับมามองหญิงสาวอีกครั้งในใจกลับคิดว่ายังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใครชื่ออะไร ต้องไปก่อนแล้ว เขากลับไปเรียกพนักงานแล้วบอกว่า”ถ้าเธอตื่นฝากบอกเธอด้วยนะครับว่าผมขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้” พนักงานสาวพยักหน้าแบบว่าเข้าใจแล้ว

    ………………………………………..

    ตื่นแล้วหรือคะ “พนักงานสาวถามพร้อมกับมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

    “คะที่นี้ที่ไหนค่ะ “เธอเอ่ยถาม

    “โรงแรมแกรนอิททีเดีย ค่ะ คุณสลบไป คุณผู้ชายที่พาคุณมาฝากบอกว่าขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเขาไว้ แล้วคุณพักห้องนี้ได้ ตามสบายนะคะเพราะเขาออกค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้ว” …..หญิงสาวที่นั่งฟังแล้วพยักหน้า” ถ้าคุณไม่เป็นไรแล้วขอตัวนะค่ะ มีอะไรเรียกใช้ได้เลยนะ”พนักงานพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป

    “ยายนางเธอฝันไปป่าวเนี้ยห้องนี้สวยมากเลย” เธอมองห้องนี้ก่อนนึกขึ้นได้คนที่เธอช่วยเขาไว้ชื่ออะไรละ เธอคิดต่อไปไม่เป็นไรยังไงก็ไม่เจอกันอยู่แล้วจะรู้ไปทำไม แล้งนางก็หันมามองดูห้องพักต่อ “สวยจังถ้าไม่หนียายน้าจามาเธอคงไม่ได้อยู่ห้องพักสบายอย่างนี้ ป่านนี้คงโดนให้ทำงานต่างๆแล้ว” คคนางค์พูดกลับตัวเองพลางนึกขึ้นว่าถ้ากลับไปคราวนี้คงโดนตีแน่เลย

    คคนางค์เป็นเด็กดีเธอเรียนจบปริญญาตรีหลายเดือนแล้ว หลังจากรับปริญญาพ่อของเธอทิ้งให้เธอต้องเผชิญชะตากรรมกับแม่เลี้ยง ลูกเลี้ยงที่ใจร้ายมาก อันที่จริงแล้วบ้านนั้นควรเป็นของเธอ ถ้าแม่เลี้ยงของเธอไม่แอบโกงเธอไป เธอรักบ้านหลังนั้นมากเพราะเป็นบ้างที่เธออยู่มาตั้งแต่เด็กเธอจึงยอมทนอยู่กับ น้าจารุวรรณและยายจารุพรรณแม่และลูกตัวแสบ เธอแอบเรียกสองแม่ลูก

    ……………………………………………….

    ตื่นแล้วหรือคะ “พนักงานสาวถามพร้อมกับมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

    “คะที่นี้ที่ไหนค่ะ “เธอเอ่ยถาม

    “โรงแรมแกรนอิททีเดีย ค่ะ คุณสลบไป คุณผู้ชายที่พาคุณมาฝากบอกว่าขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเขาไว้ แล้วคุณพักห้องนี้ได้ ตามสบายนะคะเพราะเขาออกค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้ว” …..หญิงสาวที่นั่งฟังแล้วพยักหน้า” ถ้าคุณไม่เป็นไรแล้วขอตัวนะค่ะ มีอะไรเรียกใช้ได้เลยนะ”พนักงานพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป

    “ยายนางเธอฝันไปป่าวเนี้ยห้องนี้สวยมากเลย” เธอมองห้องนี้ก่อนนึกขึ้นได้คนที่เธอช่วยเขาไว้ชื่ออะไรละ เธอคิดต่อไปไม่เป็นไรยังไงก็ไม่เจอกันอยู่แล้วจะรู้ไปทำไม แล้งนางก็หันมามองดูห้องพักต่อ “สวยจังถ้าไม่หนียายน้าจามาเธอคงไม่ได้อยู่ห้องพักสบายอย่างนี้ ป่านนี้คงโดนให้ทำงานต่างๆแล้ว” คคนางค์พูดกลับตัวเองพลางนึกขึ้นว่าถ้ากลับไปคราวนี้คงโดนตีแน่เลย

    คคนางค์เป็นเด็กดีเธอเรียนจบปริญญาตรีหลายเดือนแล้ว หลังจากรับปริญญาพ่อของเธอทิ้งให้เธอต้องเผชิญชะตากรรมกับแม่เลี้ยง ลูกเลี้ยงที่ใจร้ายมาก อันที่จริงแล้วบ้านนั้นควรเป็นของเธอ ถ้าแม่เลี้ยงของเธอไม่แอบโกงเธอไป เธอรักบ้านหลังนั้นมากเพราะเป็นบ้างที่เธออยู่มาตั้งแต่เด็กเธอจึงยอมทนอยู่กับ น้าจารุวรรณและยายจารุพรรณแม่และลูกตัวแสบ เธอแอบเรียกสองแม่ลูก

    ……………………………………………….

    บี….บี!….บีเป็นไรบ้างลูก…….ลูก” เสียงของหญิงวัยกลางคนร้องเมื่อเห็นลูกเธอนอนอยู่ ชายหนุมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแล้วยังดูเหนื่อยอยู่ “ ไม่เป็นไรแล้วครับ …เขาแค่สลบไปแค่นั้น” “ขอบคุณมากนะคะคุณ………”

    หญิงวัยกลางคนกล่าว

    “ไม่เป็นไรครับ คนที่ช่วยคือเธอครับเขามองไปที่หญิงสาวข้างๆ”

    งั้นดิฉันพาลูกไปนะคะ ฝากขอบคุณแม่หนูคนนี้ด้วย” เธอกล่าวแล้วอุ้มลูกของเธอไป

    “ฮืม แม่สาวน้อยเอ่ยช่วยคนอื่นซะจนตัวเองจะแย่” เขามองเธอพร้อมกลับอุ้มเธอขึ้มมาเพื่อจะเดินไปยังโรงแรมที่เขาพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก

    ……………………………………………

    หญิงวัยกลางคนกล่าว

    “ไม่เป็นไรครับ คนที่ช่วยคือเธอครับเขามองไปที่หญิงสาวข้างๆ”

    งั้นดิฉันพาลูกไปนะคะ ฝากขอบคุณแม่หนูคนนี้ด้วย” เธอกล่าวแล้วอุ้มลูกของเธอไป

    “ฮืม แม่สาวน้อยเอ่ยช่วยคนอื่นซะจนตัวเองจะแย่” เขามองเธอพร้อมกลับอุ้มเธอขึ้มมาเพื่อจะเดินไปยังโรงแรมที่เขาพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก

    ……………………………………………

    ตัวเล็กแค่นี้ไม่น่าจะมีแรงที่จะช่วยคนได้เลย “ เข้าพูดพร้อมวางเธอลงยังที่นอน

    “ขอโทษครับ” เขาเดินไปเรียกพนักงานโรงแรม “ค่ะ” “คือผมอยากให้คุณช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพื่อนหน่อยครับ”เขาบอกกับ

    พนักงานสาว”เดียวดิฉันจัดการให้รอสักครู่นะคะ” เขานั่งลออยู่ตรงหน้าห้องสักพักพนักงานสาวก้ออกมา “เรียบร้อยแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวถ้ามีอะไรก็เรียกใช้ได้นะค่ะ” “ ครับขอบคุณมากครับ”เขาพูดกับเธอพร้อมกับเดินเข้าห้องไปเพื่อจะได้ทำธุระของเข้บ้าง หลังจากนั้นเขาออกจากห้องน้ำมานั่งมองหน้าสาวน้อยเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่เดียว

    ติ้ด……..ติ้ด…….ติ้ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ครับ”

    ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงที่เครียดเลยที่เดียว “คุณดลครับกลับด่วนเลยที่รีสร์อทมีปัญหา “

    “อืม ผมจะกลับเดียวนี้” เขาวางโทษศัพท์แล้วหันกลับมามองหญิงสาวอีกครั้งในใจกลับคิดว่ายังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใครชื่ออะไร ต้องไปก่อนแล้ว เขากลับไปเรียกพนักงานแล้วบอกว่า”ถ้าเธอตื่นฝากบอกเธอด้วยนะครับว่าผมขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้” พนักงานสาวพยักหน้าแบบว่าเข้าใจแล้ว

    ………………………………………..

    ตัวเล็กแค่นี้ไม่น่าจะมีแรงที่จะช่วยคนได้เลย “ เข้าพูดพร้อมวางเธอลงยังที่นอน

    “ขอโทษครับ” เขาเดินไปเรียกพนักงานโรงแรม “ค่ะ” “คือผมอยากให้คุณช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพื่อนหน่อยครับ”เขาบอกกับ

    พนักงานสาว”เดียวดิฉันจัดการให้รอสักครู่นะคะ” เขานั่งลออยู่ตรงหน้าห้องสักพักพนักงานสาวก้ออกมา “เรียบร้อยแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวถ้ามีอะไรก็เรียกใช้ได้นะค่ะ” “ ครับขอบคุณมากครับ”เขาพูดกับเธอพร้อมกับเดินเข้าห้องไปเพื่อจะได้ทำธุระของเข้บ้าง หลังจากนั้นเขาออกจากห้องน้ำมานั่งมองหน้าสาวน้อยเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่เดียว

    ติ้ด……..ติ้ด…….ติ้ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ครับ”

    ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงที่เครียดเลยที่เดียว “คุณดลครับกลับด่วนเลยที่รีสร์อทมีปัญหา “

    “อืม ผมจะกลับเดียวนี้” เขาวางโทษศัพท์แล้วหันกลับมามองหญิงสาวอีกครั้งในใจกลับคิดว่ายังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใครชื่ออะไร ต้องไปก่อนแล้ว เขากลับไปเรียกพนักงานแล้วบอกว่า”ถ้าเธอตื่นฝากบอกเธอด้วยนะครับว่าผมขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้” พนักงานสาวพยักหน้าแบบว่าเข้าใจแล้ว

    ………………………………………..

    ตื่นแล้วหรือคะ “พนักงานสาวถามพร้อมกับมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

    “คะที่นี้ที่ไหนค่ะ “เธอเอ่ยถาม

    “โรงแรมแกรนอิททีเดีย ค่ะ คุณสลบไป คุณผู้ชายที่พาคุณมาฝากบอกว่าขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเขาไว้ แล้วคุณพักห้องนี้ได้ ตามสบายนะคะเพราะเขาออกค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้ว” …..หญิงสาวที่นั่งฟังแล้วพยักหน้า” ถ้าคุณไม่เป็นไรแล้วขอตัวนะค่ะ มีอะไรเรียกใช้ได้เลยนะ”พนักงานพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป

    “ยายนางเธอฝันไปป่าวเนี้ยห้องนี้สวยมากเลย” เธอมองห้องนี้ก่อนนึกขึ้นได้คนที่เธอช่วยเขาไว้ชื่ออะไรละ เธอคิดต่อไปไม่เป็นไรยังไงก็ไม่เจอกันอยู่แล้วจะรู้ไปทำไม แล้งนางก็หันมามองดูห้องพักต่อ “สวยจังถ้าไม่หนียายน้าจามาเธอคงไม่ได้อยู่ห้องพักสบายอย่างนี้ ป่านนี้คงโดนให้ทำงานต่างๆแล้ว” คคนางค์พูดกลับตัวเองพลางนึกขึ้นว่าถ้ากลับไปคราวนี้คงโดนตีแน่เลย

    คคนางค์เป็นเด็กดีเธอเรียนจบปริญญาตรีหลายเดือนแล้ว หลังจากรับปริญญาพ่อของเธอทิ้งให้เธอต้องเผชิญชะตากรรมกับแม่เลี้ยง ลูกเลี้ยงที่ใจร้ายมาก อันที่จริงแล้วบ้านนั้นควรเป็นของเธอ ถ้าแม่เลี้ยงของเธอไม่แอบโกงเธอไป เธอรักบ้านหลังนั้นมากเพราะเป็นบ้างที่เธออยู่มาตั้งแต่เด็กเธอจึงยอมทนอยู่กับ น้าจารุวรรณและยายจารุพรรณแม่และลูกตัวแสบ เธอแอบเรียกสองแม่ลูก

    ……………………………………………….

    ตื่นแล้วหรือคะ “พนักงานสาวถามพร้อมกับมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

    “คะที่นี้ที่ไหนค่ะ “เธอเอ่ยถาม

    “โรงแรมแกรนอิททีเดีย ค่ะ คุณสลบไป คุณผู้ชายที่พาคุณมาฝากบอกว่าขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเขาไว้ แล้วคุณพักห้องนี้ได้ ตามสบายนะคะเพราะเขาออกค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้ว” …..หญิงสาวที่นั่งฟังแล้วพยักหน้า” ถ้าคุณไม่เป็นไรแล้วขอตัวนะค่ะ มีอะไรเรียกใช้ได้เลยนะ”พนักงานพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป

    “ยายนางเธอฝันไปป่าวเนี้ยห้องนี้สวยมากเลย” เธอมองห้องนี้ก่อนนึกขึ้นได้คนที่เธอช่วยเขาไว้ชื่ออะไรละ เธอคิดต่อไปไม่เป็นไรยังไงก็ไม่เจอกันอยู่แล้วจะรู้ไปทำไม แล้งนางก็หันมามองดูห้องพักต่อ “สวยจังถ้าไม่หนียายน้าจามาเธอคงไม่ได้อยู่ห้องพักสบายอย่างนี้ ป่านนี้คงโดนให้ทำงานต่างๆแล้ว” คคนางค์พูดกลับตัวเองพลางนึกขึ้นว่าถ้ากลับไปคราวนี้คงโดนตีแน่เลย

    คคนางค์เป็นเด็กดีเธอเรียนจบปริญญาตรีหลายเดือนแล้ว หลังจากรับปริญญาพ่อของเธอทิ้งให้เธอต้องเผชิญชะตากรรมกับแม่เลี้ยง ลูกเลี้ยงที่ใจร้ายมาก อันที่จริงแล้วบ้านนั้นควรเป็นของเธอ ถ้าแม่เลี้ยงของเธอไม่แอบโกงเธอไป เธอรักบ้านหลังนั้นมากเพราะเป็นบ้างที่เธออยู่มาตั้งแต่เด็กเธอจึงยอมทนอยู่กับ น้าจารุวรรณและยายจารุพรรณแม่และลูกตัวแสบ เธอแอบเรียกสองแม่ลูก

    ……………………………………………….

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×