ครั้งหนึ่งของสองเรา

ลำดับตอนที่ #3 : และวันรุ่งขึ้น

................(ฉันไม่ได้จะออกจากบ้านตี4จริงๆซะหน่อย)

ตี 4 ของวันรุ่งขึ้น...

"รักเธอได้ยินไหม แม้ไปไม่ถึงเธอ เธออยูไกลเสมอ และคงไม่ต้องการ"
(เสียงโทรศัพท์ของยายอิน-ผู้เขียน)


"ครายยยย อ่ะ เนี่ย โทรมาทามมายป่านนี้!!!!"ยายอินกดรับพร้อมพูดน้ำเสียงรำคาญ

"ไหนบอกว่าออกจากบ้านตี4"แน่นอน ต้องเป็นนายแทนแน่ๆ

ยายอินอึ้งไปชั่วขณะและนึกถึงคำพูดเมื่อคืนได้

"เฮ้ย! นี่นายเชื่อคำพูดฉันจริงๆหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ" ยายอินขำบ้าคลั่งไม่อยากจะเชื่อว่านายแทน ทายาทเศรษฐีที่ใครๆก็บอกว่าเขาฉลาดจะเชื่อคำพูดของเธอ

"อะไรที่เธอพูดฉันก็เชื่อหมดแหละ"นายแทนพูดเสียงจริงจัง

"เอ่อ......"ฉันเริ่มรู้สึกผิดแล้วน่ะเนี่ย

"คือฉันล้อนายเล่น นายดันเชื่อ แล้ววางโทรศัพท์ไปเฉยๆฉันขอโทษ"

"แล้วถ้าเธอล้อเล่นทำไมไม่โทรกลับมาบอกหล่ะ"

"ก็......"

"ก็เพราะเธอไม่เคยคิดจะใส่ใจฉันอยู่แล้วไงใช่ไหมหล่ะ" นายแทนตะคอกเสียงดัง

"คือ...." "ไม่ใช่ว่าไม่ใส่ใจแต่ฉันไม่คิดว่านายจะมาจริงๆตอนตี4"

"ฉันบอกแล้วไงเธอพูดอะไรฉันก็เชื่อทั้งนั้นอ่ะ"

"ฉันขอโทษ ว่าแต่ตอนนี้นายอยู่ไหน นายคงไม่บอกว่านายอยู่หน้าบ้านฉันหรอกน่ะ"

"อืม ฉันอยู่หน้าบ้านเธอ"

"เฮ้ย!! อยู๋ข้างล่างใช่ป่ะ"ฉันถามอย่างกังวลเพระถ้านายนี่มาอยู่หน้าห้องฉันแล้วถ้าพ่อฉันเห็นจะทำไงเนี่ย

"อืม ฉันอยู๋ข้างล่าง จะให้ขึ้นไปหรอ"

"ม่ายยย ไม่ต๊อง ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันขอเวลาอาบน้ำแต่งตัว 30 นาที"

"เร็วๆน่ะจะรออยู่ตรงลานจอดรถชั้นB น่ะ"

"อืม แค่นี้แหละ"

ฉันวางโทรศัพท์แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อที่จะไปอาบน้ำทันที

ผ่านไป 40 นาที ตอนนี้ฉันแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันเขียนโน๊ตเล็กๆติดตู้เย็นไว้ให้พ่ออ่าน

                  "วันนี้หนูออกไปทำโครงงานบ้านเพื่อนกลับเย็นๆ
                       พ่อเอากับข้าวในตู้เย็นอุ่นกินเอาน่ะค่ะ"


หลังจากนั้น ฉันก็รีบสลายตัวออกจากบ้านทันที ลงลิฟท์และวิ่งมาที่ลานจอดรถชั้นB
ตอนนี้สิ่งที่ฉันกำลังเห็นก็คือ รถBMW สีดำ คันเดิมสีดำที่ฉันเคยเห็นเมื่อวานนี้พร้อมกับผู้ชายที่นอนอยู่ในรถ ฉันเอาหน้าเข้าไปใกล้ในรถ เพื่อที่จะมองหน้าเขาชัดๆ(เขาหลับอยู่)

ผู้ชายอะไรน้า  หน้าตาดีขนาดนี้ จมูกได้รูป ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ....

ในระหว่างที่ฉันกำลังพินิจพิเคราะห์หน้าตานายแทนอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น

นายแทนลืมตาขึ้นแล้วทำหน้าตกใจส่วนฉันก็ตกใจไม่แพ้กันหรอก

"เฮ้ย!!!!"(OoO)หน้านายแทน
"เอ้ย"(>o<) หน้าฉัน

"จะทำอะไร น้ำลายเธอเปื้อนกระจกรถฉันหรือเปล่าเนี่ย!!"นายแทนพูดหลังจากเปิดกระจก

"จะบ้าหรอ! ฉันไม่ใช่หมาน่ะนายกวนประสาทฉันแต่เช้าเลยน่ะ"

"ฮ่าๆๆๆโอเคฉันขอโทด ป่ะ เราไปกันเถอะ ขึ้นรถเลย"

"รู้หรอว่าฉันจะไปไหน"ฉันถาม

"ไม่รู้"นายแทนตอบแบบหน้าตาเด็กน้อย โอ้ย น่ารัก

"บ้านเพื่อนฉันเดี๋ยวฉันบอกทางเอง"

"อืม นั่งดีๆน่ะคร้าบบบคุณผู้หญิง"

".........."ฉันเงียบพูดไม่ออกเพราะเวลาตานี่พูดน้ำเสียงแบบนี้ฉันเขิล ทำไรไม่ถูกหัวใจเต้นแปลกๆยังไงไม่รู้

...........................................

แต่!!!! คุณผู้อ่านค่ะ อย่าคิดว่าทำไมฉันใจง่ายไปกับนายแทนน่ะค่ะ เพียงแต่ฉันไปหลอกเขาให้เขามาตอนตี4 ฉันเลยจะไถ่โทษให้มันหายกันไปเฉยๆ

.................................................



"อืมๆ พอเจอซอยหน้าก็เลี้ยวซ้ายเข้าไปเลยน่ะ"

ตอนนี้ฉันกำลังใกล้ถึงบ้านยายวาทุกทีแล้ว  แต่ฉันจะบอกเพื่อนยังไงเกี่ยวกับนายแทนดีเนี่ย

"นายส่งฉันแล้วจะกลับเลยใช่ไหม"ฉันถามภาวนาให้ตอบว่าใช่

"ยัง ยังไม่กลับ วันนี้ฉันจะอยู่กับเธอทั้งวันแหละ เวลาของฉันวันนี้เป็นของเธอทั้งหมดเลย"

"ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากได้ นายกลับไปเถอะน่ะ" ฉันตอบโดยที่ไม่ได้สนใจ

พอหันไปมองหน้านายแทนฉันก็ต้องรู้สึกผิดเป็นทวีคูณ เอาไงดีเนี้ย อย่าทำหน้าอย่างนี้ได้ไหม ฉันยิ่งขี้สงสารอยู่น่ะ.....
 
"โอเคๆอยู่กับฉันด้วยก็ได้ แต่นายห้ามรบกวนฉันเวลาทำงานน่ะ"

"คร้าบบบบบบบบ" โอ้ย! บอกว่าอย่าทำแบบนี้ นายมันน่ารักเกินไปแล้วน่ะ