ครั้งหนึ่งของสองเรา

ลำดับตอนที่ #2 : ต่อจากนั้น

.
.
.


"แกอยู่ไหน!!!"นี่คือเสียงของพ่อที่พูดกับฉันทันทีที่เขารับสาย
"เออ...คือ..."ฉันพูดอะไรดีเนี่ย
"ฉันถามว่าแกอยู่ไหนจะไม่กลับบ้านใช่ไหม!!"พ่อตะคอกฉันดังขึ้น
"กลับค่ะตอนนี้หนูอยู่บน แท๊กซี่ คือประสบอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะไม่มีอะไรเดี๋ยวหนูจะรีบกลับค่ะ"
"แกคงไม่โกหกพ่อน่ะ" พ่อฉันก็ยังคงไม่ไว้ใจฉันเหมือนเดิม

"ค่ะ แค่นี้น่ะค่ะ" ฉันพูดและวางสายทันที

..................................................

"พ่อว่าหรอ" นายนั่นถามฉันหน้าตาใสซื่อ

"ก็แหงหล่ะ ฉันกลับบ้านดึกแบบนี้ไม่โดนว่าก็แปลกแล้ว"ฉันตอบ

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปคุยกับพ่อเธอเอง"

"ม่ายตีอง ไม่ต้อง นายอย่ายุ่งเด็ดขาดขืนพ่อฉันรู้ว่านายมาส่งฉันตายแหงๆ"

"ทำไม"

"ฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนจะมีเพื่อนผู้ชายได้ไง"

"นั่นสิน่ะ...อืม....งั้นบอกว่าฉันเป็นแฟนสิ"นายนั่นพูดแบบหน้าคนฉลาดสุดๆ

"จะบ้าหรอ ถ้าบอกอย่างงั้น นายอาจไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกเลย"

"พ่อเธอหวงลูกสาวขนาดนั้นเลยหรอ"

"ฉันเป็นลูกคนโต  เขาฝากความหวังทุกอย่างไว้ที่ฉัน"

"ขนาดนั้นเลยหรอ   เธอคงเครียดหน้าดู"

"ก็ของมันแน่อยู่แล้ว"ฉันตอบเซ็งๆ

"พอจะเล่าให้ฉันฟังได้ไหม" นายแทนถามหน้าตาเฉย(เริ่มเรียกชื่อแล้วหรอ:ผู้เขียน)

"มันเรื่องอะไรของนาย"

"ก็ฉันจะคบกับเธอใช่ไหมถ้าฉันจะคบกับเธอก็ต้องรู้จักเธอให้ดีอย่างถ่องแท้ก่อนไง"พูดแล้วก็ยิ้มตาบ้า ไม่ได้ไม่ได้ต้องเก๊กไว้ อิน ห้ามเชื่อคำพูดคนแปลกหน้าง่ายๆ

"ใครบอกว่าฉันจะคบกับนายฉันไปตกลงกับนายตอนไหน"ฉันพูดไปทั้งๆที่ตอนนี้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วววววววว

"เอาเหอะน่า  ตอนนี้เธอยังไม่ชอบฉันไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะทำให้เธอขอบฉันเองหล่ะและฉันเชื่อว่าฉันทำได้"นายแทนพูดพร้อมยิ้มหวานๆให้  ตาบ้าอย่ามายิ้มอย่างนี้น่ะใจละลายแล้ว (ละลายหมดเลยใจ)

"ทำยังไงฉันก็ไม่มีทางชอบนายหรอก ก็ฉันบอกแล้วพ่อฉันฝากความหวังกับฉันไว้มาก ฉันต้องเรียนหนังสือให้ดีและหางานดีๆทำให้ได้เข้าใจไหม"ฉันพูดแต่ก็แอบหวั่นไหวลึกๆ

"อืม ฉันเข้าใจ และเมื่อเธอหางานทำดีๆได้ปุ๊บ เธอก็จะแต่งงานกับฉันทันที"

"ไอบ้า ไร้สาระจริงๆ" ฉันพูดสวนกับทันที ทำไมนายนี่พูดเรื่องแบบนี้ง่ายๆน่ะ

"ฉันพูดจริง ฉันพูดจริงๆ และขอย้ำว่าฉันพูดจริงๆ"หมอนั่นพูดสีหน้าจริงจัง

"งั้นฉันถามอีกที ฉันมีดีอะไรให้นายมาชอบ ฉันกับนายมันคนละเรื่องกันเลยอย่ามายุ่งกับฉันดีกว่า"ฉันถาม

"ไม่เคยรู้หรือไงที่เขาเรียกว่าตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นน่ะ" นายแทนพูดแล้วหลบตาฉัน

"........." ฉันเงียบพูดไม่ออก

...........

แล้วเสียงทำลายความเงียบก็เกิดขึ้น

"ถึงแล้ว เดินเข้าบ้านดีๆหล่ะ"นายแทนพูดแต่ก็ไม่ยอมมองหน้าฉันอยู่ดี

"ขอบใจน่ะ" ฉันพูดและหน้าฉันมันก็ยิ้มเองอัตโนมัติ

"............." นายแทนไม่พูดอะไรต่อแต่ทำท่าจะมาเปิดประตูให้ฉัน

ฉันเดินลงมาจากรถ(ฉันมีมือย่ะ)และเมื่อฉันปิดประตู

แล้วเสียงนี้ก็ดังขึ้น

"พรุ่งนี้ฉันจะมารับน่ะไปซื้อมือถือใหม่ด้วยกัน แล้วอย่าทำหน้าแบบเมื่อกี้อีกหล่ะ เมื่องั้นฉันอาจจะอดใจไม่ไหว" นายแทนพูดแล้วขับรถออกไปทันที

ฉันเลยไม่ทันบอกเลยว่าพรุ่งนี้วันเสาร์ฉันไปทำงานพิเศษตั้งแต่ 9.00 โมง นายนั่นจะมาทันได้ไง ชั่งมันเหอะยังไงฉันกับนายนั่นก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

....................................




ก๊อกๆๆๆ  ฉันเคาะประตูห้อง

"เอี๊ยดดดดดด"

"ทำไมเพิ่งกลับมีไรเกิดขึ้นเล่ามาให้หมด"นี่คือเสียงแรกหลังจากที่พ่อฉันเปิดประตู

ฉันนั่งสาธยายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ที่ค่อนข้างตรงกับความเป็นจริงอยู่บ้าง แน่นอนไม่มีเรื่องนายแทนและมือถือพังแน่นอน หลังจากนั้นฉันก็เข้าห้องนอนตัวเองทันที


.......................................


ตอนนี้ฉันอาบน้ำเพิ่งเสร็จ  กำลังเช็ดหัวอย่างสบายใจ......

"รักเธอได้ยินไหม แม้ไปไม่ถึงเธอ เธออยู่ไกลเสมอ และคงไม่ต้องการ" เสียงมือถือหมอนั่นดัง ใช้เสียงเรียกเข้าได้สุดยอดจริงๆแต่ว่ามันเหมือนของฉันเลยนี่หน่า

ฉันเดินไปรับเพราะนี่เป็นซิมฉันยังไงก็ต้องคนที่ฉันรู้จักอยู่แล้ว

"ฮัลโหล"ฉันพูด

"สวัสดีครับคุณผู้หญิงของผม"  ใคร??? งง!!!!

"ใครค่ะ"ฉันถาม

"คนดีที่รักคุณครับ" โรคจิต โรคจิตแน่นอน

"ตู้ดๆๆๆๆ ฉันวางทันที กลัว

"รักเธอได้ยินไหม....................."

"ฮัลโหล" ฉันตัดสินใจรับอีกที

"นี่ยายบ้าจะว่างทำไมห๊า!!!!!!!!"  แน่นอนเสียงนี้นายแทนหลากอารมณ์นั่นเอง

"ใครบ้า นายสิบ้า อยู่ดีๆมาพูดจาเลี่ยนขนาดนั้น ฉันก็ตกใจสิ"

"555+  ลืมไปคงไม่เคยมีใครพูดอย่างนี้กับเธอ ฉันผิดเองแหละ"

หนอย!!!

"ไอบ้า ถ้าจะโทรมากวนประสาทก็แค่นี้น่ะ!"

"เฮ้ย มือถือฉันอยู่ที่เธอน่ะจะยึดหรอ"

"ฉันจะคืนแน่ แต่รอก่อน ว่าแต่นายเอามือถือที่ไหนโทรอ่ะ"

"บ้านฉันมีตั้งหลายเครื่องเอาเครื่องไหนหล่ะ"

ฉันผิดเองที่ไปถามเพราะฉันลืมไปนายนี่มันทายาทเศรษฐี

"อืม"

"พรุ่งนี้เธอออกจากบ้านกี่โมง"

"ตี4"ฉันตอบไปงั้นๆ

"แล้วจะไปรับน่ะบายครับ"

"ตู้ดๆๆๆๆ"

"เฮ้ย!! เดี๋ยวเอาเบอร์ฉันมาได้ไง๊"   ไม่ทันแล้วนายนั่นว่างไปแล้ว แย่ชะมัด


..............................



ฉันนอนดีกว่าผมแห้งพอดี   ห้าวววววววววววว

ไม่ถึง 5นาทีฉันก็หลับมั้ง

ว่าแต่พรุ้งนี้จะเป็นยังไงน๊า...


หมอนั้นจะมาตี 4 เจงเหรอ...



อย่าลืมติดตามตอนต่อไปน่ะคร่ะ