คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ใบออคยูกี้
ใบสมัครนางเอก (คำตอบเป็นสีของลูกแก้วประจำตัวพระเอกนะคะ)
ประวัติผู้สมัคร
ชื่อ: แป้งค่ะ ^^
อายุ: 15 ปี
Username: Hermosa
ประวัติตัวละคร
ชื่อ: นิโคลิต้า อามิเลีย บาร์เลสเตียร ( โคลเอ้ )
อายุ: 18 ปี
ลักษณะภายนอก : รูปร่างสมส่วน ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าสวยได้รูป มีแก้มเล็กน้อย ตากลมโต เรียวปาก บางได้รูปสีชมพูอ่อน ผมสั้นสีน้ำตาลแดงดัดหยิกเล็กน้อยรับกับใบหน้า ทำให้ดูอ่อนหวานยิ่งขึ้น
นิสัย(ขอละเอียด 5 บรรทัดขึ้นค่ะ) :บางทีก็กุ๊กกิ๊กหวานแหววสดชื่น ร่าเริงแจ่มใสแต่ ก็แอบมีอารมณ์ขมขื่น ปากก็บอกว่าเกลียดเด็ก ไม่ชอบเด็กแต่ตัวเองกับนิสัยเหมือนเด็กเป็นบางครั้ง ชอบพูดว่าตัวเองนะคือ perfect girl ประมาณว่า หน้าตาก็ดี นิสัยก็เลิศ แต่เกลียดเด็กค่ะ ( มันจะจบก็ตรงที่เกลียดเด็กนี่แหละ -..-* )เอาแต่ใจเล็กน้อย แต่ถ่อมตัวก็เป็นนะ ชอบงอแงแต่แบบน่ารักพอประมาณ ไม่ใช่เหมือนเด็กไปเสียหมด จิตใจดี้ดี ใครอยู่ใกล้ก็รู้สึกอบอุ่นในความน่ารัก ความใจดีของเธอแต่ก็ชอบป้ำๆเป๋อๆ แต่นี้ก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างเหมือนกันที่ทำให้เธอดูน่ารัก เป็นแม่พระกับทุกๆคน ยกเว้นเด็ก -*- ความรับผิดชอบถือว่าเยี่ยม ลึกๆแล้วเธอเป็นคนขี้อาย ทำปากเก่งไปงั้นแหละ แต่ถ้าเอาจริงเอาจังขึ้นมาล่ะก็ แจ่ม!! ชอบที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆเสมอ อยากรู้อยากเห็นไปหมด ( เหมือนเด็กที่สุดแล้วสำหรับเรื่องนี้ ) ที่สำคัญเธอนะคือนักสะสมตัวยงเลยทีเดียว เธอจะชอบมากๆเมื่อเกี่ยวกับขนม เพราะเธอชอบสะสมพวกกล่องใส่ขนมที่สวยๆและแปลกตา *0*
ประวัติความรัก: ด้วยความน่ารัก สดใสร่าเริงของเธอ ทำให้มีหนุ่มๆหลายคนมาตามจีบเธอ แต่เธอก็ไม่เคยจะมีแฟนกับเขากันสักที อาจจะเพราะว่าเธอยังไม่เจอคนที่ใช่ก็ได้สำหรับเธอหรือเพราะว่าเธอเกลียดเด็ก?
ประวัติครอบครัว: พ่อแม่เสียไปตั้งแต่เธอยังเล็ก ทำให้เธออยู่ในความดูแลของตายาย แต่แล้ววันหนึ่งตาของเธอก็ได้รับเด็กคนหนึ่งมาเป็นหลานบุญธรรม ซึ่งก็หมายความว่าเด็กนั้นก็จะกลายมาเป็นน้องของเธอด้วยเช่นกัน ก็เพราะตั้งแต่เด็กคนนั้นเข้ามาอยู่ที่บ้าน ทำให้ชีวิตของเธอนั้นเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว
สิ่งที่ชอบ: ขนมหวาน ดอกยิปโซ
สิ่งที่ไม่ชอบ: เด็ก การถูกทอดทิ้ง
ผุ้ชายในอุดมคติ: เป็นสุภาพบุรุษ น่ารัก สามารถปกป้องสาวน้อยบอบบางแบบเธอได้ ( จริงเหรอ -..-; )
ชื่ออิมเมจ: ชอง นิโคล
ขออย่างต่ำ 5 รูปค่ะ (เยอะไปไหมคะ)
อิมเมจคู่ของคุณ อย่างต่ำ 5 รูปเหมือนกันจ๊ะ
ประวัติพาร์ทเนอร์ของคุณ
ชื่อ: เมนสัน มอนดิโน่
อายุ: 3 ปี
อิมเมจ ขอ สัก 3 รูปได้ไหม ^^
นิสัยสั้นๆ: น่ารัก ( แข่งกับนางเอกซะแล้ว ) ขี้อ้อน ช่างพูด พูดเก่งมากๆ ดีกรีความป่วน 100% ชอบให้คนอุ้ม
สนิทกับพระเอกเราคนไหนมากที่สุดไม่จำเป็นต้องเป็นคู่ของคุณค่ะ: ฮีตเตอร์
เพราะอะไร: เพราะพี่เขาสวยเหมือนมี้ของเมนสัน ( ง่ายเนอะ ) พี่เค้าชอบอุ้มเมนสันมากๆ 55+
คำถามทั่วไป
อยากคู่กับใครคะ : คยูกี้ค่ะ ( ฟิวส์ )
เพราะอะไรหรอ: พล็อตของเขาน่าสนใจค่ะ และก็ชอบคยูอยู่แล้วด้วย
รองมาล่ะ: เยเย่ค่ะ ( เซต )
เพราะอะไรล่ะจ๊ะ: ชอบพี่เขาเหมือนกันค่ะ *0*
คิดว่าพล็อตของฟาเป็นไงมั่งคะ : น่าสนใจมากเลย คิดว่าเมื่อเขียนเรื่องแล้วต้องสนุกมากแน่ๆ
ถ้าติดต้องเม้นและโหวตให้ฟาด้วยนะ: ยินดีค่ะ
แล้วถ้าฟาดองทำไงคะ ช่วยทวงได้ไหม: แน่นอนอยู่แล้วค่ะ
มีอะไรจะบอกกับฟารึเปล่า: พิจารณาด้วยค่ะ รักนะจุ๊บๆ -3-
กรุณารายงานตัวภายใน 3 วันนะไม่งั้นถือว่าสละสิทธิ์: ได้เลยค่ะ
คำถามฟาเยอะไปหน่อยทำใจนะคะ: ค่ะ แต่ก็ตอบสุดชีวิตเลย
คำถามชิงบท (ใช้นิสัยตัวละครนะคะ)
ทำไมถึงเกลียดเด็กนักล่ะคะ บอกให้รู้ได้ไหม (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ)
- คงจะเป็นเพราะ น้องบุญธรรมของเธอ ด้วยเหตุที่ว่าพ่อแม่ของเธอนั้นเสียไปตั้งแต่เธอยังเด็ก ทำให้เธออยู่ในความดูแลของตายายมาตลอด เธอจึงรักและหวงท่านทั้งสองมาก ไม่อยากให้ใครแย่งความรักความเอ็นดูที่ท่านมีต่อเธอไป เพราะสิ่งนี้คือสิ่งที่ทดแทนความรักที่เธอไม่ได้รับจากพ่อแม่ของเธอเอง แต่เมื่อเด็กคนนั้นเข้ามาในชีวิตเธอ สิ่งที่เธอหวงกลับถูกชกชิงไป จากที่ท่านทั้งสองเคยเอ็นดูเธอ กลับไม่เหลือเลยสักนิด เหลือแต่ความหมางเมินให้กลับเธอเพียงเท่านั้น ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับถูกทอดทิ้งอีกครั้ง ทั้งๆที่รู้ว่าเด็กคนนั้นไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เป็นอย่างนั้น แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะเกลียดเด็ก เพราะเด็ก จึงทำให้เธอถูกแย่งสิ่งที่มีค่าที่เป็นตัวแทนความรักของพ่อแม่ของเธอไป
คุณจะเจอคู่ของคุณได้ไงค่ะ (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ อย่างต่ำ 4 บรรทัด)
- “ กรี๊ดดดด!!! “ ไม่จริงงง~ พระเจ้า!! ต้องไม่มีใครเชื่อฉันแน่ ว่าตอนนี้ฉันกำลังจะตก ตกลงมาจากท้องฟ้า! ใครก็ได้ช่วยปลุกฉันทีเพราะนี่คือความฝัน หรือไม่ก็คอยรับฉันแทน T0T
ตุ้บ!!
“ อืม~ ไม่เจ็บแหะ ท่าทางพื้นจะนิ้ม ดีจังที่แขนขาฉันยังอยู่ครบ ไม่ขาดกลางอากาศไปเสียก่อน “
“ เธอนะไม่เจ็บไม่ขาด แต่ฉันจะตายอยู่แล้ว!! “ เอ๊ะ! เสียงใครนะ เมื่อฉันหันหน้าไปมองข้างหลังก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาหล่อ ไม่ใช่หล่อธรรมดานะ ต้องเรียกว่าเจ้าชายเลยก็ว่าได้ ให้ตายคนอะไรหล่อชะมัด -///- ว่าแต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ข้างหลังฉันได้เนี่ย แต่พอฉันมองดีๆก็พบว่า ฉันกำลังนั่งทับตักเขาอยู่ แถมยังพอดีตรงเป้าเป๊ะ!
“ อ๊ายย~ ขอโทษค่ะ เป็นอะไรมากมั้ย “ ไม่ใช่ว่าฉันทำเขาxxxไม่ได้นะ มีหวังเขาจับฉันฆ่าหมกป่าแน่ T0T
“ ก็จุกนะสิถามได้ อูยย~ ให้ตายเถอะทำไมไม่ส่งสาวเซ็กซี่ ตกมาที่ตักฉันวะ ส่งยัยบ๊องนี่มาทำไม “
“ เออ..ตกลงนายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? “ กรี๊ดด!! ผู้ชายอะไร ปากมอมที่สุด ฉันอยากจะเอาหญ้าแถวๆนี้อุดปากให้ตายซะจริง -*-
“ ถ้าฉันเป็นอะไร ฉันจะจับเธอทำเมียแน่!! “
“ นะ..” ไม่ทันที่ฉันจะได้ด่าตาผู้ชายปากมอมนี่ ก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินมาจับมือฉัน!!
หมับ!!
“ พี่สาวมาแล้วเหรอ เมนสันรอตั้งนาน ^^ “
OoO!! -ฉัน
-..-** -ฟิวส์
^3^ -เมนสัน
เด็ก!...เด็ก!!...เด็ก!!!!...ฉันเกลียดเด็ก!!
“ อุ้มเมนสันหน่อยสิครับ “
ตุ้บ!!
สลบลงไปในบัดดล...
“ เธอ!! / พี่สาว!! “
พาร์ทเนอร์ของคุณได้ช่วยอะไรคุณบ้างไหมคะ (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ)
- ช่วยทำให้ฉันจะบ้าเร็วขึ้นนะสิ เด็กอะไรไม่ยอมอยู่นิ่งเลย วันๆก็จะให้ฉันอุ้มอย่างเดียว พอวางลงได้ไม่นาน ก็ร้องให้ฉันอุ้มอีกแล้ว!! แต่อยู่กับเมนสันไปนานๆก็ทำให้ฉันรู้สึกถึงบางสิ่ง บางสิ่งที่ฉันโหยหาและถูกแย่งชิงไป มันเหมือนกับว่าการอยู่กับเจ้าเด็กนี้ทำให้ฉัน ได้รับความอบอุ่นขึ้นมายังไงไม่รู้ ได้รับสิ่งที่ฉันต้องการมาตลอดกลับคืนมา ฉันว่าตอนนี้ฉันเริ่มจะเพ้อใหญ่แล้วนะ ฉันว่าฉันคงจะบ้าไปแล้ว
ภารกิจทดสอบขั้นสูงสุดของคู่คุณคืออะไร แล้วเค้าผ่านมาได้ไงคะ (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ อย่างต่ำ 10 บรรทัด)
- ในที่สุดฉันและฟิวส์ อ้อ!! ลืมไปยังมีเจ้าเด็กเมนสันนี่อีกคน ก็ผ่านภารกิจทดสอบทั้งหมด จนเหลือภารกิจทดสอบขั้นสูงสุดอย่างเดียวแล้ว แต่ฉันไม่เข้าใจเลยทำไมฉันต้องมาอยู่กลางพายุหิมะอย่างนี้ด้วย!!
หลังจากที่พวกเราสามคนทำภารกิจก่อนหน้านั้นเสร็จแล้ว จู่ๆร่างของพวกเราทั้งหมดก็มาปรากฏที่กลางพายุหิมะนี่ ทั้งที่พวกเราไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาว หรือรองเท้าบูทเลยด้วยซ้ำ ให้ตายเถอะมองไปทางไหนก็มีแต่หิมะเต็มไปหมด
“ นี่เราจะต้องเดินกันไปอีกนานแค่ไหน “ ฉันตะโกนถามฟิวส์ ก็ตาบ้านี่ เล่นเดินจ้ำเอา จ้ำเอา ไม่รอฉันที่ต้องอุ้มเมนสันเลย ก็รู้หรอกนะว่า อยากจะผ่านภารกิจนะ แต่ช่วยเดินช้าๆหน่อยได้มั้ยย่ะ
“ จนกว่าเราจะหาทางออกไปได้นะสิ “
“ ฟิวส์ นายจะช่วยเดินรอฉันหน่อยได้มั้ย ฉันเหนื่อย “
“ พวกเราไม่มีเวลาเยอะขนาดนั้นหรอกนะ รีบตามมาเร็วๆเถอะ “
“ ตาบ้า!! นายไม่ได้มาอุ้มเมนสันแบบฉันนี่ ฉันหนักนะจะบอกให้ “ ใช่สิ! นายเดินคนเดียวนะย่ะ ฉันต้องอุ้มเด็กไปด้วยนะ รู้ไหมนักแค่ไหน
“ ยิ่งเธอเดินช้าเท่าไร มันก็จะทำให้เธอหนาวเร็วขึ้น ฉะนั้นรีบตามมา “ ตานี่ช่างไร้น้ำใจเสียจริง จะช่วยอุ้มเมนสันหน่อยก็ไม่ได้ หนาวงั้นเหรอ? จะว่าไปตั้งแต่มาถึงนี่ฉันยังไม่ได้ยินเสียงของเมนสันเลย หรือว่า...
“ เมนสันเป็นไงบ้าง? “ ฉันก้มหน้าลงไปถามเจ้าเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของฉัน ตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงมาก!!
“ พี่โคลเอ้..เมนสันหนาว..”
“ ทำใจดีๆไว้นะเมนสัน ห้ามหลับตานะ!! “ ฉันตะโกนบอกเจ้าเด็กนี่ เพื่อให้เขาตกใจบ้าง อย่างน้อยเขาจะได้ไม่หลับตา
“ พี่ครับ..”
“ เมนสัน! “ ไม่นะ! ลืมตาขึ้นมาสิ ตอนนี้ฉันพยายามตบแก้มเจ้าเด็กนี้ อย่างน้อยเขาก็ตายไม่ได้
“ ... “
“ เมนสัน!!!! “ ฉันร้องเรียกชื่อเมนสันสุดเสียง จนในที่สุดฟิวส์ที่เดินล่วงหน้าไปแล้ว เดินมาหาฉัน
“ เกิดอะไรขึ้น!! “
“ ฟิวส์!! เมนสันกำลังจะตาย นายต้องช่วยเขา “
“ ก็ฉันบอกให้เธอรีบเดินตามฉันมาไง เร็วเข้า เราต้องออกไปจากที่นี่โดยเร็วไม่งั้นเมนสันแย่แน่ “
“ ไม่!! นายช่วยเขาได้ฟิวส์ นายช่วยเมนสันได้ “
“ ... “
“ ถอดเสื้อคลุมของนายมาฟิวส์ อย่างน้อยทำให้เขาอุ่น เขาก็จะดีขึ้น “
“ ... “
“ นายทำไม่ได้ใช่มั้ย? “
“... “
“ฟิวส์เทอนิค เดวิด ลาฟาเอล!! “
“... “
“ เพราะ ความไม่แบ่งปันของนาย นายกำลังจะฆ่าเมนสัน !! “ ฉันรู้ว่านายเป็นคนเอาแต่ใจ แต่ฉันไม่คิดว่านายจะแย่ขนาดนี้...
“... “
“ นายไม่ถอด ฉันถอดเอง “ ยังไม่ทันที่ฉันจะถอดเสื้อของฉันออก ฟิวส์ก็ถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วรีบอุ้มเมนสันไปจากฉัน เขาคลุมผ้าให้เมนสัน แล้วอุ้มเมนสันไว้ในอ้อมกอด
“ ฉันไม่ได้อยากให้เมนสันตาย “
“ ฟิวส์ “ เมื่อฉันเรียกชื่อเขาจบ ก็เกิดแสงประหลาดขึ้นมา พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นว่า...
“ เจ้าผ่านแล้ว...ฟิวส์เทอนิค เดวิด ลาฟาเอล “ เมื่อเสียงสิ้นสุดลง ร่างของพวกเราก็หายไปท่ามกลางพายุหิมะแห่งนั้น...
บอกตอบจบของคุณได้ไหม หรือจะให้ฟาคิดให้ (แต่ฟาขี้เกียจอะค่ะ)
- หลังจากที่ฟิวส์และเพื่อนๆของเขาทั้งหมดทำภารกิจผ่านหมดแล้ว และอีกอย่าง เมนสันก็แข็งแรงขึ้น มันก็หมดหน้าที่ฉันแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องหายไปจากเขา และเขาเองก็ต้องหายไปจากใจฉันเสียที...
ฉันไม่รู้เหมือนกันว่ามันนานเท่าไรแล้ว ที่ฉันไม่ได้เจอกับฟิวส์ ตั้งแต่วันที่เขาทำภารกิจเสร็จ จนถึงวันนี้ วันที่ฉันต้องกลับไป...
“ ฉันอยากเจอนาย..ฟิวส์ “
“ อยากเจอเป็นครั้งสุดท้าย..”
“ แต่ไม่ท้ายสุดแน่นอน “ เสียงนี้มัน...
“ ฟิวส์!! “ เมื่อฉันหันหลังไปก็พบกับคนที่ฉันไม่ได้เจอตั้งนาน คนที่ฉันคิดถึงมาตลอด ถ้าสังเกตดีๆ ก็จะเห็นว่าเขาถืออะไรมาด้วย แต่ฉันมองไม่เห็นนะ เพราะเขาแอบมันไว้ข้างหลัง ตอนนี้ความเงียบเข้าปกคลุมเราทั้งสองคน อาจเป็นเพราะเราไม่ได้เจอกันนาน หรืออาจเป็นเพราะฉันอายที่จะพูดกับเขาก็ไม่รู้
“ เธอบอกว่า เธอชอบดอกไม้ เพราะมันดูบอบบางและสวยงาม “
“...”
“ แต่ฉันชอบต้นไม้ เพราะมันดูแข็งแกร่งและสูงใหญ่ “
“...”
“ เธอบอกว่าเธอชอบขนมหวาน เพราะเวลาเธอเศร้ามันจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น “
“...”
“ แต่ฉันไม่ชอบ เพราะฉันไม่ชอบของหวาน “
“...”
“ ถึงเราจะแตกต่างกันแค่ไหน แต่ถ้าฉันจะบอกว่าฉันรักเธอ เธอจะเชื่อฉันมั้ย “ พูดจบเขาก็ยืนสิ่งที่เขาแอบไว้ข้างหลังตั้งนาน มาให้กับฉัน เมื่อฉันรับมามันกลับทำให้ฉันหลุดยิ้มออกมาเลยทีเดียว
“ นายทำเองเหรอ “ ดูก็รู้ว่ามันคือ น้ำตาลปั้นที่ทำเป็นรูปดอกกุหลาบหลายดอก พร้อมทั้งแซมด้วยดอกยิปโซแล้วนำมารวมกันเป็นช่อดอกไม้ ตานี่ก็รู้จักทำอะไรหวานๆกับเขาเป็นด้วย
“ อะ เอ่อ! ฉันทำเอง -///- “ ตายแล้ว~ เขินซะหน้าแดงเชียว
“ มือนาย! มันพองนี่ “
“ นิดหน่อยนะ ไม่เป็นไรหรอก “
“ นายชอบทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย “
“ และถ้าฉันอยากจะให้เธอเป็นห่วงอย่างนี้ตลอดไปหละ “
“ นายมันจอมเอาแต่ใจ “
“ และถ้าจอมเอาแต่ใจคนนี้รักเธอที่สุดจะว่าไง “ ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออก เพราะสายตาของเขาดูจริงจังมาก ให้ตาย~ ป่านนี้หน้าฉันคงแดงไปหมดแล้ว เขิน~~
“ ฉันฝันถึงเธอคนที่อยู่ไกลแสนไกล ช่างหวานละมุนอบอุ่นข้างในหัวใจ แต่อายไม่กล้าแม้จะบอกกับใคร จึงจูบผ่านสายลมให้พัดพาไป “ อ๊าย~ แทนที่ฉันจะตอบเขาไปดีๆ ฉันกลับร้องเพลงซะงั้น ก็คนมันเขินนะ -///-
“ ... “
“ ถ้าฝันและจริงจะบังเอิญเจอกันสักวัน ถ้าหวานข้างในใจทั้งสองได้พร้อมๆ กัน ถ้าอายจะหายไปจากประโยคเหล่านั้น และถ้าจูบของเธอจะกลายเป็นจูบของฉัน “
“ ... “
“ ฉันก็รักนาย ฟิวส์เทอนิค เดวิด ลาฟาเอล “
“ หึหึ ตอนนี้เธอก็เจอฉันแล้ว ฉะนั้นจูบของเธอก็คือจูบของฉัน “ พูดจบฟิวส์ก็ดึงตัวฉันเข้ามาในอ้อมกอดของเขา พร้อมกับบรรจงจูบที่ริมฝีปากของฉัน เป็นเวลานาน อ๊าย~ ตาบ้า!! รู้ไหมจูบของนายมันหวานยิ่งกว่าน้ำตาลเสียอีก -///-
..............................................................
ขอให้โชคดีนะคะ ^^ ฟาเป็นกำลังใจให้
K a e
ความคิดเห็น