ห้องลับเก็บของ *-*

ลำดับตอนที่ #27 : Follow your form audition : )

Follow your form audition : )

ส่วนของผู้สมัคร

๑. ชื่อ

: แป้ง

๒. อายุ

: 16ค่ะ

ส่วนของตัวละคร

๑. ชื่อตัวละคร

: คิม เฮริน

๒. อายุ

: 18

๓. อาชีพ

: นักศึกษา,นักบัลเลย์

๔. ลักษณะนิสัย

: เฮฮา ปาร์ตี้ ร่าเริง สดใส แต่นั้นเฉพาะกับคนที่ฉันสนิทเท่านั้น ถ้าเป็นคนไม่สนิทหรือไม่รู้จัก ฉันจะเป็นคนขี้อายมากๆ แก้มทั้งสองข้างของฉันจะแดงก่ำขึ้นมาทันที ยิ่งต่อหน้าคนที่ฉันชอบ หน้าจะแดงเป็นลูกเชอร์รี่เลยทีเดียว ความจริงแล้วฉันเป็นคนใจดี และอ่อนไหวง่ายมาก อาจเป็นเพราะ ฉันไม่ค่อยจะยิ้ม เลยทำให้ใครหลายๆคนกลัวฉัน และว่าฉันนั้นหยิ่ง แต่ฉันก็เป็นคนที่มุ่งมั่น เมื่อทำอะไรแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จให้ได้ หากเวลาที่ฉันไม่พอใจอะไร ฉันมักจะแสดงออกมาทางสายตาเสียมากกว่าที่จะพูด หรือไม่ก็ฝืนยิ้มรับแทน

๕. ชื่ออิมเมจ

: คริสตัล F(x)

๖. คู่ของคุณ

: Alexander Lee Eusebio

๗. อายุ

: 22

๘. อาชีพ

: นักแสดงละครเวที

๙. ลักษณะนิสัย

:  พูดน้อยแต่เป็นคนที่ตรงไปตรงมา คิดอย่างไร ก็พูดออกมาอย่างที่คิดแถมยัง พูดจากวนโอ๊ยได้นิ่งๆเฉยเลย ยิ้มสวย ใจดี  อบอุ่น จริงๆนะ อยู่ใกล้แล้วรู้สึกอบอุ่นมากๆเลย เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ลึกๆแล้วเป็นคนขี้อาย เป็นคนที่มีความตั้งใจ ความพยายามมากเลย และก็เป็นคนที่เมื่อถึงเวลาซ้อม เขาก็จะซ้อมหนักมากที่สุด เพื่อให้ผลงานออกมาดี แต่ก็ชอบฝืนร่างกายตัวเองตลอด ทำให้เขามักจะมีปัญหาเรื่องกล้ามเนื้อเป็นประจำ และที่สำคัญ เห็นเงียบๆอย่างนี้เถอะนะ เรื่องความกระล่อนนี่เก่งเชียว ไหวพริบมีเท่าไหร่ เขางัดมาใช้หมดแหละ

๑๐. รูปอิมเมจคุณ

:

๑๑. รูปอิมเมจคู่ของคุณ

:

๑๒. ตีมสตอรี่ที่คุณเลือก

: โรงละคร

๑๓. ตีมสตอรี่ของคุณเกี่ยวข้องกับคุณหรือคู่อย่างไร

: ผ่านมากี่ปีแล้วนะที่มาอยู่ที่นี้.. นึกถึงที่ไร ก็อดคิดถึงช่วงเวลาที่ผมจากฮ่องกง มาเกาหลีครั้งแรก มาที่โรงละครแห่งนี้ไม่ได้สักที..

ตอนนั้นผมเพิ่งจะอายุสิบปีเอง มันเป็นช่วงเวลาที่ลำบากมาก สำหรับเด็กลูกครึ่งที่เกิดและเติบโตที่อื่นอย่างผม ถึงผมจะพอพูดเกาหลีได้ แต่ก็ไม่ได้เก่งมากนัก แล้วใครมันจะไปฟังสำเนียงเกาหลีแปลงๆของผมรู้เรื่องกัน แล้วยิ่งต้องมาอยู่คนเดียวโดยไม่มีครอบครัวมาด้วย แล้วผมจะอยู่ได้เหรอ เพื่อนหรือคนรู้จักที่นี่ก็ไม่มีสักคน แถมยังต้องมาอาศัยอยู่กับคนแปลกหน้า แล้วบ้านที่มันควรจะบ้าน ก็ดันกลายเป็นโรงละครไปซะงั้น แล้วผมจะนอนที่ไหนกัน หน้าเวทีรึไง!!  

ตอนนั้นผมเองก็เดินคิดไปเรื่อยๆเรื่องที่ว่าตอนนี้จะซุกหัวนอนอยู่ที่ไหนในโรงละครแห่งนี้ดี จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงร้องไห้ เอาสิครับ!! ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าจะหันหน้าไปหาต้นเสียงดีมั้ย??  แต่สุดท้ายผมก็หันไปอยู่ดีแหละ แล้วผมก็ได้เจอกับเธอ..

เด็กผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังนั่งร้องไห้กอดเข่าในชุดบัลเลย์นางฟ้าสีชมพู อยู่ข้างๆเวที ดูก็รู้เลยว่าเธออายุน้อยกว่าผมชัวร์ ผมก็เลยเดินเข้าไปหาพร้อมกับถามว่าเธอร้องไห้ทำไมด้วยสำเนียงแปลงๆของผม แต่แทนที่เธอจะตอบผม เธอกลับว่าสำเนียงเกาหลีของผมนี่มันแย่สุดๆ  ตอนแรกกะว่าจะมาปลอบสักหน่อย แต่สงสัยว่าทิ้งเอาไว้อย่างนี้นะดีแล้ว ผมเลยทำท่าจะเดินหนีเธอไป แต่เธอก็ขว้าหมับเข้าให้ที่แขนผม พร้อมกับส่งสายตาที่บ่งบอกเป็นคำพูดได้ว่า “ ถ้านายทิ้งฉันไป ฉันจะเอาร้องเท้าบัลเลย์ยัดปากนาย!! “  ครับ สุดท้ายผมก็ต้องนั่งอยู่ข้างๆเฮริน จนเธอหยุดร้องไห้แล้วหลับไปในที่สุด แล้วผมก็เป็นคนเดิมนั่นแหละครับ ที่ต้องอุ้มเธอขึ้นหลัง แล้วลากกระเป๋าของตัวเองเข้าไปข้างในพร้อมกับร่างของเธอที่หลับอยู่บนหลังของผม…

๑๔. ในหนึ่งวัน . คุณชอบช่วงเวลาไหนมากที่สุด พร้อมเหตุผล

: ฉันชอบช่วงเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะตก และพระจันทร์กำลังจะขึ้นมาบนท้องฟ้ามากที่สุด เพราะฉันสามารถได้ดูทั้งพระอาทิตย์กับพระจันทร์ขึ้นมาอยู่บนท้องฟ้าพร้อมๆกัน และมันก็ทำให้ฉันนึกถึงคนคนหนึ่ง คนที่แบกฉันขึ้นหลังยามที่ฉันร้องไห้ เมื่อสิบสองปีที่แล้ว…

♥ ขอบคุณสำหรับการออดิชั่นในครั้งนี้มากๆ เลยค่ะ นอมู ~ ซารางเฮ <3