“ Time to decide ”
Register From
ใบสมัครสีเทา กรุณาตอบคนละสีกับสีคำถาม
ปล. สีอะไรก็ได้ ^+^
ปล2. มี*แสดงว่าเน้นน้า
♠Privacy {ส่วนตัว ข้อมูลส่วนนี้ไม่เปิดเผลให้ใครรู้จ้า รู้แค่เราสองคน}
one.name;; แป้ง
two.my.iD;; http://my.dek-d.com/pang29/
three.สนใจอะไรในการออดิชั่นครั้งนี้;; พล็อตจ๊ะ อ่านแล้วมันน่าสนใจมากๆ
four.ความเห็นเกี่ยวกับพล็อต;; เศร้าปวดใจสุดๆเลย TATO
five.บอกรักคุคุที;; totemo ai shi te imasu~ ( รักมากๆเลย )
♠Character {ตัวละคร}
one.name No.1 {ชื่อปกติ};; วาดเขียน
two.name No.2 {ชื่อตอนความจำเสื่อม};; ไอริณ
**เหตุผล;; หญิงชราที่ช่วยฉัน หลังจากที่ฉันเกิดอุบัติเหตุ เธอเรียกฉันตามชื่อของลูกสาวเธอค่ะ เพราะเธอบอกว่าฉันหน้าตาเหมือนลูกสาวที่เสียชีวิตไปแล้วของเธอไม่มีผิด… อาจเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้เธอถึงรับฉันไปดูแลทันทีที่ฉันออกจากโรงพยาบาล
three.couple {คู่กับใคร};; Sandeo U-Kiss
**ชื่อในเรื่อง;; โฟโต้
four.อาชีพ;; จิตกร
*five.นิสัย;; มนุษยสัมพันธ์ดี เข้ากับคนง่ายมาก ใจดี ยิ้มเก่ง สดใสเหมือนเด็ก ๆ เป็นกันเองสุดๆ ความรับผิดชอบถือว่าเยี่ยม ชอบที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆเสมอ อยากรู้อยากเห็นไปหมด แต่ก็มีความสุขุม รอบคอบเป็นหลัก มั่นใจในตัวเองสูง เกลียดคนโกหกมากๆไม่ชอบการถูกบีบบังคับที่สุด แต่ภายในจิตใจนั้น กลับบอบบางเหมือนแก้วที่พร้อมจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ ที่สำคัญฉันนะคืออาร์ต ตัวแม่!! ฉันจะชอบเรื่องพวกศิลปะมากๆ เพราะฉันชอบสะสมพวกผลงานศิลปะที่สวยๆและแปลกตา *0*
six.your images {4-5};;    
**ชื่ออิมเมจ = คริสตัล F(x)
seven.couple images {4-5};;    
eight.color;; สีชมพูกับสีฟ้าคราม
nine.family {บอกสมาชิกในครอบครัวกับนิสัยคร่าวๆ ส่วนนี้จะใส่หรือไม่ก็ตามใจ};; ฉันไม่มีพ่อแม่หรอกค่ะ เพราะฉันเป็นเด็กกำพร้า แต่ฉันมีพี่ชายแท้ๆอยู่คนหนึ่งค่ะ เขาคือ “ พี่ลายเส้น “ พี่ชายที่แสนดีของฉันเอง ตอนนี้เขากำลังทำงานอยู่ที่แกลลอรี่ภาพอยู่ที่อังกฤษ ทำให้ฉันต้องอยู่ที่บ้านหลังน้อยของพวกเราคนเดียวค่ะ
ten.pic family {ใส่หรือไม่ก็ได้};;
eleven.friend {บอกเพื่อนนิสัยคร่าวๆ ส่วนนี้จะใส่หรือไม่ก็ตามใจ};; -
twelve.pic friend {ใส่หรือไม่ก็ได้};; -
♠Final time{ตัดเชือก}
one. คุณความจำเสื่อม เพราะอะไร
a1,,, ฉันโดนรถชนค่ะ ฉันจำได้ว่าคืนนั้นก่อนเกิดอุบัติเหตุ ฉันออกจากบ้านมาซื้อสีน้ำมันที่ร้านเครื่องเขียนค่ะ เพราะสีแดงของฉันมันหมดพอดี พอฉันซื้อของเสร็จแล้ว ฉันก็เลยกำลังจะข้ามถนนกลับบ้าน แต่ฉันก็ได้ยินเสียงของคนกรีดร้องบอกให้ฉันระวัง แต่ไม่ทันทีที่ฉันจะได้รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันก็โดนคนเมาขับรถชนตัวเองซะแล้ว หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว มารู้ตัวอีกที ฉันก็นอนอยู่ที่โรงพยาบาล มีผ้าพันรอบหัวและขากับแขนก็เข้าเฝือกเรียบร้อยแล้ว…
two. ตอนที่คุณความจำเสื่อมไปแล้ว เขาออกตามหาคุณหรือเปล่า หรือเขาพยายามลืมคุณเพื่อให้ตัวเองเจ็บปวดน้อยที่สุด และเพราะอะไรที่เขาจะต้องตัดสินใจแบบนั้น
a2,,, เพราะตอนนั้นฉันความจำเสื่อมฉันเลยจำเขาไม่ได้ แต่ที่แน่ๆคือ เขาตามหาฉัน เขาตามหาฉันทุกๆที ไม่ว่าจะเป็นที่ที่ฉันชอบไป ที่ที่เราสองคนเคยไปเที่ยวด้วยกัน ที่ทำงานของฉัน จนในที่สุดเขาก็หาฉันเจอที่โรงพยาบาลแห่งนี้… แต่ด้วยความที่ฉันจำเขาไม่ได้ ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่เลวร้ายที่สุด ฉันทำร้ายจิตใจของเขาลงไปโดยไม่รู้ตัว จิตใจของชายคนหนึ่งที่เฝ้าตามหาฉันอยู่ทุกๆวัน ชายที่รักฉัน… ชายที่เป็นคนรักของฉันเอง ด้วยคำพูดสั้นๆเพียงคำเดียว … “ คุณเป็นใครค่ะ?? “ สีหน้าของเขาเรียบเฉย แต่ฉันยังจำได้ดี ว่าแววตาของเขาแสดงถึงความเจ็บปวดแค่ไหน เจ็บปวดที่โดนหญิงคนรักลืมตัวเอง เจ็บปวดจากคำพูดของเธอที่เขาเฝ้าตามหามาตลอด หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ฉันคิดว่าเขาจะไม่มาพบฉันแล้ว แต่ที่ไหนได้เขากลับแอบมาหาฉันอยู่บ่อยๆตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล จนกระทั้งฉันออกจากโรงพยาบาล แล้วไปอยู่ในความดูแลของคนที่ช่วยฉัน เขาก็แอบไปหาฉันที่บ้านของหล่อน จนหล่อนเริ่มไม่พอใจเขาและหาทางไม่ให้ฉันได้เจอกับเขาอีก…
three. อยากมีตัวร้ายเปล่า แล้วร้ายแบบไหน ขออิมเมจ+ชื่ออิมเมจด้วย
a3,,, ฉันไม่อยากเรียกเธอว่าตัวร้ายเลยค่ะ เพราะเธอคือผู้มีพระคุณของฉัน เธอคือคนที่ช่วยฉันจากอุบัติเหตุและรับฉันมาดูแล.. ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอชื่ออะไร แต่เธอขอให้ฉันเรียกเธอว่า “ คุณแม่ “ ให้ฉันเป็นเหมือนลูกสาวที่เสียชีวิตไปแล้วของเธอ แต่ไม่นาน ฉันก็มารู้ความจริงทีหลังจากคนรับใช้คนสนิทของเธอว่า เธอเป็นโรคประสาทอ่อนๆ เธอต้องการให้ฉันเป็นตัวแทนของลูกสาวของเธอที่เสียชีวิตไปแล้ว เพราะอุบัติเหตุรถคว้ำหลังจากที่หนีตามกันกับชายคนรักไป ทำให้เธอรักฉันมากเพราะคิดว่าฉันเป็นลูกสาว และกีดกันผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ฉัน รวมถึงตัวเขาด้วย
อิมเมจ:Kim soomi
four. หลังจากที่คุณประสบอุบัติเหตุจนจำอะไรไม่ได้ คุณฟื้นขึ้นมาเจอใครเป็นคนแรกแล้วเขาดูแลคุณหรือเปล่า {จะใส่เป็นอะไรกับคุณก็ได้ จะใครก็ได้ไม่ว่ากัน}
a4,,, ฉันตื่นขึ้นมาเจอกับหญิงที่ช่วยฉันไว้หลังจากที่ฉันโดนรถชนเป็นคนแรก เธอดูแลฉันตลอดที่ฉันอยู่โรงพยาบาล จนกระทั่งรับฉันไปดูแลด้วยที่บ้านของเธอ
five. คุณจำเขาได้ยังไง แล้วถ้าคุณจำเขาได้แล้วจะให้คู่นี้ Ending เลยไหม {ตรงนี้บางทีสุดท้ายแล้วแต่คุคุน้า}
a5,,, ฉันหนีออกมาจากบ้านของเธอที่เป็นคนดูแลฉัน เพราะฉันกลัวที่จะอยู่กับเธอ และที่สำคัญ… ฉันไม่ใช่ลูกสาวของเธอ ฉันไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร…
ฉันไม่รู้ว่า ตอนนี้ฉันวิ่งหนีออกมานานหรือไกลแค่ไหนแล้ว แต่ตอนนี้ขาของฉัน พาฉันมาหยุดอยู่ที่ซอยแคบๆซอยหนึ่ง ที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยอย่างพูดไม่ถูก เหมือนกับว่าฉันมาที่แห่งนี้อยู่เป็นประจำ ฉันเดินตรงเข้าไปเรื่อยๆด้วยความคุ้นเคย ฉันเดินเข้าไปจนสุดแล้วพบกับลานกว้างแห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยถังสีหรือสเปร์ยกระป๋องสีมากมายที่วางเรียงรายเป็นแถว จนกระทั่งสายตาของฉันเหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่ง ที่จู่ๆก็ทำให้ฉันรู้สึกปวดหัวขึ้นมา… ‘ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ!! ฉันไม่ชอบเลยนะ เวลาเธอไม่สบายใจแล้วจะเก็บมันไว้คนเดียว ‘ ‘ เอาเลย!!~ ละเลงมันให้เต็มที่เลย เธอจะเขียนหรือด่าใคร หรือวาดภาพอะไรก็วาดเลย ‘ ‘ รู้สึกดีใช่ป่ะ จำไว้นะว่านี่มันคือ โพสต์อิทโน้ต ของเธอ ระบายมันออกมาซะ ให้ฉันได้แบ่งเบาความทุกข์ของเธอบ้าง…’ ใช่แล้ว.. ฉันจำได้แล้ว! ฉันจำกำแพงนี้ได้!! กำแพงนี้ที่โฟโต้สร้างมันให้กับฉัน… สายตาของฉันกวาดมองไปทั่วๆของกำแพงราวกับว่า ฉันต้องการจะเรียกเก็บความทรงจำเก่าๆที่หายไป ให้กลับมาได้มากที่สุด ก่อนที่ฉันจะไปสะดุดกับข้อความหนึ่ง ข้อความที่จู่ๆก็ทำให้น้ำตาของฉันไหล ไหลลงมาด้วยความดีใจ และก็เสียใจในเวลาเดียวกัน… ‘ PLEASE COME BACK TO ME, Wadkearn ‘ ร่างของฉันทรุดลงไปกับพื้น ตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้ราวกับคนเสียสติ ร้องไห้ที่ว่าฉันทำร้ายจิตใจของคนที่รักฉันลงไปได้ยังไง ร้องไห้ขอบคุณที่ว่าเขายังไม่ลืมฉัน และรอคอยฉันมาตลอด… “ ฉันกลับมาแล้วโฟโต้!! ฉันกลับมาหานายแล้ว!! ฉันขอโทษ ได้โปรดกลับมาหาฉันเถอะ “ ฉันไม่รู้ตัวหรอกว่าฉันพูดอะไรออกไปบ้าง เพราะฉันคิดถึงและอยากเจอเขามากเหลือเกิน… “ ฉันทำให้เธอต้องร้องไห้อีกแล้วเหรอ คนดี “ เสียงนุ่มข้างหูที่คุ้นเคยกับสัมผัสที่อบอุ่นจากด้านหลัง ฉันจำได้ดีว่ามันเป็นของใคร!! “ นาย!! โฮ~ “ ฉันซบหน้าลงกับอกของโฟโต้ พระเจ้า!! ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย.. “ ได้โปรด วาดเขียนอย่าร้องไห้ “ เขาพูดปลอบพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น “ ฉันขอโทษ ขอโทษที่ทำร้ายนาย อย่าจากฉันไปไหนอีกนะ “ “ ฉันจะไม่จากเธอไปไหนอีกแล้วที่รัก จะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปอีกแล้ว “ “ สัญญานะ “ “ ฉันสัญญา ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน ฉันจะไม่จากเธอไปไหนอีกแล้ว ฉันขอสัญญาด้วยชีวิตของฉัน “ ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงแค่ฝันร้าย ที่พระเจ้าทรงสร้างมาเพื่อทดสอบพวกเราทั้งคู่หรือเปล่า ขอแค่เรามีกันและกัน ฝันร้ายที่ผ่านมา.. ก็จะกลายฝันที่ดีตลอดกาล…
ปล. สามารถดูตัวอย่างการกรอกในส่วนของตัวละครได้ตอนที่ 5
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Thank you for audition
Thank you dek-d for area
ขอบคุณที่มาออดิชั่น
ขอบคุณเด็ก-ดีสำหรับพื้นที่ค่ะ ;))
| 
ความคิดเห็น