องค์หญิงซีซี

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

“เดือนนี้ทั้งเดือนมีแต่เรื่อง  โกโก้ตายยังไม่พอไอ้หน้าโงนั้นยังมาทิ้งฉันอีกฮืๆ” ซีซีร้องไห้พึมพำกับตัวเองหลังจากเดินทางเข้าซอยหมู่บ้านในวันนี้นี่เองที่ไอ้เจมส์มันบังอาจมาบอกเลิกเธอแต่เธอก็ไม่ได้แคร์อะไรมากมายก็แค่ร้องไห้ตั้งแต่ที่โรงเรียนจนมาถึงตอนนี้แล้วก่อนจะถึงทางเข้าหมู่บ้านก็แวะตัดผมให้เปรี้ยวเป็นนิวซีซีต้อนรับความเสียใจและการเปลี่ยนแปลงที่ต้องใช้เวลาเลยต้องทำตัวเองให้ดูว่าไม่แคร์กับสายตาใครๆที่มองมา

“ว่างไงจ๊ะน้องสาววันนี้เปลี่ยนทรงผมใหม่ดูเปรี้ยวอมหวานน่าหม่ำจริงๆเลยนะจ๊ะ”วัยรุ่นคนหนึ่งที่นั่งกินเหล้ากันอยู่ที่ข้างทางซอยทางเข้าบ้านเธอพูดขึ้นพร้อมทั้งเดินมาขวางทางไม่ให้เธอเดินไปต่อ เมื่อก่อนยังดีที่มีไอ้เจมส์ไปส่งถึงบ้านแต่ตอนนี้ดูท่าจะไม่ค่อนดีแฮะยังไงก็ต้องออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดซีซีเดินเลียงไปอีกทางแต่ไอ้ขี้เมาคนนี้ก็ก้าวมาขวางอีกพวกที่เหลือก็ลุกมาจากเก้าอี้เดินเข้ามาสมทบ

“ฉันจะเปรี้ยวจะหวานมันเป็นเรื่องของฉันนายมีปัญหาอะไรไม่ทราบ”ซีซีพูดขึ้นด้วยความโมโหแม้ว่าตัวเองจะกลัวอยู่ก็ตามโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนพวกนี้ได้เตรียมการกันมาอย่างดีเพื่อจะทำมิดีมิร้ายกับเธอ

“ไม่มีปัญหาอะไรหรอกจ๊ะพี่ก็แค่..”คนในกลุ่มพูดแค่นี้แต่ละคนก็ทำท่าถูไม้ถูมือทำสีหน้าหื่นๆเดินเข้ามาล้อมเธอไว้จากนั้นคนที่อยู่ด้านหลังเธอก็นำผ้าเช็ดหน้าที่ที่เทยาสลบไว้มาปิดจมูกเธอ  เมื่อซีซีเห็นดังนั้นจึงกลั้นหายใจและแกล้งสลบไปคิดเพียงว่ารอสบโอกาสเมื่อไหร่เธอก็จะหนีทันที่   แล้วตอนนี้เธอก็ถูกนำมาวางไว้ที่บ้านร้างแห่งหนึ่งซีซีค่อยๆปรือตาขึ้นเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างในห้องนี้ด้วยก็ลืมตาขึ้นมองรอบๆเมื่อมองดูทั่วแล้วก็รู้สึกว่าที่เป็นที่ๆคุ้ยตามากถ้าหากจำไม่ผิดเป็นบ้านร้างที่เธอเคยแอบมาสำรวจเผื่อเอาไว้วันหนึ่งวันใดจะได้ใช้สถานที่เช่นนี้ในการเป็นแบบประกอบละครโรงเรียน ก่อนที่เธอจะได้ยิงเสียงคนพวกนั้นซึ่งตอนนี้กำลังพูดดวนเหล้ากันอยู่ว่าใครชนะจะได้ตัวเธอไป 

      ไม่ได้การละต้องรีบหนี เมื่อคิดได้ดังนั้นซีซีค่อยๆเดินย่องไปที่หน้าต่างผลักบานหน้าต่างออกเบาๆแต่ว่าด้วยความเก่าแก่ของบ้านทำให้เกินเสียงไม่พึงประสงค์ ปัง! แย่แล้ว!ข้างนอกคงจะได้ยินเสียงดังกล่าวด้วยจึงได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ซีซีรีบปีนข้ามหน้าต่างออกไปโดยไม่ต้องคิด  พอเท้าถึงพื้นก็ต้องอึ้งกันสิ่งที่ได้เห็นเมื่อเบื้องหน้าเป็นเพียงลานกว้างมีบ่อน้ำอยู่ตรงกลางล้อมรอบด้วยกำแพงสูงเกือบสามเมตร มีทางออกทางเดียวคือทางที่อยู่ด้านข้างของตัวบ้านถ้าเธอออกไปทางนั้นก็ต้องเจอกับคนพวกนั้นอยู่ดี เธอจึงเลือกเดินไปที่บ่อกลางลานกว้างนั้นแล้วกำลังจะก้มลงมองดูว่ามีน้ำอยู่หรือไม่แต่มีเสียงคนดังมาจากด้านหลัง เมื่อเธอหันไปมองก็รู้ว่าหนึ่งในคนพวกนั้นเห็นเธอแล้ว ถ้าเธอหลบอยู่หลังบ่อน้ำคนพวกนั้นก็จะพบทันทีดังนั้นไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้แล้วเอาวะซีซีลองเสี่ยงดูสักตั้งรอรอดก็รอดแล้วถ้าไม่รอดล่ะ ไม่ทันคิดแล้วซีซีปีนเข้าไปในบ่อน้ำค่อยๆหย่อนตัวลงไปรู้สึกได้ว่าตอนนี้เท้าของเธอแช่อยู่ในน้ำแล้วและหูก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาทางนี้ด้วยดังนั้นทางรอดของเธอทางเดียวก็คือ  หนึ่งสองสาม ซีซีปล่อยมือจากขอบบ่อปล่อยให้ตัวเองตกลงสู่น้ำเบื้องล่าง ยังดีที่เธอยังว่ายน้ำเป็น และเมื่อหัวโผ่พ้นน้ำขึ้นมาเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นเงาคนเข้ามาใกล้เรื่องๆซีซีสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วถ่วงตัวเองลงใต้น้ำทันที ในขณะที่เธออยู่ใต้น้ำนั้นเธอมองไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียงใดๆดังนั้นเธอจึงเริ่มนับเลข 1234567ฯ จนตัวเธอเองทนไม่ไหวและค่อนข้างแน่ใจว่าคนพวกนั้นไปหาตัวเธอที่อื่นแล้วจึงค่อยๆโผ่พ้นน้ำขึ้นมาอีกทีหนึ่งแล้วเป่าลมหายใจออกเบาๆ แต่เธอก็ยังไม่กล้าที่จะตะโกนให้คนช่วยเพราะกลัวว่าคนที่มาช่วยจะกลายเป็นพวกหื่นกามพวกนั้นอีกดังนั้นหันความสนใจมาที่บ่อน้ำแห่งนี้ น้ำในบ่อนี้ค่อยข้างอุ่นจึงทำให้ซีซีไม่ค่อยหนาวซีซีค่อยๆว่ายคลำวนไปเรื่อยๆเพื่อหาโขดหินหรืออะไรก็ได้ที่สามารถยึดเกาะได้และเธอก็เจอโขดหินเล็กๆที่สามาถรให้เธอเกาะได้ เธอมองไปรอบๆก็จะเห็นได้ว่าบ่อแห่งนี้กว้างพอสมควร เธอควรจะอยู่อย่างนี้อีกสักพักเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองปลอดภัย

“ช่วยด้วยๆมีคนติดอยู่ในบ่อน้ำ”เธอร้องขอความช่วยเหลือเมื่อมองดูนาฬิกาของเธอบอกเวลาเที่ยงคืนแล้วเธอก็มองเห็นดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่กลางนภาพลางถอนหายใจ “จะมีใครได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของเราไหมเนี้ย” เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าต้วเองจะรอดขึ้นไปได้หรือเปล่าแต่เธอก็ยังร้องคะโกนเรื่อยๆจนเสียงร้องตะโกนเกือบกกลายเป็นเสียงกระซิบแล้วเธอก็คงหมดหวังตายเฝ้าบ่อน้ำอยู่ในนี้เป็นแน่แล้ว


........................
รักษ์ยิ้มเพิ่งลองหัดเขียนเป็นครั้งแรกมีอะไรติชมได้นะค่ะ^^