ห้องทำโครงงาน ห้ามเข้าคร้าบ

ลำดับตอนที่ #2 : นิยาย

"อา...อ๊ะ"

เสียงครางแผ่วเบาในห้องสี่เหลี่ยมอันกว้างขวางพร้อมเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดของเตียงใหญ่กลางห้อง ทำให้สิ่งมีชีวิตน้อยๆขนสำดำสนิทตรงขอบหน้าต่างละสายตาจากแสงจันทร์ด้านนอก และใช้นัยน์ตาสีอำพันมองชายที่นอนหายใจหอบกระเส่าหลุดเสียงครางออกมาเป็นระยะบนเตียงใหญ่ ตามร่างใหญ่โตกำยำมีเหงื่อผุดขึ้นทั่วร่างจนเสื้อผ้าที่ใส่เริ่มเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ ใบหน้าแดงก่ำเหมือนคนเหนื่อยจากการออกกำลังกายหนักเกินไป 

 

แมวสีดำนัยน์ตาสีอำพันจ้องมองชายหนุ่มเจ้าของห้องที่นอนครางกระเส่าอย่างแผ่วเบาอยู่นิ่งๆเหมือนคอยเวลาบางอย่าง แต่หากใครเข้ามาสังเกตดีๆแล้วจะเห็นได้ว่าแมวตัวนี้แปลกและพิเศษกว่าแมวธรรมดาทั่วไป เพราะกลางหลังของมันมีปีกเล็กๆสีดำสนิทกลมกลืนกับสีขนงอกออกมาด้วย

 

เจ้าแมวน้อยละสายตาจากชายหนุ่มก้มมองเงาเตียงนอนที่สะท้อนจากแสงจันทร์ เงาที่เดิมทีควรมีแต่ชายหนุ่มที่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงเท่านั้น กลับปรากฏเงาของคนอีกคนที่นั่งอยู่บนตัวชายหนุ่มและขยับขึ้นลงรัวเร็ว

 

"อ๊า!!!!"

 

เสียงครางดังลั่นจากชายหนุ่มคนเดิมดังขึ้นพร้อมกับที่เงาอีกร่างกระตุกเบาๆและค่อยๆหยุดเคลื่อนไหว แมวน้อยกระโดดลงจากขอบหน้าต่างลงมาหยุดมองเงาร่างนั้น ปากของเจ้าแมวนั้นอ้าออกมาพร้อมเปล่งเสียงเรียก

 

"เจ้านาย" 

 

เงาร่างที่นั่งบนตัวชายหนุ่มค่อยๆจางลงและหายไป ไอสีดำบางอย่างค่อยๆหลุดลอยออกมาจากร่างของชายหนุ่มที่นอนหลับสนิทบนเตียงโดยไม่รู้เลยว่าบัดนี้ได้มีผู้บุกรุกเข้ามาในห้องของตนหนึ่งคนและอีกหนึ่งตัว(?) ไอสีดำค่อยๆลอยมารวมตัวกันกลายเป็นกลุ่มก้อนใหญ่และมีเสียงๆหนึ่งดังออกมา

 

"คิวปี้" 

 

เจ้าแมวดำหมอบลงค้อมหัวน้อยๆเหมือนเคารพเจ้าของเสียงนั้น กลุ่มก้อนสีดำลอยลงมาที่พื้นหน้าแมวน้อยก่อนจะแตกกระจายออกจากกัน  เจ้าแมวน้อยหาได้ตกใจไม่ มันเงยหน้าขึ้นมองนิ่งๆและใช้นัยน์ตาสีอำพันที่เด่นสง่าท่ามกลางความมืดจ้องมองกลุ่มไอสีดำที่แตกออกเงียบๆ

 

เมื่อไอสีดำจางลงก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มผอมเพรียวใบหน้าหมดจดที่อยู่ชุดหลุดลุ่ย กระดุมเสื้อไม่ได้ติดสักเม็ดจนเห็นผิวขาวเนียนน่าสัมผัส กางเกงจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ ผมเผ้ายุ่งเหยิง มีเหงื่อพราวตามใบหน้า

 

"หัวหน้าเผ่าเรียกท่านขอรับ" 

 

"ยัยจิ้งจอกเฒ่าป่าเถื่อนตอแหลตีสองหน้านั่นน่ะเหรอ" ชายหนุ่มเบ้หน้าแหยงๆ

 

"เจ้านาย!!! ท่านเรียกหัวหน้าว่าอะไรนะขอรับ =[]=!!"

 

"ยัยจิ้งจอกเฒ่าป่าเถื่อนตอแหลตีสองหน้า" ชายหนุ่มพูดทวนด้วยสีหน้าใสซื่อ ผิดกับเจ้าแมวดำคิวปี้ที่อ้าปากค้างอึ้งๆ

 

"ข้าหมายถึงทำไมท่านถึงเรียกท่านผู้นั้นแบบนั้นต่างหากเมี๊ยววว T[]T นั่นหัวหน้าเผ่าเชียวนะขอรับ! เกิดใครมาได้ยินเข้าจะทำยังไงกันล่ะเมี๊ยววว " คิวปี้โดดตะกุยขากางเกงของคนตรงหน้า

 

"..." ชายหนุ่มก้มลงมองโดยไม่พูดอะไร มือเรียวหยิบไหมพรมก้อนเล็กๆที่พกติดตัวออกมาก่อนโยนไปอีกด้าน คิวปี้มองอย่างงงๆนิดนึง พอรู้ว่าสิ่งที่เจ้านายโยนมาคืออะไรเท่านั้นแหละ...

 

"เมี๊ยวววว" ร่างสูงกลอกตาไปมาเบาๆ เฮ้อ สุดท้ายแมวก็คือแมวอยู่วันยังค่ำสินะ... ชายหนุ่มคิดพลางมองเจ้าแมวดำคิวปี้ตะกุยไหมพรมอย่างร่าเริงเงียบๆ