คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : วั น วุ่ น ๆ ข อ ง เ ค้ ก ? ? ?
วั น วุ่ น ๆ ข อ ง เ ค้ ก ? ? ?
::CAKE::
โอ้เยสสสส! ในที่สุดฉันก็สามารถทำให้พี่โซนิคเป็นเพื่อนกับพี่พายได้แล้ว หึหึ ฝีมือระดับเค้กซะอย่างอะไรก็เป็นไปได้ ฉันเก่งป่ะล่ะ ฮ่าๆๆ ถึงแม้ว่าฉันจะแอบโกหกไปบ้างก็เหอะ =___= คงไม่เป็นไรหรอก......มั้ง -____-@
วันนี้ฉันต้องไปเรียนตามปกติ อ๋อ! ฉันลืมบอกเมื่อวานพี่โซนิคค้างที่นี่ด้วยแหละ แถมยังนอนห้องเดียวกับพี่พายอีกต่างหากอยากจะกรี๊ดจริงๆ >____<
ฉันนั่งรถเมลล์มาลงที่หน้าโรงเรียนเองเพราะไม่อยากไปกวนพี่พายกับพี่โซนิคที่ยังไม่ตื่น ไม่รู้ว่าแอบทำไรกันรึป่าว เพราะปกติพี่พายจะเป็นคนตื่นเช้ากว่าฉันซะอีกนะ
ฉันเดินเข้าโรงเรียนมาอย่างปกติแต่ที่ผิดปกติก็คือนักเรียนที่นี่ทำตัวผิดไปจากทุกวัน เพราะอะไรน่ะหรอ ? เพราะว่าปกติแค่ฉันเดินเข้าโรงเรียนเสียงซุบซิบนินทาหรือด่าท้อบวกกับสายตาที่จับจ้องฉันอย่างรังเกียจนั่นจะมองมาที่ฉันอย่างไม่ปกปิดน่ะสิ แต่วันนี้กับไม่! ถึงจะไม่พูดถึงฉันกันแล้วก็เหอะแต่ฉันก็มั่นใจว่ามันเป็นเรื่องของคนอื่นอีกนั่นแหละ ยัยพวกนี้สมควรเรื่องทางดันการสอดเรื่องชาวบ้านมากกว่านะ เสือกไปซะทุกเรื่อง -_____-
“หวัดดีจิน”ฉันเดินเข้าห้องเรียนและเดินมาทักเพื่อนคนเดียวของฉันทันที
“อ้าว เค้กมาเช้าจัง”จินเงยหน้ามาพูดกลับฉันเพียงหนึ่งประโยคก่อนจะก้มหน้าไปอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนาปึกอีกครั้ง
จิน หรือ จินนี่ เป็นเพื่อนคนเดียวของฉัน จินเป็นคนดีแลพเรียนเก่งมากถึงแม้ฉันจะเก่งด้านภาษามากกว่าก็ตาม จินเป็นผู้หญิงตัวเล็กเหมือนๆฉัน นิสัยของฉันกับจินก็คล้ายๆกัน(นิดนึง) จินเป็นคนใส่แว่นหนามาก (เท่าฝาบ้านเลยล่ะ) แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ จินก็เป็นคนหน้าหวานมากอยู่ดี ขนาดมีไอ้แว่นกลมๆประดับอยู่บนหน้าก็ตาม จินเป็นนคนรักความสงบไม่ชอบสุงสิงกับคนที่คิดว่าไม่ดีนั่นจึงทำให้จินมีเพื่อนน้อยแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีแต่ที่จินมักจะไม่สนิทกับคนพวกนั้นเพราะเธอบอกว่า คนพวกนั้นที่ทำตัวสนิทกับเธอเพียงเพื่อหวังผลประโยชน์ เหอะ! ฉันเกลียดสังคมเห็นแก่ตัวสมัยนี้ชะมัด (‘^’)
“แล้วนี่อ่านแต่เช้าเลยนะ ระวังจะปวดหัวล่ะ”ฉันเตือนเพื่อน
“ไม่หรอกน่า ชิวๆน่ะ ว่าแต่เธอเถอะไม่อ่านบ้างหรอ อาทิตย์หน้า มิส.แคทเธอรีนจะสอบเก็บคะแนนตั้ง20คะแนนเลยนะ *0*”จินพูดพร้อมกับทำตาวิ้งๆ ยัยนี่เป็นโรคขี้งกด้วยแหละ งกคะแนนน่ะ งกมากจนฉันอยากจะเป็นบ้า +____=
“ช่างเหอะ เดี๋ยวค่อยให้พี่พายติวให้ล่ะกัน ขี้เกียจ”ฉันบอกแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน
“อ้อ ฉันว่าจะถามเธอน่ะ”
“หืม ?”
“คือเมื่อวานมีคนเห็นเธอเดินเข้าคอนโดไปกับผู้ชายที่ไม่ใช่พี่ชายเธออ่ะ ใครหรอ? แฟน กิ๊ก อ๊ะ หรือว่าจะเป็น นายภูริช เฮ้ย หรือจะเป็น ประท่าน” เอ่อ ไอ้ประธานหน้าหมามากี่ยวอะไรกับฉันเล่า ฉันเพิ่งเจอหมอนั่นแค่ครั้งเดียวเองนะเฟ้ยยัยจินนี่
“โอ๊ย ยัยบ้า ไม่ใช่ใครทั้งนั้นแหละ นั่นน่ะพี่โซนิค(ว่าที่)พี่เขยฉันย่ะ” ฉันบอกแล้วตีแขนขาวบางของยัยจินเบาๆ ถึงจะเบาแต่มือขาวซีดนั่นก็ขึ้นเป็นรอยนิ้วแดงๆจางๆเลยล่ะ =_____=
“อ๋อ แต่เอ๊ะ! เธอมีพี่สาวด้วยหรอ ?”จินถามสีหน้าสงสัย
“ไม่บอกหรอกปล่อยให้งง แบร่! :p” ฉันพูดกับจินแล้ววิ่งหนีออกมา ได้ยินเสียงจินแว่วๆว่าไม่ต้องลอกวิชาภาษาไทยด้วยล่ะ อ้าว! แบบนี้โอกาสฉันจะตกวิชานี้ก็เป็น80เลยน่ะสิ แงๆๆ ไม่ได้นะจิน ฉันอ่อนวิชานี้มากเลย T^T
ฉันเดินออกมาเรื่อยจนถึงสวนดอกไม้หอมๆข้างๆตึกที่ไม่ค่อยมีคน ตึกนี้ก็เป็นตึกเรียนนะแต่ไม่ค่อยจะมีคนซักเท่าไหร่หรอกเพราะมันวังเวงน่ะสิ แต่ฉันชอบนะ สงบดี ^^
“นังหน้าด้าน แกแย่งแฟนฉันทำไม ห้ะ!!”เสียงของคนที่ดังออกมาจากด้านหลังของตึกดังออกมา ฉันจึงชะเง้อหน้าออกไปดูว่ามีอะไรกัน
ภาพที่ฉันเห็นทำเอาฉันอยากจะลุกขึ้นแล้วเดินไปต่อยคนพวกนั้นซะ ภาพที่ฉันเห็นคืออะไรน่ะหรอ ก็นักเรียนหญิงคนนึงโดนล้อมวงไว้ยังไงล่ะ และคนที่ล้อมไว้ก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นยัยลิ้นปี่กับพรรคพวกอีกนั้นแหละ แต่ฟาร์ไม่อยู่แฮะ มีแต่ยัยเฟาว์ยัยลิ้นปี่แล้วก็ผู้หญิงน่าตาน่ารักหน้าชังอีกคน เอาอีกแล้วสินะ ยัยหมาหมู่!!!
ถึงแม้จะอยากออกไปซัดยัยพวกนั้นซักแค่ไหนแต่ฉันจำใจต้องนั่งเฉยแล้วหยิบไอโฟนขขึ้นมาบันทึกเป็นคลิปวีดิโอไว้ เผื่อเกิดเหตุอะไรขึ้นมาฉันจะได้เอาคลิปนี้เป็นหลักฐานยืนยันได้
“เหอะ! ถ้าแฟนเธอมันดีจริงมันคงไม่สลัดเธอทิ้งแล้ววิ่งมาหาฉันหรอก ยัยโง่”
=O=!!! อึ้งค้างได้สามวิ ยะ ยัยนี่ฝีปากน่ากลัวจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ยัยนี่ก็น่าตาดีไม่ใช่เลย ไม่สิ เรียกว่าสวยเลยล่ะ สวยมากกว่ายัยสามคนนี้รวมกันซะอีก
“หนอย อย่าคิดว่าจะปากเก่งนักเลย แกช่วยแหกลูกกะตาดูหน่อยว่าฉันมีกันกี่คนและเธอมีกี่คน เหอะ!” ยัยหน้าหารักพูดขึ้น ซึ่งฉันคิดว่ายัยนี่คงเป็นเด็กเข้าใหม่แน่ๆ
“แล้วไง แคร์หรอ”ยัยสวยพูดบ้างแล้วทำสีหน้าที่แบบว่า ไม่แคร์จริงๆ เชื่อเธอเล้ย -0-
“ปากเก่งนักนะแก”
“อย่างอื่นก็เก่งไม่งั้นคงไม่ทำให้แฟนเธอหลงหรอก J”อื้อหื้อ!! บ่องตงว่ะ เจ็บแทน!!
“ยัยปากปลาร้า วันนี้ฉันจะตบแกให้หายปากดีไปเลย เพี๊ยะ!!”ว่ายังไม่ทันขาดคำยัยน่ารักก็ฟาดฝ่ามืออรหันต์ใส่ยัยนั่นทันที ยัยนั่นเองก็ไม่รอช้าตบยัยน่ารักคืนตั้งสองที เหตุการณ์ชุลมุนอย่างน่าปวดหัว จนสุดท้ายยัยสิ้นปี่หน้าหมากับยัยเฟาว์ก็ล็อคแขนของยัยหน้าสวยไว้จนได้ ยัยน่ารักแสยะยิ้มและหัวเราะอย่างน่าเกียจ พอเห็นว่าเหตุการณ์มันไม่ดีขึ้นฉันจึงบันทึกวีดิโอและเห็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากระโปรงทันที ก่อนจะพาร่างจิ๋วของตัวเองออกไปเผชิญหน้ากับยัยพวกนั้น
“หัวเราะอะไรเนี่ย น่าเกียจชะมัด -0- ”ฉันเดินออกไปพร้อมกับคำพูดวอนโดนตีนนั่น
“เธอเป็นใคร ?”ยัยน่ารักถามหน้าเอ๋อๆ ในขณะที่ยัย2คนข้างหลังนั่นหน้าเหวอไปเหมือนๆกัน
“ฉันเป็นผู้พิทักษ์คุณธรรมมั้ง ถามไรโง่ๆ -0- ฉันมาพาเพื่อนฉันกลับน่ะสิ”โกหกน่ะ -0-
“ฉะ ฉันหรอ”ยัยหน้าสวยนั่นถามงงๆ ยัยพวกนี้นี่ โง่จริงๆเลยวุ้ย =___= บอกตรง เค้กหงุดหงิดค่ะ
“เออ เธอนั่นแหละ ชิส์”
“เหอะ งั้นหรอ! แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ ในเมื่อเธอมี2ฉันมี3 แถมเธอยังตัวเตี้ย”หนอย เดี๋ยวแม่จะตบให้ฟันร่วงเลย บังอาจนะนังชะนีป่าหายาก =0=
“แกตายซะเถอะ”พูดจบฉันก็ตรงไปกระชากหัวยัยชะนีป่ามาตบ2ที ก่อนจะกระชากหัวยัยชะนีนี่ไปมาๆอย่างสนุกสนาน แต่ในขณะที่ฉันง้างมือหวังจะตบยัยชะนีอีกซัก2ที ตัวฉันก็ลอยหวืด ไปอยู่ในอ้อมแขนของใครซักคน ก่อนที่ฉันจะหลับหูหลับตาดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย แถมยังระดมหมัดไส่ทั้งหน้าและหน้าอกของไอ้บ้านั่นอย่างรุนแรง
จุ้บ
เสียงเดียวทำเอาทุกอย่างเงียบกริบ พร้อมๆกับฉันที่ค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะแทบช็อกเมื่อเห็นเป็นไอ้ประธานหน้ามา มะ เมื่อกี้มันจุ้บหน้าผากฉันหรอ อ้ากกก
“ไอ้ประธานโรคจิตปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”ฉันบอกพลางทุบหน้าอกเขารัว แต่นอกจากจะไม่เจ็บแล้วยังมีหน้ามาหัวเราะใส่ฉันอีก
“ฮ่ะๆๆ เธอนี่มันบ้าชะมัด” อ้าว =____= ปากหรอ? ถามจริง??
“เออ ทำไมปล่อยฉัน”ฉันกดเสียงต่ำให้รู้ว่าฉันไม่เล่น ไอ้ประธานจริงปล่อยฉันลงสู่พื้น ฉันจึงประเคนหมัดของฉันใส่ท้องไอ้ประธาน
“สมน่า ;p”ฉันบอกแล้วหันไปสนใจยัยพวกนั้นอีกรอบ
“นี่! ยัยลาดาฉันว่าไปยัยนี่ไปเถอะ”ยัยเฟาว์พูดเหมือนคนมีน้ำใจ ถ้าไม่ติดที่ประโยคถัดมา
“ถ้าประธานเอาเรื่องเราตายแน่” - -;;;
“นั่นสิๆ”ยัยลิ้นปี่ว่าบ้าง ก่อนที่พวกนางจะวิ่งหนีออกไป เหลือพวกฉันไว้3คน
“ขอบใจนะที่ช่วย แต่คราวหลังไม่ต้อง”อ้าว
“เฮ้ย เธอ!!” เสียงไอ้ประธานทำท่าจะโวยวายแทนฉัน ฉันจึงยกมือห้ามไว้
“เพราะครั้งอื่นเธออาจโดนตบหรืออาจโดนเรียกเข้าห้องปกครองก็ได้”ยัยนั่นว่า
“อืม ก็เป็นได้ เพราะฉะนั้นเธอห้ามเข้ามายุ่งกับเรื่องพวกนี้อีกนะ”ไอ้ประธานหน้าหมาพูดขึ้นมาบ้าง ฉันว่าบางที ประธานโรงเรียนนี้ก็ปัญญาอ่อนดีนะ
“เอ่อ....ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อเค้กนะ”ฉันบอกแล้วยื่นมือไป
“อื้อ เช่นกัน ฉันแฟนซี” แฟนซีพูดแล้วยื่นมือมาจับมือฉัน
“ฉันชื่อกราฟนะ เป็นประธานนักเรียน”ไอ้ประธานแนะนำตัวบ้าง แต่ฉันไม่อยากรู้ซักนิด แต่เอ้ะ! เมื่อกี้เขาบอกว่าเขาชื่อกราฟงั้นหรอ ? ช่างเหอะ ฉันไม่สนอยู่แล้ว
เมื่อแนะนำเสร็จพวกเรา3คนก็เดินมาห้องพยาบาลเพื่อพาแฟนซีมาทำแผลที่โดนตบ แต่ไอ้ธานนี่เนียนบ่อยเกิ๊น ทำไมน่ะหรอ? มันชอบเนียนมาจับมือฉัน สะบัดออกหลายต่อหลายครั้งมันก็ยังหน้าด้านที่จะจับ จนฉันรำคาญและปล่อยให้มันจับไป =____=
“ยัยเค้กเตี้ย”เสียงตะโกนอันทรงพลังเรียกชื่อฉัน ฉันจึงหันไปมองก็พบว่าเป็นไอ้หน้าหนอนริชนี่เอง
ภูริชมองฉันอย่างไม่พอใจก่อนจะไล่สายตามามองมือของฉันกับกราฟ และไล่สายตาขึ้นมามองกราฟอย่างเกียจชัง อะไรกันวะ - -?
“ไปกับฉัน เค้ก”ภูริชเค้นเสียงออก
“ไปไหนอ่ะ?”ฉันถามหน้าเอ๋อๆ
“เคติการ์ ไปกับฉันเดี๋ยวนี้”ภูริชไม่พูดมากเพียงแค่จับแขนฉันไว้ก่อนจะออกแรงกระชากให้ฉันปลิ้วไปหาเขา ก่อนจะพาฉันวิ่ง ไอ้บ้าเอ้ยย แกมันสูงก็วิ่งได้สิวะ ฉันตัวเล็กน่ะโว้ยวิ่งไม่ทันนะ แฮ่กๆๆๆ
“แฮ่กๆ ปละ ปล่อยก่อน มะ ไม่ไหวแล้ว แฮ่กๆๆ”หลังจากภูริชพาฉันวิ่งรอบสนามบอล3รอบสภาพฉันก็ไม่ค่อยจะดีซักเท่าไหร่ ก็แหงล่ะเหงื่อท่วมขนาดนี้ ฉันจะอ้วก ยี๋!!!
“อ่อนปวกเปียกชะมัดเลย ผู้หญิงเนี่ย”ภูริชบ่นแล้วเกาหัวแกรกๆใส่ฉัน
“อะ ไอ้บ้า ฉันจะตายอยู่แล้วนะ ยังจะมาบ่นอีก”ฉันแว้ดใส่ไอ้บ้าภูริชทันที มันเกิดคึกอะไรขึ้นมาว่ะ อยู่ๆถึงพาฉันวิ่งรอบสนามบอลแบบนี้แถมตอนนี้ฉันยังอยู่กลางสนามบอลอีกต่างหาก
“ขี้บ่นจริงเธอเนี่ย”หรอ ฉันว่านายมากกว่านะ -____-
ฉันไม่สนที่จะต่อล้อต่อเถียงกลับร่างสูงอีกเพียงแค่ล้มตัวนอนกลับหญ้าในสนามเท่านั้น ถึงแม้ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังเริ่มทำหน้าที่อย่างร้อนแรงเลยแหละ แถมคนอื่นๆก็คงเริ่มเข้าเรียนกันแล้ว สงสัยฉันคงต้องโดดซะแล้วล่ะมั้ง
“โอ๊ยยย ร้อนชะมัด”ฉันบ่นเบาๆแล้วลุกเดินไปที่สวนข้างตึกที่ยัยพวกหมาหมู่จะตบแฟนซีแล้วทิ้งตัวลงกับสวนดอกไม้ที่ตอนนี้เริ่มไม่มีกลิ่นแล้ว แต่ก็นะที่นี่ไม่ว่าจะเวลาไหนก็ยังเย็นเสมอ
“ไม่เข้าเรียนไง ยัยบ้า”ปากนายน่ะ ระวังหน่อย -____-
“ไม่ล่ะ เหนื่อย เหม็นจะแย่ ขืนเข้าไปต้องมีคเป็นลมแหงๆ”ฉันตอบแล้วหันไปมองเขาที่ยืนพิงถือเป๊ปซี่ไว้สองกระป๋อง เมื่อเขาเห็ฉันชันตัวขึ้นนั่งจึงโยนกระป๋องเป๊ปซี่มาให้ฉัน
“ขอบใจ”ฉันบอกเขาแต่เขากลับยิ้มขำๆกลับมาให้ฉัน อะไรหน้าฉันมีหนอนติดอยู่หรือไงว่ะ
“ขำอะไรของนายว่ะ”ฉันชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ร่างสูง
“ป่าว ฉันแค่คิดว่าอยู่กับเธอแล้วเหมือนอยู่กับผู้ชายเลย”
หมายความว่าอะไรว่ะ หน้าเหมือน หรือ นิสัย??
“ยัยเบ๊อะ ให้ตายสิอย่าทำหน้าเอ๋อได้มั๊ยว่ะ.....ใจมันเต้น”อะไรนะ ฉันไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายเลย หวังว่าคงไม่แค้วหมอนี่ด่าฉันนะ
“ชิส์ แล้วจะยืนอีกนานมั๊ยยะ ลืมเอาตูดมาหรือว่าโดนสวนมาจนนั่งไม่ได้”ฉันถามพลางเอียงคอทำหน้าไร้เดียงสาและใสซื่อที่สุด
“พรวดด แค่กๆ พูดบ้าไรว่ะไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยยัยบ้า ใครเขาใช้ให้ถามเรื่องแบบนี้กับผู้ชายห่ะ ??” เอ่อ ไปไม่ถูกเลยแฮะ เอาไงล่ะที่นี่ นอนสิจ้ะจะฟังอยู่ใยเล่า น่ารำคาญจะตาย
::PHORICH::
ผมนั่งบ่นยัยเค้กนานมากจนยัยนั่นหลับเลยล่ะ ฮ่ะๆ เวลาหลับยัยเค้กนี่น่ารักชะมัด ปากแดงเหมือนลูกเชอรี่ พวงแก้มใสฝาดไปด้วยเลือดไหนจะดวงตากลมโตนั่นที่ยังคงปิดสนิทอยู่อีก ลมหายใจที่สม่ำเสมอของอีกฝ่ายทำให้ผมรู้ว่าเธอหลับแล้ว
ให้ตายสิ! เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมใจเต้นได้ขนาดนี้!!!!!
ไม่สิ !!! เธอเป็นคนแรกของชีวิตเลยต่างหาก!!!!!
ผมได้แต่นั่งมองยัยเค้กจนพล็อยหลับตามไปด้วยโดยที่มือของผมเผลอวางไว้บนหัวยัยเค้ก
ผมตื่นมาอีกทีตอนที่มีแรงถีบ เออใช่! ถีบที่ไหล่ผมเนี่ยแหละ ไอ้บ้าหน้าไหนว่ะพ่อจะอัดให้เละเลย
“ไอ้ขี้เซ้าตื่นซักทีสิว่ะ”เสียงแหกปากโวยวายพร้อมกับแรงตบเข้าที่หัวดังป๊าปทำให้ผมตาสว่างทันที
“ยัยบ้าตบหัวฉันทำไม แล้วอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเมื่อกี้เธอถีบไหล่ฉัน ยัยบ้า”ผมว่ายัยบ้าเค้กทันที ยัยเค้กเองก็หาได้แคร์กับเดินเข้ามาหาผมแล้วยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้จนผมต้องแข็งเป็นรูปปั้นเลยล่ะ
“ปากนี่น่ะหรอ.....”ยัยเค่กพูดแล้วเอานิ้วเรียงเล็กจิ้มมาที่ปากของผมสองสามทีก่อนจะค้างนิ้วเอาไว้ที่ปากผมแล้วพ่นคำพูดที่ทำเอาผมอยากจะกดเธอซะให้มิดเตียงเลยก็ว่าได้
“ที่เคยจูบฉันน่ะ เน่าชะมัด”พูดจบเธอก็เอานิ้วเรียงจิ้มที่ปากผมแรงๆอีกทีก่อนจะแสยะยิ้มให้ผม และไม่ยอมเอาหน้าออกห่างจากหน้าผม
“เธอรู้อะไรมั๊ย”อยู่ๆผมก็พูดขึ้นยัยเค้กไม่พูดอะไรเพียงแค่แสยะยิ้มออกมาให้ผม
“........”
“เธอทำแบบนี้เหมือนกำลังยั่วฉันอยู่นะ”ผมพูด เธอมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะกลับมายิ้มแสยะให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะกระซิบที่หูผมว่า
“นายรู้สึกด้วยหรอ”ยัยเค้กถามผมเสียงแผ่วแล้วขบลงที่ใบหูของผมเบาๆ เท่านั้นแหละสติผมขาดผึง กระชากร่างบางให้มาอยู่บนตักในอ้อมแขนก่อนจะกดจูบลงที่ริมฝีปากสวยอย่างรุนแรง จนร่างบางในอ้อมแขนผมขัดขืนผมก่อนจะเลิกขัดขืนเมื่อผมเปลี่ยนความรุนแรงเป็นความอ่อนโยน
“อึก อื้อออ”ร่างบางประท้วงเมื่อเริ่มหมดลมหายใจ ผมจึงผละออก แล้วยกยิ้มเมื่อเห็นริทฝีปากสวยเห่อแดง
“ไอ้เกย์โรคจิต”พูดจบยัยเค้กก็เหวี่ยงหมัดมากระแทกที่แก้มผมอย่างแรง หน้าผมหันทันทีก่อนจะรู้สึกปวดๆที่โหนกแก้ม ส่วนยัยเค้กน่ะหรอ เดินกระฟัดกระเฟียดไปแล้วล่ะ ผู้หญิงบ้าอะไรว่ะต่อยหนักกว่าผู้ชายบางคนอีกนะเนี่ย อูยยย ซี๊ดดดด -..-
แต่ก็ถือว่าคุ้มล่ะว่ะ หึหึ
THE GANG
คนพวกนี้กำลังจะรวมตัวกันจ้า
ความคิดเห็น