รักเกรียนๆของเด็กเซียนวัยกระล่อน!!!!

ลำดับตอนที่ #4 : C h a p t e r 3

 

C h a p t e r 2

ง้อ ง้อ ง้อ เพราะนายคือคนที่ฉันอยากง้อ 

[ - Eill - ]

กริ่งงงงงงงงงงงง

ปุก!

ผมสะดุ้งตื่นทันทีที่นาฬิกาปลุกแหกปากร้องลั่น ผมเป็นึนตื่นง่ายครับได้ยินเสียงอะไรนิดๆหน่อยก็ตื่นแล้ว แต่วันนี้มันแปลกตรงที่ว่าพระอาทิตย์มันไม่ได้ขึ้นทางทิศตะวันออกและพอผมหันไปดูนาฬิกา ผมก็ถึงบางอ้อเลย แม่งงงงง!!! เที่ยงแล้วววววว

ไอ้นาฬิกาสารเลว มึงปลุกกูช้าปายสาดดดดดดดด!!!

“โอ๊ยยย!!!”ทันทีที่ผมลุกจากที่นอนผมก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนแปลง มันคือ.....เอวครับเอว ปวดมาก หื้ออออ ซี้ดเลย TT

“แม่ง กูว่ากูไม่ได้ใช้เอวใช้สะโพกนานแล้วนะเว้ย ทำไมถึงปวดว่ะ ซี๊ดดดด”ผมพึมพำๆกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อนชำระร่างกาย

……

…

..

.

อ่าห์ สดชื๊นสดชื่น >O< กระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะเลยแฮะ ผมลงมาชั้นล่างสายตากวาดมองรอบๆก็เห็นว่าบ้านช่องยังเรียบร้อยอยู่เลยไม่มีอะไรต้องทำ ว่าแต่วันนี้ไอ้เกรียนมันทำไรไว้ให้กินวะ ?

พูดถึงไอ้กาย วันนี้ผมยังไม่เห็นมันแกล้งอะไรผมเลยซักอย่าง ปกติมันต้องมีอะไรบ้างดิ อย่างเช่น มัดเส้นเอ็นไว้กับบันไดชั้นล่างสุด เพื่อให้ผมเดินไปสะดุดล้ม ผมก็เคยล้มนะ แต่ยังไม่เคยเอาคืนมันซักที เห็นว่ามันเด็กหรอกเลยไม่ทำ J

หล่อแล้วยังนิสัยดีอีกนะเนี่ย

วันนี้ผมโทรไปบอกเดอะแก๊งค์แล้วครับว่าไม่ไปม. ซึ่งในแก๊งผมมันก๋ไม่ได้ไปกันเยอะนัก กลุ่มผมมี6คนครับ แต่วันนี้ไปม.แค่2-3คนเอง นอกนั้น แฮงค์หมด -O-

ผมเดินลงมาที่ห้องครัวเห็นฝาชีคอบกับข้าว ทำเอาผมกลื้นน้ำลายเอื้อกเลย หิวอ่ะ แล้วยิ่งเป็นฝีมือไอ้เด็กเกรียนน่ะนะ ผมโคตรชอบเลย กินแล้วฟินมาก (เอ๊ะ! กินยังไง)

แต่พอเปิดฝาชีเท่านั้นแหละ ถึงกับอึ้ง ทึ้ง เสียวเลย......

....ข้าวไข่ดาว....

ไข่ดาว2ใบ รูปหน้ามันเป็นหน้าโกรธๆ คือ อะไรแว๊?????

อย่างนี้ต้องถามครับ ถามๆ L

ตู๊ดดดด ๆ ๆ

รอสายซักพักปลายสายก็กดรับแต่ไม่พูดอะไร

“ไอ้เกรียน กับข้าวนี่คืออะไรว่ะ ไข่ดาวเนี่ยนะ ? ”ผมถามอีกฝ่ายเสียงหงุดหงิดๆ

[เฮียจะหงุดหงิดห่าไรว่ะ มีไรก็แดกๆไปเหอะ ไม่พอใจก็หาแดกเองเป็นป้ะ]ไอ้กายพูดรวด น้ำเสียงมันเหมือนไม่พอใจอะไรซักอย่าง เสียงเขียวเชียว นี่กูโทรผิดเวลาป่าวว่ะ ????

“มึงให้มันดีๆเด่ะ กูพี่มึงนะ เดี๋ยวพ่อต่อยร่วงหรอก”ผมพูดกับไปเสียงแบบเดียวกัน ทำไปทำมาคือเราทะเลาะกันจนได้

และมันทำให้ผมรู้สึก.....โหวงๆ

ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยทะเลาะกันนะ แต่ว่าดูเหมือนครั้งนี้มันจะแรงกว่าครั้งอื่น และทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เราก็จะพยายามลืมมันและดูเหมือนเป็นการง้อแบบวิธีของพวกผม

แต่ครั้งนี้ดิ....กูจะทำไงดีว่ะเนี่ย ? ดูเหมือนมันจะโกรธมากด้วย L

แล้วงี้ใครจะทำกับข้าวให้กินว่ะ L

.....

...

..

.

       19.30 น.

       “ทำไมพึ่งกลับ”ผมถามร่างโปร่ง ที่ตอนนี้ทำหน้าบูดเบี้ยงยิ่งกว่าโดนขี้ปาดหน้าอีก มันมองผมด้วยหางตาก่อนจะเอ่ยคำสั้นๆเสียงเรียบๆอย่างที่ไม่เคยเป็นว่า....

          “หลบ!” โกรธจริงด้วยว่ะ!!!

          “วันนี้มึงต้องนอนบ้านพี่ แล้วมาบ้านตัวเองทำไม ?”ผมถามอีก คือความจริงแล้ว แม่มันฝากมันไว้กับผมก็จริงแต่ไม่ถึงกับต้องนอนบ้านเดียวกันห้องเดียวกันหรอก แต่ด้วยเหตุผลบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ผมถึงอยากให้มันมานอนบ้านเดียวกับผม ห้องเดียวกับผม เตียงเดียวกับผม....

          นี่กูคิดไรว่ะเนี่ยยยย ? นี่น้องมึงนะ น้องมึงๆ แถมยังเกรียนแตกแบบนี้อีก มึงชอบหรอว่ะ ห้ะ!

          !!!???

          มะ ไม่ได้ร้อนตัวนะเว้ย คะ แค่บอกไว้ก่อนว่าผมไม่ได้ชอบมันแน่ๆ ไม่ชอบๆ

          “เรื่องของผม!”

เหยดดดดดดดด

พูดเพราะด้วย โกรธจริงโกรธจังหรอว่าเนี่ย ???

 

“มึงเป็นไรก็พูดตรงๆดิว้ะ กูงงไปหมดแล้วเนี่ย โกธรเรื่องไรวะ ?”ผมถามร่างโปร่งตรงหน้าตรงๆ กะอีแค่กูด่านิดด่าหน่อยแค่เนี๊ยยยย มึงโกธร ให้ตายเหอะ! ทีเมื่อก่อนทั้งด่าทั้งบ่นมึงไม่เห็นโกธรวะ แถมยังหัวเราะคิกคักอีกต่างหาก L แล้วนี่อะไร ? ด่านิดเดียวโกธรและ

เอ๊ะ.....! หรือว่าเม็นมา ? เฮ้ย! แม่งไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ย กูนี่คิดห่าไรว่ะ ???

“ป่าว หลีก”มันบอกเสียงสั่นๆ ถึงแม้จะบังคับเสียงให้เรียบเฉยก็เหอะ !

“เงยหน้า”ผมสั่งเสียงนิ่ง เพราะรู้สึกถึงความผิดปกติของมัน

“อึก ผะ ผมจะเข้าบ้าน”มันบอกแต่กก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้น ผมเลยถือวิสาสะจับปลายคางของมันแล้วบังคับให้เงยหน้าขึ้น ก่อนจะผงะไปนิดนึง!

น้ำตา....

ร้องไห้....

สัญญา....

หมับ!

ไม่รู้อะไรผมถึงได้ดึงร้องโปร่งมากอดไว้ รู้สึกถึงแรงสั่นๆน้อยที่เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆของคนในอ้อมกอด ทำให้ผมรู้สึกผิดจับใจ มันไม่ค่อยร้องไห้หรอก ครั้งล่าสุดที่มันร้องไห้ก็ตอนมันอายุ 15 อ่ะ ผมเป็นคนทำเองด้วยเพราะผม.....มีแฟน มันเลยร้องไห้ หลังจากนั้นผมก็เลยเลิกกับแฟนซะ แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำให้มันร้องไห้อีกแล้ว.....

....มันสำคัญสำหรับผมเกินไป...

“ไหนบอกดิ ว่าร้องทำไม พี่ทำไรผิด ?”ผมดันตัวมันออกแล้วยึดไหล่ทั้งสองข้างไว้ มันมองหน้าผมแล้วร้องหนักกว่าเดิมอีก

“ฮึกๆ เฮียไม่ผิด อึก ฮืออออ ผะ ผมแค่ ฮึก” กูจะรู้เรื่องมั๊ยว่ะวันนี้ ?

“หยุดร้องแล้วพูดดีๆดิ้”เพราะความรำคาญเลยเผลอตะคอกออกตามนิสัย (สันดาน) ตัวเอง

และผลที่ออกมาก็คือ

“ไอ้เหี้ย ผมโดนข่มขืน ฮืออออ”

O_O+++++

ผมช็อกไปหลายนาทีเพราะไม่คิดว่าเรื่องที่มันร้องไห้จะเป็นจะตายคือเรื่องนี้  แล้วมองมันด้วยความเห็นใจสุดๆก่อนที่ผมจะดึงมันมากอดใหม่แล้วปล่อยไปซักพัก

.

.

.

“ฮิฮิ”เสียงขำๆ กวนส้นตีนดังขึ้นหลังจากนั้นไม่กี่นาที ทำเอาผมถึงกับคิ้วกระตุก

“ขำอะไร”ผมดึงคนในอ้อมกอดออกมา แล้วมองมันด้วยสายตาระแวง

“ฮิ หึๆๆ”

“...?....”ตอนแรกคิ้วกระตุก ตอนนี้กูคิดว่าตีนกูมากกว่าที่กระตุก -__-^^

“ไอ้กาย!!!”ผมตวาดไอ้เด็กเวรตรงหน้าด้วยความรู้สึกอยากจะฆ่ามัน เมื่อมันลงไปหัวเราะกับพื้น

กูรู้แล้วว่ามึงขำทำไม ไอ้เด็กนรกแตก ไอ้เชรี้ยยยยย.....มึงหลอกกู มึงไม่ได้โดนข่มขืน!!!!!

ยอมรับว่าผมรู้สึกดีขึ้นเมื่อเห็นมันหัวเราะเยาะคนอื่นเหมือนเดิม รู้สึกดีขึ้นที่มันปลอดภัย แต่ในเวลาเดียวกันผมก็รู้สึกแย่เหมือนกัน ก็ผมคนนี่ครับ โดนปั่นหัวแบบนี้ไม่รู้สึกได้ยังไง แล้วยิ่งเป็นมันผมยิ่งรู้สึกแย่ แย่ตรงที่ว่าผมห่วงมันมากเกินไป รู้สึกผิดที่ดูแลมันได้ไม่ดี และความรู้สึกอีกหลายๆอย่างที่พุ่งพวยเข้ามาเกาะกินหัวใจของผม

....ไอ้เด็กเวรนี้มันจะเกินไปแล้วนะ.....

[ - Gay - ]

ผมนั่งหัวเราะเอาเป็นเอาตายอยู่ที่พื้นหน้าโดยไม่กลัวความสกปรกเลยซักนิด ฮ่าๆๆๆ ก็คนมันขำนี่หว่า หน้าเฮียอิลตอนรู้แล้วโคตรจี้เลย เห็นแล้วมันฮาชิบ ฮ่าๆๆๆๆๆ

“หึ!” เสียงคล้ายๆเสียงหัวเราะขึ้นจมูกดังขึ้น ผมมองไปทางต้นเสียงแล้วก็ต้องหยุดหัวเราะเมื่อเจ้าของเสียงเมื่อกี้เดินหนีผมไป

....ผิดหวัง....

แววตาของเฮียอิลเหมือนผิดหวังในตัวผมสุดๆ ผมมองตามหลังเฮียแล้วความรู้สึกผิดที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนก็เริ่มเกาะผมที่ละนิดๆ จนผมลุกขึ้นจากพื้นแล้วเดินตามเฮียอิลไป

 

 ง้อ! ผมต้องง้อ!! 

 

“เฮีย ผมทำกับข้าวเสร็จแล้วน๊า >3<”ผมตะโกนเรียกเฮียอิลทันทีที่จัดวางกับข้าวไว้ที่โต๊ะอาหารเรียบร้อย วันนี้มีแต่ของโปรดเฮียทั้งนั้นเลย ต้องหายโกธรแน่ๆ >_<

“เนี่ย วันนี้ผมเตรียมไข่ตุ้น กับ ยำวุ้นเส้นใส่ผักน้อยๆใส่เนื้อเยอะๆไว้ให้เฮียด้วยน๊า”ผมพูดเสียงกระดี๋กระด๊าสุดๆ แล้วเดินไปเคาะประตูห้องนอนของเฮียเค้า

“เฮียๆๆๆ กินข้าวๆ”ผมตะโกนอยู่หน้าห้องไม่กี่คำ เฮียก็เดินมาเปิดประตูแล้วเดินผ่านผมลงไปเลย -___-^^^

มึงงอนเหมือนตุ๊ดเลยอ่ะ!

“เฮียยยย”ผมรีบกระโดดลงมาจากบันไดโดยไม่ทันระวังทำให้ผมกลิ้งตกบันได3ขั้น สุดท้ายอย่างรุนแรง และอะไรมันจะร้ายเท่ากับความรู้สึกที่เจ็บปวดที่ทรมานโคตรๆที่บั้นเอวผม ก็แหม ไอ้สามขั้นอย่างเดียวน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าก่อนน่านี้ผมไม่ได้ตกรถมอเตอร์ไซต์มา -____-

อย่าว่าผมโง่เลยนะ เมื่อเช้าผมไม่ได้ห้อยรถเมล์ไปแต่ไปกับพี่วินแทน ตอนขึ้นนี่ไม่เท่าไหร่ แต่ตอนลงนี่ดิ! เชี่ยยย! กูจ่ายตังค์ปิ๊ป ยังไม่ทันลงเลยพี่วินแกก็บิดแล้ว ทำให้ผมตกลงมาด้วยความสวยงามท่ามกลางเสียงยอมดีปรีดา (สมน้ำหน้า) ของใครหลายๆในท่าที่บั้นเอวกระแทกปูนดังอั่กเลย =__=

กลับสู่ปัจจุบัน ผมนั่งโอดโอยอยู่ที่เดิม โดยมีเฮียอิลนั่งกิยข้าวอย่างสบายใจ มันคงคิดว่าผมฟอร์มอีก แต่ครั้งนี้กูป่าววววว กูเจ็บจริง T^T

เด็กเลี้ยงแกะกูเข้าใจความรู้สึกมึงแล้ว T^T

“โอ๊ย!”เพราะทนความปวดไม่ไหว ผมเลยไม่สามารถลุกได้เลย T_T

“เหวอออออ”ผมมองเฮียอิลอย่างตกใจ ที่อยู่ๆเฮียก็คว้าตัวผมไปอุ้มไว้ในอ้อมแขนแทน เฮ้ยยย !!

“เฮียปล่อยโว้ย”ผมเริ่มโวยวายทันที แต่ไม่ได้กระดิกตัวมากเพราะปวด

“เดินไหวเหรอ ?”เฮียถามเสียงเรียบ เล่นเอาผมเงียบเลย!

เฮียอิลอุ้มผมขึ้นบันไดเรื่อยๆ แปลก! อยู่ๆหัวใจผมก็เต้นแรงเพียงแค่มองใบหน้าของเฮียใกล้ๆ

.

เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องผมก็เป็นคนผลักประตูห้องเอง เพราะเฮียอิลไม่มีมือว่าง เมื่อเข้ามาในห้องเฮียก็วางผมไว้ที่โซฟาแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูของผมมาให้ บอกให้ผมเข้าไปอาบน้ำ แล้วยังไม่ต้องใส่กางเกงออกมาเพราะเฮียแกจะดูดรอยที่เอวผม แล้วจะนวดให้

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อกล้ามเพียง1ตัว ท่อนล่างมีแค่อันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วกับผ้าขนหนูที่พันรอบเอวไว้หลวมๆ

“มานี่ นอนคว่ำตัวซะ”เฮียอิลสั่งเสียงเรียบๆ ออกจะหงุดหงิดด้วยซ้ำ ผมเลยเดินไปหาเฮียด้วยท่าทางเจี่ยมเจี๊ยม

พรึ่บ!!

“เฮ้ย!!!!”ผมร้องเสียงหลงทันทีที่เฮียอิลหลนผ้าที่เอวผมลงมาถึงบั้นเอว เห็นผมแบบนี้ผมก็อายเป็นนะเว้ย

“เฉยๆ”เฮียบอกเสียงเฉียบ ผมก็ได้แต่นอนซี๊ดซ้าดด้วยความเจ็บเมื่อเฮียอิลเริ่มนวดด้วยยาหม่อง

ผมนอนน้ำตาเล็ดเพราะความปวดที่เกาะอยู่ที่บั้นเอวทำร้ายผมขึ้นเรื่อยๆ

“อ้ะ เสร็จและ ฝืนมากๆเดี๋ยวจะเป็นหนักกว่าเดิม แล้วนี่ทำไมมันถึงได้เขียวขนาดนี้ว่ะ”เฮียอิลถามผม แต่ผมไม่ได้ตอบกำลังจะพลิกตัวครับ แต่แม่งปวดหนึบๆจนพลิกตัวไม่ไปเลยอ่ะ

“มาเดี๋ยวช่วย”เฮียมันว่า แล้วก็ช่วยพลิกผมอย่างง่ายดาย ผมผมพลิกมาเท่านั้นแหละ โลกหยุดหมุนเลยครับ

ใบหน้าผมกับเฮียอยู่ห่างกันไม่กี่เซนเอง ถ้ามีใครขยับล่ะก็ต้องเลิฟซีนกันบ้างละว่ะ ? ผมมองหน้าเฮียอิลอย่างสำรวจ ดวงตาคมแวววาวเหมือนหมาป่า จมูกโด่งเหมือนสะพานพระราม9 ไหนจะริมฝีปากสีซีดๆที่มีรอยคล้ำนิดๆเพราะสูบบุรี่นั่นอีก ทุกส่วนบนใบหน้ามันช่างลงตัวสุดๆ ผมไล่สายตาไปกับส่นๆต่างเรียบร้อย พลันสายตาก็มาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากคู่หน้าตรงหน้าเสียได้  

เหมือนผมจะไม่สามารถบังคับตัวเองได้ เพราะผมเผลอส่งมือไปแนบที่ของร่างสูงไว้ อีกข้างก็รั้งตอนคอของอีกฝ่ายลงมาเรื่อยๆจนริมฝีของเฮียอิลจ่อติดกับริมฝีปากของผม ผมใช้นิ้วโป้งไล่วนที่ริมฝีปากของเฮียเบาๆ

ก่อนจะรั้งต้นคอของอีกฝ่ายจนปากผมกับเฮียอิลประกบกันจนได้ เฮียอิลเบิกตากว้าง ส่วนผมไล้เลียรอบๆริมฝีปากหนาก่อนจะสอดลิ้นเล็กเข้าไป ไม่รู้ว่าสติผมหายไปไหนหมด แค่รู้สึกต้องการริมฝีปากคู่นี้เหลือเกิน

ผมทั้งขบ ทั้งดูดดุนกลับปากอีกฝ่ายจนสติของเฮียน่าจะจางหายจึงได้บดเบียดริมฝีปากคู่หนาใส่ผมอย่างร้อนแรง ลิ้นร้อนสำรวจไปทั่วปากของผม ผมได้แต่ครางอื้ออึงในลำคอ มือหนาของเฮียก็เริ่มมาปวนเปี้ยนกับหน้าท้องของผม เสียงเริ่มล้นขึ้นมาเรื่อยๆ ในขณะที่ปากก็ยังไม่หยุดไล่ตอนผม

อ่า.....เฮียนี่ร้อนแรงจัง -..-

    :: สนทนาพาที ::
                 
    เฮียมาน้อย แต่มาด้วยใจนะเออ เพราะงั้นเอาใจมาแลกกัน 
    เราไม่คิดไรว่ะแค่ส่งคอมเม้นต์มา ก็เท่ากับส่งใจแล้ว 
    เพราะคอมเม้นต์คือกำลังใจ :) 
                                        ---------------------------45%-----------------------------


    โดนหรือป่าวไม่รู้ อยากเอามาให้อ่านเยอะกว่านี้

แต่กลัวโดน   แบน  ตอนนี้มีหลากอารมณ์มว๊าก

เยอะจนงง สรุปเฮียไม่ได้ง้อ ก๊ากกๆๆ อีนุ้งกายต่างหาก

ที่เป็นคนง้อ 5555 จะเสียตัวมั๊ยหน้อ นุ้งกาย!?

ตามตอนหน้าน๊า >3<
 

---------------------------100%-----------------------------


 

อย่าลืมคอมเมนต์เค้าน๊า ♥O♥