ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    You & Me สัมผัสรัก สัมผัสร้าย!!

    ลำดับตอนที่ #3 : ++Chapter 3 อย่ามาซ่ากับฉัน++

    • อัปเดตล่าสุด 2 ก.พ. 57




     
     

    ++Chapter 3 อย่ามาซ่ากับฉัน++

     

    ใจร้าย Lเสียงพี่รักทำให้ผมรู้สึกรำคาญใจนิดๆ จะอะไรกันหนักหนา(วะ) ? ก็ในเมื่อเตือนแล้วเขาไม่เชื่อจะให้ทำยังไง นอกจากปล่อยไปตามเวรตามกรรมน่ะ

    เนลใจร้าย

    เออ! ผมรู้ รู้ว่าตัวเองใจร้ายแล้วจะทำไมผมถามแล้วเลิกคิ้มขึ้นสูงมองพี่รักด้วยสายตาที่ดูติดจะรำคาญ เหอะ! บอกเลยนี่คือครั้งแรกที่ผมทำนิสัยแบบนี้ใส่พี่รัก พี่รักมองผมแว๊บนึงมองหน้าผมเหมือนเสียใจ ? ผิดหวังในตัวผม ? ให้ตายเถอะ สายตานั่นมันติดตาผมว่ะ ติดตาจนผมเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง

    รู้สึกผิดงั้นหรอ....? คงไม่ใช่หรอกมั้ง!

    Rrrrrrrr

    เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนที่ผมจะหันตัวกลับเข้าไปในคลับอีกครั้ง ผมหยิบขึ้นมารับทันที

    ฮัลโหล

    [ปายอยู่ไหนน่ะ ?]ปลายสายถามเสียงแข็งนิดๆ เขาคงเป็นห่วงมันล่ะมั้ง ก็มีน้องแบบมันนี่น่า

    อยู่ผับ XXX มารับสิ น่าจะเมาแล้วล่ะผมตอบเสียงเรียบ ปลายสายไม่ตอบแต่เป็นเสียงกุกๆกักๆเหมือนรีบหรือว่าเดินชนของอะไรซักอย่าง เสียงมันตีกันมั่วไปหมด

    [เนล พี่ฝากมันแปปนะ อย่าพึงให้มันเมานะเว้ย]พี่ปอนด์รีบพูดกรอกโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ ดูถ้าจะห่วงไอ้ปายมาก น่าจะยกรางวัลพี่ชายดีเด่นให้พี่แกจริงๆ ว่ามั๊ย J

    อ่าห้ะผมตอบรับสั้นๆ แล้วกดตัดสายอย่างเสียมารยาท พี่ปอนด์กับเจลนี่ต่างกันลิบเลยแฮะ พี่ปอนด์รักน้องพาน้องไปในทางที่ดีเสมอๆ อบายมุขไม่เคยแตะต้อง ส่วนเจลเองก็รักน้องพาน้องไปแต่สิ่งแวดล้อมเลวๆ อบายมุขน่ะหรอ ศีล5รักษาไม่ได้ซักข้อเลยล่ะ ประเสริฐใช่มั๊ยล่ะพี่ชายผมน่ะ J

    ผมก้าวเข้ามาในผับอย่างช้าๆ ภายในผับยังคงดูวุ่นวายเหมือนเดิม ผู้ชายหลายคนมองมาที่ผมด้วยสายตาหื่นกระหาย ซึ่งผมมองทุกอย่างอย่างเฉยชา ถ้าย้อนไปเหมือน2-3ปีก่อน ป่านนี้ผมคงนอนไปนอนแล้ว หรือไม่ก็ทำตัวเป็นเด็กน่าเบื่อที่วันๆเอาแต่อ่านหนังสือเล่นเกมล่ะมั้ง หึ!

    ไม่ทันทันทีที่ก้าวเข้าโซน VIP ผมก็รู้สึกถึงคำๆนี้ และอยากจะขอโทษพี่ปอนด์เหลือเกิน ภาพตรงหน้าคือ ภาพที่ไอ้ปายเพื่อนของผมนั่งคร่อมตักพี่ชายผมแล้วจูบกันอย่างเร่าร้อนโดยไม่สนตาใครรอบข้างทั้งนั้น ดูก็รู้ว่าไอ้ปายมันเริ่มก่อน ก็มือมันเริ่มปลดกระดุมพี่ชายผมที่ละเม็ดๆ

    เมาแล้วแรด

    นี่ล่ะเพื่อนผมที่ชื่อว่า ปาย

    เดี๋ยวนะฟ้าไปไหนน่ะ ?

    เฮ้ย!”พี่ปอนด์ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน โผล่มาเห็นฉากเด็ดพอดี ผมหันไปมองพี่ปอนด์ก็เห็นว่าเขาอ้าปากค้างด้วยความช็อคหน้ากับหูนี่แดงสุดๆ

    หึ! พี่รู้ดีเอง มาผิดเวลาเองนะ J

     

     

    -- 35% --

     

    :: คุย :: สนทนา :: เม้าท์มอย ::

    เพลงในตอนนี้คือเป็นเพลงที่ตรงกับใครซักคนในนิยายเรื่องนี่มากกกก #นี่บอกเลย

    ยังไงๆๆ ก็เม้นต์ๆให้ด้วยน๊า กำลังใจจ้า ^O^


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×