คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 19
Chapter 19
หลังจากที่พวกเราเสร็จภารกิจอันแสนหนักหน่วงบนเตียงนอนไปหลายต่อหลายครั้ง ไอ้โซนิคก็ดึงผมไปนอนกอดไว้ ผมเองก็หลับสนิทแทบจะทันที คือเหนื่อยไง
ตอนนี้ผมตื่นแล้ว แต่โซนิคยังไม่ตื่นดูเหมือนจะหลับเป็นตายเลยด้วย -__- ผมค่อยๆดันแขนแกร่งที่เกาะเอวผมออก มันขยับแล้วพลิกไปอีกด้าน ผมเลยพยายามลุกออกจากที่นอนอย่างยากลำบาก คือ ผมไม่ทำเรื่องอย่างว่าบ่อยเป็นกิจวัตรประจำวันนะครับ จะได้เดินคล่องขนาดนั้น แล้วแรงไอ้โซนิคที่โถมเข้ามาก็ไม่ใช่น้อยๆนี่ -/////-
ผมลุกแล้วพยายามเดินไปห้องน้ำ ก่อนจะชำระร่างกายที่มีแต่ เอ่อ…..คงไม่ต้องบอกหรอกมั้ง ผมก็อายเป็น -////-
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะมาหาเสื้อผ้าใส่ ผมเลือกเสื้อยืดสีขาวธรรมดา ขนาดพอดีตัว กับกางเกงขาสามส่วนสีดำ โซนิคตื่นมองนั่งมองผมตาปริบๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามด้วยวาจาที่น่าจูบ(ด้วยส้นตีน)สุดๆ
“ทำไมเมียเดินไหวอ่ะ เค้ามาเข้ากระแทกแรงมาเลยนะ ???” คือมึงแปลกใจที่กูเดินไหว กูว่ามึงควรดีใจมากกว่านะ เพราะกูเดินไม่ไหวมึงแหละที่ต้องคอยเป็นทาสรับใช้กู
“หุบปาก”ผมบอกเสียงเรียบแล้วเดินออกมานั่งอยู่ที่โซฟาที่ห้องรับแขก โซนิคมองผมแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“พี่พาย”ยัยเค้กเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองด้วยสภาพที่ไม่ต่างจากศพเลย ผมแอบช็อกนิดๆที่เห็นสภาพน้องสาวของตัวเอง
“ทำไมสภาพเป็นงี้ ?”ผมถามทันทีที่เค้กพยายามคลาน(?) ขึ้นมานั่งบนโซฟากับผม
“เค้กเครียด”น้องตอบผมเสียงเบา แล้วเอาหน้ามาซุกอยู่ที่อกของผม เค้กเป็นแบบนี้เสมอ ถ้าเค้กเครียด หรือไม่สบายใจอะไร เค้กจะชอบมานั่งอยู่กับผมแบบนี้ บางที่ก็นอนตักหรือไม่ก็กอดหรือบางทีก็แบบตอนนี้ ซุกอก
น้องผมเหมือนแมวเลย ^^
“เครียดเรื่องอะไร”ผมถามแล้วลูบหัวเค้กอย่างอ่อนโยน
“เอ่อ.....เรื่องเรียน เค้กใกล้จบม.6แล้ว เลยกลัวเอนท์ไม่ติดอ่ะ ”น้องบอกแล้วซุกหน้าลงมามากกว่าเดิม บอกเลยว่าถ้าเป็นไอ้โซนิคนะป่านี้มันคงได้กลิ้งไปอยู่ที่พื้นแล้ว
“แล้วเค้กอยากเรียนไหนล่ะ”
“เค้กอยากเรียนต่อที่ผรั่งเศส”ยัยเค้กตอบแล้วเงยหน้ามองหน้าผม ถ้าเค้กไปต่อที่ฝรั่งเศสนั่นก็เท่ากับว่าน้องต้องไปอยู่คนเดียวที่นั่น ซึ่งผมไม่ไว้ใจซักเท่าไหร่
“พี่ว่ามันจะไม่ปลอดภัยนะ เค้กก็รู้ว่ามีคนลอบทำร้ายพวกเราอยู่ตลอด ถึงแม้ทุกคนจะเข้าใจว่าพี่เป็นลูกคนเดียวก็เถอะ แต่ถ้ามันรู้ว่าเค้กเป็นน้องพี่เมื่อไหร่ เป้าหมายของพวกมันก็จะพุ่งเข้ามาที่เค้กคนเดียวเลยนะ”ผมบอกน้องตามความจริง
ทุกคนเข้าใจว่าผมเป็นลูกคนเดียวของตระกลู ‘’ เพราะว่ามีผมใช้นามสกุลนี้คนเดียว ส่วนยัยเค้กใช้นามสกุลม๊า เพราะงั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้กเลยไม่เป็นเป้าหมายเหมือนผม แต่ถ้าพวกนั้นรู้เค้กก็อาจจะไม่รอด ขนาดผมยังผ่านกระสุนตลอดเลย
โลกของมาเฟียน่ะ มันน่ากลัวมากว่าที่คุณคิดอีก เพราะมันไม่มีคำว่าซื่อสัตย์ ทุกอย่างที่ทำไปก็เพราะตนเองกันทุกคน ม๊าน่ะออยากให้ป๊าถอนตัวออกจากวงการนี่ซะ แต่ก็ใช่ว่ามันจะถอนตัวกันง่ายๆ เพราะใครถอนตัวก็เท่ากับยอมแพ้ และผู้แพ้คือผู้ที่ค้องตาย เพราะอย่างนี้ป๊าถึงยังไม่ถอนตัว
ผมไม่รู้ว่าอนาคตผมต้องรับช่วงต่อจากป๊ารึป่าว เพราะป๊าเคยเปรยๆว่าถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากให้ผมต้องมาเจอแบบเขาตอนนี้ แต่ก็เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ที่ผมคิดว่ายังไงผมก็ต้องรับช่วงต่อจากป๊า ด้วยหน้าที่และความแค้นของผม
“เค้กดูแลตัวเองได้แล้ว”เค้กพูดอ้อนๆ ผมมองน้องแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใจนึงผมก็อยากให้น้องอยู่กับผมจะได้ดูแลได้ แต่อีกใจก็อยากให้เค้กไปต่อนอกเค้กจะได้ดูแลตัวเองได้และอีกอย่างไปอยู่ห่างไกลแบบนั้นก็เท่ากับห่างความอันตรายจากผมไปเยอะ
“อืม พี่จะลองคุยกับป๊าให้ล่ะกัน”ผมบอก
“รักพี่พายที่สุด”เค้กบอกแล้วหอมแก้มผมแรงๆที่นึงก่อนจะเดินเข้าห้องนอนตัวเองไป
ผมนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาตัวเดิมไปเรื่อยๆ ไอ้โซนิคเดินออกมานั่งที่โซฟาเหมือนผมแล้วดึงผมไปกอดผมไว้หลวมๆ ที่จริงเรื่องที่พวกเราคบกันยังไม่มีใครรู้เลย คงมีแต่เค้กที่ดูออก ก็แหงล่ะ ผมไปไหนก็ต้องมีไอ้โซนิคติดสอยห้อยตามไปตลอดเลยหนิ่ แล้วอีกอย่างยัยเค้กน่ะแม่นจะตาย น่าจะหาอาชีพเสริมเป็นคนดูดวงนะ น้องผมเนี่ย =____=
ถ้าพวกนิวข้าวทีรู้เรื่องที่พวกผมคบกัน พวกมันจะตกใจมั๊ยนะ ก็คงจะตกใจอยู่นั่นแหละ -___- ก็อย่างที่บอกว่าพวกนั้นรู้ว่าไอ้โซนิคเกลียดผม เจอครั้งแรกก็ทักทายด้วยหมัดแล้วหนิ่
“นิค ทำไมเมื่อก่อนมึงเกลียดกู”ผมถามทำลายความเงียบ โซนิคไม่หันมามองหน้าผมเหมือนเคย แต่ก็ยิ้มบางๆออกมาพร้อมกับมือที่กระชับเอวผมให้แน่นขึ้น
“ไม่รู้ดิ พอเจอหน้าปุ๊ปก็อยากต่อยอ่ะ รู้สึกเกลียดมากกกกก” ย้ำจัง ไอ้เหี้ย!
“....เหอะ...”
“แต่ตอนนี้อ่ะ เจอหน้าก็อยากกอด อยากจูบ อยากจับมึงโยนลงเตียงอย่างทนุถนอม รู้สึกรักมึงมากกกกกกกกก”
-////////////-
“อืม”ผมตอบให้ลำคอ มันหันมายิ้มโชว์ฟันขาวแล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่ โว้ยยยย มุ้งมิ้ง งุ้งงิ้ง เกินไปแล้วนะว้อยยย กูเขินเป็นนะ!!
“แล้วเมียอ่ะ ตอนแรกเกลียดเค้ามากมั๊ย”มันถาม
“ไม่! ไม่เกลียดหรอกแต่ก็ไม่ชอบ”ผมตอบโซนิคหน้าหน้าเสียไปพักใหญ่ๆเลย
“.......”
“แต่ตอนนี้......ชอบนะ”ผมบอกเสียงแผ่ว สบตากับโซนิคอย่างจริงจัง และเป็นโซนิคที่เป็นฝ่ายหลบสายตาของผม ผมมองหูแดงๆของอีกฝ่ายแล้วอดยิ้มไม่ได้
เหมือนเด็กเลย ^^
“ถ้าวันนึงกูตาย มึงจะทำยังไง”ผมถาม เพราะความตายมันไม่ได้หายใกล้จากผมซักเท่าไหร่
“กูคงจะตายตาม เพราะชีวิตนี้กูคิดว่ากูให้มึงไปมากกว่าครึ่งแล้ว”มันตอบแล้วหันมายิ้มให้
“ในเวลาไม่กี่เดือนมึงสามารถเอาชีวิตกูไปได้เยอะขนาดนั้น ถ้าอยู่ด้วยกันอีกหน่อย ชีวิตกูก็เป็นของมึงแล้ว ไม่ว่ามึงจะสั่งให้กูหันซ้ายหันขวา กูก็พร้อมที่จะทำตาม หรือแม้แต่มึงสั่งให้กูโดดหน้าผากูก็จะทำ”มันตอบแล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ผมมองมันแล้วยิ้มบางๆ มันชอบผมมากขนาดนี้คงไม่เรียกว่าชอบแล้ว
รัก ต่างหากล่ะโซนิค
“แล้วถ้าในอนาคตกูไม่สามารถมีเซ็กซ์กับมึงได้แบบนี้ล่ะ”ผมถามต่อ
“กูไม่สนเรื่องเซ็กซ์หรอก เซ็กซ์มันก็แค่ผลพลอยได้ ได้ก็ดีไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แค่มีหัวใจมาแลกกันแค่นั้นก็มีความสุขแล้ว”มันบอกผมแล้วยิ้มตายีให้ มือหนายีหัวผมจนยุ่ง ผมดึงอีกฝ่ายมากอดไว้แล้วลูบเส้นผมนุ่มของโซนิคอย่างเบามือ
“กูรักมึงนะเมีย”
“.......”
“รักมาก”
“รักเหมือนกัน โซนิค”
::SONIC::
“ไอ้เชรี้ยนิคคคคคค มึงหายไปไหนมา ไม่มาเรียนตั้งหลายวัน >U<”เสียงทรงพลังของไอ้เพื่อนสนิทผมตะโกนลั่นทันทีที่เห็นผมเดินเข้ามาใน ม.ไอ้ทีมองผมนิดๆยกยิ้มที่มุมปากหน่อยๆหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วหันกับไปเล่นโทรศัพท์อีกครั้ง แต่....หน้าตาแม่งโคตรเจ้าเล่ห์อ่ะ ดูโรคจิตด้วย =____= บะ บอกทีมันคงไม่ได้คิดวางแผนฆ่าผมหรอกนะ!
“เรื่องของกูป้ะ ?”ผมย้อนไอ้นิวทันที มันหน้าหงิกทันที
“เอ้ะ พายก็มานี่วันนี้ นิครู้มั๊ยพายหยุดไปพร้อมนิคเลยนะ”น้ำข้าวพูดแล้วเอียงคอเล็กน้อย พอให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาละลายไปกับความน่ารักของมัน
แต่ไม่ใช่ผมคนนึงอ่ะ ผมมีเมียแล้ว รักเมียคนเดียว เทิดทูนแค่คนเดียวเว้ย !!
“เออๆ ใช่ๆ นั่นไงมันมาแล้ว”ไอ้นิวสมทบกับเมียมันทันที แถมท่าทางนี้แรดเหลือเกินนน >O< อิ๊ด๊อกท๊องงงงงง
ผมมองร่างโปร่งที่เดินตรงมาหาพวกผม ความจริงวันนี้ผมก็มากับพายนะครับแต่มันบอกให้ผมเดินมาก่อนมันจะเอารถไปเก็บครับ
“หวัดดี” พายทักไอ้นิวไอ้ทีแล้วก็น้ำข้าวด้วยใบหน้าเรียบๆ น้ำเสียงที่ใช้นี่แทบไม่ต้องพูดเลยก็เย็นๆเหมือนเดิม =O= นี่ถ้ากูไม่ได้มึงกูจะรู้มั๊ยว่ามึงกวนตีน ?
“กินไรป้ะ ?”ผมถามเมียทันทีที่มันย่นก้นงามๆขาวๆ อุ๊บส์! OxO มะ ไม่พูดแล้ว
“ไม่ เมื่อเช้ากินมาแล้วไง”กินอย่างกะแมวดม ใครมันจะไปรู้ว่ากินว่ะ ยัยเค้กยังกินเยอะกว่าอีก
“อืม ง่วงอ่ะ”ผมบอกแล้วทิ้งตัวนั่งข้างๆพายแล้วเอนหัวซบไหล่อีกฝ่าย พายไหวไหล่หนีนิดๆเหมือนเตือนว่านี่มันมหา’ลัยนะไม่ใช่บ้าน แต่ใครสนอ่ะ เมียใครใครก็รักจริงป้ะ ?
“พะ พวกมึง ยะ อย่าบอกนะว่า.......”ผมหันไปมองพายนิดๆเหมือนจะขออนุญาตบอกพวกมันเรื่องนี้ พายเองก็ดูเหมือนจะไม่สนอะไรซักเท่าไหร่ ก็แค่ยักไหล่เหมือน ‘แล้วแต่’
หรือกูคิดไปเองว่ะ ?
“เออ กูกับพายเป็นแฟนกัน”ผมบอกแล้วยักคิ้วให้ไอ้สาม(อ)มนุษย์คนล่ะที มันทำหน้าเหมือนโลกจะแตก ยกเว้นไอ้ที ที่ยังนั่งยิ้มมุมปากอยู่ พร้อมกับในมือที่ถือไอโฟนเครื่องสีขาวเครื่องใหม่อยู่ ก่อนหน้านี้สีดำ อย่าถามเกิ๊น บ้านพ่องผลิตไอโฟนใช้เองหรอ =_____=?
“ละ แล้วใครจีบใครก่อน ใครอยู่ล่างรึอยู่บน ใครอ่อยใครก่อน ใครๆๆๆๆๆใคร๊ ??”น้ำข้าวถามน่าแตกตื่น ก็แหงล่ะตอนนั้นพายบอกว่าดูๆกันอยู่หนิ่
“ฉันจีบก่อน พายอยู่บน”ผมบอก พายหันมาเลิกคิ้วใส่ผมนิดๆประมาณว่า มึงเอากูไม่ใช่หรอ ? เออ เมียกูเจ๋งที่สุด >w<
“ว่าแล้ว.....”น้ำข้าวพูดเบาๆ
“เฉพาะเวลา on top นะ ฮ่าๆๆ”ผมหัวเราะร่า โดยที่ไม่รุ้ว่าอีกไม่กี่วิผมกำลังจะบาดเจ็บ TT
โครมมมม!!!
ไอ้เมียชั่ว ถีบผัวทามมมมมไมมมมมมม
“ฮ่าๆๆๆๆ เมียมึงเจ๋งว่ะนิค เจ็บป่าวว่ะ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้นิวพูดแล้วหัวเราะเยาะผมไม่หยุด ข้าวเองก็ขำจนท้องแข็งตัวงอ ส่วนไอทีที่ปกตินิ่งๆ ยังหลุดเลย
“กูพึ่งรู้ว่ามึงกลัวเมีย”ไอ้ทีพูดแล้วหัวเราะเยาะผมใหญ่
นี่ตกลงกูก้าวเข้าสู่สมาคมคนกลัวเมียแล้วหรอว่ะ ?
แต่ก็แหงล่ะ เมียกูเป็นมาเฟียใหญ่นะเว้ย
หึหึ แต่เวลามาเฟียใหญ่อยู่บนเตียงนี่เซ็กซี่จริงๆ
เฮ้ย! กูวกเข้าเรื่องนี้อีกแล้วหรอว่ะเนี่ย ?
วันนี้กูจะกำราบเมียให้ตายคาเตียงเลย คอยดูเด้ >O<
ง้อเมีย!!!!
“พาย เค้าขอโทษน๊า”ตอนนี้ผมกำลังปฏิบัติการง้อเมียอยู่ คือตอนนี้ผมเรียนเสร็จแล้วมากินข้าวกับพวกเพื่อนนรกอยู่ โดยที่ผมไม่ได้กินเลยซักนิดเพราะมัวแต่ง้อเมียอยู่ไงคร้าบบบบบบบ
นี่เมียกูจะงอนถึงไหนว่ะ เชื่อมั๊ยตั้งแต่ที่มันเดินหนีไปมันยังไม่คุยกับผมเลยครับ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่คุย หน้าผมเมียยังไม่มองเลยเหอะ
“เมียจ๋า เค้าขอโทษจริงๆน๊า TT”ผมพูดหน้าสลด พายมองผมด้วยหางตาแล้วก้มก้มตากินข้าวต่อ นี่กูอุตส่าห์ลงทุนคงเข่าต่อหน้าประชาชีทั้งหลายเลยนะเว้ย
นี่กูทำเพื่อมึงสุดๆนะเมีย >[]<
“นิค มึงขึ้นมานั่งเหอะ กูอาย”ไอ้นิวพูดหน้าแหยๆใส่ผม พร้อมกับสายตาวิงวอนจากมันและเมียมัน ลองเมียมึงงอลบ้างดิ เหี้ย!
“ไม่! เมียกูงอลอยู่ในเห็นไงว่ะ ?”ผมพูดแล้วเอื้อมมือไปเขย่าขาพาย มันตวัดสายตาโหดๆใส่ทันที ผมเลยยิ้มโชว์แม่งเลย ก่อนจะดึงมือมันมาพรมจูบจนทั่ว นักศึกษาคนอื่นเห็นต่างมองผมเป็นจุดสนใจ บางคนหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปด้วย
“เมีย! กูไม่ไหวแล้วนะ”ผมระเบิดอารมณ์เมื่อผมรู้สึกว่าตัวเองทำมาไปแล้ว ง้อเกินไปแล้ว แต่พอเห็นท่าทางเมียตัวเองและสายตาของมัน ขาแข้งผมก็อ่อนลงไปแทบจะทันที เมียผมจะทรงอำนาจเกินไปมั๊ย ????
“ไม่ไหวอะไร ?”พายถามเสียงเรียบ ขายกขึ้นนั่งท่าไขว้ห้าง เอนตัวพิงกับพนักพิงแล้วยกแก้วน้ำขึ้นจิบนิดๆ
บอกเลย ท่านี้เมียกูแรดเริ่ด!
“ไม่เอา ไม่นั่งท่านี้ เห็นแล้วขึ้น -.,-”ผมพูดแล้วเลียริมฝีปากตัวเอง พายมองหน้าผมอย่าไม่เกรง ท้าทายด้วยเมียกู ไม่ไหวมั้งถ้าจะยั่วกันขนาดนี้
“นิคมึงนี่ทั้งกลัวทั้งหวงเมียเลยว่ะ”ไอ้นิวพูดแล้วทำหน้าเลี่ยนๆ ทำไมทีมึงอ่ะยังหวานกับเมียทุกวันเลย
“ทีมึงอ่ะ พ่อแม่ข้าวรู้ป่าวเหอะ ว่ามึงเอาลูกเขามาแดกมากกอ่ะ”ผมพูดบ้างเบ้หน้าใส่มันด้วย แต่เดี๋ยว! เมียกูเป็นไรทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ กูว่านิวนะไม่ได้ว่าเมียเบ้หน้าใส่กูทำไม(ยังไม่รู้สึก)
“สัด รู้เว้ย อีกอย่างนึงพวกกูหมั้นกันแล้วด้วย นี่ไง!”ไอ้นิวพูดแล้วยกมือซ้ายให้ผมดูพร้อมกับมือขาว โห!!!พวกมึงหมั้นกันตอนไหนว๊า ?
“หมั้นตอนไหน”ผมถามเสียงแข็งเพราะแรงอิจฉาที่เริ่มประทุในหัวใจ
“ครั้งแรกที่ได้กัน”ไอ้นิวตอบแล้วยักคิ้วให้ผมจึกๆ โหไอ้แรด
“พายป่ะ……ไปแต่งงานกันป่ะ”ผมใช้มือข้อนึงดึงแขนพายออกจากร้าน โดยที่ไม่ลืมหันกลับไปบอกให้ไอ้นิวจ่ายตังค์ให้
ความคิดเห็น