คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : C h a p t e r 1
C h a p t e r 1
เกรียน ๆ พี่ ข้าง บ้าน
06.20 น.
กริ๊งงงงงงงงงง ๆๆๆๆ
งื้มๆ เสียงไรว่ะ น่ารำคาญ -_-
กริ๊งงงงงงงงงงงง ๆๆๆๆ
ตุ้บ!!!!
07.30 น.
Trrrrrrrrrrrrr
“เสียงไรอีกว่ะ แม่งคนจะนอนโว้ย” ร่างโปร่งที่นอนอนฃยู่บนเตียงว่า พลางเอาหัวควายๆ(ทุยๆ)ซุกลงไปใต้หมอนเพื่อประกาศว่า กูจะนอน!!!!
ตอนนี้เป็นเวลา7โมงครึ่งแล้ว ร่างโปร่งยังมีเวลาเหลืออีกครึ่งชั่วโมงในการอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวแล้วไปมหา’ลัยให้ทันทีที่รุ่นพี่แจ้งผ่านทางเว็บไซต์ของมหา’ลัย แต่เชื่อเถอะว่าตอนนี้เขายังไม่ลุกจากที่นอนเลย ทั้งๆที่เขาตั้งนาฬิกาปลุกไว้6โมง20แท้ๆ -___-
[ - GAY - ]
Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!
“ไอ้ฟัคเอ้ย ร้องหาพ่องมึงหรอ!!!” ผมโวยวายทันที่ไอ้โทรศัพท์เฮงซวยหอนตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน (หรอ =___=) แม่ง!!! หลังจากนี้กูจะปิดโทรศัพท์เวลานอนและ!!!!
“ร้อยโหล สหายมีอะไร ?”ผมถามน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
[หายพ่องมึงอ่ะ มึงอยู่ไหน ?]บ้านสิ ควาย!!!
“นรกมั้ง เชี่ย!! ยังเช้าอยู่กูก็ต้องอยู่บนที่นอนสิ!”
[ห๊า!!!! อยู่บนเตียง ไปอยู่ทำเหี้ยอะไรว่ะ มึงรีบไสหน้าเห่ยๆของมึงมาม.เดี๋ยวนี้เลย]บ่นๆ บ่นชิบหาย น่ารำคาญ!
“ไปทำห่าอะไรว่ะ ?”ผมถามอย่างฉงน ก่อนจะร้องอ๋อออกมาทันทีที่นึกได้ นี่กี่โมงแล้วว่ะ หันควับไปมองนาฬิกาคิตตี้บนผนังห้องทันที
O_O กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
7.35
เชี่ยยยยยย ทำไมนาฬิกาปลุกไม่ทำหน้าที่ว่ะ
“แค่นี้ก่อนนะมึง”
หลังจากวางสายจากสหายเพื่อนยาก ผมก็รีบกระโดดจากที่นอนเข้าห้องน้ำแล้ววิ่งผ่านน้ำให้เร็วที่สุด ตายห่า! ผมดันรีบว่าวันนี้เป็นวันเปิดเรียนแล้วรุ่นพรุ่งทั้งหลายท่านก็ได้นัดพวกผมผ่านทางเว็บไซต์แล้วด้วย นี่ถ้าไอ้พวกพี่เวรมันไม่รอบคอบนัดทั้งทางทวิต เฟซบุ๊ค ไลน์ บลาๆ ผมคงอ้างได้ว่า ‘ผมไม่รู้ TT’
ตอนนี้เหลือเวลาอีก10นาที แม่งนาฬิกาเชี่ยนี่ก็เดินเร็วจั๊ง! มึงหัดรู้จักเหนื่อยบ้างก็ได้ หรือไม่พวกมึงก็ตายๆไปให้หมด T^T
“แฮ่กๆๆๆ” ผมมาถึงมหา’ลัยตอนที่พวกพี่แม่งเรียกรวมแล้ว กรรม! เห้ยแต่เวลายังเหลืออีกตั้ง2นาที กูก็แค่เดินเข้าไปแบบปกติ ไม่ได้มาสายซักหน่อย ^-^
“น้องคนนั้นน่ะ จะเดินหาเข็มมุดหรือไง”เอ่อ....คงเป็นพี่ว้ากสินะ แต่ทำไมถึงเป็นผู้หญิงว่ะ ?
“พี่นับ1ถึง3 ถ้าน้องยังเดินมาไม่ถึงพี่จะทำโทษน้องหนักกว่าเดินเป็น2เท่า”ยัยเจ๊อมหิต !
วิ่งสิกู วิ่งสิ วิ่งๆๆๆๆ
“1.....3”อิบ้า มึงตกเลขไงว่ะ สองหายไปไหน ?
“แฮ่กๆๆๆ ผมมาถึงก่อนเวลานะพี่สาว”กูบอกก่อนเลย คิดจะทำโทษกูหรือ ? ฝันไปเถอะ :p
“ยังไงคะ ?”อย่า อย่ามาตีหน้าใสซื่อใส่มันไม่เหมาะกับคนอมหิตอย่างเจ๊หรอก = =
“กูเมื่อกี้พี่ไม่ได้นับ2 แล้วก็ผมไม่ได้มาสายเพราะมันเหลือเวลาอีกตั้ง2นาที”
“หรอ ? นาฬิกาพี่มันบอกว่าตอนนี้เป็นเวลา8โมง15นาทีแล้วนี่คะ ^^”
“เห ?”
“ไหนนาฬิกาใครยังไม่แปดโมงบ้าง ยกมือซิ!”ยัยโหด!
ไม่มี ไม่มีเลย แว้กกกกกกกกก!!!!!!!!
ทำไมพวกมึงไม่ยกมือห้ะ! ตอบกูมาซิ!?
“น้องคงรู้แล้วนะคะว่าใครผิด เพราะฉะนั้นเชิญหน้าสนามบอลค่ะแล้วช่วยวิ่งรอบสนามซัก8รอบแล้วก็ตะโกนด้วยนะคะว่าผมผิดไปแล้ว เชิญค่ะ ^^”
สาบานได้! ถ้าผมได้เป็นพี่ว้ากผมจะเอาให้หนักกว่าที่ผมโดนอีก คอยดูเหอะ!!!
แต่ตอนนี้กูอยากร้องไห้ T___T กูไปทำกรรมอะไรกับมึงไว้อิพี่โหด ไฉนเจ้าจึงได้ทำกับขาเยี่ยงนี้เล่า โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮT________________T
หลังจากจบการวิ่งมารธอนไปแล้ว ผมก็ขาลากเลยครับและไม่สามารถลุกเดินต่อไปได้อีกแล้ว เรียกง่ายๆสภาพผมตอนนี้ก็ไม่ต่างจากคนพิการซักนิด =___= เลวร้ายที่สวด!
“ไงล่ะมึง! ลีลานอนกินบ้านกินเมืองโดนซะ สมน่า!”ไอ้อชิเพื่อนสนิทของผมลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นพูดขึ้น
“ไปไกลๆตีนเลยนะ ถ้ามึงจะกวนตีนกู!”ผมบอกเสียงฉุน
“เออๆ แค่นี้ต้องงอนกูด้วย เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำให้แล้วกัน”มันบอกแล้วเดินสะบัดตูดใหญ่ๆของมันออกไป ฮึ๋ย! อิเจ๊ คอยดูนะกูขอสาปแช่งให้มึงไม่มีสามีไปตลอดชาติ!!!!
“ไง! ไอ้ตัวแสบ โดนทำโทษตั้งแต่วันแรกเลยหรอ”
“เปล่า ไม่ได้โดนทำโทษเค้าแค่ให้ผมมาวิ่งโชว์ตัวเฉยๆ -….-”ผมเลือกตอบกวนส้นตีนไอ้เฮียอิลไป สงสัยล่ะสิว่ามันเป็นใคร ? แหม๋....ไม่คอยจะสอดกันเลยนะพวกคุณเนี่ย ?
แต่.....ผมไม่บอกหรอก แบร่ :p
“กวนตีน =_=”
“พรสวรรค์ที่บรรพบุรุษส่งมาให้น่ะ”
“=__=”
“มีอะไรก็ว่ามา อย่าลีลา”ผมบอกพี่มันแล้วเชิดหน้าหยิ่งเข้าไว้
“ป่าว แค่จะบอกว่าวันนี้เดี๋ยวกลับบ้านพร้อมพี่ พ่อแม่แล้วก็พี่กรรณไปทะเลกัน”ห๊ะ!!! ไปทะเลกันหมดแล้วทิ้งลูกไว้กับไอ้หมูป่านี่น่ะหรอ จะดีกันเกินไปแล้ววววว (ประชดน่ะ =__=)
“แล้ว?”
“พ่อแม่พี่ก็ไปฮันนีมูนที่ปารีส คงอีกเดือน2เดือนกว่าจะกลับ”แล้วไงว่ะ พี่อิลครับมึงต้องการอะไรกันแน่ครับ พล่ามอยู่ได้
“อย่าทำหน้าโง่แล้วด่ากูในใจสิว่ะ”สรรพนามที่ใช้แทนตัวเองมึงก็ควรเปลี่ยนด้วยนะเดี๋ยวพี่เดี๋ยวกูอยู่ได้ กูเอ๋อ!!
“^_______^”อ้ะ กูยิ้มให้เดี๋ยวหาว่ากูทำหน้าโง่ใส่อีก อีสาดดดด!!!
“กวนตีน ที่พี่ต้องการคือให้นายย้ายตัวเองมาอยู่ที่บ้านพี่จนกว่าพ่อแม่นายจะกลับมา โอเค๊”
“ทำไมอ่ะ ? ทำไมต้องย้ายไปอยู่บ้านพี่ด้วย เอ้ะ! หรือพี่คิดจะปล้ำผม เฮ้ย! ผมไม่นิยมไม้ป่าเดียวกันนะเว้ย”
ผั๊วะ
“คิดไรแปลกๆ ต่อให้กูเป็นเกย์จริงๆกูก็ไม่เลือกมึงหรอกไอ้เกรียน”แม่งย้ำใส่หน้ากูเลย =___=
“เออๆๆ แม่ม! เห็นอย่างนี้ผมก็หล่อนะเว้ย”ผมบอกมันเสียงเบา
“เออ วันนี้เลิกแล้วโทรบอกด้วย เดี๋ยวไปรับ”แล้วมันก็เดินจากไป ปล่อยให้กูเอ๋ออยู่คนเดียว
เฮ้อ! ค้างบ้านไอ้เฮียอิลนี่บอกเลยว่านรกชัดๆ แม่มต้องตื่นตั้งแต่เช้าออกกำลังกาย ไม่ตื่นกูก็โดนแกล้งจนนอนไม่หลับ แต่ถ้ายังหลับมันก็เอาไม้เรียวมาฟาดเลย =__= แม่งโหดสาด!!!
“น้ำมาและ อ่ะกินซะเดี๋ยวพวกพี่ๆเข้าจะเรียกอีก”ไอ้อชิวิ่งเสร่อเอาน้ำมาให้ผมแล้วนั่งข้างๆ
“เฮ้อ! ขอบใจเว้นสหายเพื่อนอยาก”ผมบอกแล้วหันไปยิ้มให้มันอย่างเป็นมิตร
“อยากพ่อง! ยากเว้ย สหายเพื่อนยาก -_-”บางทีมึงก็ควรเงียบปากบ้างนะ กูเสียเซลฟ์
“เออๆนั่นแหละ มึงแม่ง.....!”
หลังจากที่พวกพี่ๆมันปล่อยกลับบ้าน ผมก็ลากสังขารของตัวเองมานั่งหน้าม.คนเดียว คือไอ้อชิมันกลับบ้านแล้วไง พี่มันมารับ คือพี่มันหวงมากไง หวงมากจนผมคิดว่าแม่งคงได้กันแล้วล่ะ
อย่า ! อย่ามองว่าผมคิดอกุศลอย่างนั้น ที่ผมคิดแบบนี้เพราะไอ้อชิกับพี่มันคนละพ่อคนละแม่ ง่ายๆคือพี่มันมาศัยอยู่ที่บ้านไอ้อชิเพื่อมาเรียนต่อในกรุงเทพ ก็แค่ญาติที่โคตรห่างแทบจะไม่นับเป็นญาติแต่บังเอิญสนิทกันเท่านั้นแหละ
อ้ะ! ทำไมกูเสือกรู้ทุกเรื่องเลยว่ะ ?
อ๋อ! ไอ้อชิเสือกบอกนี่เอง ^ ^
แต่เดี๋ยวนั่งโม้มาตั้งนาน กูรู้สึกถึงลางอะไรบางอย่าง คงไม่ใช่ลางรถไฟหรอกนะไอ้สาดดดด ตาซ้ายกระตุกยิกๆเลยว่ะ เขาว่ากันว่าขวาร้ายซ้ายดัไม่ใช่หรอว่ะ แล้วไอ้เรื่องดีๆที่ว่าเนี่ยมันเรื่องไรว่ะ ?
Rrrrrrrrrrr
อ๊ะ ! ผมรีบควักลูกรักออกมาจากกระเป๋าทันที ดูสิใครหนอที่โทรมา ?
O_o ไอ้เฮียอิล
ชิบโหงกูรีบสนิทเลยว่ามันให้โทรหา ตายแน่ๆ มันยิ่งโหดร้ายกับกูอยู่ T^T
“โหลเฮีย กลับบ้านยังผมเลิกเรียนแล้ว”เนียนๆไว้แสร้งว่ามึงเพิ่งเลิกเรียน
[เออ กลับไปก่อนเลยกูมีนัดว่ะ] เฮะ! เสียงมันใจดีเว้ย
“อ้าวเหี้ยเฮียแล้วให้กูรอทำไมว่ะ ?”ผมถามกลับอย่างฉุนเฉียว แต่ในใจกูดีใจเหมือนถูกล็อตตารี่รางวัลที่1
[เออน่า เดี๋ยวกลับไปซื้อไอติมเข้าไปฝาก เก็บห้องพี่ให้ด้วยถ้าเรียบร้อยพรุ่งนี้จะทำข้าวผัดให้กิน]
“เออ แต่ผมไม่มีกุญแจบ้านเฮียนะเว้ย”ผมบอกมัน
[งั้นเดินมาเอาดิว่ะ พี่อยู่หลังตึกศิลปะ]มันบอกเสียงร่าเริง มีนัดกับยัยมันนี่ มินนี่ มันแหงๆ
แหวะ! หมั่นไส้
“เออ”ว่าจบผมก็ตัดสายทิ้งแล้วเก็บลูกรักผมให้ลงไปนอนเล่นในกระเป๋าต่อ
Rrrrrrrrr
โอ๊ย! แม่งทำไมไม่โทรหาคนอื่นกันบ้างแว๊ ? ทำไมแม่งโทรหาแต่กู กูยิ่งไม่อยากแต่ลูกรักนี่อยู่แม่งแพง (แล้วซื้อมาเพื่อ)
“โหล”ผมกรอกเสียงลงไปโดยไม่ต้องมองหน้าจอ แค่เห็นรูปแวบๆกูก็รู้แล้วว่าเป็นมึง อีเจ๊
[ทำเสียงให้มันดีๆหน่อยดิวะ ไอ้เด็กเปรต]อีโหด อีอมหิต อีผิดมนุษย์
“มีไร รีบพูดมาเลยดีกว่า ไม่อยากคุย”
[กูอยากคุยกับมึงมากเลยมั้ง แค่จะโทรมาบอกว่าไปนอนบ้านน้องอิลของกูทำตัวดีๆ อย่าดื้อ อย่าซน และที่สำคัญอย่าปล้ำน้องอิลของกูด้วย]อี......อีงูพิษ
“ชิส์ ถ้าเฮียไม่ยั่วผมก็ไม่ทำหรอก แต่ถ้ายั่วผมก็คงจะ........เฮ้อ คิดๆดูแล้ววันนี้ก็ดีเนอะมีหมอนข้างกอดอุ๊นอุ่น เจ๊ว่างั้นป้ะ ?”ผมแกล้งยั่วโมโหอีเจ๊แบบเบาๆ
[หรา หน้าอย่างมึงอ่ะ ปลายตีนเขาจะให้จับรึป่าวเหอะ]อิเจ๊พูด ดูถูกกันชัดๆ
“พูดมากว่ะ”สุดท้ายผมก็ถอดใจ เถียงกับมันไปก็เปลื้องน้ำลายป่าว
[เฮ้อ....กูแค่จะบอกว่าดูแลตัวเองดีๆด้วย อย่าทำให้พ่อแม่เป็นห่วง เดี๋ยวอีกประมาณอาทิตย์2อาทิตย์จะกลับบ้าน]
“รู้แล้วน่า บอกพ่อแม่ด้วยว่าคิดถึง”ผมบอก
[เออๆ แค่นี้นะ ขี้เกียจคุยแล้ว]
“อือ.....เฮ้ย! เดี๋ยวเจ๊”
[แหกปากหาพ่อมึงไง]อิเจ๊ถามเสียงโหด แต่ประทานโทษพ่อกูก็พ่อมึงแหละ
“แค่จะบอกว่า รักเจ๊นะ”ผมบอกเสียงซึ้ง
[…..] อิเจ๊เงียบเลยครับ
“รีบๆหาผัวให้ได้ล่ะ เดี๋ยวแก่จนไม่มีใครสน ฮ่าๆๆๆๆ บาย”
[ไอ้....!]
ติ๊ด!
โอ๊ยขำโว้ยแกล้งยัยนี่ที่ไหร่ ขำแทบตายทุกที ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
งงอ่ะดิว่าทำไมผมถึงคุยกับสาวแบบนั้น ยัยนั้นไม่ใช่ใครหรอกแต่เป็นพี่สาวแท้ๆของผมเอง ชื่อกรรณาน่ะ อิเจ๊กรรณมันยังไม่มีแฟนเลย ทั้งๆที่ปีนี้อายุก็จะ26แล้วแท้ๆ ชอบแต่งตัวเป็นพวกอิบ้าชุดดำ หรือไม่ก็ชุดยาวไม่มีส่วนเว้าส่วนโค้งเลยซักนิด แถมมันยังโหดผิดผู้หญิงเพื่อนผู้หญิงมีแค่2คน นอกนั้นผู้ชายล้วนๆ สมัยม.ปลายชอบมีเรื่องกับนักเรียนโรงเรียนอื่น แล้วมันไม่ได้มีเรื่องแบบผู้หญิงทั่วไปนะ มันมีเรื่องแบบผู้ชายอ่ะ เคยดูฮอร์โมนป่ะ อิเจ๊นิสัยคล้ายๆไอ้ไผ่อ่ะ ถ้าใครทำเพื่อนมัน มันเอาตาย บุกเดียวกูก็ไม่กลัวอ่ะ
แมนเกินหญิงชิบหาย!!!
I m a g e
อิล – โหด สามคำสำหรับเขาคนนี้
โหด – เพราะ – รัก
กาย – เกรียน สามคำสำหรับเขาคนนี้
เกรียน – แม่ – สั่ง
เดี่ยว – หึง สามคำสำหรับเขาคนนี้
หึง – อะ – ชิ
อชิ – แรด สามคำสำหรับเขาคนนี้
แรด – ให้ – หึง
กรรณา – แมน สามคำสำหรับเธอคนนี้
แมน – เกิน – หญิง
ความคิดเห็น