คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Special [ Cee x Kim ]
Special Cee x Kim
‘ฉันชอบนาย โซนิค’
“อ๊ะ อืออออ”ร่างสองร่างที่อยู่บนเตียงเดียวกันด้วยสภาพเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ใดๆปกปิด เหงื่อท่วมตัวทั้งคู่คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ‘พวกเขา’ ทำอะไรกัน
::CEE::
ผมตื่นมาตอนประมาณ8โมงกว่าๆ วันนี้วันเช้าผมไม่มีเรียนเลยกะว่าจะนอนต่ออีกซักหน่อยถ้าไม่ติดที่ว่า......นี่ไม่ใช่ห้องของผม
อ่า ก่อนอื่นรู้จักกันหน่อยดีกว่าผมชื่อซี นิสัยง่ายๆหมายถึงง่ายไปหมดทุกเรื่อง ไม่มีกรณียกเว้น ^^ ตอนนี้ผมนอนหนุนอกของใครบ้างคนอยู่ เขาคนนี้ไม่ใช่ใครหรอกน้องรหัสผมเอง ที่ผมมานอนอยู่บนเตียงของเขาโดยไร้ซึ่งเสื้อผ้าแบบนี้คงไม่ต้องบอกว่าผมทำไรกัน และเหตุผลที่ผมยอมนอนกับน้องตัวเองก็คือ ผมอยาก
ฟังดูร่านดีนะ ว่ามั๊ย ?
แต่ผมชอบนะ ฮะๆๆ
“อืออ”ร่างหนาครางในลำคอแล้วลืมถามองหน้าผมปริบๆก่อนจะเผลอรอยยิ้มในยามเช้าออกมา เขายิ้มสวย ผมมองแล้วยกยิ้มอย่างเสแสร้งให้ก่อนจะดันแผ่นอกของเขาออกแล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองมาใส่ไว้โดยที่ไม่ติดกระดุม ผมยืนขึ้นทั้งๆที่กางเกงไม่ใส่จะใส่เพื่ออะไรเดี๋ยวผมก็จะไปอาบน้ำและ =___=:;
“พี่....จะทำให้ผมคลั่งแต่เช้าเลยหรอ ?”ร่างหนานั่งอยูบนเตียงถามผมด้วยรอยยิ้ม
“ป่าว พี่จะไปอาบน้ำ”ผมบอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ร่างหนาเองก็ตามเข้ามาด้วย ผมรู้ว่าเขาต้องการอะไร ?
ทันทีที่เข้ามาร่างหนาก็จู่โจมริมฝีปากผมทันที ลิ้นร้อนสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดอย่างเร่าร้อนและเร่งรัด ผมก็ไม่ขัดขืนในเมื่อเขาต้องการผมก็สนองให้ได้อยู่แล้ว J
ตัดฉับ NC
____________________หา NC ได้หน้าเพจ Pang_za จ้า ^O^______________________
ผมตื่นมาอีกทีก็ประมาณบ่ายสามได้แล้ว เฮ้อ!~ เหนื่อยแฮะ J
Trrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ผมแผดเสียงร้องดังลั่น จนทำให้ผมต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมาแล้วกดรับสาย ก่อนจะเอาผ้าขนนุ่มมาพันไว้รอบเอาแล้วเดินออกไปคุยนอกระเบียบ
“ฮัลโหล”
[ซี ทำไมนายไม่โทรหาฉันบ้าง ? ]ปลายสายพูดใส่อารมณ์ทันทีทีได้ยินเสียงผม
“ขอโทษๆ คราวหลังจะโทรหาคร๊าบ”ผมบอกอย่างกวนๆ ปลายสายพ่นลมหายใจให้ผมได้ยินเหมือนให้รู้ว่าเขาเอือมผมเต็มพอและ J
คนที่โทรมาก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ พี่ชายฝาแฝดผมเอง ตอนนี้มันเรียนอยู่ในกรุงเทพครับส่วนผมก็อยากที่ทีเคยบอกผมเรียนอยู่ต่างจังหวัดน่ะ ผมเรียนอยู่จังหวัดเชียงใหม่ ผมเลือกที่จะมาเรียนนี่เพราะเหตุผมบางอย่าง
[ฉันจะโทรมาถามว่าอาทิตย์หน้าจะมากรุงเทพอีกหรือป่าว ?]
“อืม...ยังไม่แน่ใจ”ผมบอกเสียงเรียบ
[อืม ฉันอยากให้นายมานะ]ทีบอกเสียงเบา ผมรู้ว่าเขาคิดถึงผม ผมเองก็คิดถึงเขาเหมือนกัน ก็พี่ชายคนเดียวนี่นะ ^^
“เอ่อ แล้วเขาเป็นไงบ้าง ?”ผมถามเสียงแผ่ว
[นี่นายยังไม่ลืมอีกหรอ ผ่านมา3ปีแล้วนะ!!!]
“……”ผมไม่มีทางลืม
[เฮ้อ! ตัดใจได้แล้วมันมีแฟนแล้ว แล้วมันก็รักแฟนมันมาก]
เขามีแฟนแล้ว!!!!
แต่ทำไมผมยังรักเขาอยู่!!!
[ฉันโทรมาแค่นี้นะ ดูแลตัวเองด้วย บาย]ทีพูดรวดเดียวแล้วก็ชิ้งวางสายหนีผมทันที ผมอยากรู้ใครเป็นแฟนของเขากันนะ คงจะโชคดีมากเลยสินะ
หมับ
“พี่ทำไรครับ ?”ร่างหนาเดินเข้ามาก่อนผมจากด้านหลังแล้วถามผม
“ป่าว”ผมตอบเสียงเย็นชาจนร่างหนาชะงักไป
“เอ่อ...ครับ”เขาบอกก่อนจะเดินเข้าห้องไป
ทำไมผู้ชายดีๆแบบคิมต้องรักผม!!!
ผมเดินเข้าห้องตามคิมไป แต่ผมก็เดินผ่านร่างหนาไปเหมือนเขาเป็นสายลม ผมไม่อยากให้ความหวังเขาอีกแล้ว ผมรู้ว่ามันเจ็บกับการที่เห็นคนรักหันหลังให้ แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้คิมก็จะไม่ตัดใจจากผม ทั้งๆที่รู้ว่าผมไม่ต่างโสเภณี!!!
ผมทำงานอยู่ในคลับแห่งหนึ่ง ผมทำงานเป็นโฮสต์ งานของผมคือดูแลลูกค้าที่ต้องการซื้อชั่วโมงของเรา ผมคือ1ใน3ที่ลูกค้าต้องการซื้อเยอะมากที่สุด แต่ผมก็ไม่ได้มีอะไรกับลูกค้าทุกคน ผมต้องเลือกว่าเขาเป็นยังไง นิสัยเป็นยังไง ถ้าเป็นพวกหน้าตาดีแต่ชอบส่งสายตาเลิกลั่กๆอยู่ตลอดเวลาผมจะไม่ยอมมีอะไรด้วย เพราะพวกนี้อาจจะไม่ป้องกัน แต่ถ้าถามว่าแล้วผมทำยังไงกับพวกเขาก็ต้องตอบว่าวางยากล่อมประสาท โฮสต์แบบพวกผมน่ะมีไวพริบมากพอที่จะไม่เสียตัวให้กับคนพวกนี้
แต่ที่ผมมามีอะไรกับคิมได้ไม่ใช่เพราะคิมซื้อผม แต่เพราะคิมเมาและผมก็เมา เรื่องมันเลยกลายเป็นแบบนี้ อันที่จริงตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมา4เดือนได้แล้วมั้งที่ผมเริ่มมีความสัมพันธ์ทางกายกับคิมมากขึ้นเรื่อยๆ และก็เริ่มตั้งแต่วันนั้นที่ผมเริ่มคุยกับคนอื่นน้อยลง เริ่มรับงานโฮสต์น้อยลง เริ่มที่จะไม่มีอะไรกับใครมากขึ้น แต่มีอย่างนึงที่ผมแปลกใจมากคือผมเป็นพวกที่ชอบมีอะไรกับชาวบ้านไปทั่ว แต่ไม่เคยลืมป้องกันซักครั้งแต่เชื่อเหอะว่าทุกครั้งที่ผมมีอะไรกับคิมเขาไม่เคยป้องกันเลยซักครั้ง ซึ่งผมเองก็ไม่เคยโวยวายเลยซักครั้ง อาจเพราะคิมดูดีกว่าคนอื่นและดูใสกว่าคนอื่น
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นร่างสูงนั่งกดดูโทรศัพท์ตัวเองหยิกๆเลย ก่อนสายจะเข้าแล้วเขาก็ลุกออกไปคุยโทรศัพท์โดยที่ไม่สนใจผมเหมือนเคย ใจผมหล่นวูบทันที เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ ตะ แต่นี่คือสิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่หรอ ?
ผมมองแผ่นหลังของร่างหนาที่กำลังหัวเราะคิกคักกับการคุยโทรศัพท์ ยิ่งผมมองผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดไปอย่างร้ายแรง เหมือนผมกำลังจะเสียของที่ตัวเองรัก!!!!
ทันทีที่ผมแต่งตัวเสร็จ ร่างหนาก็เดินเข้ามาหยุดตัวหน้าผม มองผมด้วยแววตานิ่งๆ สายตาแบบนี้เหมือนมีดเลยแฮะ
“จะกลับแล้วหรอ”ร่างหนาถามผมเสียงเย็นชาแบบที่ไม่เคยเป็น
“กะ ก็อืม จะกลับแล้ว”ผมบอกเสียงตะกุกตะกักนิดกน่อย ก่อนจะเดินออกไป แต่มือหนาคว้าแขนผมไว้ก่อน
“นับแต่วันนี้ไป.....ผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีก”เขาบอกเสียงย็นเหยียบจนผมยืนแข็ง ส่วนเขาก็ปล่อยแขนผมเบาๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตอนที่โซนิคบอกผมอย่างนี้ ‘จากนี้....กูจะไม่ยุ่งกับมึงอีก’ เขาบอกแล้วปล่อยผมให้ยืนอยู่ท่ามกลางความเคว้งคว้างแบบนี้
หลายคนสงสัยว่าผมชอบใครอยู่ ผมจะบอกให้!
ผมชอบโซนิค!! ไม่เรียกว่าชอบแต่เรียกว่ารักต่างหาก
ทันทีที่ผมตั้งสติได้ผมก็เดินออกจากห้องของคิมทันที โดยที่ไม่ลืมล็อกห้องให้คิม แต่สิ่งที่ผมลืมคือกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ ผมไม่กล้าเรียกคิมหรอก
ผมเดินออกมาจากคอนโดคิมโดยที่ไม่มีอะไรติดมาเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องกับบ้านแบบไหน และกลับยังไง ที่นี่ห่างจากบ้านผมตั้งสิบกว่ากิโลนะ ผมเดินไปตามถนนเดินไปเรื่อยๆไร้จุดหมาย สมองว่างเปล่า แดดตอนสี่ใงเย็นนี่ก็อุ่นดีเนอะ ไม่ร้อนมากเหมือนตอนเที่ยงๆ
“ปิ๊ปๆ”เสียงแตรรถดังขึ้นจากด้านหลังผม ผมหันไปมองถามเสียงแตรรถที่บีบอยู่ข้างหลังผมทันที รถคิม!
“พี่ลืมโทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์”ร่างหนาบอกแล้วเดินเอามาให้ ก่อนจะมองผมด้วยสายตาเย็นชาแล้วเดินขึ้นรถของตัวเองไป โดยไม่สนใจผมซักนิด
::KIM::
นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว ที่ผมไม่ไปยุ่งเกี่ยงกับพี่ซี มีเจอกันบ้างตอนเข้ามหา’ลัย แต่ผมไม่กล้ามองกลัวทำใจไม่ได้
“นี่มึง! รู้ไรยัง ?”ไอ้เจสเตอร์เพื่อนสนิทของผมพูดขึ้นแล้วกอดคอผมไว้ ไอ้นี่มันติดนิสัยกอดคอคนอื่นน่ะ ตอนแรกผมก็ไม่ชินเท่าไหร่ด่ามันไปเยอะแต่นี้ชินแล้วล่ะ แม่งทั้งกอดทั้งหอมอ่ะ อย่ามามองแบบนั้น ผมเป็นเพื่อนกันไม่มีไรเกินเพื่อนเพียงแต่ไอ้เพื่อนเวรมันติดนิสัยฝรั่งที่ชอบกอดทักทายหอมทักทายเท่านั้น แต่ไอ้เวรนี้มันเกินฝรั่งเท่านั้นเอง =___=;;
“อะไรของมึง”ผมถามมัน มันมองหน้าผมแล้วหอมแก้มผมทีนึง ไอ้เอี้ย -__-
“นิ่มเหมือนเดิม ^_^”ไอ้เจสเตอร์ยิ้มหน้าบาน ไอ้ฝรั่งเวรเอ้ย!
“มึงจะบอกมั๊ย ? ไม่บอกกูไปและ”ผมบอกแล้วทำท่าจะลุกหนีแต่ไอ้ฝรั่งบ้ามันรู้ทันเลยยกขาขึ้นรัดเอวผมไว้ ท่าแม่งส่อชิบหาย ถ้าเป็นเมื่อก่อนคนอื่นๆเขาคงมองแปลกๆ แต่ตอนนี้ทุกคนชินแล้วล่ะ แต่ผมไม่เคยชินกับท่านี้ของมันซักที
“ไปดู ^_^”มันบอกแล้วยิ้มหน้าบาน
“ปล่อยกู”ผมบอกมันเสียงหงุดหงิด แต่มันก็ยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่ ผมเลยลุกขึ้นยืนทั้งๆทีมันเกาะเอวผมอยู่ นึกภาพเด็กที่เกาะเอวพ่อแม่ออกไปคล้ายๆเกาะหลังอ่ะเพียงแต่ไอ้นี่มันเกาะอยู่ด้านข้างแล้วเอาขาหนีเอวผมไว้ =____=
“ได้ ไม่ปล่อย ได้เลย!!!”ผมว่าแล้วสะบัดตัวอย่างแรงจนมันหลุดแล้วกลิ้งตกดุ๊กๆเหมือนกบ สมน่า!!
“ไอ้ใจร้าย”มันบอกแล้วเบะปาก ก่อนจะลุกขึ้นมายิ้มหน้าบานให้ผมเหมือนแล้วก็กอดคอผมไว้เหมือนเดิม
“กูมีเรื่องพี่ซีจะเล่าให้ฟัง”ผมนิ่งทันทีที่มันพูดถึงพี่ซี
“เรื่องอะไร”
“สนล่ะสิ ก็เรื่องความเปลี่ยนแปลงไง”มันบอกหน้าตาเจ้าเล่ห์
“……..”
“ตอนนี้คนอื่นเค้าเม้าท์กันให้ทั่วว่าพี่ซีของมึงเปลี่ยนไป เขาไม่ได้ทำงานที่คลับนั่นแล้ว แถมยังตัดความสัมพันธ์กับทุกคนภายในเวลาแค่3วัน ตอนนี้เขาเหมือนซากศพที่เดินซึมไปซึมมาตลอด เห็นเพื่อนๆพี่ซีบอกว่าตอนนี้ข้าวเค้าก็แทบจะไม่แตะแล้วด้วยนะ น่าเป็นห่วงฝุดๆ ^-^”เจสเตอร์เล่าให้ผมฟังหน้าระรื่น ส่วนผมก็ฟังไปเงียบๆ ก่อนจะเห็นพี่ซีเดินออกจากมหาลัยไป เขาดูผอมมาก ปกติก็ผอมแล้วแต่นี้แทบเหมือนซากศพเหมือนที่เจสเตอร์เล่าให้ฟังเลย ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนั้น
“กูจะกลับบ้าน ถอยไป”ผมบอกไอ้เจสเตอร์มันทำท่าทางน้อมรับก่อนจะอาศัยที่เผลอหอมแก้มผมอีกที ไอ้สารเลว!!!
ผมจับจ้องไปที่ร่างโปร่งผอมบางของพี่ซีที่เดินเอื่อยๆช้าๆ ก่อนจะทรุดลงไปกองกับพื้นตรงหน้ามหาลัย ผมรีบวิ่งเข้าไปอุ้มร่างโปร่งไว้ในอ้อมแขนทันที ทันทีที่เห็นหน้าพี่ซีน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนของผมก็หยดลงกระทบหน้าพี่ซีทันที
ผมพาพี่ซีมาที่คอนโดของตัวเอง ตลอดทางที่ผมขับรถมาพี่ซีเอาแต่ละเมอ แต่ผมไม่สามารถจับใจความได้เลย มีแต่ชื่อผมกับใครอีกคนที่หลุดออกมาเป็นระยะๆ
โซนิค.....เขาเป็นใคร ?
ผมวางพี่ซีลงกับเตียงนอนของตัวเอง แล้วเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวพี่ซี บอกตามตรงว่าผมรู้สึกช็อคมากที่เจอพี่ซีในสภาพแบบนี้ ผมตามเขามา4เดือนกว่าๆผมไม่เคยเห็นเขาในสภาพนี้เลยซักครั้ง แล้วไหนจะไอ้งานโฮสต์บ้าๆบอนั่นอีก ผมขอร้องแทบตายยังไงเขาก็ไม่เลิกทำ แล้วทำไมอยู่ดีๆเขาถึงเลิกล่ะ ผมจะคิดเข้าข้างตัวเองมากมั๊ย ถ้าผมคิดว่าพี่เขาทำเพื่อผม!
เหอะ! ไม่หรอก คนอย่างพี่ซีไม่มีทางทำอะไรเพื่อผมหรอก ไม่มีทาง!!!!
ผมเช็ดตัวพี่ซีเสร็จก็เดินออกมาจากห้องทันที ขืนอยู่ไปก็มีแต่จะคิดฟุ้งซ่านเปล่าๆ
Rrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrr
เสียงไอโฟนผมดังขึ้นเล็กน้อย ให้รู้ว่ามีคนโทรเข้ามา ผมหยิบโทรศัพท์มาดูพอเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาผมก็กดรับทันที
“หวัดดีคร้าบแม่”ผมทักทายปลายสาย
[แม่บ้าไรย่ะ ฉันยังสาวยังสวย มามงมาแม่เดี๋ยวตบซะ]โหดมาเลยเว้ย
“ประจำปีไม่มาหรือซะมีงอลมาว่ะ โหดมาเชียว”ผมถามยียวน
[ไอ้จี้อย่าตลก เดี๋ยวโดนตบด้วยส้นติงนะสาด]มันบอกเสียงโหด ผู้หญิงจริงป่าวว่ะเนี่ย =__= กูเริ่มสงสัยและ
คนที่ผมคุยด้วยนี่ไม่ใช่ใครหรอกเพื่อนสนิทผมเอง เรียนอยู่ขอนแก่นน่ะครับ นานๆเจอทีทุกครั้งที่เจอกันเนี่ยเลี้ยงฉลองจนเมาทั้งผมแล้วก็มันเลย มันเป็นผู้หญิงอึนๆมึนๆครับ แฟนยังไม่มีเป็นตัวเป็นตนหรอกครับ หน้าตามันก็ดีแบบหมามองได้อ่ะ แต่ที่หาแฟนไม่ได้เพราะไอ้นิสัยปากเสียเนี่ยแหละครับ แล้วก็นะ มันน่ะได้ทั้งชายแล้วก็หญิงด้วย แฟนผู้ชายก็เคยมีผู้หญิงก็เคยมี นี่ถ้ามันได้ตุ๊ดมาเป็นผัวอีกนี่ผมจะยกมันขึ้นหิ้งเลยแหละ
“บอกล้านรอบแล้ว ว่ากูชื่อคิม ทำไมต้องเรียกจี้”ผมโวยวายใส่มัน เพราะมันชอบเรียกผมว่าจี้ไอ้เวรเอ๊ย ผมจะไม่ว่ามันเลยถ้าจี้ไม่ได้หมายถึงหมาที่ตายไปแล้วของมัน =___=
เพื่อนผมแต่ละคน ปกติซักคนมั๊ยล่ะ
เจสเตอร์ เบลล่า แค่2กูก็สติตีลังกาและ -__-;;
[ไม่เอาน่า เรียกงี้แหละเพราะดี จีจี้! ^O^]มันบอกเสียงร่าเริง อีเบลล่า อีงูพิษ!!
“อีลำยอง”ผมทสวนกลับทันที ได้ยินเสียงเบรกดังเอี๊ยดด้วยแหละ ฮ่าๆๆๆ สะใจเว้ย
[เอาล่ะ พอ กูจะโทรมาถามเรียกอีพี่ซีอะไรของมึงเนี่ย ไอ้เตอร์มันบอกว่ามึงจะไม่ยุ่งกับพี่เขาแล้ว จริงป่ะ?]
“……”
[ถ้าจริงอ่ะ ก็ดีนะ ไม่ใช่ว่ากูรังเกียจชายรักชายนะกูไม่เกลียดหรอกเพราะกูก็มนุษย์2เพศเหมือนกัน ^O^ แต่ที่บอกว่าดีอ่ะเพราะเท่าที่กูฟังจากที่ไอ้เตอร์เล่านะ กูว่าพี่ซีห่าไรเนี่ยแม่งเป็นพวกบ้าเซ็กซ์แล้วล่ะ เลิกๆได้ก็ดี กูไม่อยากเห็นมึงหมดอนาคตกับคนแบบนั้น แต่ถ้ามึงรักเขามากมึงก็ต้องทน ทนที่จะเปลี่ยนแปลงเขาให้ได้ แต่มึงก็รู้ว่าสันดานมันขุดยาก]เบลพูด ใช่ สันดานขุดยาก ถ้ารักพี่จริงผมควรทำแบบที่เบลล่าพูดใช่มั๊ย แล้วพี่คิดว่าผมจะขุดสันดานพี่ได้รึป่าว พี่ซี ?
[แต่ถ้าอยากให้มันหายบ้าล่ะก็ ให้พี่ซีของมึงมาเจอกูนี่ รับรองวันเดียวแหละ......มันได้หยอดน้ำข้าวต้มแน่]
“อ้าว!”
[แล้วก็จะกลับมาเป็นคนดีที่รักคิมด้วย ฮิ้ววววววว แหวะ! กูจะอ้วก]อีเถื่อนนี่ อ๋อ อีกอย่างคือเจสเตอร์กับเบลล่ารู้จักกันด้วยครับ ไม่แน่ใจว่าสนิทมากมั๊ยเพราะมันเคยเจอกันแค่3-4ครั้งเอง แต่ถึงขนาดไอ้เตอร์บอกเยอะขนาดนี้คงสนิทกันอยู่แหละ อย่าๆ อย่าคิดว่ามันได้กัน ไม่มีทางแน่นอน! ไอ้เบลล่ามันบอกว่ามันชอบไอ้เจสเตอร์แล้วก็เกลียดด้วยเหมือนกัน มีครั้งนึงมันต่อยกันด้วย เออออ! ต่อยกันแบบแมนๆนี่ล่ะ ไอ้เบลล่าชนะครับ ตอนนั้นไอ้เจสเตอร์เมาด้วย ส่วนสาเหตุมาจากที่ไอ้เจสเตอร์ไอ้ยุ่งกับแฟนสาวสวยของเบลล่า =___= ผู้หญิงต่อยกับผู้ชายแย่งผู้หญิง -_____-;;;;
[กูไปและ ป่านนี้ผัวกับเมียกูตามหากันให้ว่อนละ บ้ายบาย ที่รัก จุ้บๆ]มันบอกแล้วชิ้งวางงสายผมทันที ผัวกับเมียตามหาให้ว่อน โอ้ พระเจ้าฮะ หาคนปรกติๆซักคนมาอยู่เป็นเพื่อนผมทีสิฮะ T^T
“คิม พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง”พี่ซีเดินออกมายืนเกาะประตูห้องแล้วถามผม
“พี่เป็นลม”ผมบอกนิ่งๆ มองพี่ซีด้วยสายตาที่คิดว่าชีวิตนี้จะไม่มองพี่เขาแบบนี้
“อ่อ ขอบใจนะ ^^”พี่ซีบอกแล้วยิ้มแห้งๆให้ผม บอกตามตรงเขาไม่ความเป็นพี่ซีคนเดิมเลย เขาดูใจดี แต่เศร้า เขาไม่ร้ายเหมือนตอนแรกแววตาที่เห็นอะไรก็สนุกไปซะทุกอย่างหายไปหมดเหลือเพียงแววตาที่ดูเศร้าหมองแต่แวววาวเหมือนแมว
“อืม”ผมขานรับในลำคอแล้วล้มตัวนั่งบนโซฟา ตอนนี้ผมตื้อไปหมด ความรู้สึกเหมือนมืด8ด้านมันคงเป็นแบบนี้สินะ แปลกดีที่คนแบบผมได้มาเจอความรู้สึกแบบนี้ด้วย
“ทำไมพี่ถึงเลิกเป็นโฮสต์หรอ ?”ผมถามคำถามที่ค้างคาใจ
“….พี่คิดว่าบางทีพี่อาจจะประชดชีวิตมากเกินไป”พี่ซีบอกเสียงเศร้า ประชดชีวิตหรอ ?
“…..?”
“แต่พี่คงจะไม่ทำแล้วล่ะ ถ้าพี่ชายพี่รู้มีหวังเขาคงฆ่าตัวตายแน่”พี่ซีมีพี่ชายกับเขาด้วยหรอวะ ? ไม่ยักจะรู้แฮะ หรือผมไม่สนใจรู้กันแน่ว่ะ ??
“อืม”ผมขานรับในลำคออีกครั้ง
“งั้นพี่กลับก่อนนะ ยังไงเรื่องวันนี้ขอบคุณมากนะ”พี่ซีบอกเสียงเศร้าๆ ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงเท้าที่ไกลออกไปเรื่อยๆ หวังว่าพี่ซีจะกลับมาอีกนะ
ปึก!
เสียงปิดประตูเบาๆทำให้ผมรู้ว่าพี่ซีไปแล้ว ผมหลับตาลงช้าๆหมดคนหมดอาลัยตายาก น้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหลก็ไหลออกมาที่ละนิดๆจนสุดท้ายก็ไหลเหมือนก๊อกแตก
ผมนอนให้น้ำตาตัวเองไหลไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจที่จะปาดมันออก ซักพักผมก็รู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างค่อยซับรอยน้ำตาผม ผมรีบลืมตาทันที เห็นพี่ซีนั่งคุกเขาอยู่ตรงหน้าผมแล้วค่อยๆบรรจงซับรอยน้ำตาบนใบหน้าผมอย่างถนอม ดวงตาเศร้าคลอไปด้วยน้ำตา
“พี่!”
“ร้องไห้เพราะพี่รึป่าว ถ้าใช่ขอโทษได้มั๊ย ?” พี่ซีถามแล้วจับแก้มผมไว้
“พี่ซี”
“เราผิดเองที่รักคนแบบพี่ พี่เองก็ผิดที่จมอยู่กับอดีตจนลืมคิดว่าปัจจุบันพี่ก็มีคนที่รักพี่อยู่แล้ว”พี่ซี่ยังพูดต่อไม่หยุด มือขาวบางเกลี่ยแก้มผมเบาๆ
“.......”
“พี่ไม่รู้ว่าพี่รักเรารึป่าว พี่รู้แค่ว่าอยู่กับคิมพี่มีความสุข พี่อยากมีคิมอยู่ข้างๆตลอดแต่เพราะพี่ไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังไงพี่ก็เลยพยายามที่จะผลักคิมให้ออกห่างจากคนสกปรกแบบพี่”พี่ซียังไม่หยุดพูดน้ำตาเม็ดโตๆค่อยๆไหลลงกระทบกับหลังมือของผม มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่ใจ
“ไม่เป็นไรครับ”ผมส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วยิ้มๆบางๆให้พี่ซี
“ขอโทษๆ ฮึก!”
หมับ!
“แค่ได้รักพี่ก็ดีมากแล้ว แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว”ผมดึงร่างโปร่งเข้ามากอดไว้แนบอก
“พี่จะเห็นแก่ตัวมั๊ย....?”พี่ซีเงียบไปพักนึงก่อนจะเอ่ยต่อว่า “ถ้าพี่อยากให้คิมอยู่ดูแลพี่อย่างนี้.....ตลอดไป”พี่ซีพูดแล้วหลบสายตาผม แก้มขาวขึ้นสีเล็กน้อยเพื่อบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังเขินอยู่ >O<
“ขอโทษครับ”ผมบอกกับร่างโปร่ง เขาชะงักไปนิดนึง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมแบบไม่ปกปิดแววตาที่เจ็บปวดของตัวเองก่อนจะยิ้มบางๆให้ผมแล้วส่ายหัว
“พี่เข้าใจ ^^”พี่ซีบอกแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะทำท่าเดินออกไปจริงๆ
“เดี๋ยว”ผมรีบคว้าแขนบางไว้ก่อน ก่อนจะเอ่ย “ไม่ฟังให้จบหรอ ?”พี่ซีทำแบบเด็กจะร้องไห้ใส่ผมทันที
“ขอโทษที่พี่ต้องทนอยู่กับผมไปอีกนานเลยล่ะ”ผมบอกพี่ซี พี่ซีมองหน้าผมแบบตกใจก่อนจะกระโดดกอดผมไว้แน่นไปหมด 1อาทิตย์ แสนทรมานของผมมันคุ้มค่ากับตลอดชีวิตของผมที่ต้องมีพี่ซีจริงๆ ^^
“พี่ดีใจนะที่เราตอบแบบนี้”พี่ซีบอกแล้วผละออกจากอ้อมกอดของผม แต่ผมก็รั้งเอวบางไว้แล้วยื่นหน้าไปชิดกับหน้าพี่ซี ริมฝีปากของเราแตะกันนิดๆก่อนที่ผมจะพูดต่อ
“ผมดีใจที่พี่เลือกผมนะ ผมรักพี่นะพี่ซี”พูดจบผมก็เคลื่อนริมฝีปากตัวเองแนบลงกับริมฝีปากบางทันที สัมผัสอ่อนโยนที่ผมอยากจะมอบให้ร่างโปร่งตอนนี้ผมได้มอบให้เขาแล้ว และจะเป็นริมฝีปากคู่นี้คู่เดียวที่จะได้รับความรูสึกนี้จากผม.....พี่ซีที่รักของผม ♥
หลังจากนั้นก็เกิดฉากอีโรติกอีกรอบครับ เตียงแทบหัก ก็นะ! เมียผมน่ะฮอตเป็นบ้าเลยหนิ! จะให้หยุดมันก็ยากอ่ะ >w<
Take :: จบซักที =w= กว่าจะเค้นออกมาได้ มันยากลำบากยิ่งนั๊กกกกก >O<"
1เม้น = 1กำลังใจ ^-^
ความคิดเห็น