คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 14
Chapter 14
ตอนนี้ก็ผ่านมาได้5วันแล้ว (ไวมั๊ย?) ผมถอดเฝือกไปแล้ว เมื่อวานครับตอนนี้กำลังแต่งตัวจะไปเรียน
“พายกูรีดเสื้อให้แล้วนะ”ไอ้โซนิคที่กำลังอาบน้ำอยู่ตะโกนบอก ว่าแล้วว่าทำไมเสื้อกูเรียบจัง พ่อบ้านพ่อเรือนจริงๆ
เอ่อ จริงสิ นี่ทุกคนกำลังสงสัยเรื่องของเด็กที่ชื่อ ‘รักคุณ’ อยู๋รึป่าว เออว่ะผมไม่น่าถามเลยคอมเม้นต์มีแต่ถามถึงรักคุณนี่หว่า ตอนนี้ทุกอย่างกระจ่างแล้ว โซนิคบอกว่าไม่ได้ชอบเขาแต่ตอนนั้นมันเฮิร์ทก็เลยเผลอ เด็กนั่นก็บอกว่าตอนนั้นมันเฮิร์ทเหมือนกันแฟนมันนอกใจน่ะ แล้วพอดีมันมาเจอกันมันก็เลยsparkกัน เหอะ! สุดท้ายรักคุณก็กลับไปหาแฟนมัน
แต่เชื่อเหอะว่าโลกนี้แม่งกลม แฟนของรักคุณคือไอ้มิว แต่ที่โลกกลมไปมากกว่านั้นคือ ไอ้มิวเป็นพี่ของรักคุณ ให้ตายเหอะพี่น้องกันนะเว้ยแดกกันเองอ่ะ อันนี้ผมช็อคมาก นี่บอกเลย!!!
“อื้ม มัวคิดไรอยู่ครับ”โซนิคพูดขึ้น ผมไม่รู้ว่ามันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าตอนนี้แผ่นหลังผมแนบชิดสนิทกับอกมันเลยล่ะ มือก็เลื่อนขึ้นมาติดกระดุมเสื้อให้ผม
บางทีผมก็คิดว่าถ้าคบกันมันจะเป็นแบบนี้ไปตลอดรึป่าว ????
แต่คำตอบกับว่างเปล่า ผมไม่สามารถรู้อนาคตได้
“ฟอดดดด แต่งตัวได้แล้ว ถ้าช้าจะจับถอดให้หมด”มันพูดหน้าหื่น ผมผลักอกมันออกแล้วเดินออกมาที่ห้องรับแขก เห็นเค้กนั่งดูทีวีอยู่
“ให้พี่ไปส่งมั๊ย”ผมเดินไปนั่งข้างๆน้อง เค้กยิ้มกว้างแล้วล้มตัวนอนตักผม
“เอาสิ เค้กไม่อยากนั่งรถเมล์แล้ว อึดอัด”เค้กบอกแล้วยิ้มให้ผมเหมือนปกติ แต่สายตาน้องบอกผมว่าไม่ปกติ ผมอยู่กับน้องตั้งแต่เกิดทำไมจะไม่รู้ว่าเค้กรู้สึกหรือคิดอะไรอยู่
“เป็นอะไรรึเรา”ผมถามเค้กส่ายหัวแล้วหลับตาลง
::CAKE::
ไม่อยากเข้า
ความรู้สึกแรกที่ฉันรู้สึกเมื่อมาถึงหน้าโรงเรียน แลมโบกินี่คันสวยจอดหน้าโรงเรียนแบบพอดีเป๊ะ พอให้คนอื่นรู้ว่าคนขับพยายามจะกวนตีน พี่พายให้ไปมองพี่โซนิคตาขวางแต่อีกฝ่ายกลับยิ้มร่า
“กวนตีนไอ้สัด”พี่พายด่า ฉันไม่ได้สนใจทั้งสองคนซักเท่าไหร่ ฉันเปิดประตูแล้วก้าวลงไป แค่ก้าวแล้วก็ท้อแล้ว ทำไมฉันถึงปล่อยให้มันมามีอิทธิพลเหนือฉันได้ล่ะ???
“เค้ก ตอนเย็นพี่มารับนะเดี๋ยวไปกินข้าวกัน”พี่โซนิคบอกฉัน ฉันพยักหน้าแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป ทันทีที่ลับสายตาพี่พายฉันก็มีคนกลุ่มนึงเดินเข้ามาหาฉัน จะใครล่ะ ก็เด็กไอ้บ้านั่นไง
“เป็นไง เศร้าหรอเสียใจมั๊ย ที่โดนฟันแล้วทิ้งน่ะ”ศิลาพูดเสียงดังจนคนแถวนั้นได้ยินกันหมด หมอนี่เป็นรุ่นน้องฉัน2ปี แต่มันกลับไม่ให้ความเคารพฉันซักนิด
“ฉันเหนื่อย ขอทาง”ฉันพูดเสียงแผ่ว
“หึ ไม่ให้ไป”ศิลาพูดท่าทางหาเรื่อง
“อย่ากวน นายเป็นรุ่นน้องควรให้เกียรติ์ฉันด้วยนะศิลา หน้าตาก็ดีแต่อย่าทำตัวให้มันขัดกับหน้าตาได้ป่ะ”ฉันพูดเสียงดังเพราะฉันเองก็เริ่มโมโหแล้วเหมือนกัน
“รุ่นพี่ที่ชอบแย่งผัวชาวบ้านน่ะหรอ กูไม่ให้เกียรติ์มึงหรอก”
หยาบ!
“อย่ามาทำตัวหยาบคายสถุนใส่ฉัน นายไม่มีสิทธิ์”ฉันพูดเสียงดังยิ่งกว่าเดิม คนรอบๆหันมามองกันหมด
“สถุนหรอ หยาบคายหรอ แล้วที่มึงแย่งผัวกูล่ะมันเรียกว่าอะไรอีตอแหล”พูดจบศิราก็พุ่งเข้ามากระชากผมฉันแล้วตบไม่ยั้งมือ ด้วยความที่ว่าฉันไม่ได้ตั้งตัวเลยเสียเปรียบมันเยอะมาก พอฉันล้มลงพื้นศิราก็นั่งยองๆแล้วกระชากผมของฉันขึ้นมาอย่างแรง ก่อนจะฟาดมือเรียวลงมาประทับที่หน้าของฉันแบบไม่ยั้งจนฉันได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปหมด ดวงตาพร่ามัวด้วยหยาดน้ำ สติเริ่มเลือนรางมากขึ้นทุกที
“หยุด”ฉันว่าฉันได้ยินเสียงบอกให้หยุดล่ะ
ศิราหยุดการกระทำทันที ฉันมองไม่ออกมาเขาเป็นใคร
“เค้ก เป็นไรมั๊ย”พี่พายนั่นเอง พี่พายอุ้มฉันตัวลอยในท่าเจ้าหญิง ทุกสายตามองฉันกับพี่พายหมด
“มึงมานี่ไอ้เด็กเวร กล้าทำน้องกูกูจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด”เสียงพี่โซนิคโวยวาย ตามด้วยเสียงดังโอ๊ยๆของศิลา คาดว่าพี่โซนิคน่าจะลากศิลาตามมาด้วย
“ถ้าพี่ไม่มาพี่จะรู้มั๊ยว่าน้องพี่โดนทำร้ายหนักขนาดนี้”ดูท่าพี่พายจะหัวเสียมากเลยล่ะ ตาขวางเลย รสเลือดของตัวเองนี้มันแปลกเนอะว่ามั๊ย ?? แต่ก็อร่อยดี
“เค้ก!!!”เสียง2เสียงประสานขึ้นพร้อมใจกันเรียกชื่อฉัน ก่อนที่จะปรากฏร่างสูงของริชกับจีน ภูริชวิ่งกระหืดกระหอบมาหาฉัน ก่อนจะสัมผัสใบหน้าฉันอย่าแผ่วเบา
“อย่ามาแตะต้องฉัน”ฉันพูดเสียงแผ่วเพราะไม่มีแรงจะพูด
“พี่ริชศิลาอยู่นี่นะ มาหาศิลาสิจะไปยุ่งกับมันทำไม”เสียงศิลาโวยวาย พี่พายที่น่าจะเริ่มรู้ว่าที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะภูริชก็ถอยหนีแล้วมองภูริชตาขวาง
“มึงเองหรอที่ทำให้เค้กเป็นแบบนี้”พี่พายกัดฟันพูด
“ขอโทษ”มันบอกเสียงเบาหวิว
“อย่ามายุ่งกับเค้กอีก ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน”พี่พายพูดแล้วเดินเลี่ยงออกมา แต่ฉันรู้สึกว่าแขนของพี่พายจะเริ่มรับน้ำหนักตัวของฉันไม่ไหวเพราะเพิ่งถอดเฝือกมา สุดท้ายพี่โซนิคก็วิ่งมาจากทางด้านหลังแล้วแย่งฉันไปอุ้มแทน
ฉันตื่นมาอีกทีก็ประมาณ11โมงแล้ว ปวดไปหมดทั้งเนื้อตัว
“โอ้ย”ฉันร้องดังลั่นเพราะดันเอามือไปจิ้มที่ปากอย่างแรง ซี๊ดดดดด น้ำตาเล็ดเลยฉัน พึ่งรู้ว่าโดนตบมันเจ็บขนาดนี้ T^T แต่ทำไมเด็กคนอื่นๆถึงชอบตบกันจังนะ เรื่องผู้ชายด้วยอ่ะ แย่เนอะ!!! อย่ามามองแบบนั้นนะ ไอ้ศิลามันตบฉันเองฉันไม่ได้ตั้งใจและไม่ได้คิดจะตบกับมันเพื่อแย่งไอ้เปรตนั่นหรอก
“เค้ก เธอเป็นไงบ้าง”ร่างสูงเดินเข้ามาหาฉัน
“สบายดีมั้ง”ฉันตอบแล้วลุกจากเตียงอย่างเร็ว ส่งผลให้ฉันเกือบร่วงไปกองกับพื้นน่ะ ดีตรงที่ริชรับร่างฉันไว้ได้ แต่มันไม่ดีตรงที่มันเป็นคนรับเนี่ยและ มันจะรู้บ้างมั๊ยว่าตอนนี้ฉันเกลียดมันขนาดไหน ทั้งๆที่มัน......ช่างเหอะ ฉันบ้าเองแหละ
“ปล่อย ฉันจะออกไปข้างนอก”ฉันบิกเสียงแข็ง จ้องหน้าภูริชเขม็ง
“ไม่”
“ไม่เล่น”ฉันบอกเสียงแข็ง
“เป็นอะไร ทำไมไม่บอกฉันล่ะ”ร่างสูงตรงหน้าถาม กล้ามากที่ถามแบบนี้ กล้าดีเนอะ ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา ฉันเจ็บทั้งตัวทั้งหัวใจก็เพราะเขา แต่กลับถามว่าฉันเป็นอะไร
“ถามได้โง่ดีนะ”ฉันตอบเสียงสั่น
“เค้ก ฉันไม่รู้จริงๆ บอกฉันสิฉันจะได้ขอโทษเธอถูก”ภูริชบอกเสียงจริงจัง
“เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว”ฉันตัดสินใจบอก
“อะ อะไรนะ”
“เลิกยุ่งกับฉันซะ”ฉันบอกชัดถ้อยชัดคำ
“ไม่ ฉันไม่เลิกเธอไม่เคยรู้อะไรเลยหรอเค้ก”
“ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
“..........”
“เลิกยุ่งกับฉันซะ ฉันเกลียดนาย เกลียดตั้งแต่แรกเห็น”ฉันบอกแล้วเดินหนีออกมา
เจ็บว่ะแม่ง!!!!!
เลิกเรียน
ฉันยืนอยู่หน้าโรงเรียนเพราะพี่โซนิคบอกว่าจะมารับ ส่วนพี่พายโดนขังอยู่ที่คอนโดเพราะพี่โซนิคบอกว่าพี่พายตัวแดงๆเหมือนจะเป็นไข้เลยไม่ให้ออกมาโดนแดด
“เค้ก เธอเป็นไงบ้าง”แฟนซีวิ่งร่าเข้ามาถามฉัน วันนี้ฉันไม่เจอใครเลยเพราะหนีไปขลุกอยู่บนต้นไม้คนเดียวทั้งวัน
“เจ็บนะสิถามได้ พูดแล้วแค้นไปเอาคืนดีมั๊ยเนี่ย ?”ฉันพูดแกล้งๆ แต่ถ้าเอาจริงๆฉันจะทำไรได้ล่ะในเมื่อตบนี้หน้าฉันช้ำไปหมด
“อยากเอาคืนหรอ เดี๋ยวฉันจัดให้”ยัยแฟนซีว่าก่อนจะทำถ้าจะเดินไปจริงๆ ฉันรีบฉุดเธอไว้ก่อน ยัยนี่มันยิ่งบ้าระห่ำอยู่
“ฉันพูดเล่นนะเว้ย ไม่ต้องไปยุ่งกับมันหรอก เดี๋ยวจะเรื่องถึงห้องปกครองอีกเธอจะซวยนะ”ฉันบอก เพราะตั้งแต่เธอเข้ามานี่มีเรื่องเป็นว่าเล่นเลย โดนเรียกเข้าห้องปกครองมากกว่าฉันอีก
“เฮ้อ ให้ฉันไปส่งมั๊ย ฉันเป็นห่วงเธอจัง”ยะ ยัยนี่เริ่มเบะปากอีกแล้ว
“เธอเป็นเลสเบี้ยนหรอ?”ฉันถาม
“ก็....ไม่รู้สิ”ฉันยัยแฟนซีตอบแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายเจ้าเล่ห์ๆกรุ่มกริ่มๆแปลกๆ
สาบานเลยถ้ายัยนี่เป็นเลสเบี้ยนฉันจะเลิกคบยัยนี่ทันที
“มะ มองอะไรวะ?”
“ก็มองเธอไง ฉันว่าเธอน่ารักดีนะ J”รอยยิ้มนั่นมันปีศาจชัดๆ ย้ากกกกก ไม่อยู่แล้ว
ปึก
“โอ๊ย!!!”
เป็นเพราะยัยบ้านั้นที่แกล้งฉัน ฉันเลยจะวิ่งหนีแต่ดันรีบไปว่าฉันอยู่ใกล้รั้วโรงเรียนเลยกลายเป็นว่าฉันวิ่งฉันมันเต็มๆ ส่วนยัยตัวต้นเหตุนฃยืนหัวเราะจะเป็นจะตายไม่ช่วยฉันซักนิด ให้ตายเหอะ! ฉันรึสึกเหมือนจะเกลียดขี้หน้าเธอเลย
“ยัยเค้ก!!!!”เสียงทุ้มของร่างสูงที่เดินเข้ามาหาฉัน
“คะ?”
“ง่วงหรอ ?”พี่โซนิคถามแล้วพยุงฉันไว้
“บ้าไง”ฉันตอบแล้วทุบพี่โซนิคทีหนึ่ง
ระหว่างทางกลับบ้านพี่โซนิคไม่ได้อะไรมาก แค่บอกว่าจะแวะซื้อข้าวต้มไปฝากพี่พายเท่านั้น
เฮ้อ! เหนื่อเนอะที่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีแบบนี้ แต่ถ้าจะให้ฉันร้ายบอกเลยว่าขอบาย ก็บอกแล้วไงว่าฉันอาจจะเป็นคนเลวที่สุดในเรื่องนี้ก็ได้
“พี่โซนิค พี่กับพี่พายคบกันยังอ่ะ?”ฉันหันไปถามพี่โซนิคขณะที่เจ้าตัวกำลังจดๆจ้องๆกับการทำข้าวต้มซี่โครงหมูของป้าเค้า
“ยังอ่ะ”พี่โซนิคตอบเสียงนอยด์ แต่หน้าตาพี่แกก็ดูไม่มีความทุกข์อะไรเลย
“นี่ๆ หนูแอบเอารูปพี่กับพี่พายลงเฟซบุ๊คหนูด้วยอ่ะ ^^”ฉันบอกหน้ายิ้มๆ พี่โซนิคหันมาทำหน้าป่วยๆใส่ฉัน ทำไมอ่ะ ก็รูปมันน่ารักดีอ่ะ เป็นรูปที่ฉันแอบถ่ายตอนพวกพี่มันเผลอกับ แล้วมันก็โดนเป๊ะเลย รูปพี่โซนิคหอมแก้มพี่พาย คนไลค์เป็นพันนะจ๊ะ ^_^
“คราวหลังไม่ต้องเอาลงแล้วนะ ก็รู้อยู่ว่าไอ้พายมันไม่ชอบวุ่นวาย แล้วอีกอย่างพี่หวง”พี่โซนิคพูดหน้าตาจริงจัง จนฉันยังรู้สึกเขินแทนเลย แอร้ยยยยย พี่เขยหนูน่ารักจุงเบย โอ๊ยยย ซี๊ดดดดด เจ็บปากว่ะ L
“ดูคอมเม้นป่าว หนูเอาลงในคลับคู่รักเกย์ด้วยล่ะ J”
โป๊กกกก!!!
“นั่นยิ่งแล้วใหญ่เลย มันน่าทุบให้หัวยุบไปเลยนะเนี่ย”พี่โซนิคว่าฉัน ฉันคลำๆหัวนิดหน่อยเพราะรู้สึกจี๊ดๆขึ้นมานิดนึง ก่อนจะอ่านคอมเม้นต์เสียงดังพยายามให้พี่โซนิคได้ยิน
“โห้....น่ารักจัง ขอหอมมั่งดิ เสียดายผู้ชาย อยากหอมคนที่นอนอยู่อ่ะ อ๊ะๆๆๆน่ารักเฟ่อ ขอหอมบ้าง ขอ.....”
“พอแล้ว หอมบ้างอะไร ไม่ให้กูหอมได้คนเดียวตอบกลับไปเลยนะ ฮึ๋ย หงุดหงิด”ฉันหัวเราะคิกๆๆกับนิสัยขี้โวยวายของพี่โซนิค หึหึ แต่ก็จริงๆอ่ะรูปนี้พี่พายดูหน้าสวยมากนี่ลงแค่รูปเดียวนะเนี่ย พี่โซนิคยังแทบบ้าอ่ะ ถ้าฉันลงอีกฉันว่าพี่โซนิคผูกคอตายแน่อ่ะ ฮ่าๆๆๆ แต่คงไม่ลงแล้วแหละ เพราะถ้าพี่พายรู้ฉันโดนสวดเละแน่ ทั้งเรื่องเอารูปลง ทั้งเรื่องเป็นสมาชิกไอ้คลับเกย์นี่ซึ่งมันออกแนวลามก แต่สาบานเลยว่าฉันไม่เคยชอบเกย์มาก่อนจนมาเจอพี่โซนิคเนี่ยล่ะ หลงเลย หลงคู่เดียวนะ =___=
“เฮ้ เค้กจะยืนยิ้มหวานอีกนานไหมเนี่ย พี่จะกลับแล้ว”พี่โซนิคเรียกฉัน แต่สิ่งที่ฉันพึ่งสังเกตคือแลมโบกีนี่สีเหลืองอ๋อยของพี่โซนิค ฉันจะไม่สะดุดตายเลยถ้าไอ้แลมโบกีนี่คันนี้มันจอดอยู่ใต้ภัตตาคารหรู แต่นี่มันจอดอยู่หน้าร้านข้าวต้ม.....ข้างทาง
ที่จริงพี่เอามอ’ไซต์มาก็ได้นะคะพี่โซนิค พี่พายมีค่ะ! -___-!
ฉันเดินขึ้นรถคันหรูของพี่โซนิคที่เริ่มเคลื่อนตัวด้วยความไว และตอนนี้มันก็ไวมากด้วย เอาตรงๆนะฉันกลัวว่ะ พี่มันเคยเป็นนักแข่งป่าวว่ะ ขับโคตรเร็วแล้วก็โคตรเฟี้ยวอ่ะ
“อ้วกกกกกกกก”ทันทีที่ลงมาจากรถ สภาพฉันก็ไม่ต่างจากคนเมาซักเท่าไหร่ คือเดินโซเซมาอ้วกข้างทางเนี่ย มันขับรถได้หมาไม่แดกมาก นี่บอกเลย
“อ่ะ น้ำ! พี่ขึ้นห้องก่อนนะ เดี๋ยวพายมันจะหิวจนเป็นลงตายไปก่อน”นี่คือไม่สนใจฉันเลยว่าไง นี่ใครๆ น้องเมีนพี่นะโว้ยยยย ฮึ่ยยย!!
แต่ฉันลืมคิดได้ว่า.....ฉันน้องเมียแต่นั่นเมีย โอเคฉันผิดเต็มๆ
“ไหวมั๊ย”เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของฉันพร้อมกับมือที่ลูบหลังฉันเบาๆ
ฉันหันขวับไปมองบุคคลที่มาใหม่ทันที
“มาทำไร ?”ฉันถามเสียงเรียบออกแนวหงุดหงิด
“ขอโทษ”เขาบอกเสียงเบา
“อืม รู้แล้ว”ฉันบอกแล้วทำท่าจะเดินหนีออกมา
“อย่าโกธรกันสิ มีความสุขหรอที่เป็นแบบนี้”เขายังตะโกนไล่หลังฉันมา ฉันทำใจซักพักก่อนจะเดินเข้าไปหาเขา
“ฉันว่าเราต้องคุยกัน”ฉันพูดเสียงจริงจัง เขาชะงักไปนิดนึง
“ฉันก็คิดว่ายังงั้น”
“ฉันอยากให้นายกลับฉันเป็นเพื่อนกัน”ฉันตัดสินใจพูดออกไป
“ทำไมว่ะ ฉันอุตส่าห์ทำขนาดนี้เพื่อให้เธอรู้ว่าฉัน......”
“ฉันยอมรับว่าฉันรู้สึกดีนะ แต่ยังไงๆฉันก็อยากกลับไปเป็นเพื่อนกับนายอีก ฉันคิดว่าความสัมพันธ์แบบนั้นมันจะดีกว่าแบบนี้นะ”ฉันอธิบายให้เขาฟัง
“ไม่ดี.....ซักนิด”
“นายจะได้มีอิสระของนาย ฉันก็จะมีอิสระของฉัน นายจะได้เจอคนที่ดีกว่าฉันนะ เพราะระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วเพราะฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
“ใคร ? ทำไมฉันไม่รู้”เขาถามเสียงแผ่วราวกับไม่มีแรง
“เรื่องมันนานแล้วแต่ฉันไม่เคยลืม”
“…….”
“เป็นเพื่อนกันเถอะ”ฉันบอกแล้วเดินหนีเขาไป
มันเป็นความจริง....ฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้ว
มันเป็นความจริง....ที่เราสองคนคงไปด้วยกันไม่ได้
และมันเป็นความจริง.....ที่โคตรเจ็บปวด
...Take...
น้องเค้กน่าสงสารเนอะ T^T ไม่รู้ว่าชีวิตนางจะเป็นยังไงต่อไป
แต่เอ้ะ! พึ่งรู้ว่านางมีคนที่นางชอบแล้ว ใครอ่ะ ?
อย่าบอกนะว่าเป็นเฮียนิคอ่ะ ไม่จริงใช่มั๊ยเนี่ยยยยยยยยย T^T
///ฉันยังไม่ได้พูดไรเลย : เค้ก\\\
ความคิดเห็น