คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 10
Chapter 10
“กว่าจะมานะมึง”เสียงร่างสูงทักร่างเล็กทันทีที่เดินเข้ามาในร้านกาแฟแห่งนึง
“โทษทีว่ะ พ่อกูไม่ยอมตัดริบบิ้นให้กู”ร่างเล็กเอ่ยด้วยเสียงหวานแต่กวนตีนใช่ย่อย
“กวนตีน”
::PHOMIN::
อ่า....สวัสดีครับ เราได้เจอกันอีกแล้วนะฮะ จำได้มั๊ยว่าผมชื่อมิน และมินเป็นชื่อของผมไง ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับเพื่อนเก่าสมัยเด็กครับ เราบังเอิญเจอกันแล้วมันก็จำผมได้ในขณะที่ผมจำมันไม่ได้ =___=
“ไอ้ทีอย่ามองสาว ทำงานเลย!!”ผมพูดกับไอ้คนต้องหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนเก่าของผม มันชื่อทีฮะ เป็นเพื่อนผมตอนผมอยู่ป.6 ตอนนั้นเป็นไงตอนนี้มันก็เป็นอย่างนั้น ตอนเด็กๆมันเป็นเด็กไม่ชอบสุงสิงกับใคร วันๆแค่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไปวันๆแต่โตมามันมีกันพัฒนาขึ้นนิดหน่อย ย้ำ นิดหน่อยเท่านั้น เดี๋ยวนี้มันมีการมองสาวมองหนุ่มน้อยเพิ่มขึ้นไม่ใช่แค่ก้มหน้ามองโทรศัพท์
แต่ปัจจุบันมันก็ยังก้มหน้ามองโทรศัพท์อยู่ =_____=
“ไม่ใช่งานกู”มันตอบหน้าตาเฉย แถมยังกวนประสาทด้วยท่าทางแบบคุณชายนั่งจิบกาแฟนั่นอีก
“ไอ้ที!!!!”
“ข้อแลกเปลี่ยน”
“อะไร ?”
“จะให้กูช่วยต้องมีข้อแลกเปลี่ยนหน่อย”มันบอกแล้วตีหน้านิ่งกวนตีนใส่ผม
“นี่กูเพื่อนมึงนะเว้ย จะไม่ช่วยจริงๆหรอ T^T”ผมพยายามบีบน้ำตาให้มันสงสารผมซักนิด แต่มันไม่แม้แต่จะมองซักนิด แค่มองด้วยหางตาแว๊บเดียว
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก มินโดนเมินอ่ะ T_____T
“ช่วยสิ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”มันบอกเสียงเนิบนาบตามฉบับคุณชายเต็มที่
“แล้วถ้าไม่มีอ่ะ ?”
“เอาตัวมึงมาแลกก็ได้ กูชิวๆ”มันบอกหน้านิ่ง แต่ผมนี่สิอยากตบด้วยรองเท้ามันใจแทบขาด =___=
“ฟัคยู! ถ้าถึงขนาดนั้นก็ว่ากูไปให้คนอื่นช่วยก็ได้ว่ะ”
“เออๆ พูดมากเลี้ยงกูจนกูอิ่มก็พอ”เออดีหน่อย
ดีห่าไรล่ะ ร้านกูเจ๊งแน่ สาดดดดดด!!!!
“งานเสร็จแต่ร้านเจ๊งมึงว่าเจ๋งป่ะ ?”ผมถามไอ้ทีด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย มันช่วยผมทำรายงานจนผ่านไปได้ด้วยดีแต่ที่ไม่ดีคงจะเป็นไอ้ที่วางเลี้ยงกันอย่างกันวางขายนี้ ถ้ารวมกันมันถึงพันเชียวนะโว้ยยยยย
“ร้านมึงเสือกทำเค้กอร่อยเอง ช่วยไม่ได้”
“อ๋อ! ร้านกูผิดเองสินะที่ทำเค้กอร่อยน่ะ”ผมบอกมันอย่างประชด
“อืม ผิดเต็มๆ”มันก็อุตส่าห์ช่วยบอกผม
“มึงแม่งต่างจากน้องมึงลิบลับเลยว่ะ”ผมบอกมัน
จะว่าไปไอ้ทีมันก็มีน้องอยู่คนนึงเป็นน้องฝาแฝดของมันหน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ เพียงแต่ถ้ามองดีๆไอ้ทีจะดูเถื่อนกว่า แล้วน้องมันจะดูมีเสน่ห์แบบยั่วยวน พวกมันสองคนจะว่ารักกันก็รักนะ แต่เหมือนจะเฉยต่อกันและกันซะมากกว่า น้องไอ้ทีพูดเก่งก็ไม่เชิงจะเงียบเฟมือนพี่ก็ไม่ใช่ มันพูดแบบพอดีอ่ะ แต่คำพูดแรงตั้งแต่เด็กเท่านั้น
“กูคนละคนกันนี่หว่า”มันบอกเสียงเรียบแล้วจิบกาแฟก้มมองโทรศัพท์ต่อ
“ว่าแต่ตอนนี้มันเป็นไงมั่งอ่ะ ไม่เจอเลย”ผมถามมันต่อ คือตอนนี้เกิดคิดถึงเพื่อนเก่าขึ้นมาอ่ะ
“ไม่รู้สิ มันไปเรียนต่างจังหวัดน่ะ”ไอ้ทีบอกเสียงเรียบ
“ทำไมอ่ะ”ผมถามต่อ
“ไม่รู้”มันบอกเสียงเริ่มมน
Trrrrrrrrrrrrrr Trrrrrr
ผมกำลังจะถามต่อแต่เสียงโทรศัพท์ของมันดังซะก่อน มันดูโทรศัพท์แล้วยิ้มบางๆออกมา แฟนล่ะสิมึง!
“แปป”มันบอกแล้วเดินออกไปคุยนอกร้าน ดูมันมีความสุขดี ดีกว่าจนเด็กๆอีก ไอ้นี่ไม่ค่อยมีเพื่อนคบซักเท่าไหร่น่ะ มันบอกว่าผมเป็นเพื่อนคนแรกของมัน ก็นะผมมันน่ารักแล้วก็เฟรนลี่ตั้งแต่เด็กก็เลยมีแต่คนชอบไง อิอิ (แรดได้อีกกู =,.=)
ผลัก!!!
ชิบหายแล้วกู ชนลูกค้าอีก!!!
ผมรีบหาทิชชู่มาซับคราบกาแฟนของคนตกหน้าทันทีโดยไม่รู้ขอโทษเขา ก็เมื่อกูผมดันลุกแล้วไม่มองทางเลยชนกับเขาที่เดินถือกาแฟมาไง นึกออกป่ะ!!!
“ไม่ต้องเช็ดแล้วก็ได้ครับยังไงก็ต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้ออยู่ดี ^^”เขาบอกแล้วยิ้มอบอุ๊นอบอุ่นมาให้ โอ๊ย ใจมินละลายยยยย ~~
“หล่ออ่ะ”ผมหลุดพูดเลยต้องยกมือปิดปากตัวเองทันที หน้าขึ้นสีอย่างรวดเร็ว งะ แหงล่ะ ผมดันออกปากชอบเขาทั้งๆที่เขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนี่หว่า
“รู้ตัวอยู่แล้วครับ ^^”หล่อแต่หลงตัวเองใช่ย่อยเลยนะเนี่ย -____-
“เอ่อ....คือคุณจะอาบน้ำมั๊ยครับ หลังร้านมีห้องอาบน้ำอยู่ ผมให้ใช้ได้นะ”
“อ่า....เอางั้นก็ได้ครับเดี๋ยวผมต้องทำงานต่ออีกไปสภาพนี้ไม่ไหวแน่ๆ ^^”เข้าบอกแล้วยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโย๊นอ่อนโยน ><’
“งะ งั้นทางนี้ครับ”ผมบอกแล้วเดินนำเข้าไปหลังร้านทันที
“นี้ห้องอาบน้ำนะแล้วเดี๋ยวผมเอาผ้าเช็ดตัวมาให้แล้วกันนะ”ผมบอกเขาแล้วหันหลังหนีทันที
“ไม่ต้องก็ได้”เขาบอก ที่ไม่เอาเนี่ยกลัวจะมีเชื่อโรครึไงว่ะ กูสะอาดพอหรอกน่ากูเอาผ้าใหม่ๆมาให้มึงแน่!!! (รู้สึกเหมือนอารมณ์กูเปลี่ยนไป)
“ผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ไร้เชื้อโรคแน่นอน แล้วก็หยุดพูดหันหน้าไปทางห้องน้ำแล้วเดินเข้าไปซะ”ผมบอกเขาเสียงแข็ง ไม่รู้ว่าผมโกรธอะไรเขาแต่ผมไม่ชอบให้คนอื่นปฏิเสธซักเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครปฏิเสธผมซักคน ผมเลยติดเป็นสันดานมั้ง
“อะ อื้ม”เขาบอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างงงๆ อย่าว่าแต่มึงงงเลยกูก็งงเหมือนกัน
หลังจากที่ลูกค้าคนนั้นอาบน้ำเสร็จแล้ว เขาก็เดินออกมาพร้อมกับเปลือย(ท่อนบน) ผมเห็นปุ๊บหน้าแดงแปร๊ดเลยก็หุ่นเขาใช่ว่าจะขี้เหร่นะออกจะหุ่นดีซะขนาดนั้น ถ้าผมจะหวั่นไหวก็ไม่ใช่เรื่องผิดหนิ่ >W<
เขายอกว่าที่เขาออกมาแบบนั้นเพราะเขาเอาไว้ที่จะใส่ไว้ในรถน่ะ เลยเดินมันออกไปทั้งที่ยังเปลือยอยู่ สาวเล็กสาวน้อยสาวแท้สาวไม่แท้หันมองกันตาแทบถลนออกนอกเบ้า แต่อาจจะเป็นเพราะมันนี่แหละที่ทำให้ปัญหาชีวิตคู่แตกแยก ไม่ผู้ชายนะที่หึงอ่ะแต่เป็นผู้หญิงนี่แหละหึงแทน ก็ขนาดผู้ชายยังหันกันพรึ่บเลย
แม่งฟีโรโมนดึงดูดทุกเพศจริงๆ
“ตาค้างเลยสิมึง”ไอ้ทีเดินมาทักผมที่ยืนมองเขาคนนั้นอยู่
“เออดิ หุ่นดีขนาดนั้น หล่อขนาดนี้ แม่งน่าจับมาขย้ำเนาะ ^^”ผมบอกแล้วหันหน้าไปหาที แต่กลับชะงักกึกเมื่อเห็นว่าทีมันมองหน้าผมอยู่ ตอนนี้ระยะห่างของผมกับมันนี่เรียกว่าน่ากลัวอ่ะ
“เฮ้ย!”และเป็นมันที่อุทานออกมาก่อน ผมเห็นหูมันแดงๆแต่แปปเดียวก็เปิดสีเดิม ไอ้กิ้งก่า
“เอ่อ...มีไรว่ะ ยื่นหน้ามาซะใกล้เลย”ผมบอกมันเสียงปกติ
“ป่าว จะบอกว่าวันนี้ไปกินเหล้ากัน กูเลี้ยงเอง”มันบอกแล้วยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ห่าจะหลอกเอากูไปข่มขืนป่าวว่ะ
“กูไม่ค่อยกินเหล้านะเว้ยแต่นานทีๆก็ดีนะ ^^”
“ไม่ค่อยเลยนะมึง!”
“ช่ายๆๆ กูนี่แม่งไม่ค่อยเลยอ่ะ ไม่ไหวๆ”พูดจบผมก็แกล้งส่ายหัวไปมา
::TEE::
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในผับแห่งนึงครับ วันนี้ผมนัดมินมาด้วยเพราะอยากให้เจอกับใครบางคน แต่มันก็ยังไม่โผล่หัวแดงๆของมันออกมาเลย จะว่าไปผมก็ดีใจมากเลยนะที่ได้เจอมันอีกครั้ง ก็แหงล่ะเพื่อนสมัยเด็กคนเดียวของผมเลยนะเว้ย ไม่ดีใจได้ไง มันเป็นเหมือนแสงสว่างสมหรับผมเลยล่ะ และยังเป็นที่หนึ่งสำหรับผมด้วย
ทุกอย่างครั้งแรกของผมเป็นของมันหมด ตั้งแต่เพื่อนคนแรก กอดครั้งแรก จูบครั้งแรก(แอบทำ) และ.......
รักครั้งแรก......!
ตลกใช่มั๊ยล่ะ ที่คนอยากผมเคยมีความรักกับคนอื่นด้วย ฮ่ะๆๆ แต่มีอย่างหนึ่งที่มันไม่ได้เป็นครั้งแรกของผมคือ……
....ซิง!!
ฮ่ะๆๆ นี่ถ้ามันกับผมไม่แยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น ครั้งแรกของผมอาจจะเป็นมันก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ! มันยากอ่ะที่จะให้มันมาเปิดซิงผมเนี่ย เพราะอะไรรู้มั๊ย ?
เพราะผมเสียซิงให้หญิงสาวรูปงาม ตอนม.3 ไง
ไวไฟชิบหายเลยว่ะผมเนี่ย -___-
“โอ๊ยยยย มาแล้วๆ แฮ่กๆ”มินเดินเข้ามาในสภาพที่ทำเอาผมถึงกับเสียวเลยที่เดียว ก็ดูสภาพมันตอนนี้ดิ เสื้อแขนยาวสีดำสนิทตัวบ๊างบางควานคอลึกจนเกือบเห็นสะดือ กางเกงยีนสีดำฟิตเปรี๊ยะรัดรูปจนทำให้เห็นสัดส่วนต่างๆ พร้อมกับใบหน้าหวานที่มีเม็ดเหงื่อเกาะอยู่ตามไรผม
เล่นเพื่อนผิดป่าวว่ะ ?
คำถามนี้ดังไปมาในใจผมแทบตลอดเวลา ยิ่งเห็นตอนที่มันเอามือเท้าที่เข่าเพื่อพักความเหนื่อยผมกับเช็ดเหงื่อไปเรื่อยๆ ยิ่งทำให้ผมรู้ว่า....
เอ็กซ์ เซ็กซ์ แตกซ์
ก๊าซซซซซซซซซซซซ ><
กูไม่อยากเป็นเพื่อนแล้ว ขอเลื่อนสถานะเดี๋ยวนี้ ไหนใบเลื่อนตำแหน่งอยู่ไหน บอส บอสอยู่ไหนกูจะเลื่อนตำแหน่งจากเพื่อนเป็นผัวมานนนนนนนนน
“ที”
“……”
“ไอ้ที”
“……”
“ไอ้ทีโว้ยยยยย >O<”
“ห้ะ! กูแต่งตัวอย่างนี้เป็นไงว่ะ ><”มันถามพลางบิดตัวไปมาอย่างน่ารัก
“แต่งตัวอย่างนี้ อยากโดนฉุดมากเลยว่างั้น”
“ป๊าวววว !!”
“แล้วแต่งมายั่วกูรึไงครับ ?”
“ป่าวน๊า เค้าไม่ได้ยั่วตัวน๊า”
“……”
“แต่เค้าแต่งมายั่วทุกคนในผับต่างหากล่ะฮะ J”
“เดี๋ยวก็ ‘ล่อ’ แม่งตรงนี้เลยหนิ่ ฮึ่ย!!”
“อร๊ายยยย เค้ากลัวแบ๊วววววว ><”
แล้วมันก็หมุนตัวไปมา ก่อนจะขอตัวไปห้องน้ำ ไอ้นี่มันน่านัก ฮึ๋ย!!
::PHOMIN::
ผมเดินมาตามทางเพื่อหาห้องน้ำ ไฟในผับนี้มืดสลัวไปหมด ผมมองแทบไม่เห็นเลยแถมมันยังทำให้มึนหัวอีก รู้งี้ลากไอ้ทีมาด้วยดีกว่า
ปึก!!
“พี่มาอยู่นี่ได้ไง ?”เสียงที่ดังมาจากห้องน้ำเล็ดลอดออกมา ในห้องน้ำไม่มีใครนอกจากผม แสดงว่าเสียงมันต้องดังมาจากห้องน้ำหลังสุดอ่ะดิ เอาอีกแล้วสถานการณ์แบบนี้มันคุ้นมากเลยแฮะ เหมือนตอนที่ผมเจอไอ้ทีครั้งแรกเลย พูดแล้วอยากด่ามันอีกซักครั้ง
“หรือว่าพี่มาหาใคร”เสียงจากห้องน้ำด้านในเริ่มเบาลงๆเรื่อยๆ ผมก็เดินตามเสียงไปโดยที่สมองไม่ได้สั่งการอะไรเลย
“หึหึ พ่อหนุ่มเหนือครับ จำไม่ได้หรอว่าพี่เคยบอกว่าอะไร”เสียงคุ้นๆ
“.........”
“เรื่องระหว่าง ‘เรา’ มันก็แค่ความสนุก ‘บนเตียง’ นะครับ”
O_o! ให้ตายเหอะ! แรงเป็นบ้า ผมล่ะนึกหน้าคนที่พูดได้เลยว่า ต้องเป็นคนรักสนุก น้ำเสียงเย็นๆแบบนี้ต้องมีความหยิ่งทะนงในตัวสูงแหงๆ
“ไว้ถ้าพี่ว่าง พี่จะไป ‘เล่น’ ด้วยล่ะกันนะครับ”พูดจบเสียงนั้นก็หายไปเหลือแต่เสียงครางอื้ออึงเต็มไปหมด
พะ พวกมึงทำไรกานนนนนนน >< นี่มันที่สาธารณะนะโว้ยยยยยย >////////<
เสียงนั่นจบไปก็ตามด้วยเสียงเปิดประตูก่อนที่ผู้ชายคนนึงจะเดินออกมา ดวงตาเรียวยาวแบบนี้ ริมฝีปากบางแบบนี้ จมูกโงๆแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ อะ อะ อะ ไอ้……
ไอ้ที O______________O
ปะ เป็นไปได้ยังไง ? ไอ้ทีนั่งอยู่ที่โต๊ะหนิจะมาอยู่ในห้องน้ำได้ยังไงกัน ??
หมับ!!!
ก่อนที่ผมจะพูดอะไรไปมากกว่านั้น ผมก็คว้าต้นแขนขาวของร่างสูงบางนั่นเอาไว้พร้อมๆกับที่ประตูเปิดออกมาพร้อมร่างผู้ชายที่ผมแทบกรี๊ด
นี่มันอะไรกันว่ะเนี่ย ?
ผู้ชายคนนั้นคือผู้ชายที่ผมเจอเมื่อตอนกลางวันนี้ ที่ผมเดินชนเขาไง ไอ้ฟีโรโมนดึงดูดสูงอ่ะ จำได้ป่ะ ???
ส่วนผู้ชายที่ผมคว้าเอาไว้หันมามองผม แล้วยกยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มแบบนี้ไม่ใช่ของไอ้ทีแน่ ไอ้ทีถึงมันจะชอบยิ้มที่มุมปากมันก็ไม่ใช่รอยยิ้มแบบนี้ มันจะเป็นคนยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ใช่ยิ้มเหมือนเจอเรื่องสนุกแบบนี้
“ซี”ผมหลุดเรียกชื่อน้องชายฝาแฝดของทีออกไป
“หือ นายรู้จักฉันหรอ?”ร่างสูงบางถามผม
“ซีน้องทีใช่มั๊ย ?” ผมถามต่อมันทำหน้างงใส่แต่ก็พยักหน้าให้
ซีจริงๆสินะ เปลี่ยนไปเยอะเลย แต่คำพูดแรงๆแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะซี
“คุณ!”ไอ้ฟีโรโมนดึงดูดสูงตะโกนเรียกผมเสียงดัง
“อะไรเล่าแหกปากทำไม -0- ”เพราะตอนนี้ผมกำลังเรียบเรียงอารมณ์เลยเผลอตะโกนกลับอย่างดัง
“พี่ซี พี่รู้จักเขาหรอ?”ไอ้ฟีโรโมนพูดแต่เดี๋ยวนะ พี่ซีงั้นหรอ งั้นมันก็เป็นน้องผมเหมือนกันดิ เชี่ยยยย!!! อายว่ะแม่งรุ่นน้องสูงกว่ากูตั้งสิบยี่สิบเซนน่ะ -..-
“ไม่รู้สิ”เสียงเย็นๆเอ่ย
“เราเองภูมินทร์ไอ้เล็กตัวเล็กๆไง เพื่อนพวกนายอ่ะที่ตอนเด็กๆเราชอบไปเล่นกับพี่นายไง”ผมบอกตาเป็นประกาย
“อ๋อ....ที่แท้ก็พี่สะใภ้สมัยเด็กนี่เอง ^^”เสียงเย็นๆว่าด้วยความสนุกก่อนจะยิ้มสนุกมาให้
เดี๋ยว อะไรนะพี่สะใภ้สมัยเด็กหรอ ?
เดี๋ยวตบปากแตกเลยไอ้เวรนี่
“บ้าไง เราไม่ใช่พี่สะใภ้นายนะโว้ย >W<”
“หึหึ ช่างเถอะฉันไปก่อนนะ พอดีมีนัด”ซีพูดกับผม ผมก็พยักหน้าทำตาแป๋วใส่
“พี่ไปก่อนนะครับหนุ่มเหนือ”ซีพูดแล้วเดินอ้อมไปหาไอ้ฟีโรโมนก่อนจะประกบปากลงไป ผมยืนดูอย่างนั้น หน้าร้อนฉ่าเหมือนจะไหม้เลย
ใจกล้าเกินไปแล้ว >//////////////////<
มินแพ้ราบคาบเลย T^T
TALK…
ใครชอบมินรักที เม้นให้ไรท์ตัวน้อยๆคนนี้หน่อยสิ T___T
ความคิดเห็น