คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++Chapter 2 ฉันเตือนนายแล้วนะ ++
++Chapter 2 ฉันเตือนนายแล้วนะ++
ผมลืมตาขึ้นมาแทบจะทันทีที่รู้สึกถึงลมที่พัดแผ่วๆที่ผ่านตัวไป ผมลุกขึ้นมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากหมอกสีขาว ไม่มีอะไรอยู่ในสายตาของผมเลย นอกจากหมอกสีขาวที่มองไปได้สุดสายตา แต่ไม่สามารถเห็นทางออกได้เลย
นี่! มันอะไรกัน!?
“ดูแลเค้าด้วย”จู่ๆก็มีเสียงๆนึงดังขึ้น พร้อมๆก็ร่างเล็กของเด็กผู้ชายคนนึงโผล่ขึ้นต่อหน้าต่อตาผม และที่สำคัญเด็กคนนี้ไม่มีหน้า ไม่ใช่ว่าหัวขาดหรืออะไรแต่เพราะใบหน้าของเค้ามีเพียงริมฝีปากคู่สวยรูปกระจับเท่านั้น ร่างเล็กสวมเสื้อตัวยาวปิดถึงหัวเข่าสีขาว แถมผิวของเค้ายังขาวยิ่งกว่าหลอดไฟซะอีก เค้าขาวมากมากจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวที่แขนและขาเรียวนั่น
“นายเป็นใคร ?”ผมถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ดูแลเค้า”ร่างเล็กไม่ตอบคำถามผมแต่กลับพูดประโยคแปลกๆออกมา
“ฉันไม่เข้าใจ ?”
“ดูแลเค้า....พีท ดูแลเค้าด้วยเค้ากำลังตกอยู่ในอันตราย”ผมมองภาพตรงหน้าแล้วรู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรง คำพูดซ้ำๆวนอยู่ในหูของผมตลอดเวลา
เฮือกกก!!!
ผมสะดุ้งตื่นจากความฝันบ้าๆของตัวเอง แล้วลุกขึ้นนั่งกับเตียงของตัวเอง ก่อนจะเห็นผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ขอบเตียง เค้ากุมมือผมอยู่ ผู้ชายผมสีดำสนิทมีแค่สองคนที่ผมรู้จักคือ พีทกับพี่ฟลุ๊ค!
ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้ชักมือออกทันที แต่ผมกลับใช้มืออีกข้างเล่นผมของอีกฝ่ายเล่นเบาๆ ผู้ชายคนนี้ผมหอมมาก หอมเหมือนเทขวดน้ำใส่เลย มือหนาที่กุมมือผมไว้ข้างนึงขยับนิดหน่อย เหมือนรู้สึกตัวแล้วแต่มือหนาก็ยังไม่ปล่อยมือผม เค้ากลับกำมือผมแน่นกว่าเดิมซะอีก
“นะ เนล”สะ เสียงพี่ฟลุ๊ค!!!!
พี่ฟลุ๊คเองหรอที่นั่งอยู่ตรงหน้าผม ผู้ชายที่เกลียดผมจะตายคนนี้น่ะหรอ ? ถ้าเป็นพีทผมจะไม่ตกใจแบบนี้เลยเพราะพีทเป็นคนขี้ใจอ่อน ขี้สงสาร ยิ่งเค้าเห็นผมล้มไปต่อหน้าแบบนั้นเค้ายิ่งใจอ่อนมากกว่าเดิม แต่นี่พี่ฟลุ๊ค ผู้ชายที่นิ่งเงียบ จิกกัดและเกลียดผมยิ่งกว่าอะไร มานั่งเฝ้าผมแบบนี้ ????
พรุ่งนี้โลกแตก!!!
“นายฟื้นแล้วหรอ”เสียงทุ้มถามอย่างงัวเงีย ผมพยายามเก็บสีหน้าตะลึงไว้
“ถ้าไม่ฟื้นจะเห็นผมลืมตาหรอ ?”ผมถามแล้วปั้นหน้าเสแสร้ง เหอะ!
“กวนแต่เช้าเลยน๊า”ร่างหนาพูดแล้วยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนก่อนจะส่งมือหนามายีหัวผม
ตกลงพรุ่งนี้โลกจะแตกจริงๆใช่มั๊ย ????
“พี่เป็นอะไรพี่ฟลุ๊ค ?”ผมตัดสินใจถามอีกฝ่ายตรงๆ พี่ฟลุ๊คทำหน้ามึนๆใส่แล้วไว้ไหล่ใส่ผม
“เปล่านี่”
“แล้วทำไมไม่กลับบ้าน”ผมถาม เพราะบ้านพี่ฟลุ๊คก็อยู่ข้างๆบ้านผมนี่เอง ไม่ใช่ว่าพึ่งย้ายมานะ แต่อยู่ตั้งแต่ก่อนผมเกิดอีก!
“อ่า....วันนี้อยากกินอะไร”ร่างหนาถาม แล้วถือวิสาสะถือสมุดฉีกของผมกับปากกามาทำท่าจะจด
มันเหมือน......
“อ่า วันนี้อยากกินอะไรเอ่ย”พี่ชายต่างสายเลือดถามผมอย่างใจดี ตอนนี้ผมอายุแค่ 17 เอง พี่ฟลุ๊คอายุ 19 วันนี้พ่อแม่กับพี่ชายผมเค้าไปห้างกัน ซึ่งผมขอบายเพราะอยากนอนอยู่บ้าน
“ข้าวผัดปู ^O^”ผมบอกแล้วชูกระดาษเอสี่ที่เขียนไว้ตัวใหญ่ว่า ข้าวผัดปู ให้ร่างหนาดู เค้ายิ้มรับแล้วทำท่าตะเบ๊ะ
“รับทราบครับ ^^”
ภาพในอดีตย้อนเข้ามาในหัวของผมแว๊บนึง เป็นช่วงที่ผมสนิทกับพี่ฟลุ๊คมากและเป็นช่วงที่ผมคิดว่าตัวเองไม่น่าเป็นคนแบบนี้ได้เลย
“พี่กลับไปเหอะ”ผมบอกร่างหนา ตอนนี้เค้าไม่เหมือนเดิมแล้ว เค้าเปลี่ยนไป
“อย่างนั้นหรอ ก็ได้”เค้าบอกแล้วเดินออกไป เหอะ! หัวใจของผมก็บ้า เต้นแรงจนแทยจะหลุดออกมา กับคนแบบนั้นจะสนใจทำไม
แกมีฉันเป็นเจ้าของแค่คนเดียว ห้ามเอาใจของแกไปเต้นแรงๆแบบนี้กับใครอีก รู้รึป่าว ?
ผมเหนื่อยที่จะต้องเล่นเกมกับพี่ฟลุ๊คแล้ว
ผมเหนื่อยที่จะเล่นเกมนรกกับคนที่ผม ‘รัก’ แล้ว
“กรี๊ดดดๆ ผู้ชายอ่ะผู้ชายหล๊อหล่อ >O< อยากได้ๆ”ผมรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดสุดๆที่เรียกยัยฟ้ามานั่งดื่มแก้เซ็งแบบนี้ ดูคุณเธอสิ!!
ก็เข้าใจนะว่ามันอาจจะอดอยากปากแห้งเรื่องผู้ชายเพราะวันๆมันหมกมุ่นอยู่กับเรื่องผีๆสางๆของมัน แต่ไม่เข้าใจว่านี่วันๆไม่เคยเห็นผู้ชายเลยหรือไงกันนะ -____-
“ฮือๆ ออกไปนะ อย่ามายุ่งกับผม ผมกลัวพี่ ฮือๆๆ”ปายครับ......ฉันไม่มีคำอธิบายให้เลยล่ะ =___=;;;
เพื่อนบ้าผู้ชาย.....คบไม่ได้ -___-
เพื่อนปัญญาอ่อน.....เลิกคบ =____=
พี่ชายขี้ม่อ......จบกันที =_____-;;;
L
เบื่อๆๆๆๆๆ
ปึง!
ผมลุกจากเก้าอี้กำมะหยีสีแดงอย่างแรงจนเก้าอี้หงายลงไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น ฟ้าหันมามองผมด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจก่อนจะหันไปน้ำลายเยิ้มเพราะผู้ชายต่อ ส่วนไอ้พี่ชายผมน่ะ ไม่แม้แต่จะมองเลยซักนิด เอาแต่แกล้งปายต่อไปเรื่อยๆ และพยายามคะยั้นคะยอให้ปายดื่มเหล้าด้วย
บอกเลยถ้ามันเมาเมื่อไหร่.....คนที่ซวย....คือนายนะเจล -___-
ผมเดินออกจากบริเวณโซน VIP แล้วเดินไปนั่งที่เคาร์เตอร์บาเทนเนอร์แทน
“Gin ที่นึงครับ”ผมสั่งเหล้าตัวโปรดทันทีที่นั่งลง
จิน (Gin) หรือที่หลายคนเรียกยิน เป็นเหล้าสีขาว ที่มีกลิ่นหอมของผลจูนิเปอร์ นอกจากผลจูนิเปอร์อาจจะผสมสมุนไพรกลิ่นอื่นๆลงไปด้วยเพื่อให้กลิ่นลงตัว เช่น อัลมอนต์ คาลามุส คราเวย์และคาสเซีย
ผมชอบกลิ่นมัน ชอบกลิ่นหอมๆสดชื่นจากผลจูนิเปอร์ ชอบรสชาติอ่อนๆที่ไม่หวานของเหล้าตัวนี้
เอาล่ะ มีสาระกันมามากพอและ (?)
“มาคนเดียวหรอครับ”บาร์เทนเนอร์ถามเสียงนุ่มพร้อมกับยิ้มหวานให้
“อือ”ผมเพียงแค่รับคำสั้นๆเพราะขี้เกียจคุยกับใครในตอนนี้!
‘เนลๆ ดูนั่นสิ’จู่ๆพี่รักกุมารของยัยฟ้าก็โผล่มายืนบนเคาร์เตอร์ตรงหน้าผม แล้วชี้ในผมดูอะไรซักอย่าง
ผมค่อยๆหันไป พอเห็นปุ๊ปผมก็แทบล้มทั้งๆที่นั่งอยู่ ร่างสูงหนาแสนคุ้นเคยนั่น....ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก....พีทนั่นแหละ แต่ที่ทำให้ผมตกใจก็คือวิญญาณผู้ชายตัวเล็กคนนั้น หน้าของเขาขาวมาก ขาวเหมือนในฝันเลยเพียงแต่เค้าไม่ใช่คนในความฝันแน่ๆ เพราะรังสีความรักที่รุนแรงขนาดนี้มันต่างจากความฝันเยอะมาก ในฝันผู้ชายคนนั้นบริสุทธิ์ผิดกับคนๆนี้ลิบลับ แถมดวงตาของวิญญาณตนนี้ยังเป็นสีขาวโพลนด้วย
แต่ที่สำคัญคือ....เขาขี่คอพีทอยู่!!!!
‘เนลต้องช่วยเขานะ ถ้าไม่ช่วยอีก7วันเขาจะตาย’
!!!!!
“จะ จะบ้าหรอ คนจะตายฉันจะไปห้ามได้ยังไงกัน!!!”
‘มันไม่ใช่น่ะสิ ผู้ชายคนนั้นน่ะยังไม่ถึงคาดซักหน่อยแล้วอีกอย่างเขาน่ะอายุยืนจะตายไป’
“แล้วฟ้าล่ะ เจ้านายพี่น่ะ”ผมโยนให้ยัยฟ้าทันที บาร์เทนเนอร์มองผมอย่างแปลกใจว่าทำพูดอะไรกับใคร ก็แหงล่ะ เขามองพี่รักไม่เห็นหนิ่!
‘บอสขามองแต่ผู้ชาย เรียกนานแล้วไม่ยอมหันแถมยังด่าเค้าอีกต่างหาก’
“แล้วพี่ยมล่ะ”
“พ่อจ๋าเรียกพี่ยมไปน่ะสิ ฉันถึงต้องพึ่งเนล ลำพังฉันน่ะทำอะไรไม่ได้หรอกนะ ถึงอยากจะช่วยแค่ไหนก็เถอะ”
เอ้า!!!
แล้วทำไมจู่ๆผมถึงได้ซวยแบบนี้ว่ะ หนีผีเจอผี โอ๊ยยยย!!!
“งั้นพี่รักก็ไปกันพี่ตัวนั้นสิ แล้วฉันช่วยพูดกับเขาให้”ผมบอกพลางยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นจิบนิดๆ แอบเห็นบาร์เทนเนอร์หน้าแดงด้วย
อยู่ในนี้นานๆไข้แดกล่ะมั้ง!
‘อ๋างงงงง มันน่ากลัวมากนะ >O<’พี่รักพูดแล้วหายไปทันที ผมมองไปที่พีทก็เห็นว่าพี่รักยืนพูดอะไรซักอย่างกับผีตัวนั้นแล้วซักพักก็หายไปด้วยกันทั้งคู่ ผมมองตามพอเห็นโอกาสเลยลุกขึ้นเดินไปหาร่างสูงของพีทโดยไม่ลืมหันมาจ่ายเงินค่าเหล้าด้วย
พอมาประชิดตัวพีทผมก็คว้าข้อมือของร่างสูงแล้วออกแรงลากไปด้วย แต่พีทมันจะขัดขืนทำไมว่ะ!!!
“เฮ้! ปล่อยสิ”ร่างสูงพูดเสียงดังจนแทบจะเรียกว่าตะคอก ผมพาร่างสูงมาถึงหน้าคลับแล้วหันไปมองหน้าเขาตรงๆ พีททำหน้าอึ้งนิดๆก่อนจะปรับเป็นเรียบเฉย
“มีอะไร”ร่างสูงถาม
“ฉันจะไม่อ้อมค้อมนะ ตอนนี้นายกำลังตกอยู่ในอันตราย”ผมพูดเสียงเรียบ
“อะไรของนาย!!!”
“ฟังนะ อีก7วันนายจะตาย ตอนนี้มีวิญญาณตามนายอยู่ เขาต้องการนาย!!! เพราะฉะนั้นนายควรไปทำบุญบ้างนะ แล้วฉันจะถามเพื่อนให้ว่านายต้องทำอะไรมั่ง”ผมพูดยาวเหยียดชนิดที่ว่าชาตินี้ผมพูดยาวที่สุดได้แค่นี้ล่ะ
แน่ล่ะ เวลาของผมมีน้อยมากนี่น่า!
“ฟังนะ ฉัน - ไม่ - เชื่อ”พีทเน้นทีละคำอย่างชัดๆ
“แล้วแต่นาย มันคือชีวิตของนาย ฉันมีหน้าที่แค่บอก”
“.......”
“
ฉันถือว่า......ฉันเตือนนายแล้วนะ”
Take ::
ใครที่คิดว่านายเอกเรื่องนี้ใจดี ขอให้คิดใหม่เพราะความจริงแล้วนางใจร้ายสุดๆ
:)
100%
ความคิดเห็น