คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
“โห่ คุณนาย คุณนายจะให้เค้าไปอยู่คอนโดจริงอ่าหรอ T^T”ผมโอดครวญกับคุณนายแม่เพราะท่านจะให้ผมย้ายไปอยู่คอนโดส่วนเหตุผมน่ะหรอ หึ! อย่าให้พูดพูดแค้น
2ชั่วโมงที่แล้ว
“เจ้าต้องให้ลูกชายของเจ้าย้ายออกจากบ้านของเจ้าและให้มันไปอยู่คนเดียว”
“ทำไมล่ะค่ะ”คุณนายถาม
“เพื่อความเจริญรุ่งเรื่องของบ้านเจ้าเอง ถ้ามันย้ายออกไปทรัพย์สินเงินทองก็จะหลั่งไหลออกมาเป็นน้ำแตก”ผมว่าหมอดูมันเพี๊ยนว่ะ คิดได้ไงว่ะเอาเงินทองไปเปรียบกับของแบบนั้น แถมพูดแบบนี้ก็เท่ากับว่าเค้าว่าผมว่าเป็นตัวพล่านเงินอ่ะดิ หน็อยยัยชะนีแก่ =_=;
“แล้วลูกของเจ้าก็จะได้เจอเนื้อคู่ด้วยถ้ามันย้ายออกไป”เพี๊ยนไปใหญ่แล้ว ไอ้เนื้อคู่กับไอ้การย้ายบ้านเนี่ยมันเกี่ยวกันด้วยหรอฟร่ะ ยิ่งฟังกูก็ยิ่งคิดว่าแมร่งบ้า
“จริงหรอค่ะ ที่ว่าจะได้เจอเนื้อคู่น่ะคะ ?”
“จริงสิ หึหึ ไปได้แล้วข้าจะให้คนอื่นมาดูต่อแล้ว”นังหมอดูพูดอย่างโรคจิต ผมคิดว่าหมอดูคนนี้แอบจิตด้วยแหละ เหอๆ -_-;
“งั้นทั้งหมดหมอดูจะคิดเท่าไหร่ค่ะ”เอ้า จ่ายเข้าไปจ่ายให้หมดตูดไปเลยคุณนายเอ๊ย
“ข้าดูให้เจ้าฟรีๆล่ะกัน ไปได้แล้ว ไป๊!!!”คุณนายมองหมอดูตาค้างเพราะปกติคนที่ดูกันส่วนมากจะจ่ายกันแพงๆทั้งนั้น แต่นี้เค้ากับดูให้ผมกับคุณนายฟรีๆงั้นหรอ
“คะ ขอบคุณนะคะคุณหมอดูตาผี”ถูกแล้วครับนั้นเป็นชื่อที่เค้าใช้เรียกกันครับ เหอๆ
“หวัดดีครับ”ผมบอกลาหมอดูแล้วลุกขึ้น แต่โดนหมอดูฉุดข้อมือให้นั่งลงแล้วกระซิบที่ข้างหูผมว่า....
“ระวังเนื้อคู่เจ้าให้ดีเค้าอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงและที่สำคัญเค้าอาจไม่ใช่ ‘คน’ ”
กลับสู่ปัจจุบัน
“จริงสิยะ ไปเลยไปเก็บข้าวของเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวคุณนายจะให้ไปอยู่คอนโดที่เราเองนี้แหละ”อ๋อ อย่างนี้ก็สบายล่ะสิไปอยู่โรงแรมที่คุณรวิพัทธเป็นเจ้าของโรงแรม แต่ผมไม่เข้าใจจะให้ผมย้ายไปอยู่โรงแรมนั้นทำไมในเมื่อคุณนายกับคุณป๋าก็ต้องไปที่นั่นแทบทุกวัน
“โห่! คุณนายอ่ะ คุณป๋าช่วยเชลมั้งสิ”เมื่อเห็นว่ายังไงคุณนายก็ไม่มีทางใจอ่อนผมจึงหันไปหาคุณป๋าให้ช่วยพูดกับคุณนาย
“ตามใจคุณนายเค้าสิ คุณป๋าช่วยอะไรเชลไม่ได้อยู่แล้ว”คุณป๋าพูดกับผมอย่างใจเย็น แต่คุณป๋ารู้มั๊ยว่าตอนนี้คุณชิเอลคนนี้ไม่เย็นแล้วครับ
“ทำไมถึงไม่อยากย้ายล่ะ”อยู่คุณนายก็ถามขึ้น
“ก็เค้าอยากอยู่กับคุณนายอ่ะ”อ้อนครับอ้อน
“คุณนายก็อยากให้อยู่หรอกนะ”คำพูดนี้ทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาทันที ก็ที่มันจะแห้งระแหนเป็นดินแตก “แต่คุณนายอยากได้ลูกสะใภ้แล้วนี่น่า ^ ^”
“แต่คุณนาย.....”
“ไม่มีแต่จ้ะ คุณนายเชื่อว่าชิเอลของคุณนายคงไม่อยากให้คุณนายจับคลุมถุงชนหรอกใช่มั๊ย”คุณนายพูดเสียงหวานแต่อาบไปด้วยยาพิษ
“ก็ได้ แต่ต้องเป็นห้องดีๆชั้นหรูๆนะครับ”
“แค่นี้เอง ทำไมจะให้ไม่ได้ ลูกก็ลูกว่าคุณป๋าเป็นใคร โฮะๆ”เหอๆ เอากับเค้าสิ
หลังจากผมได้รับคำบัญชาจากปีศาจในคราบนางฟ้าให้เก็บของ ผมก็ขึ้นมาเก็บของแล้วเตรียมเดินไปที่โรงรถเพื่อไปเอารถแสนน่ารักของคือมินิคูเปอร์สีดำครับ มันชื่อแตงโม(ชื่อเข้ากันมาก=_______=) แต่พอเดินเข้าโรงรถไปเท่านั้นแหละครับ ผมถึงกับงงเลยก็ในโรงรถที่บ้านผมมันน่าจะมีรถแค่4คันไม่ใช่หรอ แล้วให้ออดี้สีดำนั่นมันมาไงหว่า แต่ถึงงงไปกว่านั่นคือเจ้าของรถที่ตอนนี้มันยืนพิงรถอยู่ มันคือ.........
“ชิม่อน”ผมพูดเสียงแผ่วเบาราวกับพูดกับตัวเอง บ้าน่าชิม่อนจัมาได้ยังไงชิม่อนอยู่ฝรั่งเศสไม่ใช่หรอ
“ว่าไงน้องรัก”แต่เสียงที่ตอบกับมานั่น ทำให้ผมรู้เลยว่าไม่ผิดแน่ ไอ้ม่อนตัวจิงเสียงจิงเลยล่ะ
“ไอ้เหี้ยม่อน มึงกลับมาแล้วมึงกลับมาแล้ว เย้ๆๆๆ ^0^”
“เรียกกูว่าพี่บ้างก็ได้ครับไอ้เด็กเหี้ย”มันแขวะผม แน่นอนครับผมเรียกมันว่าไอ้ม่อนมาตลอดตั้งแต่เด็กครับ อ๋อไอ้ชิม่อนมันเป็นพี่ชายแท้ๆของผมครับ พ่อแม่เดียวกันเลยแต่มันไปอยู่ที่ฝรั่งเศสตั้ง5ปีแล้วตั้งแต่ผมอยู่ม.5จนตอนนี้ผมอยู่ปี3แล้ว แม่งไม่เคยติดต่อกลับมาแต่พอมันนึกอยากกลับมันก็กลับ(แบบไม่บอกไม่กล่าว)
“มึงกลับมาทำไมไม่บอกว่ะ กูจะได้ไปรับ”
“มึงจะไปรับทำไมกูให้คุณป๋าเอารถไปจอดไว้ให้แล้วนิ่”นี่ มึงให้คุณป๋าถอดไอ้รถอีกาออกมาให้ใหม่เรอะ แล้วทำไมกูไม่ได้มั้งว่ะ แม่งงง
“แล้วนี่จะไปไหน หนีตามผู้ชายไง”มันพูดแล้วยิ้มกวนตีนใส่ผม
“บ้าและ คุณนายไล่กูออกจากบ้าน”ผมพูดตามความจิงนะครับ J
“ห้ะ แล้วคุณม๊าไล่มึงทำไม หรือว่า.....มึงท้อง”ไอ้ประโยคอื่นนี่มึงพูดเบ๊าเบาเนอะ ไอ้ที่บอกกูท้องนี่มึงพูดซะดังเลยไอ้เวร กูจะท้องได้ไงกูเป็นผู้ชาย มีไข่แต่ไม่มีนมอ่ะ
“บ้านมึงสิ กูท้องไม่ได้”
“อ้อหรา กูนึกว่ามีเป็นผู้หญิงนะเนี่ย เห็นมึงอ้อนแอ้นเหลือเกิน หึหึ”
“ถ้ากูเป็นผู้หญิงกูคงมีผัวไปแล้วล่ะ เออ กูไปและเดี๋ยวคุณนายมาเห็นว่ากูยังอยู่เดี๋ยวกูโดน”ผมพูดแล้วเตรียมขึ้นรถของตัวเอง แต่ไอ้ห่าม่อนรั้งไว้ก่อน
“เดี๋ยว”
“อะไรของมึ........”
“กรี๊ดดดดดด ชิม่อนของคุณม๊ากับมาแล้ว ^___________^”พูดจบก็กระโดดกอดไอ้ม่อนเป็นตุ๊กแก =_______=
“สวัสดีครับคุณม๊า” อ๋อ ผมลืมบอกผมกับไอ้ชิม่อนเรียกคุณนายไม่เหมือนกัน ผมเรียกแม่ว่าคุณนายเพราะติดมาจากคุณป๋าแต่ไอ้ม่อนเรียกคุณนายว่าคุณม๊าเพื่อจะได้คล้องกับคุณป๋า
“คุณคิดถึงม่อนจังมากเลยนะรู้ป่าว”พูดแล้วก็หมั่นไส้กูนายอ่ะเข้าข้างไอ้ม่อนตลอด อะไรๆก็ม่อน ชิส์ คุณนายลำเอียง
“ครับ ม่อนเองก็คิดถึงคุณม๊าเหมือนกัน J”ไอ้ม่อนพูดแล้วก็ประจบคุณนายด้วยการหอมแก้ม
“แต่เดี๋ยวครับ ม่อนมีเรื่องจะถาม”
“ม่อนมีไรจะถามจ้ะ ถามมาเลยถามโล้ด คุณม๊าตอบได้ทุกอย่าง”แหม่ทีกับไอ้ม่อนเนี่ยตอบได้ทุกอย่าง ทีกับผมนี้ถามนิดถามหน่อยก็ขู่ โถ่ ไม่เท่าไรเรยแม่กู
“คุณม๊าไล่ไอ้ชิเอลออกจากบ้านทำไมครับ”พอคำถามนี้หลุดออกจากปากไอ้ม่อนคุณม๊าก็เบิกตากว้างก่อนจะหันมามองผมช้าๆๆ ก่อนจะถลึงตาใส่ผม
“เชลบอกม่อนอ่ะนั้นหรอ”
“ครับ”
สุดท้ายผมก็โดนคุณนายกับชิม่อนด่าจนหูดับเลยครับ แต่ก็นะถึงจะด่ายังไงก็ยังให้ชิม่อนมาส่งผมอยู่ดี ส่วนรถผมเดี๋ยวตอนเย็นคนของคุณป๋าจะเอามาให้ ตอนนี้ผมกำลังจะขึ้นไปชั้นที่27ครับโดยคุณรวิพัทธิ์หรือคุณป๋าผมจัดให้ ใช่ครับ คุณป๋าผมเป็นเจ้าของโรงแรม
“ชิเอล”
“หือ”
“ถ้ามึงเจออะไรในห้องนี้อย่ากลัวนะ เพราะเค้าจะไม่ทำร้ายมึง กูไปล่ะ”อ้าวไอ้เหี้ยยยยย พูดอะไรของมึง แต่ผมว่ามันต้องเห็นอะไรแน่ๆ เพราะถ้าเป็นปกติมันจะเข้าห้องมาป่วนก่อนกลับแน่นอน แต่นี่มันมาส่งเสร็จมันก็กลับเลย
อ๋อ ผมลืมบอกไปว่าชิม่อนมันมีสัมผัสพิเศษครับ แต่มันกลัวผีขึ้นสมอง แต่ผมนี่สิ อยากมีบ้าง แต่ก็ไม่มีผมอยากเจอผี ผมอยากเจ๊อ อยากเจอ
ผมเข้าห้องมาจัดของเก็บเข้าที่เรียบร้อย คุณป๋าสั่งคนตกแต่งพิเศษเพิ่มแทบทั้งห้อง เริ่มตั้งแต่เฟอร์นิเจอร์สีสีขาวบ้างดำบ้าง แต่ตัวที่อยู่ในห้องนอนเป็นสีแดง สีผลังห้องสีขาว แต่ตั้งหัวนอนสีดำ โคมไฟบ้านหัวนอน2อัน เป็นอันเล็ก ติดอยู่คนละข้าง ผ้าปูที่นอนสีขาวแต่ผ้าห่มสีดำหมอนก็มีทั้งขาวแล้วก็ดำ
ห้องสวยดี ที่นอนก็น่านอน นอนเลยดีกว่านี่เพิ่งเที่ยงเออด้วย อ้อ ผ้าม่านผมก็สีดำนะครับ J
ระหว่างที่ร่างโปร่งนอนอยู่หารู้ไม่ว่ามีอีกคนที่กำลังมองเค้าอยู่อย่างไม่คาดสายตา
น้องแตงโมของชิเอล
ออดี้สีดำ ของพี่ชิม่อนสุดหล่อ ><
ความคิดเห็น