คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTOR
INTOR
“เอ๊ะๆ! นายจำได้หรือป่าวธีลอสว่าเคยสัญญาอะไรไว้กับฉัน”เสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยความสนุกเอ่ยถามชายตรงหน้าที่นอนกองอยู่กับพื้นที่นองไปด้วยเลือด
“วะ ไว้ชีวิตกระผมด้วยนะขอรับ กระผมสาบานว่าจะไม่ทำอีกแล้ว!!”ชายตรงหน้าเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน ก็แน่ล่ะก็คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเค้าน่ะเปรียบเสมือนยมทูต คนๆนี้น่ะจะหยิบยื่นความตายให้ใครก็ได้ทั้งนั้น!!!
“ไม่ล่ะ ถ้าฉันไว้ชีวิตนายคนในเมืองนี้ก็จะไม่เคารพฉัน ไม่เชื่อฟังฉัน เฉพาะนั้นรับโทษเสียเถิด ธีลอส!”
ฉึก!
ทันทีที่พูดจบเจ้าของเสียงก็ส่งปลายมีดแหลมคมสู่กลางศรีษะของธีลอสอย่างเลือดเย็น ร่างโปร่งเดินไปดึงมีดออกจากศรีษะของธีลอสโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร หนำซ้ำยังยกยิ้มที่มุมปากเสียอีก เพราะแบบนี้ทุกคนถึงได้กลัวเค้ากันหมด ‘เจ้าชายเจ้าฟาร์’
‘เจ้าชายเจ้าฟาร์’ ชื่อผู้ปกครองเมืองๆหนึ่งที่อยู่คนล่ะโลกกับมนุษย์ หลังจากที่พ่อของเจ้าชายเสีย ท่านได้ขึ้นครองบัลลังอย่างสง่า ทุกคนต่างก็คิดว่าท่านต้องปกครองเมืองได้ดีมากแน่ๆ เพราะท่านพ่อของเค้าเองก็ปกครองเมืองได้ดีมากเช่นกัน และใช่! เจ้าชายปกครองเมืองได้ดีเกินคาด การค้าขายเป็นไปอย่างราบรื่นดูเหมือนว่าจะดูกว่ารุ่นอื่นๆที่ปกครองเสียอีก ประชากรในเมืองต่างก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากเมืองเล็กๆที่แทบจะไม่มีใครรู้จักก็กลายเป็นเมืองใหญ่ที่ทุกคนต่างรู้จักดี
และแน่นอนว่าถ้ามีคนเยอะเมืองก็จะวุ่นวายมากกว่าเดิม คนชั่วเพิ่มมากขึ้น และวิธีเดียวที่เจ้าชายไว้กำจัดคนชั่วคือ ‘การฆ่า’ แต่เว้นเสียแต่การลักเล็กขโมยน้อย ถ้าของที่ขโมยเป็นของเล็กของน้อยโทษก็จะเบาลง จากประหารก็จะกลายเป็นตัดมือข้าง ที่ตัดเพียงข้างเดียวนั้นเพราะว่าอีกข้างจะได้มีไว้ทำมาหากินอย่างสุจริต คนดีในเมืองต่างอยู่อย่างเป็นสุข แต่คนชั่วกลับอยู่อย่างกระวนกระวาย ชีวิตหามีความสุขไม่ เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เจ้าชายจะตายหาตัวเจอ พวกเค้าจะหนีไปเมืองอื่นไม่ได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าชาย การไปเมืองอื่นจำเป็นต้องได้รับการอนุญาตจากเจ้าชายโดยตรงพร้อมสัญลักษณ์ที่ใช่ได้เพียงครั้งเดียวของเจ้าชาย เพื่อที่คนร้ายทั้งหลายจะได้ไม่ไปทำชั่วที่เมืองอื่นได้อีกและเพื่อไม่ให้เมือง ‘แฮมเบอร์’ แห่งนี้ต้องเสียชื่อเสียง
“เลือกแวมไพร์นี่เหม็นคาวชะมัด!!!”ร่างโปร่งเอ่ยเสียงทุ้ม
“ขอรับ”ร่างสูงที่มีนามว่า ‘วินดาเรสซ์ คาลอส’พยักหน้า และเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเช็ดมือให้นายท่านของตัวเอง มือที่มีคราบเลือดของธีลอส
“นายเป็นองครักษ์ที่แย่จังน๊า ปล่อยให้ฉันฆ่าเองแบบนี้ แย่จริงๆ”ร่างโปร่งพูดด้วยสีหน้าไม่จริงจังนัก
‘องครักษ์’ ของเจ้าชาย คือ วินดาเรสซ์ แต่สำหรับเจ้าชายจริงๆแล้วนั้น วินด์เป็นทุกอย่างของเค้า ทั้งครอบครัว ทั้งเพื่อน ทั้งพี่น้อง พ่อบ้าน องครักษ์ วินด์เป็นทุกอย่างจริงๆ
“ขออภัยขอรับ”ร่างสูงคุกเข่าตรงหน้าร่างโปร่ง
“เงยหน้าสิ ฉันจะลงโทษนาย”ร่างโปร่งว่า วินด์เงยหน้ามองร่างโปร่งทันทีที่สบตาก็เหมือนโลกใบนี้หยุดหมุนทุกครั้ง นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มของร่างโปร่งเหมือนนาฬิกาตาย ที่มองกี่ทีๆก็ต้องหยุดอยู่กับที่ตลอด หยุดมองเพียงแค่ดวงตาคู้นี้เท่านั้น
ริมฝีปากของร่างโปร่งกดจูบที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายเบาๆ ย้ำๆ จูบของร่างโปร่งไม่ได้ลึกซึ้งหรือสอดแทรกมีแต่ความอบอุ่น แม้จะเป็นเพียงการแนบริมฝีปากไว้ชิดกันเท่านั้น วินด์ไม่ได้ขัดขืนหรือผลักออกเพราะชิน เค้ารู้ว่าถ้าร่างโปร่งต้องการกำลังใจหรือเจ็บปวดกายหรือใจเค้าจะทำแบบนี้เสมอ เหมือนการฟื้นฟูอย่างหนึ่งของเค้า
ร่างโปร่งผละออกก่อนและยิ้มที่ไม่เหมือนยิ้มให้คนอื่นให้วินด์ ก่อนจะดึงวินด์ขึ้นมาและเดินไปพร้อมๆกัน ตอนนั้นเองที่วินด์โน้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของผู้เป็นนายว่า......
“ท่านเป็นของกระผม!!!”
ความคิดเห็น