คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ++Chapter 1 ผู้ชำนาญไสยเวทย์ ++
++Chapter 1 ผู้ชำนาญไสยเวทย์ ++
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นท่ามกลางหมู่นักศึกษาทั้งหลาย ทุกคนต่างจ้องไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนอยู่กับพื้นปูนดิ้นไปมาแล้วเอาแต่กรีดร้อง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”เสียงกรี๊ดที่ว่านั่นคงไม่มีทางสิ้นสุดง่ายๆ หากแจ่กลับมีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาทำหน้าตาเหมือนเคร่งเครียดอะไรซักอย่าง ในขณะที่คนอื่นๆทำหน้าตกใจ
หญิงสาวคนดังกล่าวล้วงอะไรซักอย่างในกระเป๋าแล้วออกมา แล้วยกมือไหว้ก่อนจะเอาใส่ของที่หยิบออกมาใส่มือผู้หญิงที่เอาแต่กรีดร้องอยู่ แต่พอเอาของมันใส่ลงไปในมือเธอก็กรีดร้องดังกว่าเดิม มือที่กำของที่หญิงสาวคนนั้นเอาใส่มือไว้เกิดเป็นแผลโดยไม่ทราบสาเหตุ แล้วเธอก็สลบไป
เพื่อนๆของเธอพาเธอไป แต่ก่อนไปหญิงสาวที่ช่วยไว้ได้กล่าวไว่ว่า
“ห้ามทำแผลให้มือเธอเด็ดขาด เดี๋ยวแผลที่มือเธอจะห้ามไปเอง”
รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ แต่เชื่อเหอะว่ามันมีอยู่จริง
มันอาจจะเหมือนในละครหรือนิยายแต่มันคือ ‘ เรื่องจริง ’
TALK : C – NEL
ผมยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมด แล้วยกยิ้มขึ้นนิดๆน้ำฟ้าเธอยังเก่งเหมือนเดิม ฝีมือไม่ตก คงจะงงล่ะสิว่าผมรู้หรอว่าเธอทำอะไร แน่ล่ะผมรู้เพราะผมเห็นน่ะสิ เห็นมากกว่าที่คนอื่นเห็น J
“เนล ทำไมแกไม่ไปช่วยฉันว่ะ ?”น้ำฟ้าหญิงสาวคนเมื่อกี้เดินมาหาผม เธอเป็นเพื่อนผมน่ะ
“ฉันไม่รู้”ผมทำแกล้งโง่ใส่
“ฉันรู้ว่าแกรู้และแกสัมผัสได้ แต่แกไม่ช่วยฉัน ให้ตายเหอะทำฟ้าต้องประทานให้นายลงมาเกิดด้วยนะ”น้ำฟ้าบ่นจนฟ้าแล่บเลยล่ะ
อ่า ก่อนอื่นมารู้จักผมกับยัยนี่หน่อยดีกว่า ผมชื่อซีเนลไม่ต้องถ้าว่าทำไมพ่อแม่ตั้งชื่อให้แปลกๆ ที่จริงมันแปลกมาตั้งแต่พี่ชายผมแล้วมันชื่อซีเจล ซึ่งผมคิดว่าชื่อมันหรูไปสำหรับพี่ชายของผม เพราะมันควงหญิงชายเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้า ดีหน่อยตั้งที่มันรู้ว่าผมเป็นคนยังไงผมไม่ชอบอะไร มันเลยไม่ทำ มันเลยแยกห้องนอนของมันกับห้องกกเด็กออก คือมันมี2ห้องครับ
ส่วนยัยน้ำฟ้าเป็นเพื่อนสนิทผมตั้งแต่ผม7ขวบ บ้านของเธอเป็นคนมีของมีเวทย์ซึ่งเธอก็ได้ติดมาด้วย แม้ไม่ต้องเรียน เธอเป็นคนเดียวในบ้านที่ไม่ต้องเรียนเวทย์แบบคนอื่น แต่เธอก็มีได้ แบบวันนี้ไงที่เธอทำ แต่เธอไม่มีพวกญาณทิพย์หรือสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ไม่มีหรอกแต่ที่เธอรู้เพราะเธอมีกุมารที่พ่อเธอเลี้ยงไว้ให้ติดตามและคอยช่วยเหลือเธอ
ส่วนคนที่มีสัมผัสจริงๆน่ะ ผมต่างหาก ฮ่ะๆๆ แต่สัมผัสของผมมาพร้อมกับความตลก ตลกตรงไหนน่ะหรอตลกตรงที่ถ้าผมเห็น หูจมูกจะไม่ทำงาน คือผมยังหายใจอยู่แต่จะไม่ได้กลิ่น หูก็จะไม่ได้ยิน
แต่ถ้าผมได้กลิ่นผมจะไม่เห็นหูก็จะไม่ได้ยิน
และถ้าผมได้ยินผมก็จะไม่เห็นแล้วก็ไม่ได้กลิ่นไง
ตกลงใช่มั๊ยล่ะ ?
ซึ่งส่วนมากผมจะเห็นซะมากกว่า แต่โบราณบอกว่าห้ามทักไง J
“แกไปทำผมสีไรมาฟ้า ?”ผมถามน้ำฟ้า เพราะสีผมมันต่างไปจากทุกวัน
“สวยป่ะ สีม่วงครึ่งชมพูครึ่ง คราวหน้าฉันจะเอาฟ้าครึ่งน้ำตาลครึ่งด้วยล่ะ สวยน่าดูเลย ^O^”แต่ผมไม่ได้บอกใช่มั๊ยว่ายัยหมอผีนี่มันบ้าสีผมน่ะ เมื่อเดือนที่แล้วที่ดำข้างขาวข้าง เมื่อ3วันที่แล้ว แดงสดข้างชมพูดสดอีกข้าง คราวนี้มันเอาสีนี้ คราวหน้ามันจะเอาสีไหน ???
“ระวังผมจะเสียนะ เธอเป็นผู้หญิงรู้ดีอยู่แล้ว”ผมบอก
“เรื่องของหนังหัวฉันเหอะ นายอ่ะ สนใจป่ะทำสีเดียวกับฉันก็ได้นะ”
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ได้บ้าแบบเธอ J”ผมหลอกด่าน้ำฟ้า แล้วเดินหนีเธอมา ผมหันไปมองอีกทีก็ต้องยิ้มออกมา ยัยบ้านั่นเตะลมไปมาอย่างโมโห เธอคงไม่ตามผมมาผมให้ตัวเองอารมณ์เสียเล่นหรอก จริงมั๊ย ??
ในที่สุดก็ได้กลับบ้านซักที หลังจากที่พวกผมนั่งหลับๆตื่นๆกันในห้องเรียน ผมกับน้ำฟ้าน่ะ แต่อีกคนมันจะเรียนเอาโล่นะ ตาตื่นไม่มีตกเลย จดซะละเอียดยิบ ทำได้ไงไม่รู้ =___=
“เฮ้ ปายป่ะ เขาออกกันหมดแล้วนะ”น้ำฟ้าเรียกไอ้ปายที่เอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านรายละเอียดที่มันจดเอาไว้อยู่
“อือ”มันพยักหน้าหงึกหงักๆ แล้วก้มหน้าอ่านต่อซักพักก่อนจะเก็บของใส่เป้แล้วทำท่าเหมือนได้โล่
“เยสสสส! หมดไปอีกหหนึ่งวันแล้ว”ไอ้ปายพูดแล้วเดินนำพวกผมออกไป.....นิดเดียว
นิดเดียวจริงๆ....
“โอ้ย”เดินนำออกไปนิดเดียวก็ล้มไง =__=
“ซุ่มซ่าม”ผมว่ามัน แล้วเดินไปดึงมันขึ้นมาจากพื้น
“ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามนะ โต๊ะบ้านั่นมันสกัดขาฉัน”แล้วมันก็หันมาแว๊ดใส่ผม มันเป็นคนพูดเพราะนะ ซุ่มซ่ามด้วย แต่มันไม่ชอบให้ใครว่ามันว่าซุ่มซ่าม แต่ใครมันจะห้ามตัวเองไหวว่ะ
ปาย เป็นเพื่อนพวกผมแล้วก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฟ้า ผมเป็นเพื่อนกับปายได้3ปีแล้ว ตั้งแต่วันรับน้องจนถึงตอนนี้ มันเป็นคนเดียวที่ปกติที่สุดใน3คนเรา แล้วก็เป็นที่น่ารำคาญมากนอกจากมันจะซุ่มซ่ามแล้วยังขี้กลัวอีก ขี้โวยวายด้วย หน้าตาแบบนี้จะเป็นผัวใครได้ว่ะ =___= ถึงหน้าตามันจะแมนกว่าผมแต่นิสัยนี้ขัดกันสุดๆ มันสูง180น่ะ แต่แห้งเป็นก้างเลย =___=
“เอ๊ะ หรือว่ามันจะมีวิญญาณคอยตามแกล้งฉันกันนะ”
คิดไปนั่น -*- ปกติที่ไหนล่ะสมองมันน่ะ
ผลั๊วะ
“โอ๊ย ตบหัวฉันไมว่ะ”มันถามผม
“ลุกได้แล้ว ฉันจะไปกันแล้ว”ผมบอกมันเสียงแข็ง มันเบะปากใส่ผมแล้วเดินนำหน้าพวกผมไป (อีกแล้ว)
พวกผมเดินออกมาจากรั้วมหาลัยได้ไม่กี่ก้าว ก็เจอร่างสูงนรกยืนพิงรถอยู่ในมือถือบุหรี่อยู่ แต่อะไรจะน่าสนไปมากกว่ามันสูบตรงป้าย ‘ห้ามสูบบุหรี่’ เจ๋งเลย!
“ว่าไงน้องชายสุดที่รัก”ร่างสูงทิ้งบุหรี่ลงกับพื้นแล้วเดินมาหาผมแต่สายตากับมองไอ้ปาย น้องมึงคือกูนี่
“มาทำไร อย่าบอกว่ามารับ ไม่เชื่อแน่”ผมบอกมัน
“จริงๆ”ผมว่ามันเพี๊ยน
“แดกไรมาครับพี่ชาย”ผมถาม อย่าถามว่าไอ้ปายกับยัยฟ้าหายไปไหน มันอยู่นี่แหละ แต่ไอ้ปายมันเหยิบๆมาหลบอยู่หลังผมแล้ว มันกลัวพี่ผม พี่ผมเคยม่อมันน่ะ ส่วนยัยฟ้าน่ะกระโดดก็เอวเกาะแขนพี่ชายผมไปแล้ว แหน่ะ! อย่าคิดนะว่ายัยฟ้าคิดไรกับพี่ชายผมน่ะ ป่าวหรอกยัยนี่บอกว่าพี่ชายผมหุ่นดีเลยชอบเกาะโน่นเกาะนี่ไปเรื่อยตั้งแต่เด็กๆแล้ว เมื่อก่อนมันหวงพี่ชายผมยิ่งกว่าผมอีก
“ป่าวครับน้องชาย”มันบอกแล้วยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม เหอะ! ผมเกลียดรอยยิ้มของมันจริงๆ แต่ก็นะผมกับมันยิ้มเหมือนกัน ติดตรงที่ว่าพี่ชายผมมันยิ้มบ่อย ผมก็บ่อยนะแต่เป็นยกยิ้มที่มุมปากน่ะ
“ไปเหอะน่า เนลก็รู้ว่าพี่หวงนายจะตายพี่ไม่พานายไปขายหรอก”
“ใครจะไปรู้ล่ะ พี่มันเลวจะตายใครก็รู้”ผมพูดอย่างไม่แคร์ว่ามันจะรู้สึกยังไง
“ว่าพี่เลวเดี๋ยวก็จับปล้ำเลย”
O____o
ไม่ใช่สีหน้าผมแต่เป็นสีหน้าของปายกับฟ้า ส่วนผมน่ะหรอ เฉยๆ พี่ชายผมมันปากหมาไปงั้นแหละผมรู้ว่ามันไม่คิดอะไร
“กลับก่อนนะ บาย”ผมบอกปายกับฟ้าแล้วเดินขึ้นรถของทันที
รถของพี่ชายผมเคลื่อนตัวไปอย่างสบายอารมณ์คนขับ พี่ชายผมเป็นคนที่ร้ายเงียบใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาแต่จิตใจโหดเหี้ยมมากเกินมนุษย์ เว่อร์ใช่มั๊ยล่ะ
เออ เวอร์มันก็มนุษย์เลวๆธรรมดาๆเนี่ยแหละ -___-
รถเคลื่อนตัวมาเรื่อยจนมาหยุดอยู่หน้าคอนโดสูงตะหง่านตาแห่งนึง คอนโดนี้ผมคุ้นมาก
“รู้และ พากลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“เดี๋ยวสิน้องชาย รีบไปไหนล่ะ หึหึ”เจลบอกเสียงเจ้าเล่ห์ ให้ตายเหอะ ผมรู้สึกว่าผมเกลียดมันมากเลยล่ะ -___-
“ผมจะกลับบ้าน”ผมย้ำเสียงหนักแน่น
“โอเครๆ พี่สัญญาว่ามันจะไม่มายุ่งกับเนล”
“…….”
“อีกอย่างมันก็มีแฟนใหม่แล้ว J”
“อ่า....แฟนใหม่หรอ”
“ใช่”
“ผมว่าบางทีเราน่าจะหาอะไรสนุกๆเล่นกันนะเจล J”ผมบอกเสียงสนุก อ่า คุณเคยเล่นเกมกับผมมั๊ย ไม่หรอก ไม่มีใครอยากเล่นกับเราสองพี่น้องหรอกเพราะเราสองคนโกงไง J
“โอ๊ะ!!”ทายซิว่าผมเจอใคร ?
“มาทำไมมิทราบ ?”ร่างสูงตีหน้านิ่งใส่ผม ตอนแรกเขาก็ดูตกใจดีนะที่เห็นผมน่ะแต่ก็ควบคุมอาการได้ดี จนน่าปรบมือให้ J
“มาย้อนอดีตมั้งครับ J”ผมบอกแล้วยิ้มกริ่ม
“จะไปไหนก็ไปที่นี่ไม่ใช่ที่เด็กเล่น”
“หรอครับ โทษทีพอดีโตแล้ว ไม่ทราบว่าโตแล้วจะเล่นที่ไหนได้บ้างครับ ?”ผมถาม
“อะไรของนาย ?”
“หรือว่าเล่นบนเตียงได้อย่างเดียว”ผมถามแล้วยิ้มร้ายให้ร่างสูง เขาเงียบซักพักก่อนจะเดินเข้าห้องไป
ผมเดินถามเขาเข้ามา ก้ามแรกที่ผมก้าวเข้ามาผมรูสึกวูบแปลกๆ คล้ายๆหน้ามืดตัวเย็นแต่เพียงพริบตาก็หาย ผมเลยเดินเข้ามาปรกติในห้องถูกจัดเป็นโซนเหล้าโดยเฉพาะ ในห้องนี้มีผู้ชายที่นั่งอยู่ก่อนน่าที่ผมจะเข้ามา5คน รวมพี่ชายผมด้วย พี่ชายผมนั่งตรงข้ามกับผู้ชายตัวเล็กๆน่าตาน่ารักคนนึง เขานั่งอยู่ข้างพีท อ่า…..ให้ทายเขาคงเป็นแฟนพีทแฟนเก่าผมแน่ๆ J
พี่ชายยักคิ้วให้แล้วมองไปที่ร่างเล็กที่นั่งยิ้มอยู่ เป็นเชิงบอกผมว่า ‘นี่ไงแฟนใหม่ไอ้พีท’ ผมมองร่างเล็กแล้วยิ้มให้อย่างเสแสร้งที่สุด เขาเองก็ยิ้มกลับ.....ยิ้มที่ดู(เหมือน)จริงใจ ผมไม่รู้หรอกว่าเขาเสแสร้งหรือยิ้มจากใจจริง!!
“หวัดดี J”ผมทักทุกคน ทุกคนมองผมอย่างหวั่นๆ ทำไมผมแค่ยิ้มเองนะ
“นายมาทำไม”พี่ฟลุ๊คถาม เขาเป็นผู้ชายที่ดูนิ่งและเย็นชาที่สุดในขณะเดียวกันเขาก็ดูร้ายและเกลียดขี้หน้าผมที่สุด
“มาทวงของคืนน่ะ J”ผมพูด ทุกคนมองไปที่พีทหมดเพราะรู้ว่าผมเคยคบกับเขา มีเพียงพี่ชายเลวๆของผมเท่านั้นที่นั่งจิบเหล้าสบายใจ
“หมายถึงเจลน่ะ J”ผมบอกแล้วยิ้มให้ก่อนจะนั่งข้างๆเจลซึ่งมันตรงข้ามกับพีทพอดี แต่พี่ฟลุ๊คก็นั่งอยู่ข้างๆผมเช่นกัน
“คิดจะทำไรกับมายด์น่ะ ฉันขอสั่งห้าม”พี่ฟลุ๊คกระซิบรอดไรฟัน สั่งหรอ ? สั่งแล้วคิดว่าผมจะทำตามมั๊ยล่ะ ไม่หรอก! โลกนี้ไม่มีใครสั่งผมได้ J
“พีท ผมรู้สึกว่าผมจะลืมของไว้ในห้องนาย ขอเดินเข้าไปหาได้มั๊ย”ผมถามร่างสูงที่นั่งมองหน้าผมอยู่ เขามองหน้าผมนิ่งราวกลับว่าไม่รู้สึกอะไร แต่ในตาวูบไหวเหมือนเขาคิดอะไรอยู่!
“ได้มั๊ย ?”ผมถามย้ำอีกครั้ง ความจริงไม่ได้ลืมอะไรหรอกแค่อยากหาเกมเล่นแก้เซ็งเฉยๆน่ะ เกมร้าวฉานไง J
“ผมไม่ ‘รื้อฟื้น’ ความทรงเก่าๆหรอกน่า J”ผมถามเขาอีกครั้งและเน้นเสียงให้เน้นขึ้นและพวกเขารู้ว่าผมทำอะไรอยู่
“หยุดพูดได้ละ จะเข้าก็เข้าไปแต่ห้ามรื้อของ”เขาบอกแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นจรดริมฝีปากบางเฉียบของตนเอง
“อ่าห้ะ!! ไม่รับปาก J”ผมบอกแล้วยักไหล่อย่าไม่แคร์ ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงเดินตามผมมาด้วย ผมแอบเห็นมายด์(แฟนพีท)หน้าเสียเพราะแฟนตัวเองเดินตามผมเข้าห้อง
“ลืมอะไรล่ะ”ร่างสูงถามทันทีที่ผมก้าวเขาห้อง ทันทีที่ผมก้าวเข้ามาผมรู้สึกถึงความผิดปรกติในร่างกาย หัวใจผมเต้นแรง หูอื้อ ยืนแทบไม่ไหวแทบทรุดไปกลับพื้น ผมเลยพยายามหาที่เกาะแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาก่อนจะพยายามสงบสติตัวเอง
“ปะ…..ป่าว!”
“ออกไป”เสียงๆหนึ่งดังขึ้น เสียงทุ้มๆหวานๆฟังดูโหดร้ายมากกว่าที่จะเป็นมนุษย์ซะอีก
“ส่ะ เสียงใคร ?”ผมถามเสียงสั่นในขณะที่พีทมองผมอย่างสงสัย เขาไม่เคยรู้ว่าผมมีเซ้นท์ เขารู้แต่ว่าผมมักมีอาการแปลกๆแบบนี้เสมอ ยิ่งถ้าผมโดนทำร้ายเขาก็จะไม่สามารถรู้ว่าผมเป็นอะไร และมีเพียงสองคนที่ช่วยผมได้คือฟ้าและเจล
“ออกไป!!!!”เสียงนั่นยังย้ำอยู่แบบเดิม
“นายเป็นใคร ?”ผมถามเสียงดังสั่นเพราะเนื้อตัวเริ่มสั่นอย่างไร้การควบคุม
“ไม่เกี่ยวกับมึง อย่าเสือก ออกไปซะ กูจะเอาพีทไปอยู่ด้วย”เสียงตวาดดังลั่น ผมพยายามมองหาเขาแต่ก็ไม่เป็นผลผมไม่เห็นเขา และเขาก็ตะโกนประโยคเดมแต่ดังกว่าเดิมใส่ผม มันดังมาก มากจนผมช็อค เหมือนเขาตะโกนใส่หูผม
“พะ พีท”ผมพยายามเรียกพีทเพื่อให้เขาช่วย เขาวิ่งเขามาดูผมก่อนจะแหกปากเรียกพี่ชายผมทันทีที่เห็นว่าร่างกายผมกระตุกอย่างแรง
ปัง!!! เสียงประตูกระแทกผนังดังลั่น ผมเห็นพี่ชายตัวเองเข้ามาจับมือผมแล้วเอามือของเขามาปิดหูผมเอาไว้ ถึงเขาจะไม่มีเซ้นท์แบบผมแต่เขาสามารถช่วยผมให้พ้นจากอันตรายที่มองไม่เห็นได้ เพียงแค่สัมผัสตัวผม!!!
“ละ เลือด เนลเลือดออก!!!”เสียงหวานของมายด์ดุงขึ้นอย่างตื่นตระหนก
ของเหลวสีแดงไหลออกจากใบหูของผมเพราะผมยังได้ยินเสียงของวิญญาณอยู่ แต่ฟังไม่ได้ศัพท์รุ้เพราะว่าเขาจะเอาพีทไปอยู่ด้วยให้ได้ ยิ่งผมช็อคหนักขึ้นเท่าไหร่เสียงนั้นก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จนแก้วหูผมแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ
สุดท้ายโลกของผมก็ดับลงพร้อมกับที่พี่ชายของผมอุ้มผมออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็ว!!!!
ความคิดเห็น