Super junior : I’m crazy about you

ลำดับตอนที่ #4 : Intro เรื่องนี้จร้า

Intro : start ….

 

ณ ตึก sm entertainment

 

เช้าวันนึง ที่ควรจะดีสำหรับการเริ่มต้น หากว่าเช้าวันนี้ที่นี่ก็กำลังเริ่มต้นอะไรบางอย่างเช่นกัน แต่....

 

ห้องประชุมที่ปิดสนิท กรรมการระดับสูงกำลังประชุมเรื่องบางอย่างที่สร้างความเครียดให้เป็นอย่างมาก หากแต่ภายนอกห้องประชุมก็มีชายหนุ่มอีก13คนที่เครียดไม่แพ้กัน ....โดยเฉพาะ

 

“พี่ฮีชอลอย่าคิดมากเลยครับ...มินจีคงไปไหนไม่นานหรอก” โจ คยูฮยอนน้องเล็กของบ้าน super junior พูดขึ้นพลางเดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้สีหน้าหมดอาลัยตายอยาก

 

จะไม่ให้เค้านั่งกลุ้มได้ยังไงกัน …น้องสาวหนีหายไปทั้งคน เค้าจะไม่ว่าอะไรเสียหรอก ถ้า...

ถ้ายัยคิม มินจี น้องสาวเค้าจะไม่ได้เดบิวต์อัลบั้มเดี่ยวของตัวเองใน2เดือนหน้า!!!

 

“...คงไปไหนไม่ไกลนักหรอก..เค้าก็รู้หน้าที่ดีอยู่แล้ว”คราวนี้ลีดเดอร์เข้าไปช่วยปลอบบ้าง แต่ก็เหมือนว่าจะไม่มีอะไรดีขึ้นมา สถานการณ์ก็ยังคงเดิม...มาคุ ราวกับเป็นสนามรบ

 

และแล้ว...ประตูก็ถูกเปิดออก คนที่อยู่ข้างในทยอยกันออกมา สีหน้าเหมือนกำลังเจ้าตัวยังคงประชุมอยู่ คนที่อยู่ข้างนอกเห็นภาพเหล่านั้นยิ่งเครียดหนักเข้าไปใหญ่ ‘ฮีจิน’คนที่พวกเค้ากำลังรอคอยอยู่ก็เดินออกมาสีหน้าอิดโรยสุดๆ 13หนุ่มรีบเข้าไปรุมทึ้งแทบจะในทันทีที่เธอกรีดกรายออกมาจากห้องประชุม

 

“ผู้จัดการเป็นไงบ้างครับ” ทงเฮละล่ำละลักถาม ที่เหลือยืนรุมรอฟังคำตอบจากปากผู้จัดการสาวกันตาปริบๆ

ฮีจินกุมขมับ มืออีกข้างว่างโบกไล่เหล่าลิงทั้งหลาย ให้เปิดช่วงว่างให้บ้าง ฝูงลิงทำตามแต่โดยดี

“อื้ม...ฮีชอลน้องสาวเคยเอ่ยปาก ว่าอยากไปไหนบ้างไหม หรือเคยติดต่อใครบ้างรึเปล่า?”ทุกคนหันมามองคนที่จะตอบคำถามนั้น ฮีชอลทำท่านึกอยู่นาน เพราะว่าเค้าไม่ได้เจอมินจีมานานพอสมควร ก่อนนึกถึงคำพูดน้องขึ้นมาได้  เมื่อประมาณปีกลายที่แล้ว บันทึกของฮีจินที่เจอในห้อง...ตอนนั้น...

“ไดอารี่..มินจี ผมเคยแอบอ่านของเค้าเขียนไว้ประมาณว่า...”

 

‘วันที่xเดือนx ปี200x’

 

‘ว้าว~ วันนี้ฉันจะไปดูพี่ฮีชอลกับพวกๆ พี่ลีทึกโชว์ที่พัทยาล่ะ>< ฉันอยากมาที่นี่ตั้งนานแล้ว แถมงานที่พี่โชว์เป็นงานใหญ่ด้วยอีกต่างหาก ฉันก็เพิ่งเคยออกต่างประเทศเป็นครั้งแรก แต่มันจะเป็นการออกต่างประเทศที่ฉันไม่มีวันลืมเลย ฉันต้องมาที่เมืองไทยอีกให้ได้เลย!!! เพราะว่าเมื่อตอนเย็นตอนที่ฉันกำลังจะไปดูพวกพี่ ดันหลงทางขึ้นมาน่ะสิ TT^TT อังกฤษฉันก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงซะด้วยสิ พอจะมีคนพูดเกาหลีกับฉันได้บ้างไหมเนี่ย?....ฉันคิดอย่างนั้น ไม่นานพระเจ้าก็ทรงโปรดเมตตาฉัน ส่งคนที่พูดภาษาเกาหลีมาให้ พวกเธอเป็นพี่สาวที่น่ารักมาเลยเชียวล่ะ คนหนึ่งในกลุ่มของพี่คนนั้นเข้ามาทักฉันเป็นคนแรก (อาจจะเพราะว่าสะดุด เห็นฉันอยู่สงบนิ่ง มองเลิกลั่กๆอยู่ตั้งนาน ด้วยล่ะมั้ง ถึงเข้ามาทัก)ดันพูดเกาหลีกับฉันไม่รู้เรื่อง เค้าเลยส่งอีกคนนึงมา คราวนี้เราพูดกันรู้เรื่องรู้ราว พี่สาวพวกนั้นบอกทางที่จะไปดูพี่ๆกับฉัน ฉันดีใจมาก เลยถามชื่อไว้ กับอีเมลล์ไว้ด้วยล่ะ มีคนนึงชื่อน้ำนิ่ง(เป็นคนแรกที่เข้ามาทักแต่เค้าพูดเกาหลีไม่ได้ยังไงล่ะ) ชื่อฟังแล้วแปลกๆ เปล่งหูมากเลย ส่วนอื่นๆที่มากับพี่น้ำนิ่ง ส่วนใหญ่ก็เป็นเกาหลี พวกพี่เค้าบอกว่าเค้าเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยนานาชาติของที่นี่ล่ะ ฉันอยากมาเรียนบ้างแล้วซิ สุดท้ายพวกเราเลยได้ไปดูพวกพี่ด้วยกัน^^ วันนี้คงเป็นวันที่กำหนดมาแล้วจริงๆ ฉันกลายเป็นที่โชคดีที่สุดไปเลยนะเนี่ย....  ’

“ประมาณนี้ล่ะ ...ผมว่าไดอารี่เธอน่าจะยังอยู่ในห้องนอนบ้างล่ะน่า ยัยนั่นขี้ลืมจะตายไป งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ไม่ทันทีฮีจินจะได้พูดอะไร ฮีชอลก็เดินออกไปจากกลุ่มก้อนนั้นอย่างรวดเร็ว

 

“หืมม์? ...มองอะไรกันอีก อ๋อ ! ฉันลืมบอกพวกนายไป เจ้านายให้พวกนายไปตามหามินจี ระหว่างนี้พวกนายจะถูกcancel งานทั้งหมด ทางนี้น่ะเรื่องสร้างข่าวทางสังกัดจัดการได้สบายไม่ต้องห่วงนะ ก็ถือว่าไปตามแล้วก็...พักไปด้วยในตัวล่ะกันนะ ”ผู้จัดการสาวยักไหล่ เดินแหวกออกไปก่อนที่ทั้งวงนั้นจะส่งเสียงเฮลั่นไล่หลังมา ทำให้เธอยิ้มบางๆ

“เจอไหม..ฮีชอล?”เมื่อกลับมาถึงหอพัก ลีดเดอร์รีบปรี่เข้าประกบ เจ้าตัวโชว์สมุดเล่มนึงเป็นคำตอบ พวกที่นั่งอยู่ตรงห้องนั่งเล่น อยู่ในครัว ในห้องนอน ต่างคนต่างเดินมาทางฮีชอลกันทั้งนั้น

“จำได้ไหมว่ายัยมินจีก็เคยคุยเรื่อง...ที่เมืองไทยให้ฟัง..”

“รู้สิฮะ มินจีคุยอยู่ตั้งนานแน่ะเรื่องนี้ ”รยอวุคพูดพยักหน้าหงึกหงัก

“ผลพวงก็เพราะเรื่องนั้นล่ะฉันเลยสงสัย...”

“งั้นพวกเราไปเมืองไทยกันดีไหมล่ะ”ชินดงโพลงขึ้น

“ถ้ายัยนั่นอยู่ที่นั่นจริงๆ ก็ต้องตามไป....” ฮีชอลพูดด้วยเสียงเครียดไม่น้อย

ลงแค่เท่านี้ก่อนนะจ้ะ ถ้าได้นางเอกครบจะเขียนแบบเต็มๆให้อ่ะ