คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : start
Intro : start ….
ณ ตึก sm entertainment
เช้าวันนึง ที่ควรจะดีสำหรับการเริ่มต้น หากว่าเช้าวันนี้ ที่นี่ก็กำลังเริ่มต้นอะไรบางอย่างเช่นกัน
ห้องประชุมที่ปิดสนิท กรรมการระดับสูงกำลังประชุมเรื่องบางอย่างที่สร้างความเคร่งเครียดให้เป็นอย่างมาก แต่ภายนอกห้องประชุมก็มีชายหนุ่มอีก13คนที่เครียดไม่แพ้กัน โดยเฉพาะ....
“พี่ฮีชอลอย่าคิดมากเลยครับ มินจีคงไปไหนไม่ไกลนักหรอกฮะ” โจ คยูฮยอนน้องเล็กของบ้าน suju พูดขึ้นพลางเดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้สีหน้าที่สวยเริ่ด เชิด ก็กลายเป็นหมดอาลัยตายอยาก
จะไม่ให้เค้านั่งกลุ้มได้ยังไงกัน …น้องสาวหนีหายไปทั้งคน เค้าจะไม่ว่าอะไรเลย ถ้า...
ถ้ายัยคิม มินจี น้องสาวเค้าจะไม่ได้เดบิวต์อัลบั้มเดี่ยวของตัวเองใน2เดือนหน้า!!!
“...คงไปไหนไม่ไกลนักหรอก..เค้าก็รู้หน้าที่ดีอยู่แล้ว”คราวนี้ลีดเดอร์เข้าไปช่วยปลอบบ้าง แต่ก็เหมือนว่าจะไม่มีอะไรดีขึ้นมา สถานการณ์ก็ยังคงเดิม...มาคุ ราวกับเป็นสนามรบ
และแล้ว...ประตูก็ถูกเปิดออก คนที่อยู่ข้างในทยอยกันออกมาสีหน้าของแต่ละคนที่ยังมึนตึงทำให้ คนที่อยู่ข้างนอกเห็นภาพเหล่านั้นยิ่งเครียดหนักเข้าไปใหญ่ ‘ฮีจิน’คนที่พวกเค้ากำลังรอคอยอยู่ก็เดินออกมาสีหน้าอิดโรยสุดๆ 13หนุ่มรีบเข้าไปรุมทึ้งแทบจะในทันทีที่เธอออกมาจากห้องประชุม
“ผู้จัดการเป็นไงบ้างครับ” ทงเฮละล่ำละลักถาม ที่เหลือยืนรุมรอฟังคำตอบจากปากผู้จัดการสาวกันตาปริบๆ
ฮีจินกุมขมับ มืออีกข้างที่ยังว่างโบกไล่เหล่าลิงทั้งหลายให้เปิดช่วงว่างให้บ้าง ฝูงลิงทำตามแต่โดยดี
“ฮีชอลน้องสาวนายเคยเอ่ยปากว่าอยากไปไหนบ้างไหม หรือเคยติดต่อใครบ้างรึเปล่า?”ทุกคนหันมามองคนที่จะตอบคำถามนั้น ฮีชอลทำท่านึกอยู่นาน เพราะว่าเค้าไม่ได้เจอน้องสาวมานานพอสมควร ก่อนจะนึกถึงคำพูดน้องขึ้นมาได้ เมื่อประมาณปีกลาย บันทึกของมินจีที่เจอในห้อง...ตอนนั้น...
“ไดอารี่ของยัยนั่น ผมเคยแอบอ่านของเค้าเขียนไว้ประมาณว่า...”
‘วันที่xเดือนx ปี200x’
‘ว้าว~ วันนี้ฉันจะไปดูพี่ฮีชอลกับพวกๆ พี่ลีทึกโชว์ที่พัทยาล่ะ>< ฉันอยากมาที่นี่ตั้งนานแล้ว แถมงานที่พี่โชว์เป็นงานใหญ่อีกต่างหาก ฉันก็เพิ่งเคยออกมาต่างประเทศเป็นครั้งแรก แต่มันจะเป็นการออกต่างประเทศที่ฉันไม่มีวันลืมเลย ฉันต้องมาที่เมืองไทยอีกให้ได้เลย!!! เพราะว่าเมื่อตอนเย็นตอนที่ฉันกำลังจะไปดูพวกพี่ ดันหลงทางขึ้นมาน่ะสิ TT^TT อังกฤษฉันก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงซะด้วยสิ พอจะมีคนพูดเกาหลีกับฉันได้บ้างไหมเนี่ย? ฉันคิดอย่างนั้น ไม่นานพระเจ้าก็ทรงโปรดเมตตาฉันส่งคนที่พูดภาษาเกาหลีได้มาให้ พวกเธอเป็นพี่สาวที่น่ารักมากเลยเชียวล่ะ พี่คนหนึ่งในกลุ่มเข้ามาทักฉันเป็นคนแรก(อาจจะเพราะว่าเห็นฉันมองเลิกลั่กๆอยู่ตั้งนานด้วยล่ะมั้งถึงเข้ามาทัก)ดันพูดเกาหลีกับฉันไม่รู้เรื่อง เค้าเลยส่งอีกคนนึงมา คราวนี้เราพูดกันรู้เรื่องรู้ราว พี่สาวพวกนั้นบอกทางที่จะไปดูพี่ๆกับฉัน ฉันดีใจมาก เลยถามชื่อกับอีเมลล์ไว้ด้วยล่ะ มีคนนึงชื่อน้ำนิ่ง(เป็นคนแรกที่เข้ามาทักแต่เค้าพูดเกาหลีไม่ได้ยังไงล่ะ) ชื่อฟังแล้วแปลกๆ เปล่งหูมากเลย ส่วนอื่นๆที่มากับพี่น้ำนิ่ง ส่วนใหญ่ก็เป็นเกาหลี พวกพี่เค้าบอกว่าเค้าเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยนานาชาติของที่นี่ล่ะ ฉันอยากมาเรียนบ้างแล้วสิ สุดท้ายพวกเราเลยได้ไปดูพวกพี่ด้วยกัน^^ วันนี้คงเป็นวันที่กำหนดมาแล้วจริงๆ กลายเป็นฉันที่โชคดีที่สุดไปเลยนะเนี่ย.... ’
“ประมาณนี้ล่ะ ...ผมว่าไดอารี่เธอน่าจะยังอยู่ในห้องนอน ยัยนั่นขี้ลืมจะตายไป งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ไม่ทันที่ฮีจินจะได้พูดอะไร ฮีชอลก็เดินออกไปจากกลุ่มก้อนนั้นอย่างรวดเร็ว
“หืมม์? มองอะไรกันอีก อ๋อ ! ฉันลืมบอกพวกนายไป เจ้านายให้พวกนายไปตามหามินจี ระหว่างนี้พวกนายจะถูกcancel งานทั้งหมด ส่วนเรื่องสร้างข่าวทางสังกัด จัดการได้สบายไม่ต้องห่วงนะ ก็ถือว่าไปตามแล้วก็พักไปด้วยในตัวล่ะกันนะ ”ผู้จัดการสาวยักไหล่ เดินแหวกออกไปก่อนที่เสียงเฮลั่นไล่หลังมา ทำให้เธอยิ้มบางๆ
“เจอไหม..ฮีชอล?”เมื่อกลับมาถึงหอพัก ลีดเดอร์รีบปรี่เข้าประกบ เจ้าตัวโชว์สมุดเล่มนึงแทนคำตอบ พวกที่นั่งอยู่ตรงห้องนั่งเล่น อยู่ในครัว ในห้องนอน ต่างคนต่างรีบเดินเข้ามาหาฮีชอลเป็นจุดเดียว
“จำได้ไหมว่ายัยมินจีก็เคยคุยเรื่อง...ที่เมืองไทยให้ฟัง..”ฮีชอลพูดพลางทำหน้านึก
“รู้สิฮะ มินจีคุยเรื่องนี้อยู่ตั้งนานแน่ะ”รยอวุคพูดพยักหน้าหงึกหงัก
“ผลพวงก็เพราะเรื่องนั้นล่ะฉันเลยสงสัย...”
“งั้นพวกเราไปเมืองไทยกันดีไหมล่ะ”ชินดงโพลงขึ้น
“ถ้ายัยนั่นอยู่ที่นั่นจริงๆ ก็ต้องตามไป....” ฮีชอลพูดด้วยเสียงเครียดไม่น้อย
ความคิดเห็น