ฟูมฟาย

เนื้อเรื่อง

คนเราเกิดมาก็ร้องไห้แล้ว

ร้องมาก ร้องน้อย ร้องซึมๆ ร้องเงียบๆ หรือร้องไห้ฟูมฟาย

มีเรื่องตั้งมากมายที่ทำให้เราร้องไห้
ทั้งร้องไห้เพราะ  ดีใจ  หรือ..............เสียใจ
            การพลัดพราก...........
                          สาเหตุใหญ่ ใหญ่เบ้อเร้อ  ที่ทำให้คนบางคนร้องให้
            ร้องมาตลอด  ตั้งแต่ปีก่อน  มาถึงปีนี้  จนกระทั้งปีหน้า........ก็ไม่รู้ว่าจะหยุดได้ไหม
            สาเหตุที่คนๆนั้น ร้องไห้  จริงๆแล้วไม่ใช่เพราะเขาคนนั้นทิ้งเธอไปหรอก
            แต่ก่อนหน้าที่เขาจะไปต่างหาก  เธอได้ทำความผิดอันใหญ่หลวง
            ผิดมากเกินกว่าจะบรรยาย
            แต่เขา  ก็ยังเฝ้ารอ  และให้อภัยเสมอ
            แต่เธอก็โง่เกินไปที่จะเข้าใจ  และยังสำคัญตัวผิด  ว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก
            ไม่เคยสักครั้งที่จะเอ่ยคำว่า  "ขอโทษ"  กับเขา
            ทั้งที่ในใจมีคำนั้นอยู่ตลอดเวลา

             เวลาผ่านไปเนินนาน  แต่ก็ไม่นานเท่าไหร่
             เธอตัดสินใจที่จะพูดคำๆนั้น 
             คำว่า"ขอโทษ"  ให้เขาคนนั้น
             และคิดนะบอกความจริงในใจให้เขารับรู้
             แต่มันช้าไป  ช้าไปแค่เสียววินาที
             

            แค่การมาช้า  แค่การพูดช้าไปเพียงวินาทีเดียว
            ทำให้เธอคนนี้ต้องร้องไห้และทนกับความเจ็บปวดมาแสนนาน
            มันคงเป็นการชดใช้กรรม  ที่เธอได้ทำกับเขาไว้
           ต่อจากนี้เธอก็ได้แค่เฝ้าบอกคำสองคำ  กับสายลม

           ฉันรักเธอ  ฉันรักเธอมาก
           ขอโทษด้วย ขอโทษนะ
           ฉันขอโทษ


                                                           ฉันคงไม่ต้องร้องไห้  ถึงทุกวันนี้
                                                            หากวันนั้น 
                                                            ฉันเพียงพูดคำว่า
                                                             ขอโทษ  ตั้งแต่แรก