ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love ICU ♥ แผนรักใสๆมัดหัวใจนายตัวร้าย

    ลำดับตอนที่ #1 : ICU ? CHAPTER 1

    • อัปเดตล่าสุด 8 ม.ค. 55













    CHAPTER 1 








                                               
                                      



                        
    พอกันที ฉันไม่ทนอีกแล้ว!!
     
     ฉัน..มอคค่า ฉันไม่เคยรู้สึกสมเพชตัวเองเท่านี้มาก่อนเลย ให้ตายสิ! ทำไมฉันต้องกลายเป็นเบ้ของพวกเธอด้วยนะ ทั้งที่ฉันก็เป็นเพื่อนของพวกเธอไม่ใช่หรอ?หรือบางทีอาจจะไม่ใช่เลยก็ได้...

                  เรื่องก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ตอนนี้ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนะสิ ในขณะที่เพื่อนรักทั้งสอง ริต้า,โยกิ ออกไปชอปปิ้งลั้ลลา ฟังดูเหมือนโง่ใช่มั้ยละที่ฉันทำไมต้องนั่งทำรายงานงกๆอยู่คนเดียว แบบว่าฉันออกจะดูเป็นคนดีไปหน่อยนะ ก็พวกเธอเป็นเพื่อนฉันนะสิถึงแม้ว่ามันจะหลายครั้งหลายหนก็เถอะ เอาเป็นว่าฉันรีบหาข้อมูลในห้องสมุดให้เสร็จแล้วลากสังขารไปกินข้าวดีกว่า


    "เล่มนั้นอยู่ไหนนะ" ฉันเดินมาที่มุมสุดของชั้นหนังสือ เพื่อหาหนังสือเล่มเดิมแต่ตอนนี้มันไม่อยู่แล้ว 

    "คิกๆ เข้ามาใกล้อีกหน่อยสิ..." เสียงแหบพร่าของผู้หญิงคนหนึ่งทำให้ฉันหยุดหาหนังสือต่อ ฉันจะไม่แปลกใจซักนิดถ้าเสียงของหล่อนไม่ทำให้ฉันจินตนาการไปไกล

    นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย!!

                    ความจริงฉันไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นอะไรนะ แตแบบว่า...่ภาพที่ฉันเห็นนี่สิผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งกำลังจูบดูดดื่มกันในห้องสมุดในมุมแคบๆไม่มีกล้องวงจรติดอยู่ อ๊ายย ลูกตาของฉันกำลังเสียบริสุทธิ์อะ แล้วจู่ๆเสียงบรรณารักษ์ ็ดังขึ้นทำให้คู่รักคู่นั้นหยุดเร่าร้อนกันทันที แน่นอนว่าคู่นั้นต้องเห็นฉันด้วย ซวยละสิ ผู้ชายคนนั้นเหลือบมองหน้าฉันด้วยสายตาอำมหิตแล้วสบถอะไรสักอย่างนี่แหละส่วนผู้หญิงหันมามองหน้าฉันแบบจะกินเลือดกินเนื้อ สองคนนั้นไม่ได้คิดว่าฉันเป็นคนไปฟ้องใช่มั้ย

    "ทำอะไรกัน!!" เสียงบรรณารักษ์ดังขึ้นอีกคร้งัและเธอหยุดยืนตรงหน้าพวกเราสามคน(ฉันกับคู่รักนั่น)

    "คือว่า..."

    "พวกเรานั่งทำรายงานกันครับ" ฉันพูดไม่ทันจบผู้ชายคนนั้นพูดแทรกขึ้น แล้วเดินออกจากตรงนี้ไปแต่ยังไม่ลืมส่งสายตาอำมหิตให้ฉัน ตามด้วยแฟนของเขา

    แล้วฉันทำผิดอะไรทำไมเขาต้องทำท่าไม่พอใจฉันด้วยนะ!


    "เมื่อไหร่แกจะมีปากมีเสียงเรื่องแบบนี้สักทีนะ!" แหวนพลอยเพื่อนสนิทที่คนลลกลุ่มกับฉันพูดขึ้น หลังจากฉันมาหามันที่คอนโดเพื่อยืมโน็ตบุ๊คมาทำรายงาน คือโน็ตบุ๊คของฉันเสียยังไม่ได้ซ่อมเลย เซงจิตมากกกก

    "ฮ่าๆ" ฉันไม่ตอบแต่หัวเราะในความขี้บ่นของแหวนพลอยแทน

    "แกก็เป็นซะแบบนี้ไง เอ้า กินซะ"

    "ขอบใจยะ" ฉันยิ้มให้แหวนพลอยก่อนจะบะหมี่กุ่งสำเร็จรูปมาซดกินอย่างกระหาย ตอนนี้แันหิวจ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×