อภิมหึมามหากาพย์เสื่อม "อีเหียก"

ลำดับตอนที่ #6 : ChapTer 6

                                          ChapTer 6

 จะกล่าวถึงนางไม้พันส์โมเน                                            นางนั่งเท่กำลังนั่งซักผ้า

เสียงก๊อกก๊อกดูซิมีใครมา                                                                  เปิดเห็นหน้าอพอลโล่โกรธทันใด

อพอลโลน่าชังมาตรงหน้า                                                กะละมังซักผ้านางเขวี้ยงใส่

อะไรอยู่ใกล้มือนางขว้างไป                                                              นางจนใจของหมดจึงหยุดปา

                                จะกลับมาทำไมเอาป่านนี้                                                  รู้ที่นี่ไม่ต้อนรับกลับขับไล่

คนลวงหลอกจะกลับมาทำไม                                                           ไม่มีใครอยากเจอเจ้าเน่าไปเลย

                                พันส์โมเนที่รักโปรดพังข้า                                                                ที่มาหาเพราะข้าอยากขอโทษ

พันส์โมเนที่รักขอได้โปรด                                                                จงยกโทษให้ข้าอย่ากลับกลาย

ตัวข้านี้ยังรักเจ้าเข้าใจไหม                                 ในหัวใจมีแต่เจ้าเฝ้าฝันหา

และเพราะข้ารักเจ้าข้าจึงมา                                                               โปรดเถิดหนาหายโกรธามารักกัน

                                ใจจริงข้าไม่อยากไปจากเจ้า                                               หลายเรื่องเล่าข้าเจ้าชู้เท็จทั้งนั้น

ข้าจริงใจกับเจ้าแม้กาลปัน                                                 มีอาจผันใจจากเจ้าเฝ้ารักเธอ

                                โกหกปลิ้นปล้อนกะล่อนตอแหล                                    อย่ามาแถใส่ข้าน่าหยะแหยง

แม้ภูเขาแข็งแรงยังเปลี่ยนแปลง                                                      อย่าแสดงความรักหลอกเจ้าออกมา

                                ตัวข้านี้มีสุขโดยไร้เจ้า                                                         จงอย่าเข้ามายุ่งวุ่นหนักหนา

อยู่กับเจ้าข้าคงยุ่งจนกินยา                                                                 เพื่อจะฆ่าตัวตายให้วายปราณ

                                โอ้ท่านพ่อท่านแม่โปรดใจเย็น                                         อย่างน้อยเห็นแก่น้องที่ยืนอยู่

น้องยังเล็กยิ่งนักโปรดตรองดู                                                           เดี๋ยวน้องหนูกลายเป็นเด็กมีปัญหา

                                ใช่ท่านแม่น้องเธอร์เธอพูดถูก                                          เห็นแก่ลูกอย่าทะเลาะกันให้เห็น

น้องยังเล็กยังคิดยังไม่เป็น                                                                 ให้น้องเห็นเดี๋ยวน้องจะทำตาม

                                คุณคือพ่อของพวกผมใช่หรือไม่                                      มาทำไมตอนนี้มันสายไป

ต่อให้มากับเธอร์ซาโฟรไนส์                                                            ไม่มีใครอยากพบท่านขอจงลา

                                ใช่พ่อคือพ่อของลูกสุดสวาท                                             พ่อมิอาจกลับไปได้ในตอนนี้

พ่อรู้ว่าพ่อนั้นมันไม่ดี                                                                        พ่อไม่มีคำแก้ตัวประการใด

                                แม่ของลูกคือดวงใจของพ่อ                                               อยากจะขอให้คิดมันจริงไหม

ถ้าไม่รักจะมีลูกได้อย่างไร                                                 เหตุไฉนจึงคิดว่ารักร้างรา

                                ถ้าท่านพ่อยังรักในท่านแม่                                                ก็สุดแท้แต่ใจท่านพ่อเถิด

ลูกนี้จะพาน้องไปเป็นเด็กเนิร์ด                                                       จะไปเกิดเป็นเดอะสตาร์น่าดูชม

                                พ่อต้องตามไปกรี๊ดชูป้ายไฟ                                              กำลังใจให้น้องติดสนาม

กรี๊ดเชียร์น้องอยู่นั่นทุกโมงยาม                                                       พยายามให้น้องครองที่หนึ่ง

                                ว่าแล้วก็จรลีหนีจากไป                                                       โดยปล่อยให้พ่อแม่ทะเลาะต่อ

อย่าไปฟังที่เขาพูดนะน้องน้อง                                                        เอามือป้องปิดหูริโทเนส

                                พันส์โมเนที่รักในตอนนี้                                                   ลูกของพี่กับเธอก็เติบใหญ่

มาอยู่กับพี่ที่โอลิมปัสไหม                                                 ลูกจะได้ไร้ปัญหาพาสุขี

                                จะไปอยู่กับมึงได้ยังไง                                                       มึงหลายใจมีเมียอยู่มากนัก

ทั้งที่กูรู้และไม่รู้จัก                                                                              มึงอกหักล่ะสิมาจีบกู

                                ไสหัวไปให้พ้นประตูบ้าน                                 อย่าอยู่นานมีเสนียดมาติดอยู่

จงรีบไปให้พ้นสายตากู                                                                      ไปหาชู้ที่ไหนมึงก็ไป

                                ได้โปรดเถิดน้องแก้วอย่าขับไล่                                        ให้อภัยกันได้ไหมอย่าไล่พี่

ขอเวลาให้พี่นาทีนี้                                                                              เวลาที่จะปรับความเข้าใจ

                                จะมาปรับความเข้าใจอะไรกัน                                         ก็วันนั้นท่านจากไปไร้เยื่อใย

แล้วตอนนี้ท่านจะกลับมาทำไม                                                       มันสายไปแล้วอย่าเจรจา

                                อย่ามายุ่งกันพวกเราอีกเลย                                                ถือว่าเคยรักกันเมื่อนานมา

อย่าให้ใครต่อใครต้องกังขา                                                               ให้ตัวข้าจดจำวันดีดี

                                พันส์โมเนน้องรักอย่าผลักไส                                           ให้พี่ได้แก้ตัวได้ไหมหนา

ได้โปรดให้โอกาสพี่อีกสักครา                                                         เดินเข้ามามากอดพี่ให้อิ่มใจ

น้องก็รู้ว่าพี่นั้นมีงาน                                                          ไม่อาจหาญขัดพ่อขับรถใหญ่

เพื่อให้แสงสว่างแก่ Earth ไง                                                           ไม่งั้นเดี๋ยวโลกบรรลัยไม่รู้ตัว

                                ท่านอย่ามาตอแหลจะได้ไหม                                           ท่านเป็นใครข้ารู้อยู่เต็มอก

แต่งานท่านสิ้นสุดเมื่ออาทิตย์ตก                                                      เสมือนนกกลับรังหลังหากิน

                                เหตุใดท่านจึงกลับบ้านไม่ได้                                            ดูนั่นไงดูอย่างคนเดินดิน

พอทำงานเสร็จกลับบ้านเป็นอาจิณ                                 หรือเล่นพิณจนเพลินเกินเวลา

                                ข้าไม่ได้ตอแหลแม่นางไม้                                                ข้าวุ่นวายกับงานมากนี่นา

ข้าไม่มัวเล่นพิณเพลินเกินเวลา                                                        เช่นที่เจ้ากล่าวหาว่ากระไร

                                ขอเถิดนะพันส์โมเนผู้น่ารัก                                             โปรดประจักษ์รักข้าอย่าสงสัย

รักที่ข้าให้ไม่จืดจางไป                                                                        ฟ้าสลายไม่อาจพรากเราจากลา

                                อยากให้ข้าดีกับเจ้านักใช่ไหม                                           เจ้าจงไปตามลูกกลับมาหา

เจ้าจงไปตามให้ลูกกลับมา                                                 ลูกของข้าอยู่บ้านของท่านพ่อ

                                อพอลโลรับคำพันส์โมเน                                                  เดินโอ้เอ้เห่ช้ามาบ้านพ่อ

เคาะประตูก๊อกก๊อกเท่านั้นพอ                                                          แล้วก็รอให้พ่อมาเปิดประตู

                                ท่านผู้เฒ่านั่งหง่าวเฝ้าดูหลาน                                          เคียงคู่นางวัลพานามเหสี

จ้องมองหน้าหลานคนกลางอยู่ดีดี                                                   มันก็มีใครสักคนเปิดประตู

                                เอ้านั่นใครไหนหว่าอยู่ตรงหน้า                                       อ๊ะเขยข้ามาทำไมหาไอ้หนู

มีปัญหาอะไรลองบอกกู                                                                    เผื่อจะรู้ว่าช่วยได้หรืออย่างไร

                                ท่านพ่อตาข้ามาหาลูกลูก                                                   ด้วยพันผูกในรักช่างหรรษา

พันส์โมเนที่รักสั่งข้ามา                                                                     ให้มารับลูกข้าไปหานาง

                                เพื่อจะพาพวกเขาไปโอลิมปัส                                          ให้พำนักเคียงข้าที่วิหาร

เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดกาล                                                            ดั่งวันวานที่เคยอยู่เคียงคู่กัน

                                ก็เอาสิเอาไปให้ไกลข้า                                                       บุตรธิดาเจ้านี้มีความฝัน

ที่จะให้พ่อแม่เคียงคู่กัน                                                                      จงร่วมปันฝันนั้นไอ้ลูกชาย

                                ลูกสาวเจ้าตอนนี้ก็เป็นเทพ                                                ความเสื่อมเมพช่างเก่งเจ๋งเหลือหลาย

มีบริวารวิหารอยู่มากมาย                                                                   คงสบายแล้วล่ะหลานสาวเรา

เพราะฉะนั้นจงดูแลพันส์โมเน                                        อย่าโว้เว้เฉไฉทำไรเขา

เดี๋ยวเหล่าบุตรของเจ้าจะโกรธเอา                                                    เกลียดขี้หน้าเจ้าแล้วอย่าโวยวาย

อพอลโลกราบลาท่านพ่อตา                                              ถอยออกมาพาลูกลูกไปหาแม่

พันส์โมเนคงรออยู่แน่แท้                                                                  เดินพลางแบมือเก็บดอกไม้พลาง

                                พันส์โมเนที่รักเจ้าอยู่ไหน                                 พี่เดินไปพาลูกกลับมาหา

พร้อมทั้งมีช่อดอกไม้ป่า                                                                    ที่เก็บมาให้เจ้าแต่ผู้เดียว

                                อพอลโลน้องอยู่ที่นี่                                                            ตอนนี้พี่พาลูกกลับมาได้

แสดงว่าท่านพ่อได้ไว้ใจ                                                                     ให้เจ้าไซร้ดูแลครอบครัวเรา

                                แต่ขอได้โปรดให้คำสัญญา                                                ว่าไม่คลายความรักปักฤเทา

อย่าทิ้งน้องทิ้งลูกของพวกเรา                                                           อย่าให้เขามาตราหน้าข้าใจง่าย

                                น้องยอมพี่วันนี้เพราะลูกรัก                                             จงประจักษ์เพราะลูกรักจึงยอมให้

ไม่งั้นลูกมีปัญหาไปกันใหญ่                                                            เดี๋ยวหนีไปออกจากบ้านหาไม่เจอ

อย่าไปไหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย อย่าไปไหนอีกเหมือนเคย ถ้ายังรู้ว่าเธอรักใคร อยู่ด้วยกันตรงนี้ทุกวินาทีเรื่อยไป อย่าหายไปอีกหายไปจากฉันอีกนะ ได้ไหมถ้าเธอรักกัน วันเวลาของเราที่หายไปไม่เคยจะใส่ใจ เสียแล้วก็เสียไป วันเวลาของเราที่เริ่มใหม่สำคัญกว่า หากว่าเธออยู่เคียงข้างฉัน…

ในที่สุดพันส์โมเนก็ ยอมแพ้ต่อความมุ่งมั่นของอพอลโล แล้วก็พาลูกไปโผล่ ที่โอลิมปัสนั้น มิหวั่นแล้วถูกมอง ถูกจ้องจากผู้ใด ส่วนเธอร์ซาโฟรไนส์ ก็กลับไปยังวิหาร ดูบริวารมากมาย และสหายโมนีเซีย ผู้อ่อนเพลียกับงาน มหาศาลเมื่อนางไม่อยู่ พร้อมนำเสื้อชั้นในซีทรู เป็นของคู่วิหารศักดิ์สิทธิ์เอย

***********************************************************************************************
ในที่สุดไรต์ก็หาเวลากลับมาลงได้แล้ว รู้สึกว่าไม่ได้อัพนานมากแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ  TTTTTTTTTTTT
ดีใจด้วยนะที่อพอลโลปรับความเข้าใจกับคุณแม่นางไม้ได้แล้ววววววววว เย้ จุดพลุฉลอง ปิ้วๆๆๆๆ //หลังจากโดนด่าเละเทะไม่มีชิ้นดีไปขนาดนั้น รู้สึกผิดนิดๆเลยล่ะค่ะ แต่ก็อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ชื่อเรื่องนั่นแหละ นี่เป็นงาน"เสื่อม"นะคะ เพราะฉะนั้นจะเสื่อมยังไงก็ได้ เย้
นี่ก็ยังแค่ต้นเรื่องนะคะ รบกวนติดตามกันต่อไปด้วยค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้า
ไรเตอร์ P. เจ้าเก่าเจ้าเดิมค่ะ