ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชายแปลกหน้า และ การบาดเจ็บ
ลาป่า ายแน ีรีเ์
"น้ำ อน้ำ" เ้าหิอาทิยาเลิศหล้าทรรัส้วยเสียอันอ่อนหล้า
น้ำ่อย ๆ ถูบรรป้อน โยใรนหนึ่
"่อย ๆ ื่ม" เสียทุ้ม ๆ ไมุ่้นเย "เธอถูยิ อีเี๋ยวหมอมาแล้ว" น้ำเสีย่าูห่วใยนั
เ้าหิทร่อย ๆ ปรือพระเนรึ้น ทรทอพระเนรวหน้าอนที่พยุพระอ์ึ้นื่มน้ำ วหน้ามเ้มที่เห็นัในืนวันเพ็
"ที่ไหน" ทรรัสอย่าอ่อนแรมเ็มที
"ายแน ีรีเ์ อย่าเพิ่พูอะไร พัผ่อน่อน"
"ไม่ ันะลับบ้าน" ทั้ ๆ ที่หมเรี่ยวหมแร แม้แระพูยัไม่มี แ่ทร่อย ๆ ยันพระวรายึ้นน แ่้วยพิษบาแผลหรือวามอ่อนล้า็ไม่ทราบไ้ ทำให้ไม่สามารถะทรพระวรายอยู่ไ้ นายผู้นั้น้อเ้าประอ
"เ็บมาหรือเปล่า อทนหน่อย อทนอีนินะ หมอำลมาแล้ว" น้ำเสียฟัูห่วใยนัหนา
"หนาว หนาวริ ทำไมหนาวนั บ้าน...ันะลับบ้าน" ทรรัส้วยพระสุรเสียแผ่ว ๆ
"ไม่หนาวแล้ว ไม่หนาวหรอ เธอำลัทำให้ันใ อย่าเป็นอะไรนะ" น้ำเสียสุท้ายที่ทรไ้ยิน และ วามอบอุ่นอย่าประหลา เมื่อายนนั้น่อย ๆ ประอพระวรายอพระอ์เ้าสู่อ้อมออเา ่อนที่เ้าหิอาทิยาเลิศหล้าสิะสิ้นไป
ปั ! ปั! ปั!
เสียปืน หลายนั ัึ้นสะท้อน้อป่า ปลุเ้าฟ้าหิแห่ปามินทร
"ถ้ารัษาีวิเ้าหิไม่ไ้ หมอ็รัษาีวิหมอไม่ไ้เหมือนัน" น้ำเสียเหมือนเยไ้ยิน ะเป็นเสียอายนนั้นหรือเปล่า แ่ทำไม ถึุันนั
เ้าหิ หมายถึ ันหรือเปล่า ถ้ารู้ว่าันเป็นใร ทำไมไม่พาันลับบ้าน
เาเป็นใรโรป่าหรือ เยไ้ยินว่าในป่ามีโร หรือ แ่พ่อ้าที่ผ่านมา อาะเป็นนายพราน็ไ้ หรือว่า ะเป็นผู้ิร้าย่อราวศ์
เาเป็นใรโรป่าหรือ เยไ้ยินว่าในป่ามีโร หรือ แ่พ่อ้าที่ผ่านมา อาะเป็นนายพราน็ไ้ หรือว่า ะเป็นผู้ิร้าย่อราวศ์
ะิร้ายับีรีเ์ หรือ ปามินทร
"ทรรู้สึพระอ์แล้ว พระเ้า่ะ" หมอพูเสียั ล้าย ๆ ับารรายาน
รายานใรัน หรือ ว่าหมอพูับันหรือ
"้าพระอ์้อฝ่าเอาระสุนออ เ้าหิทรทนเ็บหน่อย พระเ้า่ะ ีนะ ที่นยิ ยิไม่แม่น เพราะถ้าแม่นว่านี้ หม่อมันรัษาีวิพระอ์ ับ ีวิอหม่อมันไม่ไ้แน่" ท่านหมอเสียสั่น
ยัไ้ยินเสียปืนอยู่ มาาทาไหน ฝ่ายไหนัน
หรือว่าเป็นอารัษ์
พี่อยู่นี่ พี่อยู่นี่
แล้วเ้าฟ้าหิแห่ปามินทร ็ทรสิ้นสิไปอีรั้
เมื่อฟ้าเริ่มสรา
เาร่าระห ่อย ๆ ผ่านทวาร้านหน้าอพระำหนันอเมือ ึ่เป็นพระำหนัที่ไม่ให่โนั เรือนไม้สอั้น ั้อยู่ลาสวนสวย มีศาลาเล็ ๆ อยู่ริมน้ำ บรรยาาศเหมือนบ้านหบีให่ มาว่าะเป็นพระำหนัแห่อ์รัทายาท ทหารยามเินวัไว่ เหมือนพึ่ะผลัเปลี่ยนเวรัน
เ้าหินริศรา ทรแ่เรื่อเหมือนเมื่อวาน ทรสะพายพระแสธนู แ่พระแสปืน และ พระแสาบ ถูาไว้ที่พระฤษี(บั้นเอว)
นริศรา ลับบ้านเถอะ ไม่มีแล้ว วามหลัรั้วัยเยาว์
ทรทอพระเนรหาใรสัน เพื่อถามหาม้าทร แ่้อทรั
มีม้าำลัมา ใรันมาเ้าเฝ้า นี่็ยัเ้าอยู่เลย
“ทร้อพระแสปืน ามหมอ!!!” เสียายนหนึ่ะโน้อ ทั้ที่ยัไม่ลาหลัม้า้วย้ำ
แล้วทั้พระำหนั็ูวุ่นวายพอสมวร
พระวรายอเ้าายพสุธาอารัษ์ ถูประอลาหลัม้า แ่ยัทรพระวรายไ้ ยัทรพระำเนินเอไ้
“อรุสวัสิ์ พระเ้า่ะ” ยัทรทัทาย แม้สีหน้าพระพัร์ะี และมีเลือึมออมาาพระพาหุ (้นแน)
เ้าหิที่ใร ๆ ว่าาลา ปรีานัหนา พระวรายแ็เมื่อเห็นพระโลหิ นี่ถ้าไม่ไ้ผ่านสถานาร์ารสวรรอเ้าหลวอ์่อน แห่ีรีเ์ พระอ์ะทำอะไร ไม่ถูเหมือนัน
“อย่าเพิ่พูอะไรเลย เพะ ทรเ็บมาไหม” พระสุรเสียอ่อนโยนยิ่นั ทรเ้าพยุพระวรายอเ้าาย เ้ามาประทับนั่ที่พระที่ อย่าเป็นห่ว
“ใรันไปามหมอ ้าริ” เสียาายนเิมฟัูร้อนรนนั
“ันไม่เป็นไรหรอ ทรพล” นเ็บแ่ยัทรรัส เหมือนไม่มีอะไร “ยัเ้าอยู่เลย ว่าหมอะลุ ันรอไ้” พระสุรเสียยัเหมือนเิม นุ่ม ทุ้ม และ น่าฟั
“หม่อมันอแนะนำ ทรพล ับ แอัส พระเ้า่ะ พระสหาย อรัษ์ เลาฯ และ เาามัวอหม่อมัน” ทรสรวรน้อย ๆ และเมื่อทรสบพระเนรอาันุะ ทรัเล็น้อย
“หรือหม่อมันถวายาร้อนรับไม่ี ฝ่าบาทถึเส็ออาปามินทรเร็วนั” พระสุรเสียเบาลว่าทุรั้ แววพระเนรเปลี่ยนไป แ่เ้าหิที่อยู่รหน้าำลัทอพระเนรบาแผลอพระอ์อยู่
“็ทรเส็ประพาสที่ไหนมาหล่ะเพะ ไม่ทรวนหม่อมัน้วย” พระสุรเสียเหมือนำหนิ
“ทำไมทรพระเรื่อ(แ่ัว)เหมือนพรานป่า” เ้าหิรัสถาม เพราะทั้เ้าายรัทายาท และ เาามัวทั้สอ ็แ่ัวเหมือนัน แล้วทรพระสรวลเสียัอีรั้
“ถ้าทรพระเรื่อเ็มยศ หม่อมันว่า ไม่มีใรยิโนฝ่าบาทแน่เพะ ราวหน้าให้หม่อมันามเส็้วยนะเพะ หม่อมันะรับระสุนแทนฝ่าบาทเอ” พระสุรเสียเปลี่ยนาำหนิ มาเป็นริัยิ่
“ไม่้อหรอฝ่าบาท ราวหน้า หม่อมันะทรพระเรื่อเ็มยศ ถึะโนยิ็ะยิไม่เ้าแล้ว” ทรแย้มพระโอษ์ว้า ริั และ ริใ
“อย่าเพิ่เส็ไปไหนเลยนะ ฝ่าบาท ให้หม่อมันไ้แ้ัวสัหน่อย หม่อมันรู้แล้วว่าัวเอไม่ี ยโทษให้หม่อมันนะพระเ้า่ะ”
รอยแย้มโอษ์อเ้าหิรหน้า และแววพระเนรเป็นประาย ทำให้หายเ็บไ้อย่าประหลา
อย่าเพิ่เส็ไปไหน อนนี้หม่อมันแน่ใแล้วว่า พี่หิทรอยู่ในีรีเ์ริ ๆ ถ้าทรอยู่ในปามินทร อาะทำให้เรื่ออะไร อะไร่ายึ้น
playSound();
showPoll();
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น