ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เจ้าหญิงนริศรา แห่งเวียงอินทร์
ห้อทรพระสำรา พระำหนันอ แว้นปามินทร
เ้าหินริศรา แห่เวียอินทร์ ประทับยืนอยู่หน้าเาผิ ในพระหัถ์มีถ้วยพระสุธารสา เสื้อลุมัวโยัมิไ้ถอวาออ แ่ทั้พระแสเาทั์ พระแสปืน และ พระแสาบ ถูวาไว้บนโ๊ะลาห้อ เสียประูเปิออ พร้อมับารปราัวึ้นอใรนหนึ่ ใบหน้าเลี้ยเลา ผมสั้นนเือบเรียนแบบทหาร ิ้วำหนา วาลมโ แววาอ่อนโยนนั แววาที่เ้าหินริศราไม่เยลืม
เ้าาย พสุธาอารัษ์ !
"ออภัย พระเ้า่ะ หม่อมันมา้อนรับล่า้า" เ้าาย ้มพระเศียรน้อย ๆ เพื่อเป็นารถวายพระเียริให้ับเ้าหิผู้มาเยือน หม่อมัน เ้าายพสุธาอารัษ์ ยินี้อนรับสู่ ปามินทร"
"ออภัย เพะ ที่หม่อมันมารบวนฝ่าบาท" พระสุรเสียหวานนั ไม่ไ้ั้อ และ แฝ้วยอำนาอย่าเมื่อรู่ที่หน้าประูเมือ
"ไม่หรอ พระเ้า่ะ แ่ยัไหม่อมัน้ออพระราทานอภัย ้วยพระำหนันี้ อยู่ห่าไลาประูบูรพามา ้อลำบาฝ่าบาทไม่น้อย หม่อมันอเิฝ่าบาทประทับที่ำหนันี้ระหว่าที่ทรประทับที่ปามินทร พระระยาหารที่หม่อมันให้ัถวาย ถูพระทัยหรือเปล่า" รัสเปลี่ยนเรื่อ โยที่ไม่ประส์ให้มีำถามเี่ยวับเรื่อที่ประทับ
"ทรเรใไปแล้ว เพะ" เหมือนเ้าหิ ะรู้ว่าเ้าายมีพระประส์เ่นไร
ทรไม่พอพระทัย ในารมาอหม่อมันหรือเพะ ไม่วรเลย นริศรา ไม่วรมาเลย
ทำไม ่าห่าเหินนั ทรำ นริศรา ไม่ไ้แล้วหรือ
"เมื่อทรเส็มาแล้ว หม่อมันในานะเ้าบ้าน ็้อ้อนรับพระอ์อย่าสมพระเียริพระเ้า่ะ หามีอะไรไม่้อพระทัย หรือ าบพร่อไปบ้า ็ทรอภัย้วย"
" หม่อมันรู้สึาบึ้ในพระรุาธิุอเ้าาย เพะ" พระสุรเสียยัหวาน แววพระเนรที่สบไป็ยัไม่เปลี่ยนแปล ทั้ที่ในหัวใมีำพูมามายที่ประส์ะเอ่ย แ่็เ้าหิ็้อเปลี่ยนพระทัย
"หม่อมันยัไม่ไ้แสวามยินี ับฝ่าบาทเรื่อ ารหมั้น หม่อมันับพี่หิ ำลัะส่พระราสาร์นไปแสวามยินี ฝ่าบาท็เส็มาเสีย่อน ั้นหม่อมันอเป็นัวแทนอแว้นปามินทร แสวามยินีับฝ่าบาทในารหมั้นรั้นี้ พระเ้า่ะ" ยัยิ้มให้เ้าหิ้วยวามริใ และ แววพระเนร็แสวามริใอย่าัเน "แ่อพระราทานอภัยที่หม่อมัน้อถาม พระเ้า่ะ ทรเส็ ปามินทร ้วยอ์เอ มีพระราิเร่่วนอะไรหรือเปล่า หรือทรประส์สิ่ใที่หม่อมันะทำเพื่อฝ่าบาทไ้บ้า หม่อมัน็ยินีพระเ้า่ะ"
ห่าเหินเินไปหรืเปล่า เพะ หรือ ทรลืม นริศรา สิ้นแล้ว
"อบพระทัยเพะ ืนนี้่าหนาวนันะ เพะ หรืออาะเป็นเพราะหม่อมันเินทามาเหนื่อย ั้นหม่อมันอัว่อนีว่า"
ทรใที่ะไม่อบ ทั้ที่บอว่าอัว่อนีว่า แ่ยัทรประทับยืน ไม่มีทีท่าว่าอยาะออาห้อ ้ำยัหันพระวรายและทรพระำเนินเ้าหาเาผิ
เ็บนหัวใร้อไห้แล้ว น้ำพระเนรเอ่อนแทบะล้นพระเนรอยู่แล้ว ทรลืมแล้วริหรือ?
ห้อเล็ ๆ บันี้เียบนเือบวัเว
เ้าายยัประทับยืนอยู่ที่เิม เพื่อรออยำอบ
นี่มันเรื่อบัเอิริ ๆ หรือ ว่าทรเล่นเมอะไรอยู่ ำถามเิมผุึ้นมาอีรั้ในห้วิอเ้าาย และไวเท่าวามิ
"ฝ่าบาทยัไม่รัสอบหม่อมัน ทรประส์สิ่ใน้อเินทามา้วยอ์เอ"
เ้าหินริศรา่อย ๆ หันมาสบพระเนรเ้าายผู้ที่ทรรออยมาลอ ทรพระำเนินมาประทับยืนอยู่ไม่ห่าา เ้าายผู้นั้นนั แววพระเนรเริ่มายแววประหลา
เ้าหิทรริ้ว?
"หาฝ่าบาทมีประส์ะทราบว่าอะไรที่ทำให้หม่อมันมา หม่อมันยัไม่อบอนนี้นะเพะ" แววพระเนรประหลายัสบนิ่ แ่ทรยิ้ม และ รอยยิ้มนั้น่ารึในั "แ่ถ้าทรอยาทราบริ ๆ หม่อมัน็ะอบ" ทรหลบพระเนรล และำเนินไปประทับนั่ พระพัร์เิึ้น ล้าย ๆ ะท้าทายเ้าายที่ประทับยืนอยู่้าหน้านั้น
"หาหม่อมันทูลว่า หม่อมันหลทานมาถึนี่ ะทรสบายพระทัยึ้นบ้าไหมเพะ" แววพระเนรประหลานั้น ่อย ๆ ายวามท้าทาย
เ้าหิทรทราบอยู่แล้วว่า เ้าายพสุธาอารัษ์้อทรทราบถึารมาอพระอ์ อาะั้แ่พระอ์ทรวบม้าออาเวียอินทร์้วย้ำ แ่่าวมาถึ่อนที่พระอ์ะมาถึไม่นาน
"ฝ่าบาททรผิศีล ้อมุสา พระเ้า่ะ" วพระเนรยัสบนิ่ แ่ทรแย้มพระสววรน้อย ๆ พร้อมับที่ทรละสายพระเนรไปที่อาวุธทั้หลาย
ถ้าเป็นนอื่น็อาะเื่อไ้ว่าหลทา แ่เ้าหิที่ประทับนั่อยู่้าหน้าทรพระปรีาเินไป เ่ล้าเินไป ที่ะเื่อไ้ว่า ทรหลทา หลทาพร้อมอาวุธรบมือ
"หม่อมัน็ไม่ไ้ทูลว่าหม่อมันหลทาริ ๆ นี่เพะ แ่ฝ่าบาทยัไม่ไ้รัสอบหม่อมันเลยว่า ทรสบายพระทัยึ้นบ้าหรือยั"
และราวนี้ถึราวพระอ์ะเอาืนบ้าแล้ว
"แล้วยัไีเพะ ฝ่าบาทะทรเอาผิับหม่อมันไหมเพะ หรือฝ่าบาทประส์ะำรุหม่อมัน" ราวนี้ทรยั่วอารม์ ้วยพระสรวรเสียสใส แล้วลับไปสบพระเนรเ้าายอีรั้ "หม่อมันว่า หม่อมันน่าะทำให้ฝ่าบาทสบายพระทัยึ้นบ้าแล้ว" ทรพระสรวรัว่าเิม เหมือนเย้ยอยู่ในที และยัสบพระเนรู่นั้น อย่ารอำอบ
"ทรเ้าใถู้อพระเ้า่ะ หม่อมันรู้สึสบายใึ้นมา ้วยวามสัย์ริ เลยพระเ้า่ะ" เ้าายรัส้วยพระสุรเสียเย็น ๆ ทรสรวล
"หม่อมันไม่น่าเสียมารยาท ถามถึพระประส์อฝ่าบาทในปามินทร หม่อมันน่าะทราบอยู่แล้วว่า หาฝ่าบาทประส์ะเส็ีรีเ์ ยัไ็้อผ่านมาทานี้" ทรพระสรวลเสียสใส พร้อมสบพระเนร้วยแววาอ่อนโยนเหมือนเย
"ืนนี้หนาวนั พระเ้า่ะ ทรม้ามาทั้วันเพื่อเส็ประพาสีรีเ์ ะเหน็เหนื่อยไม่น้อยเลย หม่อมันไม่น่าทำให้เือพระทัย ทรพัผ่อนเถอะพระเ้า่ะ หม่อมันทูลลา" พระสุรเสียยัเหมือนเิม และยัทรแย้มพระโอษ์ พร้อมสรวลน้อย ๆ ่อนะโ้ัวล และำเนินออาห้อไป ทิ้ให้เ้าหิทรเียวายอยู่ในห้อทรพระสำรา
หม่อมันไม่ไ้ทูลเท็
หม่อมันเพิ่รู้ัวเอว่า หม่อมันหลทา หลทาในใัวเอมานานแสนนานแล้ว !!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น