รักอันตรายของนายซักรีด

ลำดับตอนที่ #5 : ศึกใหญ่

ศึกใหญ่

“นี่บ้านหรือ รังหนูเนี่ย นายอยู่ไปได้ไง”ฮีชอลเดินแบบ เอิ่ม หันซ้ายหันขวา แบบ งง ว่าไอ้นี้คืออ่ะไร

“นี่ เรื่องมาก หั้ยอยู่ก้อบุญแล้ว ชั้นไม่ได้รวยแบบนายนิ”ซีวอนเถียงกลับพร้อมเดินไปในครัวโดยฮีชอลตามติดๆ

“นี่นาย กล้าพูดแบบนั้นกับชั้นหรอ รู้มั้ยชั้นเป็นใคร”

“รู้ดิ คนไง ”

“นี่นาย นายพูดวะ...”พูดไม่จบ

“เจ้าของโรงเรียน

เจ้าของบริษัท

หน้าตาของประเทศ”ซีวอนสวนกลับ

“เฮอะ รู้ก้อดี”

“เฮ้อ ไอ้พวกคนรวยเนี่ยนะ เอ้านี่”ซีวอนยื่นถ้วยซุบสีดำให้ฮีชอล

“แหยะ อะไรเนี่ย ชาวบ้านเค้ากินแบบนี้กันหรอ”

“นายอยากตายรึไง เนี่ยนะซุปเต้าเจี้ยวหนาวๆแบบนี้นะต้องนี้เรย จะกินไม่กิน”

“กินสิ แต่หน้าตามันแปลกๆนะ”

“ซุปเต้าเจี้ยวบ้านนายสีฟ้ารึไงกินๆไปเหอะ”

พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“อ้า อร่อยอ่ะ ขออีกสิๆอร่อยๆชอบๆ”ฮีชอลเด้งตัวไปมา อยากกินซุปที่ซีวอนทำเองอีก

“อยู่ในหม้อนั่นนะตักเองดิ”

“นายตักหั้ยหน่อยซิ”

“นายใช้คนอื่นอย่างเนี่ย เมื่อไหร่นายจะทำเป็นละชั้นไม่ใช่ทาสนายนะ”ซีวอนบ่นไปล้างจานไป

“นี่มากไปแล้วนะนาย ก้อได้ๆ ตักเองก้อได้”ฮีชอลก้อเดินไปตักซุปเอง

“โอ๊ยยย ร้อนๆๆๆ”ฮีชอลร้องออกมาทำหั้ยซีวอนรีบวางจานลงแล้วรีบมาดูฮีชอลตักซุปพลาดหกใส่มือ

“อะไรเปนอะไร”

“ชั้นร้อนซุปหกใส่มือ”

“ไหนๆมาดูซิ ฟูว์ๆๆ หายยะ” อะไรกันทำไมเราเขินงี้ละแค่หน้าเราห่างกันไม่ขึ้นเซ็นเนี่ยนะจมูกชนกัน โอ๊ยยยยงง จิงจิ๊งงงงง แม่คู๊นนนนน

“อุ้ยโทษนะไอ้น้องที่พี่มาขัด ตอนสวีทวี๊ดวิ้ว”ˆเสียงผู้หญิงมาขัดทำเรา2คนผละออกจากกัน

“อะไร ผมป่าวนะพี่ อย่ามามั่ว มีไรก้อพูดมา” ชิ ขัดกรู มันน่ามั้ยฮะ ไอ้นูนาบ้า

“ป่าวหรอก แค่จะบอกว่าอย่าลืมเก็บซุปด้วยละ เดี๋ยวมันอืด แล้วก้อนี่ เอ้า ซักผ้าหั้ยด้วยนะ” พี่สาวของซีวอนโยนผ้ามาหั้ยซีวอน

“เฮ้ยพี่ ดะ ดะ เดี๋ยวดิ ทำไมพี่ไม่ทำเองอ่ะ”

“เฮ้อบังเอิญพี่ต้องอ่านหนังสือสอบอ่ะนะ เฮ้อฝากนะไอ้น้องรัก”แล้วพี่ซีวอนก้อเดินไปเรย

“เดี๋ยวพี่จีวอน พี่จีวอน!!! บ้าปะเนี่ยโว้ยยยยย ตัวเองสอบมะรืนนี้นี่นา บ้าจี๊งงงง”

“นั้นพี่นายหรอ”

“เออดิแล้วแผลนายหายยัง”

“ก้อ ดีขึ้นแล้วละ นายชั้นง่วง อยากอาบน้ำ” ฮีชอลนั่งบนโต๊ะแกว่งขวาไปมา

“เดินตรงไปเปนห้องของชั้นเข้าไปดิ”

“แล้วนายอ่ะ”

“ชั้นจะเก็บจานก่อน”

“งั้นชั้นจะรอนาย”

“ตามใจ”

................................................................................................................................

“ติ๊ดดดดด”

“ว่าไงว่ะเยซอง”

(ไอ้คังอินแกอยู่ไหนว่ะ)

“อ้อ กรูอยู่......เอ่อที่ไหนว่ะเนี่ย(ไรเตอร์คิดไม่ออกนะ)”

(เออๆๆๆ ที่ไหนก้อช่างมันแล้ว มึง กรูฝากมึงซื้อของหน่อยดิ)

“ซื้อไรว่ะ”

(ซื้อ ผ้าฝ้าย สายวัด ลูกปัด มัดหมี่ สีไม้ ด้ายเย็บผ้า ปากกา ฝาชี  หลากหลายมากมี ที่จะฝากซื้อ)

“เออ มึงพูดจบแล้วปลุก กรูนะ ถามจิงมึงจำได้ไงเนี่ย”

(อ้อ จดใส่กระดาษไว้ คิดตั้งนาน มึงฝากซื้อ ที่จูนกีตาร์อ่ะ ที่ห้าง@#2//&8+!@xxxเคนะ บอกเค้าว่าเยซองฝากมา แล้วเค้าก้อจะรู้)

“เออๆๆๆ เอาแค่นี้ใช่มะ แค่นี้นะเว้ย”แล้วคังอินก้อตัดสายไปเลย

................................................................................................................................

“นายเสดยัง ชั้นร้อน เหนียวตัวไปหมดแล้วเนี่ย ไม่ติดแอร์รึไง”ฮีชอลพูดไปแบบนั่งเกาแขนเกาขาไปด้วย

“ติดแต่ไม่เปิด เปลืองไฟ” ซีวอนประชด

“ถามดีดี ทำไมต้องกวนด้วยห๊า ค่าไฟไม่กี่บาท ไม่มีปัญญาจ่ายรึไง”

เพล้งงงงงงง  เสียงจาน จานที่แตกไป 2 ใบ บ่งบอกถึงขีดจำกัดของ นาย ชเวซีวอน

เสียงนี้ทำหั้ยฮีชอลยังตกใจ ทำไมนะหรอ เค้าไม่เคยเจอแบนี้มาก่อน ไม่มีใครกล้าทำอย่างนี้กับเข้ามาก่อนไง

“นะนะ...นาย.....โยนจาน ทิ้งทำไม”ฮีชอลถามเสียงตะกุกตะกัก

“ชั้นทนไม่ไหวกับนายแล้วนะ อุสาห์อดทงนิ่งไม่พูดไรมานานแล้ว โทษทีนะบ้านชั้นไม่ได้รวย เหมือนนาย บ้านชั้นจน ชั้นอยู่แบบ พอมีพอกิน ไม่ต้องการ ของเลิศหรูอลังการ การเป็นคุณหนู รู้มั้ย ได้ยินแล้วมัน แขยง หูนะ อีกอย่าง มาอยู่บ้านคนอื่นแล้วอย่ามาเรื่องมากได้ปะ หรือนายอยากไป ประตูหน้า พร้อมส่งแขกเสมอ นะ”(คำที่ไรเตอร์ใช่ด่าประจำก๊ากกกเดี๋ยวจะมีแรงกว่านี้อีก ใจเย็นๆๆๆ)

“นายกล้าด่าชั้นหรอ นายเปิดแอร์เดี๋ยวนี้เรยนะ ค่าไฟเดี๋ยวชั้นจ่ายเอง ชัดมั้ยห๊า!!!!”ฮีชอลตะโกน กรอกหูซีวอน

“โอ๊ยยยย ตะโกนหาป้ารึไง ถ้าหูชั้นพังนายจะว่ายังไง”

“พังสิดี”ฮีชอลพูดเสียงเบาๆ

“ทำไมได้ยินนะ ทำไมนายอยากหั้ยชั้นหูพังละ”

“กะกะ ก้อ....”

“ก้ออะไร”

“ก้อ.........นายมันหล่อ”เฮ้ยพูดตามที่ตัวเองคิดไปทำม๊ายยยยยยยย คิมฮีชอลนายพูดออกไปทำไม เราไม่ได้ชอบมันนะ ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบ แต่ใช่ซิ๊

นายมันหล่อ ใช่

นายมันหล่อ

นายมันหล่อ

“ฮะ นายว่าไงนะ”

“ปะปะป่าวนะ ชั้น...ไม่ได้พูดไรเรยนะ”ฮีชอลร้อนตัว

“หรออออ แต่เอ  เมื่อกี้ชั้นได้ยินว่า นายมันหล่อนะ”ซีวอนเน้นคำนั้น

“บะบะบ้าหรอ ได้ยินแล้วมาถามทำไม ใช่สินายมันหล่อ นายมันหล่อ ได้ยินมั้นว่านายมันหล่ออ่ะ!!!!!!!!!!!!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายนี่ตลกจังเรยไปๆ ไปนอนไป๊ชั้นเข้าห้องแล่ว”เอ๊ะอะไรของมันเนี่ย บ้ายอรึไง เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย งง แต่เราไม่ได้ยอนะ เราพูดจิงนิ

“เดี๋ยวสิ รอด้วย”ฮีชอลวิ่งเข้าห้องตามไป

“โอ้โห!!!”ฮีชอลมองไปรอบๆห้องถึงกับอึ้ง

“ทำมัย”

“นายเป็นเกย์ปะเนี่ยห้องชั้นยังไม่เรียบร้อยเท่านี้เรยนะ”

“นี่ อยากมีเรื่องอีกใช่มะ ไอ้หน้ากะเทย”

“เฮ้ยยยย นายพูดหั้ยมันดีดีนะ ชั้นไม่ใช่กะเทยนะ ช่วยไม่ได้ ชั้นเกิดมาสวยเองนิ เชอะ” ฮีชอลมีความเคะมากขึ้นแล้วลู๊กกกกก

“เออ ยอมรับๆ นายมันสวย แต่ชั้นนะ........มันหล่อเว้ยยยย........”ซีวอนเน้นคำสุดท้ายมาก

“แหวะหลง ตัวเอง”(แกก้อเหมือนกันแหละ)

“หรออ แล้วใครละที่บอกว่าชั้นหล่อ”

“....”ฮีชอลเงียบไปซักพัก หน้าแดงขึ้นมาทันทีซีวอนก้มหน้าลงมาข้างหู

“ว่าไง”

“เอออ ชั้นบอกเองแหละชั้นผิดเองๆ”ฮีชอลผลักซีวอนออกไปล้อลงบนเตียงแล้วตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไป

“เฮ้ยยเดี๋ยววว  ห้อง-น้ำ-มัน---”

ซ่าาาาาาาาาาาาาาา

“จ๊ากกกกกกกกกกกก” ไอ้หยา สายไปแล้วสิตายแล้ว บอกไม่ทันว่า ห้องน้ำมันพัง ฝักบัวมันรั่ววว เอ้าแล้วไง มีเรื่องอีกแล้ว

“อ๊ากกกกก ซีวอน ช่วยชั้นด้วย ชเวซีวอน ช่วยด้วย!!!! Help me Help me Help me!!!”

ซีวอนรีบเปิดประตูเข้าไปช่วย ซีวอนเข้าไป ปิดน้ำ เอาผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ห่อตัวฮีชอลโอบกอดแล้วอุ้มออกไป มาวางไว้ที่เตียง สภาพที่ทั้งสอง เปียกโชคแต่ฮีชอลเปียกเยอะกว่า

“แฮ่กกกก นาย ทำไมไม่บอกชั้นฮะ หนาวจะตายอยู่แล้วววววว เปิดแอร์เท่าไหร่เนี่ย”

“เอ้า ก้อเมื่อกี้บ่นว่าร้อน แล้วนี่มาบ่นอ่ะไรชั้นเนี่ย แล้วอีกอย่างชั้นกำลังจะบอกนายแล้ว แต่นายเข้าห้องน้ำไปก่อน บอกไม่ทันโอเคปะ”

“นี่!!! นายมันบ้า นายมันบ้า บ้าบ้าบ้าบ้าบ้าบ้าบ้าบ้าบ้า”ฮีชอลหยิบหมอนข้างมาตีซีวอน

“โอ๊ยมันเจ็บนะ เล่นงี้หรอ ได้ๆ”

“โอ๊ยยเจ็บบบบบบบบไอ้บ้า”ซีวอนเอาหมอนตีกลับ

“นายจะได้รู้ไงว่ามันเจ็บ”

“โว้ยยยย เอาเหอะว่าแต่นาย ชั้นจะอาบน้ำยังไงเนี่ยเหนียวตัวนะ”

“ไม่ต้องอาบซักวันไม่ตายหรอก”

“ไม่ได้!!!!ชั้นไม่ชอบ ถ้าชั้นไม่อาบน้ำซักวันนะ ชั้นตายแน่ๆ มันเหนียวตัว ชั้นจะนอนไม่หลับ”

“ก้อเรื่องของนายสิ”

“เอ๊ะนายนี่ บ้าไปแล้วหรอ จะมีเรื่องหั้ยได้ช่ายมะ”

“ล้อเล่นนะ ไปอาบห้องน้ำห้องพี่สาวชั้นปะ”

“ก้อแค่เนี่ย”

................................................................................................................................

“โว้ยยยยยย กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ไอ้เย่นะไอ้เย่ นายมันจิงๆใช้ได้ใช้ดีคอยดูนะพรุ่งนี้จะเก็บเงินหั้ยมันส์เล้ยย  รู้จัก คังอินน้อยไปซะแล้ว” คังอินมอนชนิดตัวเต็มวัย มีนิสัยชอบเอาคืน เกินความจริง ท่าไม้ตาย ถ้าไม่จ่ายนายตายแน่

“ขอที่จูนกีตาร์ครับ ผมเป็นเพื่อนไอ้เย่ เอ๊ย เยซองอ่ะครับ”

“อ๋อน้องเยซองนี่เองรอซักครู่ครับ” สักพักพนักงานก้อเดินมา

“30000”สามหมื่นวอนป๊าดดดแพงจิงจิ๊ง อย่างนี้ต้องเก็บไอ้เย่ซัก ห้าหมื่นวอน ผมก้าวเท้าออกจากร้านมาซัก สองสามก้าวก้อชน กับใครเข้าก้อไม่รู้ป๊าดดด น่ารัก แต่เอ๊ะน่าคุ้นๆนะ

“โทษคับ เฮ้ยนาย ไอ้หน้าสวย”

“ไอ้หมีควาย นายปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ” รู้ตัวอีกทีผมกอดเค้าอยู่ อ๊ากกก ไม่อยากปล่อยเลย กำลังมีความสุข

“โทษทีโทษที แต่ ชั้นมีชื่อนะ ชื่อคังอิน เรียกหั้ยถูกๆนะ”

“โอเคโอเค คังอิน ไม่บอกไม่รู้นะโทษทีที่มาชนนาย”

“เดี๋ยวซิ”คังอินเดินก้าวเท้าเข้าไป

“ชั้นชักติดใจนายซะแล้วซิ ชื่อไรเอ่ย” คำพูดนี้ทำหั้ยไอ้ตัวเล็กข้างหน้าตกใจ รีบผลักคังอินออก

“นายพูดบ้าไรเนี่ย ชั้นจะบอกครั้งเดียวนะ ชั้นชื่อ ปาร์คจองซู แต่ต้องเรียกเรียกอีทึกชัดมั้ย”

“เค อีทึกนายน่ารักมาก ขอเบอร์หน่อยสิ”

“นายนี่ ....... เอามือถือมาสิ” แล้วคังอินก้อรีบยื่นมือถือหั้ยทันทีรวดเร็วมาก ที่อีทึก กดเบอร์หั้ย

“เอ้า ชั้นไปนะ”

ติ๊ดดดดดด....

“ยอโบเซโย”

“เมมเบอร์ชั้นด้วยนะคนสวย”เสียงปลายสายที่คุ้นเคย ทำหั้ยอีทึกหันหน้าไป

“ฮึ่ยยยย รู้แล้วน่ะอยู่แค่นี้ไม่ต้องโทรก้อได้” แล้วก้อรีบตัดสายเดินไป

หั้ยเมมเบอร์ใช่มั้ย

ได้

‘ไอ้หมีควาย’

ฮึจบกันละไอ้หมีควาย

................................................................................................................................

“นายไปอาบน้ำได้แล้วนะ”ฮีชอลที่เดินเข้ามา

“ชั้นอาบแล้วละ”

“ห๊าที่ไหน”

“ห้องแม่นะ อาบเร็จก่อนนายแล้วนายอาบนานชิป ตกส้วมหรอ”

“เฮ้ยบ้าปะ รีบนอนได้แล้ว พรุ่งไปโรงเรียน”

“นายมีชุดมารึไง มีสิ”

“เฮอะ อยากรู้จังทำไมนายไม่ใส่ชุดนักเรียนนี่”

“เรื่องของชั้น ถอยไปจะนอน”แล้วฮีชอลก้อนอนลงวูกใต้ผ้าห่ม อาซำบายจิงๆ เตียงนี่นุ่มจัง แต่เอ๊ะอะไรมันอุ่นเนี่ย

.....................................................................................

ก๊ากกก โทษจ้าที่อัพช้าโทษทีโทษที

รักคนอ่านนะจ้า

จะมาอัพเรื่อยๆนะ