คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หวั่นไหว
“ฮึ่ย ไอ้หมอนั่นเปนใครนะ ถึงกล้ามาด่าชั้น” คิมฮีชอลทิ้งลงบนเก้าอี้อย่างแรง
“เอาหน้าเจ๊ จะใครก้อช่างเหอะ ถูกใจนายใช่มั่ยละ”ทงเฮปลาน้อยน่ารักที่ลงมานั่งข้างๆพลางจิบกาแฟไป
“นี่ๆๆๆ นายอยากเปนปลานีโม่ทอดกระเทียม พริก ลาดซอสไก่เทอริยากิรึไง อารมเสียอยู่”
ข้อควรระวัง อย่าทำหั้ยคิมฮีชอลโกรธเอา ไม่งั้นจะโดน มังกี้ ดี ฮีชอลเล่นถ้ายางยือ ตึงหนืดดดด เอานะจ้า (มาจาก วันพีช 55 มังกี้ ดี ลูพี้)
“คิกๆ ปลานีโม่ทอกระเทียม คิกๆ”ซองมินแอบขำเล็กน้อย
“ฮ่าฮ่า เจ๊ไม่ชอบแต่ ชั้นชอบว่ะ คนที่เงียบๆอ่ะ แล้วก้อ...แก้มบวมๆนิดหน่อยอ่ะ”ตายแล้วทงเฮนายเดะโดน สไปเดอร์บอม จับจิงๆหรอก แล้วตอนนั้น หน้ากากทงเฮจะหนีรอดรึไง(มาจากหน้าเนียนด้า)
“นายก้อจีบซะสิ”
“กะอยู่อ่ะเจ๊”
“คิกๆ ว่าแต่เรียวบ้างมั้ยอ่ะ”ซองมินขำเช่นเดิม เฮะนายนี่ขำทุกเรื่อง เรยนะ ว่าแต่เรียวน้อยหายไปไหนเนี่ย เด๋วปั๊ดเจอ จะเผยร่าวที่แท้จิงของ อุสึมากิ ซองมินหั้ยดุเรย คอยดูนะเจอเมื่อไหร่ จะใช้คาถาแยกเงาพันร่าง จับหั้ยหมดเรย เชอะ
“ไปกินลม ชมตะวันที่ไหนซักที่นั่นแหละ” อาซากุระ ทึก ที่นั่งเรียกววิญญาณ อะมิดามารุ เอ๊ย นั่งจิบกาแฟ คุนนายไฮโซอยู่นั่นแหละ (ชาแมงคิงนะจ๊ะ)
“หืมมม ว่าแต่เจ๊ชอบคนไหนอ่ะ”
พรวดดดด แค่กๆๆ
“แค่กๆๆๆ ไอ้บ้าซองมิน ชั้นสำลักหมดเรยนะ ดูซิ ”
“เจ๊ สำลัก กาแฟ หรือสำลัก คนที่เจ๊ตบไปกันแน่อ่ะ” ซองมินแซวแล้ว
“ไปไกลๆ เรยนะซองมิน ก่อนที่ชั้นจะฆ่าแก”
“จิ ไปก้อได้ มามะ ทงเฮเรามาเปนมินเฮกันซักพักกันเหอะไปข้างนอกกัน”
“เฮ้ยย พูดดีดีดิ ชั้นต้องเปนเมะดิ เอ๊ยไม่ใช่ เดะคนอื่นก้อเข้าใจผิดหมดหรอก ง่ายๆจะไปหาเรียวช่ายมะ ปะกันปะ”
“ไอ้ สองคนนี้ ปัญญาอ่อนทั้งคู่นะเนี่ย”ฮีชอลบ่นหั้ยท้าย
....................................................................................................................................
บนดาดฟ้าชั้นบน ที่มีเพียงรยออุคที่ยืนอยู่
ทำไมเราต้องคิดถึงหมอนั่นด้วยนะ
หรือเราจะ...ชอบ หมอนั่น
....นี่ว่าใครลูกชาวบ้านอ่ะ ถึงชาวบ้านก้อมีศักดิ์ศรีเฟ้ย...
...เป็นเกียรติจิงๆที่คุนลูกผู้ดีอย่าคุนรู้จักผมด้วย แต่กิริยาต่ำๆอย่างวนั้นไม่เหมาะกับชนชั้นนะคร้าบบบบ...
ทำไมกันนะ
ทำไม
ทำไม๊
“ทำไมก๊านนนนน”
“โอ๊ยยยย หมาบ้านที่ไหนเนี่ยตะโกนอยู่ได้”
“นี่ไอ้ร้านซาลาเปานายตามชั้นมาทำไม”
“ใครตามใคร กันแน่ นายนั่นแหละที่ตามชั้นมาชั้นนอนของชั้นอยู่ดีดีนายก้อตะโกนขึ้นมาชั้นนอนอยู่ตรงนี้กอนนายจะมาอีกพูดหั้ยมันดีดีนะ” แป๊กแปกกกกก เราเองหรอเนี่ยที่น่าแตก แต่ มาพูดอย่างนี้กันเราหรอรู้จักเราน้อยไปซะแล้วเดะปั๊บ ยางามิ เรียว คนนี้เขียนชื่อใส่สมุดซะเรยว่า ถูกซาลาเปาทับตาย
“งะ งั้นนายก้อหลีกเซ่ ชั้นจะกลับแล้ว” เรียวเดินไปทางไหนก้อถูกเยซองปิดไว้ทุกทาง
“ไม่หลีกมีไรป่ะ”
“เอ๊ะบอกหั้ยหลีกไงหูตึงรึไง”
“โทษนะที่หูตึง” เรียวควักกระเป๋าตังค์ขึ้นมาหยิบเงินจำนวนมากแล้วยื่นหั้ยไป
“อ่ะชั้นหั้ยนายแล้วหลีกทางชั้นไปซะ เอาเงินไปรักษาหูนายไป๊”
“โหหวังดีซะด้วยแต่.................เอาคืนไป...”เยซองยัดเงินคืนให้กันเรียว
“ชั้นไม่ใช่คนที่เหนแก่เงินหรอกนะที่ได้เงินมาแล้วจะทำตามทุกอย่างเหมือนคนใช้นายนะ”
“อิอิอิ อีบ้า นายมันบ้าที่สุดเท่าที่ชั้นเจอมา นายมัน บ้า”เรียวเอามือทั้ง2 ข้างไล่ตีเยซองแต่
หมับ เยซองคว้าเรียวไปกอดได้
ทำไมรู้สึกอบอุ่นอย่างนี้นะ
ทำไมละ ทำไม
“อ้าวไม่ดิ้นแล้วหรอ”
“อิ อิบ้าปล่อยนะ ปล่อยไงเล่า ปล่อยไอ้บะ อุ๊บ อื้อออ”จะกอดที่อบอุ่นกลายเปนจูบอันแสนหวาน เยซองเค้าปิดปากผม ด้วยจูบที่หอมหวานอัน มันเปนจูบที่รู้ส฿กดีมาก จูบแรกของผม จูบแรกของผมหั้ยกับไอ้ซาลาเปา เป็นจูบที่รู้สึกดีมาก เค่าสอดลิ้นเค้ามาหาผม เอ๊ะ แล้วทำไมเราหั้ยเค้าสอดเค้ามาละ
“อื้อ อออ ” ตอนนี้เค้าปล่อยผมแล้ว ทำไมผมไม่อยากหั้ยเค้าปล่อยละ เรา
ชอบเค้าแล้ว
จิงด้วย
จิงๆด้วย
เราชอบเค้าแล้ว
“ง่ะ อีบ้า” เรียวผลักผมออกแล้ววิ่งหนีไป
“เดี๋ยววว ชั้นชื่อเยซองนะ นายละ”เสียงนี้ทำหั้ยผมหยุดวิ่งแล้วหันกลับไปตอบเค้า
“จะครั้งเดียวนะ รยออุค คิมรยออุคชื่อ ของชั้น เรียกชั้นว่าเรียวก้อได้”
เราไปบอกเค้าทำไมนะ
เอาเหอะ เรารู้สึกดีจังเรยยยย
ชั้นชอบนายนะ เยซองง
....................................................................................................................................
“เฮ้อทงเฮหานานแล้วนะ มันไปไหนของมันเนี่ย”ซองมินเริ่ม หิวแล้วนะ อยากกินหมาป่า(เด๋วมาหั้ยกินจิงหรอกมินนี่)
“มินนี่เราหายังไม่ถึงสิบนาทีเรยนะ นายเรี่ย”
“ก้อชั้นร้อนนี่นา หิวด้วย เมื่อยขาจะตายอยู่แล้วไปหาที่นั่งกั โอ๊ยยยย”
“มินนี่!!!”ทงเฮตกใจที่อยู่วองมินก้อล้มลงไป
“โอ๊ยย ใครฟร่ะ มาชนชั้นเนี่ย”
“ขอโทษนะ แต่ชั้นเองแหละ”
“ไอ้ ไอ้ ไอ้หมาป่าบ้า นายกล้าดียังไงมาชนชั้น ”
“โหษทีนะ บังเอิญมองไม่ใครกระต่าย เฮ้คิบอมนายเหนกระต่ายป่าวว่ะ”
“ไม่เหนว่ะ เหนแต่อาหมวยน่ารัก” คำพูดทำหั้ยทงเฮหน้าแดง
“นายหาว่าชั้นเตี้ยหรอ”
“อ้าว นายพูดเองนะ”
“ไอบ้าชั้นต้องล้างแค้นนาย” ระหว่างที่ซองมินด่าคยูฮยอนก็พยุงวองมินขึ้นมา
แล้วปัดเสื้อผ้าหั้ย
“เอ้าสะอาดแล้วงั้นชั้นไปละ คิบอมนายไปหาไอ้เยคนเดียวละกัน ชั้นมีธุระนิดหน่อยนะ”
“อ๊ากกก ไอ้บ้าปล่อนชั้นสิปล่อย จะพาชั้นไปไหนนะ” คยูฮยอนลากซองมินไปเรย
(ที่เตียงอ่ะป่าวไม่น่ะน้อกระต่ายเพิ่งเปิดเรื่องเองใจเยนๆนะ) ปล่อยหั้ยคิบอมกับทงเฮยืนมองหน้ากัน
“จ้องชั้นเข้าไปเดี๋ยวก้อท้องหรอก”ทงเฮพูดขำๆ
“ก้อผมอยากหั้ยคุนท้องนิจะได้เป็นของผมคนเดียว” คิบอมก้อเริ่มไซร้ซอกคอทงเฮเรย
“บ้าเดี๋ยวมีคนเหนเข้า”
“ตรงนี้ไม่มีหรอกหน้ามันเลิกเรียนแล้วนะเข้ากลับกันไปหมดแล้ว”
“แล้วนายไม่กลับละ”
“ก้อ......อยากเจอนายไง”
“อิอิ บ้า ชั้นชื่ออีทงเฮ นายละ”
“ขั้นชื่อคิมคิบอมนะ นายคือโซลเมตของชั้นแน่ๆเรย”
“นายก้อโซลเมตของชั้นเหมือนกันนะ”ทงเฮตอบกลับ
“ชั้นชอบนายตั้งแต่เหนเรย เป็นแฟนกันนะ” คิบอมไซร้วอกคอนั้นไปเรื่อย
“อา ชั้นก้อชอบนาย ตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“ผมดีใจจังเรยอ่ะ”
“ชั้นก้อดีใจเหมือนกันนะบังเอิญชั้นไม่ชอบเก็บความรู้สึกด้วยสิ ชั้นอยากหั้ยนายจูบอ่ะ”
“แน่ใจนะ”
“อืม อื้อออออ” คิบอมลงมือจูบอย่างรวดเร็ว ลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กตวัดอย่างโหยหา
“อา จูบแรกของชั้นนะนั่น” ทงเฮเอ่ยขึ้นหลังจากคิบอมผละออก
“จิงอ่ะ แต่ว่ามันจะดีหรอคุนเป็น พวกที่ยิ่งใหญ่นะแล้วมาสนคนจนๆอย่างผมจะดีหรอ”
“ชั้นมีอำนาจแค่ไหนนายก้อรู้ เพราะฉะนั้นอย่างห่วงเรย”
“ทงเฮผมรักคุณนะ”
“ชั้นก้อรักนายคิบอม”
“กลับบ้านด้วยกันมั้ยเด๋วไปส่ง”
“จิงๆมีคนมารับนะ แต่ชั้นจะบอกหั้นพวกเค้ากลับก้อได้นะเพราะชั้นอยากกลับกับนายอยากลองใช้ชีวิตสบายๆบ้างจังเรย”
“งั้นผมพาเที่ยวนะ”
“....ตกลง....”
..................................
ก๊ากกกกก ขาดฮยอกแจเดะลุ้นกันฮยกแจจะเป็นใคร
แต่นุ้งด๊องใจง่ายเนอะแปบเดียวรักกันแล้ว
ตอนต่อไปไปเดทกันด้วย อยากอ่านก้อขอเม้นนนะจ้า
ขอบคุณ คุณผู้อ่านจ้า
ความคิดเห็น