Lovely Princess of tennis รักนี้มอบให้เจ้าหญิงเทนนิส

ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 17 ใครจะเป็นเจ้าของฟูจิกัน

วันต่อมา หลังจากที่มาอิไปฝึกกระบวนยุทธเทนนิสกับซากุระโกะแล้ว เธอจึงเตรียมตัวพร้อม เพื่อที่ไปสู้กับเธอคนนั้น

คานาโมโต้ ยูอิ!!

ที่ คอร์ทเทนนิส คอร์ท A ชมรมเทนนิสหญิง

"เธอคิดผิดแล้วล่ะ ทาคิอุจิ มาอิ ที่มาคิดจะแข่งกับฉััน ฉันน่ะ ตัวจริงชมรมเทนนิสหญิงโรงเรียนม.ปลายฮาคุโฮเชียวนะ"
"ฉันไม่สนหรอก เริ่มกันเถอะ คุณคานาโมโต้"

ฝ่ายห้องปี 2 ห้อง 1
"แย่แล้วๆๆๆๆ ฟูจิ เรื่องด่วนมาก!!!"
"มีอะไรเหรอ เอจิ โวยวายมาเชียว"
ฟูจิถาม เพื่อนของเขาที่วิ่งมาด้วยความเร็วเหนือแสง ตอนนี้หอบแฮ่กๆอยู่
"ยัยยู อิหนวดปลาหมึก กับ มาอิจังกำลังแข่งกันที่คอร์ท ชมรมเทนนิสหญิง"
"หา!!!"
ฟูจิอ้าปากค้าง 3 วินาที ก่อนที่จะวิ่งไปที่คอร์ทชมรมเทนนิสหญิงอย่างเร็วจี๋
"อ้าว คอยด้วย ฟูจิ รอก่อน!!!" แล้วเอจิก็วิ่งตามฟูจิไป

ฝ่ายมาอิ
"แข่งแบบวันเซ็ต แมทช์นะ ฉันเริ่มก่อน" ยูอิพูดขึ้น
"เข้ามาเลย" มาอิกุมแร็กเก็ตมั่น ศึกครั้งนี้เป็นศึกสำคัญมาก ถ้าคานาโมโต้ ยูอิ ชนะเธอได้ล่ะก็ เธอก็ต้องเลิกกับฟูจิ ซึ่งเรื่องนี้เธอยอมไม่ได้เด็ดขาด

"ฟิ้ว!!!" ยูอิเสิร์ฟลูกความเร็วสูงออกไป
"ช้าจังนะ" แล้วมาอิก็โต้กลับไปอย่างสบาย
"หึ โง่น่า ติดกับแล้ว"
แล้วยูอิก็ตีลูกโด่งสวนกลับ มาอิ ซึ่งไม่คุ้นเคยกับลูกโด่งจึงปล่อยให้ลูกตกไปยังคอร์ทฝั่งตนเอง

"15-0"

'หึ ทาคิอุจิ มาอิ นึกว่าฝีมือจะแน่สักแค่ไหน ที่แท้ก็เด็กอมมือ นี่เอง ลูกโด่งแค่ลูกเดียวก็โต้กลับไม่ได้ แบบนี้ฉันชนะใส' ยูอิคิด
ขณะ เดียวกันฟูจิกับเอจิก็วิ่งมาถึงคอร์ทพอดี

"มาอิจัง!! พยายามเข้านะ"
"ชู สึเกะคุง..."
"กรี๊ด!!!! ฟูจิคุงจ๋า มาเชียร์ฉันถึงที่เลยเหรอ?"
"เค้า มาเชียร์มาอิจังต่างหากล่ะ ยัยยูอิหนวดปลาหมึก อย่าคิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียวนะเนี้ยว!!"

'ชูสึเกะคุง มาเชียร์ฉันถึงที่นี่ ฉันต้องพยายามให้มากๆ......จะแำพ้ไม่ได้เด็ดขาด!!'

แล้ว ทั้ง 2 ก็ตีโต้กันไปมา
เวลาผ่านไป 5 นาที

"เกม คานาโมโต้ 3-3"
"ฝีมือ แสบนักนะ ทาคิอุจิ มาอิ คราวนี้ล่ะ ฉันไม่ยอมแน่!!" คราวนี้ยูอิเสิร์ฟลูกโด่งที่สูงมากๆ
"คราวนี้ล่ะ!!! จบกันซะที ไปเลย ไฮด์ วอลเล่ย์!!!*"

*ท่าไม้ตายเพียงท่าเดียวของยูอิ เป็นลูกโ่ด่งวอลเล่ย์ที่สูงมาก แต่โอกาสเอาท์ก็สูงมากเช่นเดียวกัน ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่แรงลมในขณะนั้นด้วย*
"ยืนนิ่งทำไม โต้กลับมาสิ!!!" ยูอิพูดยั่วมาอิให้ตีกลับมา
"ไม่หรอก.... ลมพัดมาแล้ว"



"วิ้ว~~~"

ลมพัดมาจากฝั่งยูอิ ส่งผลให้ลูกสักหลาดสีเหลืองตกลงนอกเส้นคอรฺ์ท

"ปึง!!"

"เอาท์"
"หนอ ยแน่ บังอาจดูถูกฉันงั้นเหรอ เธอจบไม่สวยแน่" ยูอิซึ่งกำลังโกรธจัดเสิร์ฟลูกไปด้วยความใจร้อน แต่ลูกกลับติดเน็ต ติดต่อกันตลอด

"กรี๊ด!!!!!" ยูอิกรี๊ดขึ้นอย่างหัวเสีย ตอนนี้เธอลืมไปเลยว่านอกจากมาอิคู่แข่งของเธอแล้ว ยังมีฟูจิ ชูสึเกะ และ คิคุมารุ เอจิ เฝ้าดูอยู่

"ยัยยูอิหนวดปลาหมึกฟิวส์ขาดแล้ว คงเล่นต่อไม่ไหวแล้วมั้งเนี้ยว ฟูจิ" เอจิกระซิบบอกเพื่อน
"คงงั้นแหละ สภาพจิตใจที่ไม่นิ่งแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงใช้ความเร่าร้อนที่มีในจิตใจเอาชนะได้ แต่แบบนี้มันเรียกว่าสติแตกชัดๆเลย"
ฟูจิรำพึง

"พอกันที เธอชนะ!! เกมเซ็ต ทาคิอุจิ 6-3 เกม" ยูอิพูดเองเออเอง ก็เดินออกไปจากคอร์ทอย่างหัวเสียสุดๆ
"เอ่อ..."
"ไม่ต้องมาพูดแล้ว เธอชนะก็ชนะสิ เธอได้ฟูจิคุงไปแล้ว"
"ทำไมถึง..ตัดใจง่ายๆ แบบนั้นล่ะ" มาอิถาม
"ก็เพราะ ฉันไปชอบคนอื่นแล้วสิยะ ถามได้!!"
"หา!!!" ไม่เพียงมาอิที่ตกใจเท่านั้น ฟูจิและเอจิที่อยู่นอกคอร์ทก็ตะลึงอ้าปากค้างเช่นเดียวกัน
"ฉันไปล่ะ ขอให้มีความสุขกับฟูจิคุงนะ บาย"

"อะ..อะไรกันเนี่ย งงไปหมดแล้วเนี้ยว"
"ไม่ใช่แค่นายหรอก ฉันก็งง นี่มันเรื่องอะไรน่ะ"
"ชูสึเกะคุง"  มาอิีวิ่งมากอดชายหนุ่ม
"ฉันชนะ..ชนะแล้วจ้ะ ฉันทำได้แล้ว"
"เก่ง มากๆเลย มาอิจัง เก่งจริงๆ" ฟูจิกล่าวชม
บรรยากาศนี้ทำให้เอจิน้ำตาคลอ เลยทีเดียว
"พวกนายจะหวานกันไม่เกรงใจฉันเลยนะเนี้ยว ไปล่ะ ไม่อยากเป็็น กขค. ชาวบ้านเนี้ยว" แล้วเอจิก็เดินหนีไป ทิ้งให้ฟูจิและมาอิอยู่ด้วยกัน สองต่อสอง


"เอ่อ..ชูสึเกะคุงจ๊ะ"
"มีอะไรเหรอ"
"คือ..เดือนหน้าจะมีงานแสดงดนตรีของโรงเรียน ฉันได้ร่วมแสดงด้วย มาดูฉันให้ได้นะ"
"ครับ ผมไปแน่นอน แล้วมีตั๋วหรือบัตรเข้าชมหรือเปล่า"
"ฟรีจ้ะ ฉันต้องซ้อมไวโอลินตั้งแต่เย็นนี้เป็นต้นไปนะ"
"พยายามเข้านะมาอิจัง"
"จ้ะ"

"กิ๊ง ก่อง~" เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นแล้ว
"งั้นไปเรียนก่อนนะจ๊ะ"
"ตั้งใจ เรียนนะ มาอิจัง"
"แหม! ทำเป็นคุณแม่ฉันไปได้นะ"
"ฮะๆๆ"

แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายเข้าเรียนไป