Lovely Princess of tennis รักนี้มอบให้เจ้าหญิงเทนนิส

ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 15 ปะทะ คานาโมโต้ ยูอิ

วันต่อมา ณ โรงเรียน ม.ปลายฮาคุโฮ (ทำไมมันเร็วดีจริง)

"กรี๊ด!!!!!! ฟูจิคุง" เสียงสาวแท้สาวเทียมและชะนีทั้งหลายดังขึ้นลั่นโรงเรียนเหมือนทุกวัน

ฟูจิเดินผ่านพวกเธอเหมือนปกติ เพียงแค่เร่งสปีตที่ เท้า เพื่อหนี(ตามเคย)ก็แค่นั้นละ

ระหว่างทาง เขาได้พบกับ คานาโมโต้ ยูอิ ซึ่งดักรอเขาอยู่ระหว่างทาง เธอยืนอยู่ใต้ต้นซากุระ

วันนี้เธอดูไม่ค่อยปกติปกติ ทุกๆวันเธอจะไปกรี๊ดอยู่กับเหล่าแฟนคลับคนอื่นๆ แต่ว่า วันนี้กลับมาอยู่ใต้ต้นซากุระ แถมทำหน้าสยองๆ(พูดง่ายๆ คือ หื่น) เหมือนว่าวันนี้เธอจะต้องจับ(กด)ฟูจิให้ได้

"ฟูจิคุง...." เธอพูดขึ้น แต่น้ำเสียงของเธอฟังดูสยองๆพิกล

''รีบหนีดีกว่าชูสึเกะ เดี๋ยวสงสัยได้ตายที่นี่แน่ ถ้าไม่หนีอ่ะ' เขาคิด

"จะไปไหนจ๊ะ?..." เธอถาม

"เอ่อ...คือ.."  ฟูจิพูดไปก้าวขาหนี

แต่!!!

ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เธอรีบมาคว้าแขนของเขาไว้

"อยู่กับฉันก่อนไม่ได้เหรอ?...หรือว่าเธอรังเกียจฉัน" เธอตัดพ้อพลางทำท่าเหมือนจะร้องไห้ แถมเกาะแขนไว้แน่น จนฟูจิอาจแขนหลุดได้ แม้เพียงขยับตัวเล็กน้อยเท่านั้น

'ไม่ได้หรอก ผมไม่ว่าง แ้ล้วก็..ใช่เลยล่ะ ผมรังเกียจเธอ เธอไม่มีอะไรดีสักอย่าง แถมยังทำให้ผมกับมาอิจังเกือบต้องเลิกกันอีก' ฟูจิคิดสิ่งที่กำลังจะพูด

แต่เขาเลือกที่จะไม่พูด ไม่เช่นนั้น  คงเป็นเรื่องใหญ่แน่ เพราะ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองเป็น Prince No.1 ของโรงเรียน จะด่าว่าผู้หญิงไม่ได้ ต้องรักษาบุคลิกเจ้าชายอันสง่างามของตนเองให้ได้

ทันใดนั้น

ทาคิอุจิ มาอิ ก็ปรากฏตัวขึ้น

"คุณคานาโมโต้ ยูอิ อย่ามาแตะต้องชูสึเกะคุงดีกว่านะ..." มาอิพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัดเป็นที่สุด

"แล้วจะทำไม...ผู้ชายคนนี้ เป็นของเธอรึไง เฮอะ! เอาอย่างนี้ เรามาตัดสินกันด้วยเทนนิส...ใครชนะเอาฟูจิคุงไป!!"

"ได้เลย ตามที่ขอ..."

กริ๊ง!!! เสียงออดเข้าเรียนของโรงเรียนดังขึ้น

"หึ! ไว้เจอกัน ทาคิอุจิ มาอิ"

ตอนเย็น

มาอิเดินกลับบ้านคนเดียว เพราะ ฟูจิติดงานที่โรงเรียนมาไม่ได้ (และเธอก็ไม่อยากให้เขามาด้วย)

เธอกลับมาเยี่ยมเยียนโรงเรียนสาธิตริคไค แผนก ม.ต้น โรงเรียนเก่าของเธอ ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือไม่ พวกอดีตตัวจริงของสาธิตริคไค ก็มากันด้วย

"นั่น รุ่นพี่ทาคิอุจิไม่ใช่เหรอครับ" ชายหนุ่มหัวหยิกเริ่มยิงคำถามขึ้น พร้อมชี้ไปที่หญิงสาวที่ยืนหน้าโรงเรียน

"ท่าจะใช่นะ" ชายหนุ่มสวมหมวกแก๊ปสีดำตอบ

"สงสัยกลับมาเยี่ยมโรงเรียนเหมือนกับพวกเรานะครับ" ชายผู้มีฉายาว่าสุภาพบุรุษกล่าวขึ้น

"อ้าว! ทุกคน" หญิงสาวหันควับไปเห็นพวกตัวจริงสาธิตริคไคซึ่งวันนี้มากันครบเลย

หญิงสาวรีบวิ่งไปคุยด้วย ด้วยความคิดถึงเพื่อนสุดๆ และไม่ลืมที่จะพูดถึงความในใจกับเรนจิ โดยที่ทุกคนเต็มใจหลบไป แล้วแอบดูสถานการณ์ใกล้ๆ โดยมี บุนตะ อาคายะ และ นิโอ เป็นหัวโจกในการแอบดูและเฝ้าต้นทาง (ยูคิมูระและแจ็คกัลเอากับเขาด้วย แม้จะมีเสียงคัดค้านจากซานาดะและยางิวก็ตาม)

"เรนจิคุง คือ...ฉันยังตัดใจจากเธอไม่ได้นะ แต่ฉันบอกเรื่องนี้กับชูสึเกะคุงแล้วล่ะ.."
"ดีจัง..ที่เธอยังลืมฉันไม่ได้"
"หมายความว่ายังไง"
"ฉันยังรอเธออยู่เสมอนะ มาอิ"

แล้วเขาก็สวมกอดหญิงสาวอย่างอ่อนโยน

"ฉันยังรักเธออยู่นะ มาอิ"

ตัดมาทางพุ่มไม้ ที่สมาชิกริคไคเก่า (คนที่เหลือ) แอบอยู่

"หวานกันจริงๆ นี่สองคนนั่นเลิกแล้วจริงเหรอเนี่ย?" แจ็คกัลถาม
"หา!! สองคนนั่นเป็นแฟนกันแล้วเลิกกันแล้วเหรอครับ?" อาคายะถามสวนทันควัน
"เค้าเลิกกันตั้งนานแล้ว หลังเขานะนายเนี่ย" นิโอบอก
"คิกๆๆ" ยูคิมูระ(อดีต)บุโจวหัวเราะคิกคัก
"กลับบ้านไป ฉันคงไม่ต้องกินเค้กแล้วล่ะ หวานจนน้ำตาลเรียกพี่เลย" บุนตะพูดขึ้น
"ขนาดนั้นเลยเหรอครับ?" ยางิวพูดขึ้น
"พวกนายนี่แย่มากๆเลยนะ มาแอบดูคนอื่นกันเนี่ย" ซานาดะตำหนิ
"ว่าแต่เขา ตัวเองก็มาดู เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ซานาดะ" ยูคิมูระย้อนซานาดะเข้าให้ ทำเอาซานาดะพูดไม่ออก นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น ทำให้บุนตะและอาคายะแอบหัวเราะเบาๆกันอยู่ 2 คน

ฝ่ายเรนจิกับมาอิ

"ฉันต้อง...ไปแล้วล่ะ" แล้วมาอิก็ผละตัวเองออกจากอ้อมกอดแล้วรีบวิ่งเข้าโรงเรียนสาธิตริคไคไป

แต่เหตุผลจะเป็นอะไรนั้ัน โปรดติดตามต่อตอนหน้านะ