ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    : Magic Paradise : มนตราแห่งสวรรค์ :

    ลำดับตอนที่ #2 : คาบที่ 1: เปิดฉากปะทะ

    • อัปเดตล่าสุด 30 ส.ค. 50


     

    อออออด

    เสียงออดดังทั่วทั้งบริเวณโรงเรียนบอกถึงการมาเยือน ของคาบที่ 2 นักเรียนแต่ละคน

    ต่างเปิดดูตารางเรียนที่ต้องเรียนคาบต่อไป

    " อืม  วิชา การใช้เวทย์พื้นฐาน หรือ "

    "ลาน ชั้น 1 อาคารเกียตริยศ " เขาพูดพร้อมกับเดินลงชั้นล่างด้วยความรวดเร็ว

    เมื่อถึงลานชั้นล่างเขา ก็เห็น อาจารย์ท่านหนึ่ง เป็น ผู้ชาย อายุราวๆ 35 ปี มีลักษณะร่างกายใหญ่โต

    เหมือนพวกทหารรรบ ยังไงไม่รู้

    " สมเป็นครูของโรงเรียนนี้จริงๆ" เขาคิดในใจเสร็จสับ

    ก็จะไม่ให้คิดได้อย่างไรเล่าก็ตั้งแต่เข้ามาโรงเรียนยังไม่เจอเรื่องอะไรที่มันปกติซักอย่าง เห้อออ

    "ยินดีต้อนรับ สู่ชั่วโมง การใช้เวทยมนต์ ครู ชื่อ วิวัฒชัย "

    "เอาล่ะ นักเรียนวันนี้ เราจะมาเรียนถึง การใช้ แพลททินั่มการ์ดเบื้องต้นกัน  "

    "นักเรียนทุกคน คงทราบถึงธาตุต่างๆของการ์ดโดยคร่าวๆแล้วใช่ไหม  แพล่มทินั่มการ์ดแบบที่พวกเธอถืออยู่ จะมีพลังในการใช้ที่

    แตกต่างกันไป ตามแต่ละธาตุ อย่างเช่น ธาตุไฟ การ์ดของธาตุประเภทนี้โดยพื้นฐานจะสามารถแปรรูป สภาพของก๊าซรอบๆตัว

    ให้กลายเป็นไฟได้ ภายในขอบเขตที่กำหนด โดยขอบเขต ก็จะขึ้นอยู่กับพลังเวทย์ของผู้ใช้"

    " หลายคนคงสงสัยพลังเวทย์คืออะไร เอาล่ะครูจะอธิบายคร่าวๆไปก่อน เดี๋ยวเธอค่อยไปเรียนลึกๆวิชา  การใช้เวทย์ชั้นสูง แล้วกัน

    พลังเวทย์ คือพลัง ที่อยู่ ภายในร่างกายของเธอ เป็นพลังที่อยู่ภายในร่างกายของเธอ ทุกๆคน ทุกคนในที่นี้ล้วนแต่มีพลังเวทย์ทั่งนั้น

    ไม่งั้น พวกคุณคงไม่สามารถเปลี่ยน สีของการ์ดได้  แต่พลังเวทย์ของพวกคุณ ในแต่ละคน จะมีปริมาณที่ไม่ท่ากัน บางคนก็มีมาก

    บางคนก็มีน้อย ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมต่างๆ "

    " นี่ขนาดไม่ละเอียดนะเนี่ย เห้อ " เขาบ่นในใจ ด้วยความเบื่อหน่าย แต่ก่อนที่จะได้บ่นต่อ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

    " อาจารย์ครับ แบบนี้เราจะดูยังไงล่ะครับ ว่าพลังเวทย์ของเรามีปริมาณแค่ไหน " เด็กนักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้น รู้สึกหากเขาจำไม่ผิด

    คนนี้จะชื่อ  กัญจน์กาจ    ล่ะมั้ง

    " ดีมากที่สงสัย นาย เออ  กัญจน์กาจ  นี่ล่ะเนื้อหาที่เราจะเรียนในคาบนี้"

    "การวัดปริมาณเวทย์นั้นจะวัดได้โดย การ์ดของพวกเธอนั่นแหละ แค่เพียงพวกเธอตั้งจิต เหมือนตอนที่เปลี่ยนสีการ์ด แล้วก็พูดว่า

    " จงบอกพลังสถิตในร่างข้า" แค่นี้ก็จะเห็น ตัวเลขของค่าปริมาณเวทย์ของพวกเธอแล้ว เอาล่ะ นักเรียน คงไม่เกินความสามารถใช่ไหม

    เริ่มได้ลยนะ "

    นักเรียนทุกคนต่างนิ่งเงียบและพยายามตั้งจิตอยู่

    " จงบอกพลังสถิตในร่างข้า " เสียงของเขาดังขึ้นพร้อมๆกับใครหลายคนในห้อง

    เพียงพูดจบการ์ดของเขา ก็เปล่งแสงออกมา พร้อมกับ มีตัวเลขขึ้นบนการ์ดของเขา รวมถึงคนอื่นๆด้วย

    ตัวเลขที่อ่านได้หากอ่านไม่ผิด 48.25 อืม น้อยหรือป่าวหว่า เรา

    " ดีมากทุกๆคน ไหนดูซิตัวเลขขอใครตำกว่า 50 มั่ง คงไม่มีหรอกนะ เพราะถ้ามี มันคงตำไปหน่อย "

    พูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

    "เออ อาจารย์ครับ คือ เลขของผมมัน เออ 48.25 ครับ เออ มันตำมากเลยเหรอครับ"

    " มันก็ไม่ถือว่าตำมากหรอก  นักเรียนไม่ต้องเครียดตัวเลขนี้สามารถพัฒนาได้ ตามระยะเวลาล่ะนะ"

    " อืม เอ้าไหนใครได้เกิน 75 มั่ง อืม 5 คนเลยเรอะ พวกเก่งๆปีนี้เยอะแหะไหนๆ

    ชื่ออะไรกันบ้าง

    1.    จาตุรนต์ 

    2.   ฐปนีย์

    3.  อภิญญา

    4.  กนกวรรณ

    5.  ณัฐวุฒิ

     

    5 คนนี้พลังเวทย์ อยู่ในระดับสูง เลยนะเนี่ย 76.2 , 76.1 ,78.2 , 75.0 , 76.1 "

    " เอาล่ะนักเรียนคาบนี้ก็หมดเวลาเรียน พอดี ขอให้พวกเธอทุกคนไปเรียนวิชาต่อไปเลยนะ วิชา การต่อสู้เบื้องต้นรึ

    ไปที่  ลานปะลองหน้าอาคารนี้เลยละกัน "

    " ขอบคุณครับ / ค่ะ "

    ......................................................................

     

    "เห้อ   วิชาแรกก็แย่แล้วเรา"

    "น่า ๆ ไม่ต้องคิดมาก  วิชาหน้าเอาใหม่ก็ได้ " เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น เธอมีรูปร่าง ผอมมาก ผิวสีแทน ใส่แว่นตา ค่อนข้างเปรี้ยวนิดๆ

    ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะชื่อ กนกวรรณ เออใช่ เธอคนนี้ได้พลังเวทย์ติด 1 ใน 5 เลยนี่

    " อื้อ "

    " ขอบใจนะ " เขาตอบกลับไปพร้อมกับในใจบ่นว่า " ก้อเทอเก่งแล้วนี่ พูดได้สิ "

    "ไม่เป็นไร" เธอตอบกลับมาด้วยนำเสียงจริงใจ หารู้ไม่ว่า คนที่เธอกำลังพูดด้วยแอบด่า เธอไปมากเท่าไหร่แล้ว

    เมื่อเขาเดินมาถึง หน้าลานประลองหน้าอาคาร ก็เจออาจารย์ ผู้ชายอายุราวๆ 32 ผิวค่อนข้างดำ รูปร่างผอม ผมสีดำ

    " สวัสดีนักเรียนครู ชื่อ อาจารย์ เสน่ห์ จะมาสอนพวกเธอ ในการต่อสู้เบื้องต้น "

    " อันดับแรกถ้าพูดถึงการต่อสู้หลายๆคนคงนึกถึงอาวุธ ใช่แล้วเราจำเป็นต้อง

    มีอาวุธประจำตัว ก่อนในการต่อสู้ ซึ่งอาวุธของพวกเธอก็คงได้มาไม่พ้นจากการ์ดที่พวกเธอ

    ถืออยู่นั่นแหละ  "

    "หลายคนคงสงสัยว่าา การ์ดจะมีอาวุธได้อย่างไร ใช่ไหมเอาล่ะ ลองทำดูเองดีกว่าจะได้เข้าใจ

     อันดับแรกหยิบการ์ดออกมาก่อนเลยนะ"

    นักเรียนทุกคนรวมถึงเขา หยิบการ์ดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

    " ต่อไป ให้พวกเธอพูดว่า " จงเปลี่ยนเป็นอาวุธแห่งข้า " แค่นี้การ์ดของพวกเธอก็จะเปลี่ยนแปลงเป็น

     อาวุธ ที่เหมาะสมกับลักษณะของตัวเองแล้ว "

    " อ้อ จำไว้อีกอย่างนึงหล่ะ  อาวุธจะเลือกเจ้าของของมันเสมอ  เอาล่ะเริ่มได้เลยครับ นักเรียน"

    "จงเปลี่ยนเป็นอาวธแห่งข้า "

    เสียงเขาดังขึ้นพ้อมกบเพื่อนในห้อง

    ทันที่ที่พูดจบ การ์ดของเขา ก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่าง จากการ์ด สีทอง ธรรมดา เริ่มยืดออก ยืดออกเรื่อยๆ  แล้วก็บิดเข้าเป็นเกลียวหากันก่อนที่จะ

    พันรอบนิ้ว นางของตัวเขา !!! ต่อมาจึงค่อยๆเปลี่ยนรูปเป็น แหวน ที่มี ปีกหงส์สีทองยื่นออกมาทั้งสองข้าง

    เมื่อลองสังเกตดูดี จึงเห็นว่าข้างในสลักคำว่า Ring of Kingdom Gold Plattinum 1991 . อืม ชื่อซะเว่อร์แต่สรรพคุณมันคงไม่เป็นไป

    ตามนั้นแน่ๆ

    " กำ แล้วแหวน จะกลายเป็นอาวุธได้อย่างไรเนี่ย โธ่ ไร้ความสามารถอีกแล้ว อภิชาติ "

    เขาบ่นกับตัวเอง พร้อมๆ กับเริ่มสังเกตอาวุธของเพื่อนๆ ส่วนใหญ่จะเป็นดาบ ที่สะดุดตาหน่อยก็จะมีแต่ ของ จาตุรนต์ ที่

    เป็นดาบคู่ สี แดงเพลิง กับ ของ วลัยลักษณ์ ที่เป็น กระบี่ สีเขียวสด หล่ะมั้ง เออ ของเราก็แปลกด้วยเหมือนกัน

    อย่างกับไม่ใช่อาวุธอย่างนั้นแหละ

    " นักเรียนห้องนี้ส่วนใหญ่อาวุธ เป็นดาบไม่ก็ กระบี่นะ จะมีก็เพียงแต่ คูณ อภิชาติ เท่านั้นที่เป็นแหวน

      คุณอภิชาติ ผมต้องขอบอกคุณไว้เลยนะว่าการที่ การ์ดของคุณถูกเปลี่ยนเป็นแหวนแสดงว่า ตัวไม่มีหรืออาจจะ

    เรียกว่า ไร้ ความสามารถในการต่อสู้เลยก็ว่า ได้ และที่มันเปลี่ยนเป็นแหวนก็คง เพราะ คุณเหมาะกับการเป็นนักเวทย์

    ที่ร่ายคาถามากกว่า "

    .. " ส่วนเวลาที่เหลือ อีก 1 ชั่วโมงครึ่ง ให้นักเรียน ฝึกต่อสู้กันเองแล้วกัน ครูจับคู่ให้แล้วกันนะ "

    " กนกวรรณ คู่กับ วรรณพร   กิตตินารถ คู่กับ  ณบดี .........................."

    " อภิชาติ คู่กับ จาตุรนต์ "

    กำล่ะสิคราวนี้ คู่กะใครไม่ครู่ ดันคู่กับ เทพ อย่างนี้ เห้ออ วันนี้วัน เคราะห์จริงๆเลยแหะ

    " ไง ไอตัวแปลกแยก ทำไมเวลา นายทำอะไรก็ต้องชอบแตกต่างจากช่าวบ้านซะเรื่อยจริง

      เห้อ พลังเวทย์ ก็ตำ ไม่รู้อาจารย์จับคู่ภาษาอะไร ถึงต้องคู่กับคนแบบนาย "

    " อ้าวๆ พูดอย่างงี้ ก็สวยซิ เพ่ " เขาก็ได้แต่เพียงพูดในใจเพราะความจริง ใครจะกล้าไปสู้หล่ะครับมันเก่งนี่

    "  เอา ก็เอาเหอะ มาพนันกันดีกว่าไหมล่ะ ถ้า นายแพ้นายจะต้องเป็นทาสฉัน 10 วัน แต่ถ้านายชน ฉันจะเลิกดูถูกนาย แล้วยอมขอโทษไปดีๆ "

    " เอาสิ " เขาตอบไป ด้วยความโทสะเพราะเขาเองก็ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกเหมือนกัน

     

    ถึงเราจะไม่เก่งแต่เราก็ไม่ยอมใครมาดูถูก คอยดูเถอะ คนกระจอกๆคนนี้แหละ จะโค่นนายเอง !!!!!

     

     

    พบกันตอนหน้าครับ จบ คาบที่ 1 : เปิดฉากปะทะ

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×