คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ...สักวัน....เราคงจะรักกัน... [4]
ตอนนี้คิบอมและฮันคยองกำลังยืนคุยกันอีกฝั่งของประตูที่ดงแฮยืนอยู่
“ที่เคยบอกว่าชอบฮยอคแจ ตอนนี้ก็ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่ใช่มั้ย” ฮันคยองถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่คล้ายต้องการสื่ออะไรบางอย่าง
“นายต้องการถามอะไรกันแน่ ฮันคยอง” ถามไปอย่างนั้นทั้งที่ใจก็รู้อยู่แล้วว่าฮันคยองต้องการพูดถึงเรื่องอะไร
“นายก็รู้พ่อชั้นรักฮยอคแจเหมือนลูกคนหนึ่ง ส่วนนายก็เพื่อนรัก อย่าทำให้ชั้นลำบากใจได้มั้ย ถ้าชอบก็จริงจังกับเรื่องนี้หน่อยซี่ หรือความรู่สึกนายเปี่ยนไปแล้ว” น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเอือมระอาเต็มทนกับการกระทำที่ไม่จริงจังในเรื่องใดๆสักเรื่องของเพื่อนคนนี้
“ชั้นชอบฮยอคแจ........และฮยอคแจก็ยังคงชอบนาย ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนไปเลย”คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนไร้หัวใจ น้ำเสียงที่เคยเต็มไปด้วยความเย็นชาแต่ยามที่เอ่ยถึงฮยอจแจ กลับเต็มไปด้วยความสุขที่แฝงไปด้วยความเศร้าสร้อย
ขณะนี้ทั้งในห้องและนอกห้องถูกปกคลุมด้วยความเงียบ ฮันคยองมองคิบอมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสนแต่คิบอมมองกลับไปด้วยสายตาที่มุ่งมั่นและเอ่ยออกมาว่า
“ชั้นเต็มใจที่จะยืนมองฮยอคแจอยู่ห่างๆ แม้เขาไม่คิดจะรักชั้นเลยก็ตาม”
ดงแฮเพียงแค่ยืนฟังอยู่หลังบานประตูที่ทั้งสองคุยกัน จึงไม่อาจรู้ได้ว่าคิบอมพูดประโยคนี้ด้วยสีหน้าแบบใด แต่น้ำเสียงที่ได้ยินฟังดูช่างอบอุ่นและเต็มไปด้วยความรักผิดกับคิบอมที่ทุกคนรู้จักนัก
จึงได้แต่ยืนอึ้งกับบทสนทนาที่เพิ่งได้ยินมา จากที่ตั้งใจจะเดินออกจากห้องไปในตอนแรกจึงปล่อยมือจากลูกบิดประตูและหันหลังหลับมามองฮยอคแจอย่างช้าๆ ทันทีที่หันหลังให้กับประตูน้ำตาหยาดใสๆก็ไหลจากดวงตาของดงแฮอย่างห้ามไม่อยู่ ขาทั้งสองข้างทรุดลงนั่งกับพื้น ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าและร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร
‘นายใจร้ายมากน่ะ...คิบอม
น้ำเสียงที่แสนอบอุ่นและมีความสุขนั่น
มีไว้ให้ฮยอคแจเพียงคนเดียวซิน่ะ’
ฮยอคแจเดินเข้ามาหาดงแฮอย่างช้าๆเอื้อมมือแตะไหล่อย่างแผ่วเบาคล้ายเป็นการปลอบโยนที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ในเวลานี้ก่อนจะค่อยๆโอบกอดดงแฮอย่างอบอุ่น
ดงแฮเงยหน้าขึ้นมองหน้าฮยอคแจ สายตาที่เต็มไปด้วยคำถามและแวววตาที่บ่งบอกถึงความสับสนจับจ้องไปที่ฮยอคแจอย่างเปิดเผยก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“นี่..ใช่มั้ย สาเหตุที่นายไม่เล่าให้ชั้นฟัง…”น้ำเสียงสะอึกสะอื้นขาดช่วงของดงแฮทำให้ฮยอคแจรู้สึกอึดอัดไม่น้อย
“ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเรื่องนี้เพราะชั้นเองก็เจ็บไม่น้อยไปกว่านายเลย”
“ชั้นขอโทษน่ะ ฮยอคแจ ชั้นไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้”
“ชั้นกับคิบอมเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆน่ะ แล้วชั้นเองก็คิดกับคิบอมแค่เพื่อน....แค่นั้น จริงๆ”ฮยอคแจเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ
“พวกนาย 3 คนรู้จักกันมานานแล้วซิน่ะ"
"อืม คิบอมเป็นเพื่อนสนิทของฮันคยองน่ะ"
"แล้วคิบอม ชอบนาย???"
"ไม่รู้สิ.....แต่เพราะเรื่องนี้ ทำให้ชั้นทะเลาะกับฮันคยอง.....เราก็เลยห่างๆกันไป”
“ฮยอคแจ คิบอมเขาชอบนายน่ะ”
“....................”
“ทำไมไม่ลองคบกันดูล่ะ”
“ เพราะ.....ชั้นชอบนาย”
“แต่ชั้นมีแฟนแล้ว ชั้นคบกับนายไม่ได้หรอก ”
“ชั้น.....ขอโทษ”
“นายไม่ต้องคิดมากหรอก แค่ไม่โกรธชั้นเรื่องคิบอม ชั้นก็ดีใจแล้ว”สีหน้า ท่าทางและน้ำเสียงที่จริงใจสื่อออกมา เรียกรอยยิ้มจากดงแฮได้เป็นนอย่างดี
ตอนนี้ทั้งฮยอคแจและดงแฮต่างก็เข้าใจกันดีค่ำคืนนี้จึงเป็นค่ำคืนแห่งความสุขอีกหนึ่งคืน
ความคิดเห็น