คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ...สักวัน....เราคงจะรักกัน...[3]
“เฮ้อ ชั้นนึกว่านายจะกลับกับฮันคยองซะอีก” เสียงดงแฮบ่นอุบอิบเมื่อกลับมาถึงบ้าน
“ก็ชั้นไม่อยากรบกวนฮันคยองนี่ ถ้าให้เขามาส่ง เขาก็ต้องวกรถกลับออกไปอีกอยู่ดี” ฮยอคแจพูดอย่างเศร้าๆ
“แล้วปกติเขามาส่งนายแล้วก็จะขับรถออกไปเที่ยวหรอ” ถามเพียงเพราะอยากรู้เรื่องราวที่เกี่ยวกับเพื่อนให้มากกว่านี้ แต่สุดท้ายคำตอบที่ได้ ก็เป็นเพียงคำตอบสั้นๆ
“อืม”
“นายไม่เคยเล่าเรื่องของนายให้ชั้นฟังเลย”ดงแฮพูดขึ้นอย่างน้อยใจ น้ำเสียงที่ฟังดูอาจไม่มีความผิดปกติใดๆ แต่หากลองสังเกตุให้ดี ในแววตาสวยคู่นั้น แฝงไปด้วยความจริงจัง
“ไม่มีอะไรนี่...เราขึ้นไปทำการบ้านกันเถอะ ชั้นจัดห้องรอนายเลยน้า” แววตาที่คล้ายคาดคั้นเอาคำตอบของดงแฮกดดันให้ฮยอคแจต้องหลบสายตาและเดินนำขึ้นห้องไป
นายมักจะบ่ายเบี่ยงทุกครั้งที่ชั้นถาม
การกระทำขอที่คล้ายต้องการกลบเกลื่อนเรื่องราวบางอย่าง
.......นายปิดบังอะไรชั้นกันแน่.......
นายไม่เคยบอกอะไรชั้นเลย....เราเป็นเพื่อนกันแน่หรอ....
คำถามต่างๆเกิดขึ้นมากมาย....แต่สุดท้ายแล้ว.....
มันก็ยังคงเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ....เพราะ นาย
ดงแฮก้าวตามคนตัวเล็กตรงหน้าขึ้นไปช้าๆโดยไม่ได้เอ่ยปากพูดคุยอะไรกันอีก จนมาถึงในห้อง ทั้งคู่ต่างไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรออกมา ห้องทั้งห้องจึงตกอยู่ในภวังค์แห่งความเงียบอยู่พักใหญ่
“โกรธชั้นหรอ...ขอโทษน้า นายชอบคิบอมใช่ป่าว ชั้นช่วยเอามั้ย”ฮยอคแจเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ และง้อคนที่เอาแต่เดินหนีอย่างดงแฮ
“.....................................”
“ดงแฮ นายจะไม่พูดอะไรเลยหรอ”
“ไม่ว่าชั้นจะพูดหรือชั้นจะเงียบมันมีความหมายกับนายด้วยหรอ” ดงแฮทิ้งตัวนั่งลงที่ปลายเตียงสีขาวบริสุทธิ์ของฮยอคแจ กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย นัยน์ตาทอดมองไปนอกหน้าต่าง
“นายอย่าประชดชั้นได้มั้ย ดงแฮ ชั้นไม่มีความจำเป็นต้องเล่าให้นายฟังในทุกๆเรื่องน่ะ” เสียงฮยอคแจตะโกนขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปจับไหล่ดงแฮแล้วเขย่าตัวเพื่อให้หันหลับมามอง
“นั่นสิน่ะ...ไม่จำเป็น” ดงแฮจ้องเข้าไปในดวงตาของฮยอคแจ ปัดมือที่โอบไหล่เขาออก ตอนนี้ตาของเขาเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา นี่น่ะหรอ คำพูดที่ออกมากจากปากของคนที่ได้ชื่อว่า ‘เพื่อน’
“ชั้นขอโทษ ดงแฮ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ” น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความสำนึกผิดเอ่ยออกมาจากปากฮยอจแจ เขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดจารุนแรงกับดงแฮเลยสักนิด
“นายไม่เคยตั้งใจอะไรสักอย่าง ชั้นผิดเอง ฮยอคแจ”
น้ำตาใสๆไหลออกจากตาคู่สวยของดงแฮ ไม่ว่าคำขอโทษใดๆก็คงไม่ช่วยให้เขารู้สึกดีได้อีกแล้วในตอนนี้ ดงแฮหันหลังก้าวขาจะเดินออกจากห้อง ทันทีที่เอื้อมมือแตะลูกบิดประตู บทสนทนาและน้ำเสียงที่เขาคุ้นเคยก็ดังขึ้น
“นายยังชอบฮยอคแจอยู่รึเปล่า..คิบอม” คำถามที่ได้ยินเรียกความสนใจจากคนที่บังเอิญได้ยินไม่น้อย
.......................คิบอม??...................กับ.................ฮันคยอง??...................
ความคิดเห็น