คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ...สักวัน....เราคงจะรักกัน... [15]
ขณะที่คิบอมกำลังจะก้าวขาออกจากห้อง เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเขาก็ดังขึ้น
ข้อความเข้า:
....นายอาจจะกำลังมาหาชั้น....ไม่ต้องหรอกน่ะ...ไม่ต้องเป็นห่วง...ชั้นอยู่ที่นี่คนเดียวได้....แต่ดงเฮ...คงอยู่ไม่ได้...ถ้าขาดนาย.......นายอยู่ที่นั่น...อยู่ดูแลดงเฮเถอะ...ถือว่าชั้นขอร้อง...............ฮยอคแจ
เมื่ออ่านข้อความจบ คิบอมปล่อยมือถือทิ้งลงกับพื้นทันที
นายกลัวดงเฮอยู่ไม่ได้ถ้าขาดชั้น..............แล้วนายเคยคิดถึงหัวใจชั้นบ้างมั้ย...............รู้บ้างมั้ยว่าชั้นต้องเจ็บแค่ไหนถ้าขาดนายไป..................
คนที่นอนร้องไห้อยู่ เงยหน้าขึ้นมามอง และหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความนั้น
“……………….” ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองอย่างต้องการคำตอบ
“...ชั้นจะทำตามที่ฮยอคแจต้องการ..........แต่…….ถึงชั้นจะยืนอยู่เคียงข้างนาย ......มันก็เป็นการเคียงข้างแค่ร่างกาย ไม่ใช่หัวใจ……แล้วนาย....จะมีความสุขหรอ......ถ้าเราจับมือกัน...เดินเคียงข้างกัน....แต่หัวใจของชั้น....เต้นเป็นชื่อคนอื่น……ที่ไม่ใช่นาย....??”
“……แค่ชั้นได้อยู่กับนาย..... ถึงต้องเจ็บเพราะรักนาย.....ฉันก็ยอม……”
......จบประโยคจากดงเฮ....คิบอมนิ่งเงียบไปชั่วครู่...........เขาไม่คิดเลย ว่าคนตรงหน้า จะมีความคิดเช่นนี้.......ทั้งที่ความรักที่มี.........ไม่ใช่สิ่งที่สวยงามตามที่ใครหลายคนวาดหวังเอาไว้แท้ๆ.............
คิบอมยืนนิ่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองและเอ่ยประโยคต่อมากับร่างบาง
“ความคิดของเราคล้ายกันมากน่ะ...ทำได้ทุกอย่าง....เพื่อคนที่ตัวเองรัก....มีเพียงเรื่องเดียวที่แตกต่างกัน......คือหัวใจของนาย......อาจจะเป็นชั้น........แต่หัวใจของชั้น........ทั้งหมดคือ ฮยอคแจและชั้น ยอมเสียสละได้ทุกอย่างเพื่อเขา......แต่นาย........ไม่ใช่............”
พูดจบร่างสูงก็เดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ...............โดยไม่ได้นำกระเป๋าเดินทางออกไปด้วย ......เพื่อเป็นการยืนยันว่าเขาพร้อมที่จะทำตามที่ฮยอคแจขอร้องมา.......ก็คือการอยู่ที่นี่....เพื่อดูแล.....ดงเฮ……….
................ถ้านายเลือกที่จะทน...........ก็ทนต่อไปให้ถึงที่สุดแล้วกัน.........
.............เวลาผ่านไป...............
..........ดงเฮ ยังคงนั่งนิ่งเงียบอยู่กับพื้นห้อง ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอยู่อย่างนั้น.............................
…………เสียงสะอื้นที่แผ่วเบา ดังลอดออกมาจากอีกฟากหนึ่งของประตูห้อง....................
.........มีคนอีกหนึ่งคน กำลังนั่งร้องไห้ อยู่ที่หน้าประตู........คนที่เขารักมากที่สุด..............คิบอม......
...................เขาไม่ได้เดินจากไปไหนเลย............หากแต่ยังคงนั่งร้องไห้อยู่ที่หน้าห้องแห่งนี้...........
ในค่ำคืนที่แสนยาวนาน
ทั้งคู่ยังคงนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น แม้ร่างกายจะอยู่ห่างกันเพียงแค่มีประตูห้องนอนมาขวางกั้น แต่ลึกๆแล้วภายในใจ ความคิดที่เหมือนกัน กลับทำให้พวกเขาต้องทนอยู่ร่วมกัน อย่างไม่มีความสุข................. เพราะความรัก....................
..........................ความรัก......................ที่ใครๆต่างมองว่าสวยงาม........................แต่คงไม่ใช่.......................หัวใจทั้งสองดวงนี้............................ที่กำลังเจ็บปวด................
หนึ่งคน........เลือกพันธนาการความรักไว้กับตัวเอง...........โดยยอมทนกับทุกสิ่ง ยอมที่จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง.................เพราะเชื่อว่าสักวัน จะได้รับความรักตอบ
ส่วนอีกคน..........มองความรักเป็นการเสียสละ ขอแค่ได้รัก และทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่รัก สุดท้ายจึงต้องทน.........อยู่กับคนที่ไม่ได้รัก
บทสรุปของความรักที่ดำเนินไปด้วยความเจ็บปวดครั้งนี้.................มันก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ.........บนทางเดินที่ทอดยาว............ที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ...............คงมีสักวัน................ที่หัวใจทั้งสองดวง.............จะไม่ต้องเจ็บปวดจากความรักอีกต่อไป..............
ความคิดเห็น