Someday, You will love me and I will love you [yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : ...สักวัน....เราคงจะรักกัน...[1]

“ฮยอคแจ…ฮันคยองไปไหน” เสียงทุ้มๆของผู้เป็นเจ้าของบ้านเอ่ยกับคนตัวเล็กเพื่อถามหาลูกชายเพียงคนเดียวของตน

.

“เอ่อ…คุณฮันคยองยังไม่กลับครับ” ฮยอคแจตอบกลับไปเบาๆอย่างสุภาพ

.

“นายขึ้นไปนอนเถอะน่ะ พรุ่งนี้มีเรียน ไม่ต้องไปรอหรอก” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูเป็นห่วงเป็นใย จนคนตัวเล็กไม่กล้าที่จะขัด

.

“ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณท่าน”

.

.

.

.

‘ตั้งแต่ที่จำความได้ คุณท่านเลี้ยงดูเขามาเป็นอย่างดี เปรียบเสมือนลูกคนนึง เขามีหน้าที่คอยดูแลและเป็นเพื่อนเล่นเกับฮันคยอง…เมื่อก่อนเราเป็นเพื่อนกัน…แต่ตอนนี้…นายคงไม่ต้องการชั้นแล้วใช่ไหม….ฮันคยอง’

.

.

.

คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ฮยอคแจผล็อยหลับไปด้วยความเพลียเนื่องด้วยรอใครบางคนที่กลับบ้านดึกติดต่อกันตลอดทั้งอาทิตย์

.

.

.

.

.

ในตอนเช้าฮันคยองกับฮยอคแจก็มาโรงเรียนพร้อมกันเช่นเคย ทันทีที่รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนเข้าสู่รั้วโรงเรียน เมื่อฮันคยองก้าวเท้าลงจากรถ ก็เรียกความสนใจจากบรรดานักเรียนหญิงได้เป็นอย่างดี 

.

“เอ่อ...ฮันคยอง” เสียงเล็กๆของฮยอคแจเอ่ยเรียกคนตรงหน้าอย่างเกร็งๆ

.

“มีอะไร” คนถูกเรียกเพียงหันกลับมาถามอย่างไม่เต็มใจนัก

.

“เย็นนี้ ชั้นกลับบ้านเองน่ะ” ก้มหน้าก้มตาพูดอย่างไม่กล้าเงยขึ้นสบตา

.

‘อย่าทำน้ำเสียงไม่พอใจชั้นแบบนี้ซิ ไม่ว่าชั้นจะทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจนายเลยน่ะ ฮันคยอง’

.

“ตามใจ” ฮันคยองพูดแล้วก็หันหลังเดินขึ้นห้องเรียนไปทิ้งให้คนตัวเล็กยืนหน้าเศร้าก่อนจะค่อยๆเดินตามร่างสูงขึ้นห้องเรียนไป

.

.

“ฮยอจแจ...มาสายจังน่ะวันนี้”เสียงดงแฮเพื่อนรักทักขึ้นทันทีที่ก้าวขาเข้าห้องเรียน

.

“อืม เมื่อเช้าฮันคยองตื่นสายน่ะ”ฮยอคแจพูดเสียงเบา พอให้ได้ยินกันสองคน

.

“ท่าทางนายก็เหมือนคนนอนไม่พอน่ะ รอฮันคยองดึกดื่นทุกคืนเลยสิท่า” ดงแฮพูดอย่างรู้ทัน

.

 .

.....ทำไมเขาจะไม่รู้ะว่าฮยอคแจน่ะคิดยังไงกับฮันคยอง

...แต่เขาก็รู้แค่นี้เท่านั้นแหละ...เพราะ ฮยอคแจไม่เคยบอกอะไรมากไปกว่านี้เลย

.

.

“ชอบฮันคยองไม่ใช่หรอ ทำไมไม่บอกไปล่ะ นายกับฮันคยองมีเรื่องอะไรอยู่กันแน่”

.

“ไม่เอาแล้ว ชั้นไม่คุยกับนายแล้ว เตรียมตัวเข้าเรียนดีกว่า” ฮยอคแจพูดงอนๆก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาเตรียมเรียน

…..

….

…

..

.

อย่าตอกย้ำความรู้สึกชั้นมากไปกว่านี้ได้มั้ย

ตอนนี้ขอบตาชั้นมันร้อนผ่าวไปหมด 

ชั้นไม่ต้องการให้นายมาเห็นน้ำตาของชั้นน่ะ...ดงแฮ