คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 3 ผู้ชายหน้าหวาน
Tono
ผมรีบึ่เินึ่วิ่มายัห้อสภานัเรียนทันทีหลัาที่ยัยน้อสาวัวแสบู่ผมว่าถ้าไม่รีบมาะเอารูปผมับ เอ่อ อไม่พูีว่า ไปลหนัสือพิมพ์โรเรียน
“หมวยเล็”
“รเวลาีมาเฮีย อแนะนำเลย นี่เฮียโน่พี่ายสมายล์เอ”
“หา พี่ายยยย”
ันเป็นแถวเลย ผมไม่เยบอใรเลยนี่นาว่าผมมีน้อสาว ืนผมบอไปสมายล์ัึ้นมาในโรเรียน ผม็หวน้อผมนะ
“รับ พี่าย ลานามันมาเลย”
แ่มาถึนานี้แล้ว บอไป็ไม่เสียหายหรอมั้ แ่สภานัเรียนเอนี่นา
“รี๊ ยัยสมายล์ทำไมแไม่เยบอันเลยว่าพี่ายแเป็น 1 ใน 10 หนุ่มฮออโรเรียน หนูื่อเฟรมนะะ เป็นเพื่อนสนิทยัยสมายล์เลย”
“็แไม่เยถามนี่”
“เอ่อ ผมอัวน้อสาวผมัรู่นะรับ”
“เิ่ะ”
ผู้หิที่ื่อเฟรม หันมาบอผม
“เฮียว่าแ่เฮียเอาแหวนมาป่ะ??”
“เปล๊า ไม่ไ้เอามานี่ ”
“ไม่เื่อ เฮียใส่ิัวลอเวลาเลยไม่มีไ้ไ”
สมายล์พยายามูมือผม ะมีไ้ไในเมื่อผมเพิ่ถอเ็บใส่ระเป๋าเมื่อี้
“ไม่มีริๆ้วย อ้อ”
แ่เหมือนะนึอะไรออ ผมรู้สึว่ามันมีลาสัหร์แปลๆละนะ
“ถ้าเฮียไม่เอาแหวนออมา รูปนี่ถึหนัสือพิมพ์โรเรียนแน่”
นั่นไ บอแล้วลาสัหร์ผมไม่เยพลา สมายล์พูึ้นพร้อมับูไอโฟนที่ผมเพิ่ื้อให้ในมือึ้นมาู่ แ่มีหรอผมะยอม ผมรีบว้าไอโฟนแล้วรีบวิ่หนีออมาอย่ารวเร็ว ้าไปละหมวยเล็เอ้ยยย 555
“เฮ้ยยยย เฮียเอาอมายืนมาเลยนะ”
หมวยเล็วิ่ามผมมา มีหรอะวิ่ทันนัมวยเ่า ฝันไปเถอะ
Smile
หนอย เฮียนะเฮียทำันไ้ สมายล์เ็ ไอโฟน็โนยึแล้วะเอาอะไรไปู่เฮียละเนี้ย
“ไปห้อสมุีว่า”
ไม่ใ่ว่าันยันเรียนนานั้นหรอนะ แ่แอร์ห้อสมุมันเย็นีออ ใระไม่มาบ้าล่ะ อ้อ แล้วไม่้อสสัยว่าทำไมันไม่มีเรียน ืออาารย์ลาพัร้อน 2 อาทิย์เพราะะนั้นาบเ้าันว่าเลยมาห้อสมุไ้ แ่มาห้อสมุทั้ที็้ออ่านหนัสือหน่อยล่ะ ันำลัะหยิบหนัสือรระมาอ่านแ่ทว่า
หมับบบ
“เฮ้ยยย”
“เียบบ อยู่นิ่ๆ”
อนนี้ัวันแ็ทื่อเหมือนรูปปั้น เพราะทำไมน่ะหรอ อีาบ้าไหน็ไม่รู้มาโอบันา้านหลัแล้วเอาหนัสือเล่มที่ให่พอูมาบัหน้าเราสอน ันว่าเหมือนเาำลัะหลบอะไรัอย่า
“พี่แส้มอยู่ไหนนะ ันว่าันเห็นแวบๆนะ”
“ันว่าเธอาฝามาว่ามั้ ไม่เห็นะมีเลย”
ผู้หิสอนเหมือนับหาใรบานอยู่ หรือะเป็นอีาบ้า้าหลัันนี่ แ่ไม่รู้ละ ะโอบอีนานไหมเนี่ย หลัาผู้หิสอนนั้นเินไป ัน็หันหลัไปอยาะูหน้าหลือเินว่าเป็นใร
ปึ้
แ่ทว่าันลับิผิอย่าแร ันนับแผออเาเ็มๆเลย
“โอ๊ยยย เ็บบบ”
“เป็นอะไรมารึเปล่า”
ทำไมวันนี้มันมีแ่เรื่อวยๆนะ เ็บัวทั้วัน
“เฮ้ยย นายอีแล้วหรอเนี้ย นายหน้าหวาน เอนายทีไรเ็บัวทุทีเลย”
“ไม่ไ้ื่อหน้าหวานัหน่อย”
“ะื่ออะไรันไม่สนแล้ว อัวนะ ืนอยู่ับนายนานว่านี้มีหวัันเ็บัวมาว่านี่แน่”
“เี๋ยวสิ ันื่อแส้มนะ อยู่ ม.6 ห้อ B”
“เออ ”
“แล้วะไม่แนะนำัวหน่อยหรอ”
“สมายล์ ม.4 ห้อ D”
“ั้นเธอ็้อเป็นน้อสินะ”
“ม.4 เป็นพี่หรอนะ”
ันบ่นอุบอิบ แ่ทว่านายหน้าหวานลับไ้ยิน
“555 นั่นสินะ อบุละันนะ ที่่วยัน”
อบุนายนั่นะอบุันเรื่ออะไร แ่่าเหอะ ันมีเรียนาบบ่าย ้อรีบไปไม่ั้นอาารย์สายสมรให้ยืนระ่ายาเียวาบไม้บรรทัหน้าห้อเรียนแน่
“อือ ไปนะ”
“หวัว่าเราเอันอีนะJ”
นายนั่นยิ้มมาให้ัน แ่หน้า็หวานมาพอแล้ว ยิ้มทีสมายล์แทบละลายให้ายเถอะันเป็นผู้หิันว่าันยัยอมแพ้เลยอ่า ผู้ายอะไรสวยว่าผู้หิอี
“อือ”
Kangsom
ผมเอนที่นผมเมื่อเ้าแล้ว แ่เธอลับไม่รู้ัผมะั้น ผมเป็น 1 ใน 10 หนุ่มฮออโรเรียนเียวนะ ทำไมเธอถึไม่รู้ัผม?? แ่ั่มันเถอะไม่สำัหรอ ผมรู้แ่ว่าเธอื่อ สมายล์ อยู่ ม.4 ห้อ D แถมยัเป็นสภานัเรียน้วย ทำไมถึรู้น่ะหรอ ผมเห็นเนไทไ โรเรียนอเรามีเนไทลายส็อสีเทา แ่มีเพาะสภานัเรียนเท่านั้นที่เป็นลายส็อสีเทาเหลือบทอ
“เฮ้ย ไอแไปทำไรมาว่ะ ยิ้มมาเียว”
เมื่อผมมาถึห้อ โโน่เพื่อนสนิทผม็ถามึ้น
“เปล่า ไม่มีไร”
“ให้มันแน่เถอะ”
“ว่าแ่มึไปเอาไอโฟนใรมาอีละเนี้ย”
“เถอะน่า เอาเป็นว่าเป็นนสำัุ็พอ”
“เออ”
เลิเรียน
“ไอโน่ ุลับบ้าน่อนนะ”
“เออ ลับีๆนะเว้ยย หลบFCีๆ 555”
“บอัวเอ่อนเถอะ”
ผมเินออมาาห้อ ็เห็นสมายล์เหมือนมายืนรอใร
“อ้าวน้อสมายล์ มาทำอะไรึม.6น่ะ”
“มาเอาไอโฟนืน อัวนะะ J”
“อ่า รับ”
ไอโฟนหรอ หรือะเป็นนสำัอไอ้โน่ หรือว่าสมายล์ะเป็นนสำัอไอโน่ริๆ
โวะ เลิิไ้แล้วไอแ
...
ไร์มา่อแล้ว แ่่วยเม้นันบ้าเถอะ
ำนวนนูมาว่าเม้นั้หลายเท่า
อย่าเป็นนัอ่านแรเานะ
ไรท์อร้อ พลีสส
อันนี้ไรท์ทำเอ ไปูัน้วยน้าาา
ความคิดเห็น