หนุ่มหน้าใสกับยัยตัวป่วน

หนุ่มหน้าใสกับยัยตัวป่วน

แอนตี้ !!นี่แกเลิกเหม่อสักทีได้มั๊ยเนี่ยชั้นเรียกแกจนปากเปียกปากแฉะแล้วแกยังไม่รู้สึกเลยเนี่ยยย -*-" 
"ห๊ะ !? ว่าไงเยลลี่ โทษทีว่ะชั้น.......= =' " ชั้นถึงกับผงะ เพราะเสียงอันแสบแก้วหูตะโกนังลั่นไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะนั่นคือเพื่อนชื่อเอง ยัยเยลลี่ เยลลี่เป็นผู้หญิงตัวเตี้ยๆ(แต่สูงกว่าชั้นอ่ะค่ะท่านผู้อ่าน)ผิวขาวอมชมพู ผมสีแงที่ถูกรวบเอาไว้อย่างง่าย ๆ ดวงตาสีออกฟ้า ๆน้ำเงินๆ ปากสีชมพูและใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ มีลักยิ้มหน่อยๆมองดูดี ๆ เพื่อนชั้นมันก๊น่ารักเหมือนกันน่ะค่ะท่านผู้อ่านน =w= 
"เอาอีกแล้ววว.....><แกเลิกเหม่อสักทีเซ๊ - 3-ชั้นก๊เจ๊บคอเป็นน่ะเว๊ยย>_<"
"เออ ๆมีอะไรล่ะเรียกชั้นซะดังเชียว -__- "ชั้นตอบไปอย่างเอือมๆเฮ้ออ!ชั้นคบกับยัยเยลลี่ได้ยังไงเนี่ยย ถ้าอยู่กับมันทุกวันน่ะค่ะท่านผู้อ่าน เยื่อบุแก้วหูของชั้นจะทะลุแล้วค่ะ = =''
"ก็แค่จะมาบอกว่า กลับบ้านกันเถอะนี่มันเลิกเรียนแล้ว ชั้นรอแกสติกลับคืนมา 5 นาที 30.99999 วิแล้วเนี่ยย" 
"เวอร์ไป ยัยเยลลี่ปีโป้โอริโอ้จุ่มนุม = ='' "เสียงแย้งจากเพื่อนอีกคนของชั้น ซึ่งเพื่อนของชั้นคนนี้มีนามว่า ไลท์ ไลท์เป็นคนที่ค่อนข้างเย็นชา ดวงตาสีฟ้าเข้ม   ผิวสีขาวซีด ผมสีดำสนิท ปากสีชมพูอ๊อนอ่อน 
"ชั้นชื่อเยลลี่ เฉย ๆเว๊ยไม่ใช่ โอริโอ้จุ่มนมอะไรของนายซะหน่อย -*-"
"เออหน่าา อย่าพูดมากเลยพวกแก 2 คนไป ๆ กลับบ้านกัน - -'' " นี่ถ้าชั้นไม่ขัดบทสนทนาระหว่างไลท์กับเยลลี่วันนี้ชั้นได้กลับบ้านไหม๊เนี่ย- 3- 
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน 

"โอ๊ย ~พวกแกจะทะเลาะอะไรกันนักหนาเนี่ยย ชั้นชักจะเริ่มรำคาญแล้วน่ะเนี่ย -*-" เฮ้อออ สุท้ายชั้นก๊ต้องหมความอดทนจนไ้ด้สิน่ะก็จำให้ทำไงได้ ไอไลท์กับเยลลี่เดินเถียงกันมาตลอดทางเลยยยเนี่ย -*-
"หยุดก็ได้ ชิส์ ต้นเหตุเพราะนายคนเีดียวเลยไลท์ = =; " 
"อะไรกันยัยเยลลี่ เพราะเธอต่างหาก"
"นาย!! นั่นล่ะ "
"เธอนั่นล่ะ" 
"พอกันทั้งคู่เลยย !!!! -*- ชักโมโห" อีกแล้วสิเราา 
"ครับ ๆคุณแม่ " 
"ค่ะ ๆ คุณแม่" 
"เอ๊ะนี่นายพูดตามชั้นทำไมเนี่ยย "
"เธอนั่นล่ะพูดตามชั้นน" โอ๊ยยยย ไม่ไหวล่ะน่ะ ชั้นจึงรีบเดินหนีออกมาและ ตรงดิ่งไปบ้านตัวเองทันที

••กลับมาแล้วค่าาา••

"กลับมาแล้วค่าา ห๊ะ!!! o_o เอ๋ !!" นะ...นี่.....นี่มันน.... -[]-''