เด็กสาวแห่งโชคชะตา Nora story

ลำดับตอนที่ #1 : คุณหนูผู้อ่อนแอ

ติ๊ด…ติ๊ด......ติ๊ด

“การเต้นของหัวใจปกติ..ทุกอย่างปกติหมดเลยนะครับ”เสียงของคุณหมอเคลตันพูดพร้อมกับจดรายละเอียดต่างๆที่ตรวจสุขภาพไปพร้อมทำหน้าเครียดขึ้นมาทันที….ซึ่งฉันก็รู้เหตุผลว่าทำไมคุณหมอเคลตันถึงทำหหน้าเครียด

“เหมือนเดิมสินะคะ”ฉันเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มอย่างปลอบประโลม นั่นเพราะ  ฉันป่วยเป็นโรคประหลาดที่ไม่มีทางรักษาได้ต่างหาก ผลตรวจร่างกายของฉันนั้นเรียกว่าแข็งแรงปกติก็ว่าได้ แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่สามารถเดินได้หรือไม่บางทีก็เกิดอาการซ็อคอย่างรุนแรงมาตั้งแต่เด็กๆ รักษาที่ไหนก็ไม่พบว่าดีขึ้นเลย แต่มันกลับหนักขึ้นเรื่อยๆ พวกหมอได้คาดเดาว่าอีกไม่นานเกิน1ปี หรือน้อยกว่านั้นที่ฉันจะมีชีวิตอยู่

“ผมจะต้องรักษาหายแน่ครับเพราะฉะนั้นคุณหนูต้องพักผ่อนเยอะๆนะครับ”คุณหมอเคลตันยกมือมาลูบหัวฉันเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป

            หลังจากคุณหมอออกไปก็ได้มีผู้ชายรูปร่างสูงหุ่นหมือนนายแบบผมสีดำมีสเน่ห์ตาสีฟ้าสว่างสดใส ชายรูปงามนี้คือพี่ชายของฉันเอง  พี่เดลนั้นมักจะคอยมาเยี่ยมฉันเสมอและทุกครั้งก็จะมีของติดมือมาด้วยเสมอ

“พี่เดล วันนี้มาแปลกจังนะคะ ไม่มีของฝากให้น้องคนสวยหรอ”ฉันฉีกยิ้มสดใสให้พี่ชายตรงหน้าพร้อมกับพูดเชิงหยอกล้อ

            พี่เดลที่ได้ยินอย่างนั้นก็เอื้อมมือมาขยี้หัวฉันอย่างเมามันส์

          “ผลตรวจเป็นยังไงบ้าง”พี่เดลถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างเศร้าสร้อย แล้วเปลี่ยนไปยิ้มสดใสให้เหมือนเดิม

            “พี่เดลไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงคุณหมอเคลตันต้องรักษาหายแน่อีกอย่างน้องตายยากจะตาย”ฉันพูดพร้อมกับเบ่งกล้ามที่มีอยู่น้อยนิดไปให้ เพื่อให้พี่เดลหายห่วงแล้วกลับมายิ้มสดใสให้ฉัน

            แต่สิ่งที่ฉันหวังไม่ได้เป็นอย่างงั้น พี่เดลกับทำหน้าจริงจังขึ้นมาพร้อมกับจับมือของฉันไว้

            “เบลถ้าสมมุติน้อง สามารถหายจากโรคที่เป็นอยู่ได้ แต่ต้องแลกด้วยบางสิ่งบางอย่างน้องคิดว่าอย่างไร…”

ฉันที่ได้ยินแบบนั้นแล้วลองจินตนาการดู มันก็คงดีอยู่แล้วละ ฉันจะสามารถวิ่งเล่นได้อิสระ สมีเพื่อนตั้งมากมายแล้วไม่ต้องทำให้พี่เดลเป็นห่วงด้วย แต่ถ้าเสียบางอย่างนี่คืออะไรละที่ต้องเสีย

“เป็นอย่างนั้นสินะ พี่ไม่รบกวนแล้วพักผ่อนเยอะๆนะบาย”พี่เดลที่มองหน้าฉันก็คงรู้คำตอบก็ลูบหัวก่อนนเดินจากห้องไป

“พี่เดลมาแปลกจัง....ช่างเหอะเนอะพี่เขาคงเครียดเรื่องเราแน่ๆ เพราะฉะนั้นเราต้องพักผ่อนแล้วจะได้หายจากโรคนี้ดีกว่า” พูดเสร็จฉันก็ล้มตัวลงนอนทันที

โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าการนอนครั้งฉันครั้งนี้จะเป็นการที่ฉันจะได้ใช้ชีวิตอยู่เป็นครั้งสุดท้ายในร่างของ”คุณหนู เบลล่า กิตติราชนิกุล”

ติ๊ด.....ติ๊ด....ติ๊ด........................................

........

.....

..

.

 ----------------------------------------------------------------

สวัสดีจ้านี่คือตอนแรกเน้ออาจจะสับสนเรื่องการใช้คำพูดหน่อยแต่จะพยายามเขียนเน้ออ

ถ้ามีอะไรให้แนะนำบอกได้น้าเค้าจะนำคำพูดไปปรับปรุงแก้ไขค้า~